Ciekawa pozycja. Autorka pokazuje kilka spraw, w których sprawczyniami są kobiety. Każda sprawa inna, każda kobieta inna, każdy motyw inny, każda kara inna. Podobają mi się argumenty autorki na temat wizerunku kobiet przez społeczeństwo. Uważam, że dużo w tym prawdy

Ciekawa pozycja. Autorka pokazuje kilka spraw, w których sprawczyniami są kobiety. Każda sprawa inna, każda kobieta inna, każdy motyw inny, każda kara inna. Podobają mi się argumenty autorki na temat wizerunku kobiet przez społeczeństwo. Uważam, że dużo w tym prawdy

Książka wciągnie tych, którzy interesują się psychologią zbrodni i nie oczekują mrożących krew w żyłach historii, a chcą na podstawie przypadków kilku kobiet lepiej zrozumieć co kieruje człowiekiem doprowadzając go do popełnienia przestepstwa. Autorka jest psychiatrką i to od tej strony podchodzi do opisywanych przez siebie kobiet, można sporo dowiedzieć się o tym jak wygląda jej zawód i jakie czynniki wypływają na ludzi od dzieciństwa.

Styl nie jest specjalnie porywający ani wyjątkowy, jest w sam raz do książki tego typu, nie spodziewałam się Szekspira więc i się nie zawiodłam. Treść za to bardzo mnie zaciekawiła.

Książka wciągnie tych, którzy interesują się psychologią zbrodni i nie oczekują mrożących krew w żyłach historii, a chcą na podstawie przypadków kilku kobiet lepiej zrozumieć co kieruje człowiekiem doprowadzając go do popełnienia przestepstwa. Autorka jest psychiatrką i to od tej strony podchodzi do opisywanych przez siebie kobiet, można sporo dowiedzieć się o tym jak...

Książka opowiada nam o tym jak i dlaczego kobiety dokonują czynów zabronionych. Autorka zgłębia psychologiczne aspekty i podejmuje próbę wyjaśnienia motywów. Nie usprawiedliwia ich, rzetelnie i prosto wyjaśnia co nimi kierowało. Opowiada historię tych kobiet.

Kobiece zbrodnie to jedynie 12% w skali przestępczości. Z tego też powodu, intrygują i fascynują nas najbardziej. Statystycznie, jeżeli zabija mężczyzna robi to na przypadkowych osobach. Kobiety na ofiarę wybierają swoich najbliższych, męża, dzieci, przyjaciół i robią to w większości przypadków z premedytacją lub z powodu zaburzeń. W tej książce poznajemy 8 historii. Wszystkie łączy jedno. Czyn niewybaczalny. Przedstawione bohaterki są sprawczyniami bezpośrednimi, zlecają płatne zabójstwa, wyrażają zgodę na przemoc bądź nie widzą w niej nic złego.

Morderczynie i psychopatki, jako lektura jest bardzo dobra, przedstawione osoby są przeanalizowane dogłębnie. Mamy obraz od dzieciństwa, aż do morderstwa. Autorka, wykonała bardzo dobrze swoje zadanie. Jako ekspert w dziedzinie psychiatrii sądowej nikt nie zrobiłby tego lepiej. Polecam tym, co lubią mocną i trudna literaturę faktu.

Książka opowiada nam o tym jak i dlaczego kobiety dokonują czynów zabronionych. Autorka zgłębia psychologiczne aspekty i podejmuje próbę wyjaśnienia motywów. Nie usprawiedliwia ich, rzetelnie i prosto wyjaśnia co nimi kierowało. Opowiada historię tych kobiet.

Kobiece zbrodnie to jedynie 12% w skali przestępczości. Z tego też powodu, intrygują i fascynują nas najbardziej....

Średnio pociągająca lektura, ale czytało się przyjemnie.

Średnio pociągająca lektura, ale czytało się przyjemnie.

Wspomnienia z co bardziej interesujących spraw, w których orzekała pani Salmeh jako psychiatra. Jej zadaniem jest wystawianie opinii dla sądu o poczytalności sprawców podczas popełniania przestępstwa, a także ocena czy będą oni stanowić zagrożenie po zwolnieniu z odbywania kary. Skupia się na zbrodniach popełnionych przez kobiety, bo są statystycznie rzadsze i bardziej bulwersujące dla społeczeństwa.

