Zbrojni

"Zbrojni" to typowa dla Pratchetta solidna robota, a przy okazji godna kontynuacja pierwszego tomu o straży Ankh-Morpork; stanowi zarówno przedłużenie oryginalnej idei, kontynuację poszczególnych wątków, jak i wprowadza akurat tyle nowości, żeby nie znudzić. Być może największą umiejętnością Pratchetta jest pisanie postaci inteligentnych, prawdopodobnie dlatego, że ich inteligencja nigdy nie jest uniwersalna; okazuje się, że nawet w prostej komedii da się rozróżniać pomiędzy naukowym geniuszem czy wysoką inteligencją emocjonalną. Pratchett dba o to, by mocne i słabe strony jego postaci zazębiały się, tworząc sprawnie działającą maszynę; czytelnik nie od początku jednak domyśla się, jakie kto skrywa sekrety i co jest tak naprawdę jego wadą, a co zaletą. Dowcip w "Zbrojnych" trzyma poziom: Pratchett nawet największy suchar potrafi sprzedać tak, że trudno się na niego gniewać. Gdybym miał się do czego przyczepić, to do tego, że jak na uniwersum nieznające broni palnej, bohaterowie znoszą postrzały z rusznica - te nie śmiertelne - tak nonszalancko, jakby grali w filmie akcji.

"Zbrojni" to typowa dla Pratchetta solidna robota, a przy okazji godna kontynuacja pierwszego tomu o straży Ankh-Morpork; stanowi zarówno przedłużenie oryginalnej idei, kontynuację poszczególnych wątków, jak i wprowadza akurat tyle nowości, żeby nie znudzić. Być może największą umiejętnością Pratchetta jest pisanie postaci inteligentnych, prawdopodobnie dlatego, że ich...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tyle niezwykłych postaci w jednym miejscu jeszcze nie było. Każda z nich jest oryginalna, zachowując przy typowy charakter znany z powieści Pratchetta. Bryluje tutaj zwłaszcza Marchewa. Jeśli taka ekipa pojawia się na mieście, koniecznie trzeba zobaczyć, jak to się skończy.

Tyle niezwykłych postaci w jednym miejscu jeszcze nie było. Każda z nich jest oryginalna, zachowując przy typowy charakter znany z powieści Pratchetta. Bryluje tutaj zwłaszcza Marchewa. Jeśli taka ekipa pojawia się na mieście, koniecznie trzeba zobaczyć, jak to się skończy.

Pokaż mimo to

Zbrojni Terry Pratchetta to piętnasta w kolejności odsłona Świata Dysku i drugie spotkanie z chłopakami ze sławetnej Straży. Jakie przygody spotkają mojego ulubionego przyszywanego krasnoluda Marchewę i jego kumpli? No i co, a może też i kogo tym razem „obśmieszkuje” autor? Przekonajcie się sami. ;) :D

Straż rekrutuje!
Po ostatnich wydarzeniach Straż Miejska w Ankh-Morpork potrzebuje wzmocnienia i rozpoczyna rekrutację. Rekrutację, w której oczywiście nie może być mowy o żadnej dyskryminacji gatunkowej czy może bardziej międzygatunkowej. Tym sposobem obecny zespół w osobach sierżanta Colona (człowieka), kaprala Marchewy (formalnie krasnoluda) i Nobbs’a (w papierach należącego do gatunku ludzkiego) zostaje „wzmocniony” młodszymi funkcjonariuszami Cuddym (krasnoludem pełną gębą), Detrytusem (trollem) i Anguą (kobietą, dopóki księżyc w pełni nie za jaśni na niebie).

Czy tak wzmocnionej Straży uda się uporać z seryjnym zabójcą i przewrotem do południa, by kapitan Vimes w spokoju stanął na ślubnym kobiercu, oddał odznakę i przeszedł w stan spoczynku?

