Myślę, że ktoś zrobił tej książce niedźwiedzią przysługę, nadając jej właśnie taki tytuł, czym, jak widzę po opiniach, zwiódł niektórych czytelników, którzy oczekiwali, powiedzmy, "więcej krwi".

Tymczasem, jest to opowieść o najzwyczajniejszym szpitalu okręgowym w Los Angeles w Kalifornii, a sam autor, narrator opisuje w tej książce swój roczny staż na oddziale psychiatrycznym tegoż szpitala. Opis też jest bardzo na wyrost i na granicy prawdy, na temat tego co w tej książce można znaleźć. Niestety, coraz częściej obserwuję takie praktyki wydawnictw, co książce absolutnie nie pomaga, a wręcz szkodzi. Ale do brzegu.

W mojej ocenie to bardzo dobra książka, prosty język. Zrozumiałe terminy. Nawet nazwy leków i przypadków zaburzeń psychicznych wytłumaczone, że tak powiem "z polskiego na nasze" 😉. A przypadki naprawdę ciekawe. Znikający pacjent zwany Hudinim, kobieta, która słyszy Boga, mężczyzna w ciąży, czy sprzątacz, który w rzeczonym szpitalu sprząta od 30 lat, a nie ma go na żadnej liście płac i nigdy nie było, to tylko niektóre przypadki przyjmowane do Śmietnika. Nie to nie pomyłka, tak mieszkańcy miasta nazywają ten szpital... Ja polecam z czystym sumieniem.

Myślę, że ktoś zrobił tej książce niedźwiedzią przysługę, nadając jej właśnie taki tytuł, czym, jak widzę po opiniach, zwiódł niektórych czytelników, którzy oczekiwali, powiedzmy, "więcej krwi".

Tymczasem, jest to opowieść o najzwyczajniejszym szpitalu okręgowym w Los Angeles w Kalifornii, a sam autor, narrator opisuje w tej książce swój roczny staż na oddziale...

Dupy nie urywa. Parę ciekawych wątków, jak ten z Myersem naprawdę ciekawy, ale bez większej fascynacji

Dupy nie urywa. Parę ciekawych wątków, jak ten z Myersem naprawdę ciekawy, ale bez większej fascynacji

Tytuł mylący, ale sama książka świetna! Mocno chwyta za serce.

Tytuł mylący, ale sama książka świetna! Mocno chwyta za serce.

Opowieści z mchu i paproci zbudowane ze wspomnień autora ze stażu w szpitalu psychiatrycznym. Trochę mdławych historyjek i żadnego psychopaty :-)

Opowieści z mchu i paproci zbudowane ze wspomnień autora ze stażu w szpitalu psychiatrycznym. Trochę mdławych historyjek i żadnego psychopaty :-)

Zapraszam na krótką recenzję:
https://youtube.com/shorts/FEWa5-l4p9A?si=oYuOUR0QlX0Jey8P

Zapraszam na krótką recenzję:
https://youtube.com/shorts/FEWa5-l4p9A?si=oYuOUR0QlX0Jey8P

Po tej lekturze spodziewałam się historii najcięższych przypadków przestępców - pogłębionej analizy, opisu procesu leczenia, a dostałam pamiętnik stażysty. Co prawda książka jako taka nie była zła i czytało się ją błyskawicznie, to jednak liczyłam na zupełnie inne treści i emocje. Istotę lektury świetnie oddają słowa wstępu: "opowieść o lekarzach (...),o chorobach psychicznych, o ludziach na nie cierpiących (...),o stawianiu czoła chorobom psychicznym (...),o spojrzeniu we własną duszę.
Stephen Seager ukazuje relacje między personelem medycznym, wspomina osobliwe w jego przekonaniu przypadki, opowiada o nabywaniu doświadczenia i umiejętności pracy pod presją. Przede wszystkim snuje rozważania nad sensem swojego powołania.
Książka w porządku, ale nie nastawiajcie się na mocne wrażenia.

Po tej lekturze spodziewałam się historii najcięższych przypadków przestępców - pogłębionej analizy, opisu procesu leczenia, a dostałam pamiętnik stażysty. Co prawda książka jako taka nie była zła i czytało się ją błyskawicznie, to jednak liczyłam na zupełnie inne treści i emocje. Istotę lektury świetnie oddają słowa wstępu: "opowieść o lekarzach (...),o chorobach...

Dość ciekawa książka, którą czytałoby się lepiej, gdyby nie wprowadzający w błąd tytuł (moim zdaniem powinno być "Psychiatryk") i niejasny dla polskiego czytelnika czas akcji. Książka została wydana w oryginale w 1991 roku, a zatem opisane wydarzenia mają miejsce pod koniec lat 80.

Autor - jednocześnie narrator - jest stażystą w szpitalu psychiatrycznym i opowiada o wydarzeniach, które miały miejsce przez rok spędzony przez niego na oddziale zamkniętym publicznego szpitala. Poznajemy jego współpracowników i pacjentów (niektórych całkiem dobrze),a także liczne przemyślenia. Bywa wzruszająco, dramatycznie, śmiesznie i ponuro.

Dość ciekawa książka, którą czytałoby się lepiej, gdyby nie wprowadzający w błąd tytuł (moim zdaniem powinno być "Psychiatryk") i niejasny dla polskiego czytelnika czas akcji. Książka została wydana w oryginale w 1991 roku, a zatem opisane wydarzenia mają miejsce pod koniec lat 80.

Autor - jednocześnie narrator - jest stażystą w szpitalu psychiatrycznym i opowiada o...

Bardzo ciekawa podróż przez oddział szpitala psychiatrycznego, dla laików. Wysłuchałam z wielkim zainteresowaniem, ale tytuł naprawdę jest nieco mylący.

Bardzo ciekawa podróż przez oddział szpitala psychiatrycznego, dla laików. Wysłuchałam z wielkim zainteresowaniem, ale tytuł naprawdę jest nieco mylący.

Jeśli kogoś interesują opowieści lekarza psychiatry o pacjentach, wydarzeniach, leczeniu. Czasami smutne, czasami wesołe i czasami niewiarygodne. Ja wysłuchalam z ciekawością. Polecam.

Jeśli kogoś interesują opowieści lekarza psychiatry o pacjentach, wydarzeniach, leczeniu. Czasami smutne, czasami wesołe i czasami niewiarygodne. Ja wysłuchalam z ciekawością. Polecam.

Dużo słabsza niż pierwsza tego autora, czyli "Psychopaci

Dużo słabsza niż pierwsza tego autora, czyli "Psychopaci