Opowieść bardzo smutna,wstrząsnęła mną mocno,autorka opowiedziała o swym smutnym dzieciństwie żyła z psychopatycznymi,nie czułymi swoimi rodzicami ojciec to tyran,psychol stosował przemoc wobec swojej córki,a natomiast matka to alkoholiczką uzależniona od alkoholu.
Została zamknięta w rezydencji Saint Omer za kratami,gdzie było jej więzienie.
Nikt dziewczynki nie przytulał,nie kochał i nie dał miłości.
Czułam złość,smutek,gdy czytałam tę książkę ile bólu,cierpienia,krzywd zaznała Maude i bólu ze strony rodziców.
Historia wstrząsająca,poruszająca za serce głęboko oparta na faktach porywająca,mnie rozdarła serce na milion kawałków,zasmuciła i wzruszyła mnie.
To emocjonująca,bardzo dobra książka.

Opowieść bardzo smutna,wstrząsnęła mną mocno,autorka opowiedziała o swym smutnym dzieciństwie żyła z psychopatycznymi,nie czułymi swoimi rodzicami ojciec to tyran,psychol stosował przemoc wobec swojej córki,a natomiast matka to alkoholiczką uzależniona od alkoholu.
Została zamknięta w rezydencji Saint Omer za kratami,gdzie było jej więzienie.
Nikt dziewczynki nie...

„Samotność to piekło”.

Pewien człowiek, mocno zaburzony, zamożny dygnitarz loży masońskiej, który miał własną teorię funkcjonowania świata, wymyślił sobie, że „kupi” dla siebie żonę i powoła na świat dziecko, które wychowa na „nadczłowieka”.
Tak też się stało..
Na świat przyszła Maude Julien. Dziewczynka dorastała w luksusowym więzieniu, otoczonej parkiem rezydencji w okolicy Saint-Omer. Jej życie jednak dalekie było normalności, a co dopiero jakichkolwiek wygód. Tu ojciec ustalał zasady. A jego celem było uformowanie ciała i umysłu małej Maude na „nadistotę”, by odpowiednio przygotowana mogła zrealizować zadania jakie ma dla niej ojciec. Mężczyzna wierzył, że poświęcił własne życie, by ją kształtować, formować, rzeźbić.. Ona była jego projektem, bardzo rozbudowanym.. Wiele wysiłku wkładał w to, by ją „ujarzmić”, wpoić poczucie, że musi okazać się godna misji, które on ma jej do powierzenia. Nieustanie hartował i wzmacniał jej wytrzymałość, stosując przy tym swoje autorskie, okrutne, trudne, pełne przemocy metody wychowawcze. Tu nie było miejsca na słabość. „Medytacja nad śmiercią”, „testy odwagi”, kary, nauka, praca, praca, praca.. – to była codzienność małej Maude. Nie miała zabawek, nikt jej nie przytulał, nie rozpieszczał, nie kochał.. Jej cały świat to dom i jej rodzice.
„Za kratami” to historia niezwykłej kobiety. Wojowniczki, która przeszła trudną drogę od nadziei do bezsilności i z powrotem. Ojciec chciał rządzić się ciałem i duszą. Matka była w tym wszystkim jego służącą. Mimo wszystko, Maude przez lata nieustannie i odważnie kopała tunel ku swojej wolności.
„Za kratami” to smutna opowieść pełna bólu dziecka, które najbliższa na świcie osoba kaleczyła na ciele i umyśle. A najsmutniejsze w tym wszystkim jest to, że książka ta, oparta na autentycznych wydarzeniach. Autorka opowiada o sobie. Mnie ta historia poruszyła do głębi i nie mieści mi się w głowie.
Polecam.

„Samotność to piekło”.

Pewien człowiek, mocno zaburzony, zamożny dygnitarz loży masońskiej, który miał własną teorię funkcjonowania świata, wymyślił sobie, że „kupi” dla siebie żonę i powoła na świat dziecko, które wychowa na „nadczłowieka”.
Tak też się stało..
Na świat przyszła Maude Julien. Dziewczynka dorastała w luksusowym więzieniu, otoczonej parkiem rezydencji w...

