Najgorszy człowiek na świecie

Tak szczera, prawdziwa, wylewna, pisana przez osobę, która wie o co chodzi, w dodatku bardzo inteligentną i błyskotliwą. Może rozgrzebać rany jeśli ktoś ma jakiekolwiek doświadczenia z nałogami, ale też dodać sił do walki. Niejednokrotnie mnie wzruszyła.

Tak szczera, prawdziwa, wylewna, pisana przez osobę, która wie o co chodzi, w dodatku bardzo inteligentną i błyskotliwą. Może rozgrzebać rany jeśli ktoś ma jakiekolwiek doświadczenia z nałogami, ale też dodać sił do walki. Niejednokrotnie mnie wzruszyła.

Polecałam tę książkę wszystkim znajomym, z którymi rozmawiałam tuż po lekturze. Spóźnionej o jakieś 6 czy 7 lat :(
Przeczytałam w jeden dzień.
Czytając miałam jakieś tam zastrzeżenia... A że heheszków za dużo mi momentami, a że się zapętla, cholera wie po co.

Ale to drobiazgi. Bo całość mądra, potrzebna. Często identyfikowałam się z bohaterką, miałam poczucie, że nikt nie opisał wcześniej tak szczerze i trafnie stanów odklejenia, lęku, nieadekwatności. To było coś w stylu "o! to inni tak bardzo, tak samo mają?".

Tak, że czytać, bez dwóch zdań - warto!

Polecałam tę książkę wszystkim znajomym, z którymi rozmawiałam tuż po lekturze. Spóźnionej o jakieś 6 czy 7 lat :(
Przeczytałam w jeden dzień.
Czytając miałam jakieś tam zastrzeżenia... A że heheszków za dużo mi momentami, a że się zapętla, cholera wie po co.

Ale to drobiazgi. Bo całość mądra, potrzebna. Często identyfikowałam się z bohaterką, miałam poczucie, że nikt...

Bardzo szczera wręcz intymna książka o uzależnieniach. Napisana przez znaną z telewizji Małgorzatę Halber, która dzieli się z czytelnikami swoimi doświadczeniami z wychodzenia ze swoich słabości. Alkoholizm, seksoholizm, hazard czy uzależnienie od gier komputerowych/telefonu to choroby XXI wieku. Wszystkie mają jeden wspólny mianownik a mianowicie uzależnienie od pewnego modelu postępowania, który daje wytchnienie czy też wypełnia pustkę i zagłusza zmartwienia.
Rewelacyjna książka, którą powinna przeczytać większość obywateli naszego kraju (szczególnie ci co uważają, że w Polsce nie mamy problemów z nadużywaniem alkoholu), a na pewno rodzice nastoletnich dzieci, aby lepiej zrozumieć z czego biorą się uzależnienia.

Bardzo szczera wręcz intymna książka o uzależnieniach. Napisana przez znaną z telewizji Małgorzatę Halber, która dzieli się z czytelnikami swoimi doświadczeniami z wychodzenia ze swoich słabości. Alkoholizm, seksoholizm, hazard czy uzależnienie od gier komputerowych/telefonu to choroby XXI wieku. Wszystkie mają jeden wspólny mianownik a mianowicie uzależnienie od pewnego...

Początek był bardzo wciągający. Przede wszystkim nieszablonowy styl autorki wciągał, intrygował, momentami bawił. W połowie miałam wrażenie, że Krysia się nieco zapętliła. Gdzieś uleciała ta lekkość i błyskotliwość. Mimo wszystko to świetna książka. Jest szczera do bólu. Autorka dobrze wyważyła ton swoich zwierzeń. Nie ma tu próby szokowania na siłę, moralizowania, nawracania. Jest bardzo bezpośrednia. Podoba mi się, że autorka nie bała się użyć wulgaryzmów, przez co powstaje wrażenie pewnej intymności. Krysia zaprasza nas do swojego świata wewnętrznego i wali prosto z mostu. Jest mięso, są flaki, jest walka i upadki. To wszystko z ciekawymi spostrzeżeniami oraz nieszablonowymi zachowaniami.

