Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książką zainteresowałam się, bo swego czasu zainteresowałam się facebookowym... hmm... komiksem? Małgorzaty Halber "Bohater". Bohater, dziwny stworek o dość ponurej fizjonomii, wygłasza krótkie, depresyjne myśli, z którymi każdy człowiek w dołku może się utożsamiać, i który jest świetną odtrutką na wszędobylskie motywujące, kiczowate cytaty dające do zrozumienia, że jak się cały czas nie cieszysz, to jesteś przegrany.

Komiks lubię do tej pory, natomiast przez książkę nie przebrnęłam. Pomęczyłam się z nią kilka dni, brałam, odkładałam, walczyłam, w końcu, po ponad połowie, sobie odpuszczam. O ile pojedyncze ponurości Bohatera są ok, czasem nawet zabawne w specyficzny, czarny sposób, o tyle nagromadzenie ich dziesiątek na każdej stronie potrafi czytelnika wykończyć. Większość przemyśleń i uwag Halber to truizmy albo generalizacje, w rodzaju "WSZYSCY wstydzą się wyglądu". Czytając takie rzeczy za którymś razem mam ochotę napisać do autorki, że nie, nie wszyscy, ja się np. nie wstydzę.

Mimo wszystko może dobrze, że ta książka powstała, bo mam wrażenie, że w naszym kraju "alkoholik" ciągle kojarzy się z panem Zenkiem spod monopola, którego można wyczuć nosem na 100m., a jeśli już mówimy o alkoholizmie wśród młodych, zadbanych kobiet, to niech chociaż będą głupie jak kapusta i puszczalskie jak jojo. Przecież mądrzy w alkoholizm nie wpadają. Nieprawda.

Zainteresowani tematem mogą spróbować chociaż przeczytać, a nuż styl książki do nich przemówi. Ja może kiedyś do niej wrócę, chwilowo mam dość.

Książką zainteresowałam się, bo swego czasu zainteresowałam się facebookowym... hmm... komiksem? Małgorzaty Halber "Bohater". Bohater, dziwny stworek o dość ponurej fizjonomii, wygłasza krótkie, depresyjne myśli, z którymi każdy człowiek w dołku może się utożsamiać, i który jest świetną odtrutką na wszędobylskie motywujące, kiczowate cytaty dające do zrozumienia, że jak się...