Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo fajne przedstawienie życia Japonii oczami Amerykanki, która wyszła za Japończyka i na stałe zamieszkała na prowincji Japonii :) minusem są tak krótkie rozdzialiki, autorka ledwo o czymś wspomni i już kończy temat, a o wiele rzeczy mogłaby zdecydowanie rozwinąć :/ mimo to polecam bardzo fanom kultury Japonii - szybko i lekko się czyta, a to trochę inny sposób spojrzenia na Japonię :)

Bardzo fajne przedstawienie życia Japonii oczami Amerykanki, która wyszła za Japończyka i na stałe zamieszkała na prowincji Japonii :) minusem są tak krótkie rozdzialiki, autorka ledwo o czymś wspomni i już kończy temat, a o wiele rzeczy mogłaby zdecydowanie rozwinąć :/ mimo to polecam bardzo fanom kultury Japonii - szybko i lekko się czyta, a to trochę inny sposób...

Choć patrząc pod względem stosunku do muzułmanów można uznać mnie za ksenofobkę, to uważam, że właśnie dlatego moim obowiązkiem jest poznać kulturę tej religii i na tej podstawie wydawać osądy. Szczególnie interesują mnie kobiety w islamie, i jak to się dzieje, że w XXI wieku pozwalają się tak zniewalać (myśle, że to jak najbardziej właściwe określenie)???

Książka "Kobiety w islamie" przedstawia życie kilku kobiet, w życiu których (łącznie a autorką) przeplata się ta wiara, jednak nie do końca się jej poddają lub patrzą na nią zupełnie inaczej niż ci ich imamy i inni duchowni. Osobiście wiele złego nasłuchałam się na temat Allaha i Koranu, a jedna z kobiet podkreśla jak ważne w islamie jest życzliwość i miłość do bliźnich. Powstaje pytanie, kiedy muzułmanie zagubili się w swojej wierze, skoro dopuszczają się nawet tak zwanych "śmierci honorowych" na kobietach, gdy te rzekomo "splamią" honor rodziny i przyniosą jej wstyd.

Sama książka jednak nie wydaje mi się specjalnie ciekawa. Owszem, ciekawie się czytało opinie różnych kobiet (w tym transwestytów) na różne tematy, głownie miłości, ale i nie tylko. Problem polega na tym, że w moim mniemaniu dialogi te stanowiły tylko niewielką część książki. Wiele stron skupiało się na opisie samej podróży autorki bądź przytaczaniu co chwile sławnych filozofów/poetów/myślicieli Bliskiego Wschodu i Azji Południowo-Wschodniej i ich tekstów. Podczas gdy autorka zachwycała się wyszukanymi opisami miłości, czułości, wolności i jedności, ja skonsternowana siedziałam, bo nie wiem, czy to ze mną jest coś nie tak, że takie opisy w żaden sposób mnie nie wzruszają/skłaniają do przemyśleń, czy to autorka trochę przesadza :)

Podsumowując, wydaje mi się, że tytuł jest trochę nietrafiony co do treści (według mnie autorka bardziej skupiła się na odnajdywaniu swojego "ja" podczas podróży aniżeli na relacjach kobiet). Sama książka ciekawa, aczkolwiek nie jest to "pozycja obowiązkowa".

Choć patrząc pod względem stosunku do muzułmanów można uznać mnie za ksenofobkę, to uważam, że właśnie dlatego moim obowiązkiem jest poznać kulturę tej religii i na tej podstawie wydawać osądy. Szczególnie interesują mnie kobiety w islamie, i jak to się dzieje, że w XXI wieku pozwalają się tak zniewalać (myśle, że to jak najbardziej właściwe określenie)???

Książka...

Książka z nieoficjalnego gatunku tak zwanych "książkowych fast foodów", czyli pozycja właściwie o wszystkim i na dobrą sprawę o niczym :P Z reguły unikam takich książek, ale że siostra wypożyczyła, a jestem fanką Niekrytego to pomyślałam, że zobaczę, co tam skleił w książce. Po przeczytaniu mam dość mieszane uczucia. Trochę irytowały mnie te sarkastyczne i cyniczne porównania i żarty, bo o ile w filmikach bywały prześmieszne, tak w książce jednak niekoniecznie :) Ale rozumiem, że Niekryty ma taki styl i chwała mu za to, że nie próbuje na siłę zgrywać Bóg wie kogo. Na duży plus rysunki, bardzo humorystyczne i lekkie pióro. W książce Niekryty dużo opowiada o swoich doświadczeniach i na ich podstawie odnosi się do obecnego świata. Dzięki temu możemy go trochę poznać i okazuje się, że pod maską "kabareciarza" chowa się bardzo mądry i ogarnięty facet! :) Zdaje sobie sprawę, że nie wszystko jest takie piękne i łatwe, no i że czasem może nie wypada, ale trzeba kombinować ;) Z wieloma rzeczami zgadzałam się z Maćkiem w 100%! :)
A i niektóre momenty zmotywowały mnie do poświecenia więcej czasu na samorozwój i hobby, zamiast tłuc kilka godzin w jakieś strzelanki :P
Tak więc uważam czas poświęcony na książkę za niestracony i polecam, ale głównie fanom Niekrytego Krytyka :)

Książka z nieoficjalnego gatunku tak zwanych "książkowych fast foodów", czyli pozycja właściwie o wszystkim i na dobrą sprawę o niczym :P Z reguły unikam takich książek, ale że siostra wypożyczyła, a jestem fanką Niekrytego to pomyślałam, że zobaczę, co tam skleił w książce. Po przeczytaniu mam dość mieszane uczucia. Trochę irytowały mnie te sarkastyczne i cyniczne...

O wiele słabsza część niż jego pierwsza książka. Co prawda miło powspominać niektóre rzeczy, o niektórych zupełnie zapomniałam :P Co mnie najbardziej razi to zbyt sarkastyczne podejście do opisów poszczególnych rzeczy. Przez to młodsze roczniki może i zrozumieją, czemu niektóre rzeczy były zarąbiste, ale nie będą wiedzieć, ile w opisie danej rzeczy jest prawdą, a ile z tego jest napisane pół żartem, pół serio.

Tylko dla prawdziwych fanów. I ludzi z lat 80' i 90'.

O wiele słabsza część niż jego pierwsza książka. Co prawda miło powspominać niektóre rzeczy, o niektórych zupełnie zapomniałam :P Co mnie najbardziej razi to zbyt sarkastyczne podejście do opisów poszczególnych rzeczy. Przez to młodsze roczniki może i zrozumieją, czemu niektóre rzeczy były zarąbiste, ale nie będą wiedzieć, ile w opisie danej rzeczy jest prawdą, a ile z tego...