"Alkohol staje się teraz kluczowym elementem mojego treningu woli. Ojciec wymaga abym od siódmego czy ósmego roku życia piła aperitif i wino do obiadu. Ponieważ duch jest silniejszy od ciała muszę nauczyć się 'przyjmować' alkohol. /.../ Z wiekiem muszę przyzwyczajać się do coraz większych ilości alkoholu. W południe wypijam przed posiłkiem szklaneczkę rozwodnionego ricarda. Później, przy stole, duży kieliszek białego wina, a potem kieliszek czerwonego. Na koniec koniak. Ponieważ mamy na obiad tylko kwadrans, pochłaniam te dawki bardzo szybko." To tylko jeden z fragmentów pokazujących drastyczne metody czynienia z własnej córki "nadistoty, nadczłowieka", inne są jeszcze bardziej bulwersujące i niewiarygodne, budzące sprzeciw i niedowierzanie.

Przede wszystkim zastanawiam się dlaczego książka ta została zaliczona do literatury pięknej, kiedy nie ma w niej niczego pięknego, zachwycającego, a wprost przeciwnie - to przytłaczająca historia toksycznej rodziny, z patologicznym ojcem i bezwolną, podporządkowaną matką, która to historia jest wspomnieniami z dzieciństwa samej autorki, a więc, w mojej ocenie, winna być traktowana jako pamiętnik, literatura faktu czy autobiografia.

Książka jest niewiarygodna wprost, przytłaczająca, pozostająca poza sferą naszej wyobraźni o rodzicielstwie, miłości, opiekuńczości, szczęśliwym dzieciństwie, o tym wszystkim, co jako rodzice chcemy dać swoim dzieciom.

Louis Didier jako 34-letni mężczyzna za zgodą swych ubogich sąsiadów przejmuje pieczę nad ich najmłodszą sześcioletnią córką Jeanniną; zadbał o nią, zapewnił wykształcenie, w tym wszechstronne wyższe, a kiedy dorosła - pojął za żonę. Jej jedyną rolą było urodzenie córki, która miała przyjść na świat dokładnie 27 listopada 1957 roku i tak też się zadziało. Kiedy Maude miała trzy latka, cała rodzina przeprowadziła się z Dunkierki do zakupionej niedaleko Cassel posiadłości. To tam, z dala od ludzi, w odgrodzonym przed ludzkim wzrokiem domu Louis realizował przez lata swój jedyny cel, powstały w jego głowie w 1936 roku - stworzenie ze swej córki nadczłowieka. Jakimi środkami, jakimi metodami, z jakim okrucieństwem - tego się nie da opisać, tego się nie da opowiedzieć, to trzeba po prostu przeczytać.

Polecam tę pozycję z pełną premedytacją, choć nie jest to książka łatwa ani przyjemna, ale czasem warto zobaczyć i tę ciemną stronę życia, której po prostu nie znamy.

"Alkohol staje się teraz kluczowym elementem mojego treningu woli. Ojciec wymaga abym od siódmego czy ósmego roku życia piła aperitif i wino do obiadu. Ponieważ duch jest silniejszy od ciała muszę nauczyć się 'przyjmować' alkohol. /.../ Z wiekiem muszę przyzwyczajać się do coraz większych ilości alkoholu. W południe wypijam przed posiłkiem szklaneczkę rozwodnionego...

I kolejny szok tego roku!
A już myślałam, że po Szklanym Zamku niż mnie już nie zadziwi...

Wspomnienia dziewczynki, która musiała żyć z psychopatycznymi rodzicami, choć każde z nich maiło odjazd w inna stronę...
Porąbany i nawiedzony ojciec, który uważał siebie za guru trzyosobowej sekty rodzinnej, opętany psychol i oziębła matka, uzależniona od każdego jego skinienia! A w środku tego piekła - ona. Dziecko kochające zwierzęta. Dziecko wrażliwe. Szczere. Pragnące. Które zamiast miłości dostało nienawiść. Przemoc. Obojętność. Okrucieństwo.

Coś niesamowitego - tym bardziej, że na faktach.
POLECAM - MUST READ!!!!!!

I kolejny szok tego roku!
A już myślałam, że po Szklanym Zamku niż mnie już nie zadziwi...

