Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dość ciekawa książka, którą czytałoby się lepiej, gdyby nie wprowadzający w błąd tytuł (moim zdaniem powinno być "Psychiatryk") i niejasny dla polskiego czytelnika czas akcji. Książka została wydana w oryginale w 1991 roku, a zatem opisane wydarzenia mają miejsce pod koniec lat 80.

Autor - jednocześnie narrator - jest stażystą w szpitalu psychiatrycznym i opowiada o wydarzeniach, które miały miejsce przez rok spędzony przez niego na oddziale zamkniętym publicznego szpitala. Poznajemy jego współpracowników i pacjentów (niektórych całkiem dobrze), a także liczne przemyślenia. Bywa wzruszająco, dramatycznie, śmiesznie i ponuro.

Dość ciekawa książka, którą czytałoby się lepiej, gdyby nie wprowadzający w błąd tytuł (moim zdaniem powinno być "Psychiatryk") i niejasny dla polskiego czytelnika czas akcji. Książka została wydana w oryginale w 1991 roku, a zatem opisane wydarzenia mają miejsce pod koniec lat 80.

Autor - jednocześnie narrator - jest stażystą w szpitalu psychiatrycznym i opowiada o...

Jestem typowym mieszczuchem, raz byłam na stronie dla preppersów, więc zdecydowanie mieszczę się w targecie. Dla mnie ta książka okazała się świetnym przewodnikiem po survivalu - to wiem, to mam, to kupić, tego się nauczyć. Plus za zwięzłość, przełożyła się na możliwość zapakowania małej, lekkiej książki do plecaka.

Jestem typowym mieszczuchem, raz byłam na stronie dla preppersów, więc zdecydowanie mieszczę się w targecie. Dla mnie ta książka okazała się świetnym przewodnikiem po survivalu - to wiem, to mam, to kupić, tego się nauczyć. Plus za zwięzłość, przełożyła się na możliwość zapakowania małej, lekkiej książki do plecaka.

Świetnie napisany reportaż. Wciąga jak dobra powieść.

Autorka ma duże wyczucie, nie wchodzi w tanią sensację, okazuje wyraźną sympatię i empatię bohaterkom i bohaterom, traktuje ich partnersko, a nawet koleżeńsko. Prawdopodobnie dzięki temu zyskała ich zaufanie i mogła tak dokładnie pokazać ich historie, motywacje, odczucia. To bardzo rzadkie, gdy przedstawia się grupę stygmatyzowaną i marginalizowaną - i tym cenniejsze.

Równocześnie Autorka ma duży szacunek do czytelnika. Z jednej strony starannie tłumaczy kontekst prawny, branżowe słownictwo itd., dzięki czemu nie jesteśmy zdezorientowani. Z drugiej strony, nigdy nie tłumaczy rzeczy, które dla inteligentnej, empatycznej osoby powinny być oczywiste. I choć prezentuje swoje stanowisko w temacie pracy seksualnej, to nie robi tego w sposób nachalnie dydaktyczny czy agitacyjny. Przedstawia argumenty ludzi po wszystkich stronach debaty społecznej i często dzieli się z czytelnikiem swoimi osobistymi rozterkami.

Nie sposób oderwać się od lektury, więc lepiej nie zaczynajcie czytać książki przed snem :)

Świetnie napisany reportaż. Wciąga jak dobra powieść.

Autorka ma duże wyczucie, nie wchodzi w tanią sensację, okazuje wyraźną sympatię i empatię bohaterkom i bohaterom, traktuje ich partnersko, a nawet koleżeńsko. Prawdopodobnie dzięki temu zyskała ich zaufanie i mogła tak dokładnie pokazać ich historie, motywacje, odczucia. To bardzo rzadkie, gdy przedstawia się grupę...