Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Odleżała się u mnie na półce ta książka chyba z 3 lata, ale po lekturze sama nie wiem czemu nie mogłam się za nią zabrać.
Autor w przystępny i ciekawy sposób, pokazuje pracę weterynarza od kuchni. Pozwala nieco lepiej zrozumieć weterynarza jako człowieka, a także zawiera garść naprawdę podstawowych informacji na temat najczęstszych schorzeń z jakimi borykają się lekarze weterynarii i jak sobie z nimi poradzić, niekoniecznie jadąc do przychodni. A jeżeli już się zdecydujemy na wizytę, to jak się do niej przygotować, tak aby współpraca ta okazała się jak najbardziej owocna.
Jako studentka weterynarii, praktykująca już w przychodni, mogę zaświadczyć o prawdziwości opisywanych faktów i zachowań klientów. Książka ta pokazała mi, że w gruncie rzeczy, klienci przychodni weterynaryjnych na całym świecie są tacy sami.
Polecam każdemu kto ma zwierzaka w domu, planuje przyszłość w branży weterynaryjnej albo po prostu chce przeczytać coś lekkiego i przy okazji dowiedzieć się czegoś nowego.

Odleżała się u mnie na półce ta książka chyba z 3 lata, ale po lekturze sama nie wiem czemu nie mogłam się za nią zabrać.
Autor w przystępny i ciekawy sposób, pokazuje pracę weterynarza od kuchni. Pozwala nieco lepiej zrozumieć weterynarza jako człowieka, a także zawiera garść naprawdę podstawowych informacji na temat najczęstszych schorzeń z jakimi borykają się lekarze...

Świetny początek roku, dawno już nie byłam tak zachwycona książką. To była czysta przyjemność.
Czarny flaming to opowieść o poszukiwaniu swojego miejsca w świecie, gdy tak jak główny bohater, pomimo usilnych starań, nie jest się w stanie spełnić wszystkich kryteriów przynależności do którejkolwiek z szufladek, w które próbuje upchnąć nas społeczeństwo, przez co czujemy, że nie przynależymy nigdzie.
W pewnym sensie jest to też książka o przebaczaniu. bohaterowie nie są idealni, mają mnóstwo wad i popełniają masę błędów, ale koniec końców potrafią się zreflektować i prosić o wybaczenie. To właśnie oni decydują o geniuszu tej książki; na każdym etapie naszego życia spotykamy różnych ludzi, którzy mają wpływ na to jak przebiega kształtowanie nas jako osoby. Podróż przez życie wraz z Michaelem, od urodzenia aż do pełnego ukształtowania osoby, którą końcowo chce być, która w końcu gdzieś przynależy, ubrana została w poetycką formę o narodzinach i podróży przez życie Czarnego Flaminga, który choć z pozoru taki sam jak reszta flamingów, na każdym etapie swojej podróży wyróżnia się wśród swoich barwnych kolegów.
Książka ta pozwala zajrzeć za kulisy dragu i zrozumieć co tak naprawdę się na za nim kryje. Pokazuje, że nie jest to tylko i wyłącznie performance, ale poczucie wolności, wyswobodzenie się z szufladek społeczeństwa. Poprzez przełamanie ogólnie przyjętych norm postrzegania płci, osoba, która nigdy nie była wystarczająca, aby przynależeć gdziekolwiek, zawsze rozdarta między wyborem mniejszego zła, w końcu odnajduje swój świat, odnajduje miejsce do którego pasuje, które w końcu jej nie ocenia. Dla każdego drag kojarzy się z czymś innym, każdemu pozwala osiągnąć coś innego, ale nie zmiennie prowadzi do powstania różnorodnej, mieniącej się całą paletą barw społeczności ludzi, którzy zawsze mogą na siebie liczyć i doskonale się rozumieją.
Polecam Czarnego Flaminga każdemu bez wyjątku. Jest to książka piękna w swej prostocie, ale tak bardzo potrzebna w obecnych czasach; niosąca nadzieje na lepsze jutro dla wielu młodych ludzi, którzy mimo szczerych chęci, nie potrafią dopasować się do ogółu społeczeństwa, z powodu czego są wytykani palcami i prześladowani. Warto jednak zwrócić uwagę na trigger warningi, bo jest ich nie mało w tej książce.

Świetny początek roku, dawno już nie byłam tak zachwycona książką. To była czysta przyjemność.
Czarny flaming to opowieść o poszukiwaniu swojego miejsca w świecie, gdy tak jak główny bohater, pomimo usilnych starań, nie jest się w stanie spełnić wszystkich kryteriów przynależności do którejkolwiek z szufladek, w które próbuje upchnąć nas społeczeństwo, przez co czujemy, że...

Nie jestem przekonana czy tego oczekiwałam jak szukałam przyjemnego romansu świątecznego. Nie można powiedzieć, że nie była to ciekawa książka, bo pomysł na fabułę jak najbardziej był ciekawy, wykonanie też nie najgorsze, jednak czuję, że to nie było to, mimo dobrej oceny.
Tym co najbardziej uwierało mnie w tej książce, byli bohaterowie, którzy byli słabo wykreowani, tak naprawdę, poza dwójką głównych bohaterów, żadnej z postaci drugoplanowych nie poświęcono tyle uwagi, aby mogła nabrać wyraźniejszego kształtu. Do tego koszmarnie wykreowana postać Mii, najlepszej przyjaciółki Finely, która była wręcz karykaturalna, a jej wypowiedzi infantylne. Kolejny zarzut dotyczy bardzo filmowego charakteru fabuły, czuć było, że autorka zawodowo pisze scenariusze do tego typu filmów czy seriali. Była ona po prostu bardzo sztampowa, nierealna i mimo, że w romansach zwykle wiele wzorców się powtarza i nie wpływa to na odbiór, tak tutaj sprawiało to, że książka była zwyczajnie nudna i przewidywalna. Tym co ją uratowało było zakończenie, które mimo, że oklepane i chaotyczne, to wywołało uśmiech na twarzy i roztopiło serce.
Na plus jak najbardziej wątek romantyczny, w typie slow burn, gdyż tylko taki miał sens w przypadku Arthura i Finely. Nie da się jednak pozbyć wrażenia, że jak uczucia Arthura miały sens, tak uczucia Finley pojawiły się z przysłowiowej "dupy". Tym co najbardziej podobało mi się w tej książce było występowanie reprezentacji osób homoseksualnych, choć miało to niewielki wpływ na rozwój fabuły, to było przyjemnym dopełnieniem.
"No i znowu mamy święta", na pewno nie jest słabą książką, raczej wypada pospolicie i ginie zupełnie wśród innych premier świątecznych, ale nie żałuję, że ją przeczytałam, był to całkiem dobrze spędzony czas.

Nie jestem przekonana czy tego oczekiwałam jak szukałam przyjemnego romansu świątecznego. Nie można powiedzieć, że nie była to ciekawa książka, bo pomysł na fabułę jak najbardziej był ciekawy, wykonanie też nie najgorsze, jednak czuję, że to nie było to, mimo dobrej oceny.
Tym co najbardziej uwierało mnie w tej książce, byli bohaterowie, którzy byli słabo wykreowani, tak...