Wspomnienia dziewczynki, która musiała żyć z psychopatycznymi rodzicami, choć każde z nich maiło odjazd w inna stronę...
Porąbany i nawiedzony ojciec, który uważał siebie za guru trzyosobowej sekty rodzinnej, opętany psychol i oziębła matka, uzależniona od każdego jego skinienia! A w...

Uwielbiam historie oparte na faktach. Ta również mi się spodobała. Czegoś takiego jeszcze nie czytałam i nie byłam świadoma, że coś takiego mogło mieć miejsce. No, ale nic mnie w życiu nie zdziwi. Są różni ludzie, o różnych charakterach, przekonaniach, psychice. Takim specyficznym człowiek był właśnie ojciec Maude.
Książka interesująca, ale nie powaliła mnie bardzo na kolana. Nie było tam jakichś bardzo poruszających wydarzeń. Końcówka zaś udowodniła, że można osiągnąć sukces pomimo trudności.

Uwielbiam historie oparte na faktach. Ta również mi się spodobała. Czegoś takiego jeszcze nie czytałam i nie byłam świadoma, że coś takiego mogło mieć miejsce. No, ale nic mnie w życiu nie zdziwi. Są różni ludzie, o różnych charakterach, przekonaniach, psychice. Takim specyficznym człowiek był właśnie ojciec Maude.
Książka interesująca, ale nie powaliła mnie bardzo na...

„Odkąd poznałam mitologię grecką, wyobrażam sobie Zeusa, władcę gromów, grzmotów i piorunów – z twarzą mojego ojca.”

Jak daleko, z przydziałem obowiązków i zadań wytyczanych dziecku, może posnąć się rodzic? Czy zapewniając własnej pociesze szereg niezliczonych godzin dodatkowych zajęć nie odbieramy jej szansy na prawdziwe dzieciństwo i szczęście? Czy prześcigając się na drodze o lepsze wykształcenie, aby na pewno nie zapominamy o tym, że ci najmłodsi powinni także odetchnąć i uczyć się podejmowania własnych wyborów oraz samodzielnego organizowania czasu wolnego? Co byście jednak powiedzieli na przypadek, w którym ojciec pragnie uczynić swoje dziecko „nadczłowiekiem”? Czy traumy kaleczące psychikę za młodu da się kiedyś wyplenić? Poznajcie historię kobiety, która przyszła na świat w złym miejscu i o złym czasie. Maude Julien i jej „Za kratami” to autentyczna historia opowiadająca o jej życiu spędzonym w domu, którego mury okazały się dla niej więzieniem.

Maude nie ma kolorowych zabawek, znajomych i wolnego czasu. Potrafi za to grać na wielu instrumentach, jeździć konno, pływać, pić alkohol czy znosić widok zarzynanych zwierząt. Czy urodziła się inna? Nie. Raczej przyszła na świat w rodzinie szalonego ojca, którego zamiarem było uczynienie z niej człowieka nieznającego żadnych życiowych przeszkód. Zamknięta i odseparowana od rówieśników dziewczynka nie opuszcza murów domu, gdyż całe zewnętrzne środowisko jest dla niej złe. Zmuszona do ciężkiej pracy, kilkunastogodzinnej nauki, wizyt w rzeźni czy do przebywania w ciemnej piwnicy, za najmniejsze przewinienie zostaje surowo karana. Nie mogąc wyrażać twarzą żadnych emocji, gdyż radość, smutek czy strach cechują ludzi słabych, ma w przyszłości zostać strażniczką grobu ojca. Stąd pijąc alkohol i ćwicząc przy tym tendencję do jego przyjmowania czy też skłaniana do wchłonięcia kurzej krwi, zostaje okaleczona psychicznie na długie lata, do których teraz postanawia wrócić. „Za kratami” to traumatyczne wspomnienia czasów dzieciństwa, a do wnętrza patologicznej sytuacji zabiera nas właśnie ona – cicha ofiara niezrównoważonego ojca.