Przytoczone wydarzenia są szokujące. Mnie najbardziej zmroziła historia kobiety, która zabiła dwójkę swoich małych dzieci. Pani doktor pisze bardzo zajmująco i przystępnie. Ma też wiele zrozumienia i empati, dla osób z którymi rozmawia. Dużo miejsca przeznacza również na swoje osobiste opinie i przemyślenia. Całość była interesująca, ale pewnie nie zostanie ze mną na długo.

Mam zażalenie do edycji tekstu. Bywają literówki, które rzucają się w oczy nawet przy szybkim czytaniu. Poza tym w obrębie jednego rozdziału autorka potrafi dwa razy przedstawić te same fakty.

Wspomnienia z co bardziej interesujących spraw, w których orzekała pani Salmeh jako psychiatra. Jej zadaniem jest wystawianie opinii dla sądu o poczytalności sprawców podczas popełniania przestępstwa, a także ocena czy będą oni stanowić zagrożenie po zwolnieniu z odbywania kary. Skupia się na zbrodniach popełnionych przez kobiety, bo są statystycznie rzadsze i bardziej...

A ta pozycja wstrząsa, przeraża oraz budzi niepokój. A więc wyobraź sobie kobietę, która po przejściach zakochuje się w milionerze, który daje jej bilet do lepszego życia. Czy ów bilet będzie na tyle cenny, żeby przykryć pedofilie ukochanego?

A może wyobraźmy sobie kobietę, która potrafi pomóc
ukochanemu w zabiciu jego żony. A co musi się wydarzyć, żeby dziecko chciało pozabijać kolegów i koleżanki? Więcej nie chce zdradzać co znajdziecie w książce. Bo jedno jest pewne wszystkie sytuacje wydarzyły się naprawdę. Większość łączy jeden skrót DDD/DDA.

Dlatego jeśli interesujesz się psychologią albo sprawami kryminalnymi to ta pozycja będzie dla Ciebie idealna. Coś dla ludzi o mocnych nerwach.

A ta pozycja wstrząsa, przeraża oraz budzi niepokój. A więc wyobraź sobie kobietę, która po przejściach zakochuje się w milionerze, który daje jej bilet do lepszego życia. Czy ów bilet będzie na tyle cenny, żeby przykryć pedofilie ukochanego?

A może wyobraźmy sobie kobietę, która potrafi pomóc
ukochanemu w zabiciu jego żony. A co musi się wydarzyć, żeby dziecko chciało...

Autorka, która jest psychiatrą sądowym, opisuje przypadki kilku kobiet oskarżonych o poważne przestępstwa (głównie zabójstwa, choć nie tylko). Omawia po krótce popełnione przez nich przestępstwa, ich życie przed zbrodnią, prowadzony proces diagnostyczny i terapeutyczny oraz perspektywy na przyszłość. Jednocześnie autorka opisuje w skrótowej formie zaburzenia i choroby psychiczne oraz uwarunkowania środowiskowe, sytuacyjne i życiowe, które sprzyjają popełnianiu przestępstw przez kobiety.

Ogólnie książka jest interesująca, wydana w przystępnym formacie, dzięki czemu ogólnie dość dobrze się ją czyta. Jest jednak nieco nazbyt skrótowa, w zasadzie sygnalizuje jedynie pewne problemy, nie zagłębiając się w nie szczególnie. To raczej książka do przeczytania w jedno popołudnie, niż lektura skłaniająca do dłuższej i pogłębionej analizy kwestii przestępczości kobiet.

Mam poza tym zastrzeżenia do tłumaczenia, które zakłócało mi odbiór treści. Przykładowo tłumacz w odniesieniu do psychiatry wydającego opinię w sprawie karnej używa cały czas określenia "rzeczoznawca" zamiast "biegły". Pojawiają się też inne niezręczności i niekonsekwencje, które mnie drażniły. Na przykład stosowanie feminatyw, ale nie konsekwentnie w całej książce, tylko wybiórczo (np. świadkini). Jednocześnie czasem autor używa staroświeckich słów lub archaicznych form zapisu w niekoniecznie spodziewanych kontekstach (np. reżym zamiast reżim).