Tulę Cię Krysiu i życzę harmonii!

Początek był bardzo wciągający. Przede wszystkim nieszablonowy styl autorki wciągał, intrygował, momentami bawił. W połowie miałam wrażenie, że Krysia się nieco zapętliła. Gdzieś uleciała ta lekkość i błyskotliwość. Mimo wszystko to świetna książka. Jest szczera do bólu. Autorka dobrze wyważyła ton swoich zwierzeń. Nie ma tu próby szokowania na siłę, moralizowania,...

Genialna książka o wychodzeniu z nałogu, z perspektywy osoby uzależnionej. Opis przeżyć mistycznych kogoś, kto od zinstytucjonalizowanej wiary był jak najdalej to gwóźdź programu w tym dziełku. Rażą może czasem niektóre uproszczenia, ale całościowo - bardzo warto.

Genialna książka o wychodzeniu z nałogu, z perspektywy osoby uzależnionej. Opis przeżyć mistycznych kogoś, kto od zinstytucjonalizowanej wiary był jak najdalej to gwóźdź programu w tym dziełku. Rażą może czasem niektóre uproszczenia, ale całościowo - bardzo warto.

Jedna z ważniejszych książek przeczytanych w dorosłym życiu. W końcu ktoś opowiedział o uzależnieniu z perspektywy osoby młodej, o tym co w całym systemie leczenia jest do zmiany, by młodzi ludzie chcieli sięgać po pomoc

Jedna z ważniejszych książek przeczytanych w dorosłym życiu. W końcu ktoś opowiedział o uzależnieniu z perspektywy osoby młodej, o tym co w całym systemie leczenia jest do zmiany, by młodzi ludzie chcieli sięgać po pomoc

Z początku trudno przyzwyczaić się do stylu pisania autorki. Z czasem ten styl porywa, bo ma się wrażenie rozmowy z żywym człowiekiem, który mówi z własnego doświadczenia.
Jeśli boisz się podjąć terapię albo wahasz się, masz wątpliwości - sięgnij po książkę i daj sobie szansę, tak jak autorka.

Z początku trudno przyzwyczaić się do stylu pisania autorki. Z czasem ten styl porywa, bo ma się wrażenie rozmowy z żywym człowiekiem, który mówi z własnego doświadczenia.
Jeśli boisz się podjąć terapię albo wahasz się, masz wątpliwości - sięgnij po książkę i daj sobie szansę, tak jak autorka.

To jest książka ważna i potrzebna, bo daje wgląd w umysł osoby uzależnionej i demitologizuje proces trzeźwienia. To nie jest relacja z samego środka alkoholowej matni owianej dymem marihuany - miejscem akcji sporej części książki jest publiczna przychodnia uzależnień.

Z opisu Krysi, głównej bohaterki i narratorki, wyłania się obraz nie alkoholiczki i narkomanki wstającej z kolan w glorii i chwale, ale osoby nie potrafiącej do końca nawigować rzeczywistości po wyeliminowaniu substancji, na których opierała się na co dzień. To jest o kobiecie, która przechodzi żałobę po używce i nie wie co teraz - jak ma wyglądać to trzeźwe życie i co miałoby jej zrekompensować zrezygnowanie z alko i zioła?

Imho, niestety nie jest to powieść dobrze napisana. Zacznijmy od tego, że to jest właśnie powieść, nie autobiografia. Z tego co zauważyłam, ludzie często popełniają błąd utożsamiania autorki z narratorką i bohaterką, a nie jest nią Małgosia, tylko Krysia - przedstawia się wprost na pierwszej stronie.

Ale jest zrozumiałe, dlaczego czytelnicy popełniają ten błąd, bo w zasadzie nie wiadomo po co ta postać Krysi została tutaj wprowadzona, to alter ego. Jaką funkcję ma tu spełniać odseparowanie autorki od bohaterki powieści? Bo jest dosyć jasne, że tekst opiera się na przeżyciach autorki. Naprawdę nie wydaje mi się by Halber włożyła jakikolwiek wysiłek w wykreowanie autonomicznej, odmiennej od niej postaci, co wzbudza wątpliwości w jej zdolności pisarskie.