Co byście powiedzieli słysząc o tym, że ojciec kładzie na skraju klifu córkę po to, by wyćwiczyć w niej odruch walki ze strachem? Czy wyrzucanie na głębię dziecka, które nie potrafi pływać, to dobra metoda na naukę poruszania się po wodzie? Czy karanie ucznia za błędy popełnione podczas lekcji gry na instrumencie czy w trakcie przyswajania obcego języka to norma? I wreszcie, czy uczestnictwo w krajobrazach rzeźni, gdzie kwik mordowanych świń i ryk wołów są w stanie zapewnić dziecku hart ducha? W barwach strachu i nieustannego lęku malowane były czasy, kiedy Maude miała sześć, osiem czy dziesięć lat. Czy pomysł ograniczenia jej wolnych chwil i zakaz kontaktu z wrogimi ludźmi były oznaką troski ojca? A przecież on tylko chciał, by dziewczynka poradziła sobie w przyszłości. Miała być „nadczłowiekiem”, do czego sam niejednokrotnie się przykładał, pilnując jej na każdym kroku. Czy dziecko wyrastające w patologicznym domu, jest w stanie odnaleźć się w dorosłym świecie?

„Za kratami” to przejmująca opowieść, której kolejne fragmenty czyta się niejednokrotnie z powątpiewaniem kiwając głową. Wyobraźnia człowieka wydaje się nie mieć granic, ale najgorsze jest to, kiedy na wskutek niej cierpią niewinni ludzie. To niesamowite, że w cywilizowanym kraju, wcale nie tak dawno miały miejsce tak przerażające rzeczy. Jak straszne dzieciństwo musiała mieć autorka książki, której ojciec miał najwyraźniej poważne problemy psychiczne. Zaś zastraszona matka, wyzbyta jakichkolwiek oznak własnej woli, działała pod jego dyktando, wykonując wymyślane przez niego wyroki niczym szmaciana lalka – teatralna marionetka.

„W zeszłym roku musiałam napisać: „Nie chciałabym innego taty”. Czy można wybrać sobie ojca?
Kiedy list „Wszystkiego najlepszego, mamusiu” jest już gotowy, matka mnie odprawia, nie całując nawet na dobranoc. W naszym domu nikt nikogo nie dotyka, nawet przy okazji Dnia Matki. Mam wrócić do pokoju i zaczekać, aż się położy, a potem wsunąć list pod jej drzwi.”

Wnikając w głąb życia małej Mauden, towarzysząc jej w tych ponurych chwilach, kiedy to pochłonięta lękiem i strachem próbuje walczyć o przetrwanie dnia, niejednokrotnie uświadamiamy sobie to, że dziewczynka nie ma do rodziców wielkich pretensji. Nie buntuje się, nikogo nie wyzywa czy nie płacze. Pokornie przyjmuje wszystkie obowiązki, i tłamsząc w sobie kotłujące się w niej emocje, uczy się ich nie okazywać. Jej postawa jest naprawdę ciekawym obiektem do rozważań i do szczegółowego prześledzenia zwłaszcza dla tych, których lubią się zajmować działaniem ludzkiej psychiki oraz jej odruchami.

Książka Maude Julien mocno wzburzyła francuską opinię społeczną. Jeżeli interesuje Was tematyka skrzywdzonych dzieci i patologicznych sytuacji, polecam ją i Wam. Nie znajdziecie tutaj przesadnie okrutnych aktów przemoc fizycznej czy dokonywanych gwałtów, a jednak to, co przeżyła mała bohaterka, niejednokrotnie wydaje się gorsze. Jak wiele może znieść człowiek i na jak potężne cierpienie może skazać go najbliższa osoba? Poznajcie drogę, którą musiała pokonać Mauden, wyzbyta dzieciństwa i przedwcześnie przeniesiona do czasów dorosłości – tej, której z pewnością nie można nazwać normalną.

http://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/

„Odkąd poznałam mitologię grecką, wyobrażam sobie Zeusa, władcę gromów, grzmotów i piorunów – z twarzą mojego ojca.”

Jak daleko, z przydziałem obowiązków i zadań wytyczanych dziecku, może posnąć się rodzic? Czy zapewniając własnej pociesze szereg niezliczonych godzin dodatkowych zajęć nie odbieramy jej szansy na prawdziwe dzieciństwo i szczęście? Czy prześcigając się na...

Poruszająca historia. Podczas czytania czułam złość i niedowierzanie...
Autorka przeżyła piekło i odważyła się o tym opowiedzieć. Podziwiam.

Poruszająca historia. Podczas czytania czułam złość i niedowierzanie...
Autorka przeżyła piekło i odważyła się o tym opowiedzieć. Podziwiam.