Ogólnie książka jest dobra, ale nie wyróżniająca się.

Autorka, która jest psychiatrą sądowym, opisuje przypadki kilku kobiet oskarżonych o poważne przestępstwa (głównie zabójstwa, choć nie tylko). Omawia po krótce popełnione przez nich przestępstwa, ich życie przed zbrodnią, prowadzony proces diagnostyczny i terapeutyczny oraz perspektywy na przyszłość. Jednocześnie autorka opisuje w skrótowej formie zaburzenia i choroby...

Ciężko się czyta i nie jest to wina tematyki swoją drogą bardzo ciekawej, ale stylu w jakim napisano książę. Może to wina tłumaczenia? Trudno powiedzieć, ale chaos spowodowany całkowitym brakiem chronologii i spójności we fragmentach opisujących dane przypadki zniechęca i irytuje, gdy 3 raz czyta się to samo zdanie, które było kilka stron wcześniej. Odnoszę wrażenie, że książka napisana na siłę.

Ciężko się czyta i nie jest to wina tematyki swoją drogą bardzo ciekawej, ale stylu w jakim napisano książę. Może to wina tłumaczenia? Trudno powiedzieć, ale chaos spowodowany całkowitym brakiem chronologii i spójności we fragmentach opisujących dane przypadki zniechęca i irytuje, gdy 3 raz czyta się to samo zdanie, które było kilka stron wcześniej. Odnoszę wrażenie, że...

Dobry reportaż pisany językiem popularnonaukowym, ze sporym ładunkiem emocjolanym i jednocześnie bardzo rzeczowy. Nie pozostawia zbyt wiele pola wyobraźni.
Dla czytelników lubujących się w pozycjach z serii 'true crime" jak najbardziej się nada.

Dobry reportaż pisany językiem popularnonaukowym, ze sporym ładunkiem emocjolanym i jednocześnie bardzo rzeczowy. Nie pozostawia zbyt wiele pola wyobraźni.
Dla czytelników lubujących się w pozycjach z serii 'true crime" jak najbardziej się nada.

"Osobiście nie znam przypadku, w którym ojciec zabiłby płaczącego noworodka, aby jego partnerka go nie opuściła. Taki motyw występuje prawdopodobnie tylko u kobiet w odniesieniu do ich partnerów."

Nahlah Saimeh pokazuje, że kobiety używają przemocy prawie wyłącznie wobec bliskich osób. Jako osoba zajmująca się psychiatrą sądową, z wieloletnim doświadczeniem, omawia różne historie życiowe kobiet zbrodniarek. Bazuje na prawdziwych przypadkach kryminalnych, opisuje przestępstwa, motywy i poprzedzające wydarzenia. Poprzez przypadki nieomawiane szerzej w mediach ilustruje tendencje kobiecej przestępczości. Uświadamia, że granice między byciem ofiarą a sprawcą nie przebiegają w oczywisty i jednoznaczny sposób. Zazwyczaj gotowość do stosowania przemocy wynika z głębokiego zranienia poczucia człowieczeństwa, zaś to, kim ktoś jest, jak kształtuje i prowadzi życie, tylko do pewnego stopnia jest jego wyłącznym udziałem. Saimeh nie rozstrzyga o winie i karze, nie zajmuje się stopniowaniem przestępstw, koncentruje się na badaniu przeszłości morderczyń i psychopatek. Docieka, co piętrzy się w ich codzienności i doprowadza do wybuchu agresji. Nakreśla osobowość i poczytalność. Ukazuje podobieństwa do męskich wzorców przemocy. Zajmujący materiał, zgrabnie przedstawiony, lecz bardzo ciężki do przepracowania od strony psychologicznej, karnej i moralnej.

Więcej na: https://bookendorfina.blogspot.com/2022/03/morderczynie-i-psychopatki-szokujace.html

"Osobiście nie znam przypadku, w którym ojciec zabiłby płaczącego noworodka, aby jego partnerka go nie opuściła. Taki motyw występuje prawdopodobnie tylko u kobiet w odniesieniu do ich partnerów."

Nahlah Saimeh pokazuje, że kobiety używają przemocy prawie wyłącznie wobec bliskich osób. Jako osoba zajmująca się psychiatrą sądową, z wieloletnim doświadczeniem, omawia różne...