Jakiego rodzaju to jest właściwie projekt? Bo skoro nie jest to autobiografia, skoro już została tutaj ta Krysia wprowadzona, to należałoby również rozważać jakość tego tekstu w kategoriach powieściowych. No i pierwsze co się wtedy rzuca w oczy to jak niemiłosiernie przegadany jest to tekst. I też widzę w tym braki warsztatowe, które Halber może powinna uzupełnić na kursie creative writing.

Oczywiście, to jest powieść tkwiąca dość głęboko w głowie bohaterki, mamy więc dużo jej przemyśleń i wylewnego zwierzania się czytelnikowi. W dość egzaltowany sposób, ale akurat kwestie stylistyczne mało mnie obchodzą. Można było jednak to ventingowanie Krysi najzwyczajniej w świecie jakoś urozmaicić, żeby czytelnik nie odczuwał przesytu w połowie lektury - można było wprowadzić więcej dialogów, opisów, retrospekcji, detalów. Można było niektóre sytuacje zobrazować, zamiast je po prostu opowiedzieć. No i wtedy wyglądałoby to bardziej literacko, a nie jak lekko zredagowany pamiętnik albo zbiór wpisów z fejsbukowego peja warszawskiej hipsterki.

No więc generalnie temat książki, jej zawartość bronią się, ale pod względem technicznym jest byle jak.

Mam jeszcze więcej zastrzeżeń, piszę o nich na kula-liryzmu.blogspot.com

To jest książka ważna i potrzebna, bo daje wgląd w umysł osoby uzależnionej i demitologizuje proces trzeźwienia. To nie jest relacja z samego środka alkoholowej matni owianej dymem marihuany - miejscem akcji sporej części książki jest publiczna przychodnia uzależnień.

Z opisu Krysi, głównej bohaterki i narratorki, wyłania się obraz nie alkoholiczki i narkomanki wstającej...

Całkiem niezła ta książka.
Pamietam Małgorzatę Halber z jednego z moich ulubionych programów muzycznych…
Niesamowite to jak człowiek może „wyglądać” i ile sprzeczności może w stosunku do tego zewnętrzna mieć w środku.
Bardzo odważna i mocno osobista opowieść, chwilami zabawna i dobrze napisana.
Choć wcale nie taka łatwa do przeczytania, musiałam ja przerwać w połowie na 3 miesiące zanim do niej wróciłam i dokończyłam.
Temat niełatwy i z pewnością dotyczy doświadczeń większości z nas, co akurat jest bardzo smutne, ale ciężko w tej materii obiektywnie uznać inaczej.
Nie tylko dla uzależnieniach, ale tez o emocjach, potrzebach i tym jak bardzo człowiek jest zagubiony w tym wielomilionowym kraju, świecie. Jak jest tu mały i marny, ale tez ile ma w sobie piękna i wartości jeśli zechce je zobaczyć.

Całkiem niezła ta książka.
Pamietam Małgorzatę Halber z jednego z moich ulubionych programów muzycznych…
Niesamowite to jak człowiek może „wyglądać” i ile sprzeczności może w stosunku do tego zewnętrzna mieć w środku.
Bardzo odważna i mocno osobista opowieść, chwilami zabawna i dobrze napisana.
Choć wcale nie taka łatwa do przeczytania, musiałam ja przerwać w połowie na 3...

Bardzo mocna i emocjonalna. Przeżyłam (ją) bardzo intensywnie podczas czytania, ale też bardzo dużo mnie nauczyła. I pomijając samą historię uzaleznienia, myślę, że nieuzależnieni też mogą sporo dowiedzieć się o psychologii czy rozpoznać siebie samych w pewnych schematach zachowań. Polecam każdemu

Bardzo mocna i emocjonalna. Przeżyłam (ją) bardzo intensywnie podczas czytania, ale też bardzo dużo mnie nauczyła. I pomijając samą historię uzaleznienia, myślę, że nieuzależnieni też mogą sporo dowiedzieć się o psychologii czy rozpoznać siebie samych w pewnych schematach zachowań. Polecam każdemu