Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziwne wrażenie. Książka napisana takim językiem, jakby było to wypracowanie nastolatka. Dopiero spojrzenie na notę wydawniczą wskazuje, że autor napisał ją samodzielnie po polsku! (w nocie brak informacji o tym, by ktokolwiek książkę tłumaczył). Zupełnie zmienia to postać rzeczy. Jeżeli Japończyk faktycznie samodzielnie sklecił opowiadanie w języku polskim, zasługuje na ogromny szacunek, brawo! Sama historia nie poruszyła mnie jednak. Różnice pomiędzy kulturami nie zostały mocno zaakcentowane, co sprawiło, że miałam wrażenie, że są niewielkie (w zasadzie podobne różnice widzę jadąc do jakiegokolwiek innego kraju). Opowiesć kręciła się w kółko, bez przerwy opisując podobne sytuacje i miejsca, brakowało urozmaicenia. Najbardziej bawiło mnie wrażenie, że młody Japończyk zna swój własny kraj w mniejszym stopniu niż zafascynowani nim Polacy (fanatycy?). Warto przeczytać żeby zobaczyć w jaki sposób człowiek może napisać książkę w zupełnie obcym sobie języku - trochę ku przestrodze :P...