Trochę jakby kryminalnie. ;)
Pratchett po raz kolejny, w swoim fenomenalnym stylu, z dużą nutką ironii i specyficznego humoru zajął się sprawą dyskryminacji i męskich obaw do stawania na ślubnym kobiercu. ;)

Do tego postanowił zabawić się trochę z czytelnikiem i Zbrojnych przedstawił w kryminalnym stylu. Możecie poczuć to napięcie, nagłe zwroty akcji i oczywiście wielki finał z rozwiązaniem, na które bohater jak zawsze wpada dosłownie w „ostatniej sekundzie”. ;)

Cóż mogę więcej powiedzieć? Po prostu czytajcie Świat Dysku Terry Pratchetta, bo warto! :D

http://unserious.pl/2019/05/zbrojni/

Zbrojni Terry Pratchetta to piętnasta w kolejności odsłona Świata Dysku i drugie spotkanie z chłopakami ze sławetnej Straży. Jakie przygody spotkają mojego ulubionego przyszywanego krasnoluda Marchewę i jego kumpli? No i co, a może też i kogo tym razem „obśmieszkuje” autor? Przekonajcie się sami. ;) :D

Straż rekrutuje!
Po ostatnich wydarzeniach Straż Miejska w Ankh-Morpork...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kto marzy o pracy w Straży?

Straż Miejska potrzebuje ludzi – zrobi prawdziwego mężczyznę z krasnoluda, trolla, a nawet... z kobiety.

Książki poświęcone Straży Miejskiej z Ankh-Morpork to bez wątpienia najlepsze utwory Pratchetta: wisienki na torcie Świata Dysku. Tym razem Straż, mająca problemy z napisaniem najprostszego raportu, otrzymała od Patrycjusza zadanie nie lada: jako pierwsza musi stanąć do walki z powszechnym - również wśród jej reprezentantów – gatunkizmem. W jej szeregi wstępują więc przedstawiciele różnych grup mniejszościowych, co ma odzwierciedlać etniczne odcienie Miasta. Poczciwy sierżant Fred Colon (nocna zmiana) obarczony zostaje obowiązkiem przeprowadzenia rekrutacji afirmatywnej, gdyż kapitan Vimes (nocna zmiana) oficjalnie przechodzi w stan spoczynku i porzuca stan kawalerski.

Straż Nocna już wcześniej była zbieraniną niezłych oryginałów. Taki na przykład kapral Nobbs (nocna zmiana), wykluczony z rasy ludzkiej za faule, bardziej przypomina małpiatkę niż człowieka. Świetnie radzi sobie z przeciwnikami (leżącymi i najlepiej nieprzytomnymi), zna wszystkie niedozwolone chwyty, a moralność na ogół nie spędza mu snu z powiek. Tylko Marchewa nie stracił wiary w Nobbsa: uważa, że „to nieoszlifowany Diament i w głębi serca dobra dusza”.
(...)
Na kartach powieści spotkamy znacznie więcej oryginałów – Terry Pratchett jest bezkonkurencyjny w kreowaniu zapadających w pamięć postaci, nawet tych epizodycznych. Zawrzemy szybką (na szczęście) znajomość z Paskudnym Starym Ronem („Niech to demoniszcza!”), przyskrzynimy najgorszego złodzieja na świecie i odwiedzimy celę, w której przebywa sam Leonardo da Quirm, geniusz i wynalazca, autor portretu Mony Ogg („zęby ścigały patrzących po całym pokoju”). Przez większą część lektury będzie nam towarzyszył smród niepranego, zmokłego dywanika – to Gaspode, gadający bezdomny pies, cierpiący na „chroniczną inteligencję”.

W kosmopolitycznym Ankh-Morpork niepozorna Straż Miejska otworzyła swe podwoje dla wszystkich mieszkańców – niezależnie od gatunku i stanu śmiertelności. Skoro trolle i krasnoludy, między którymi trwa permanentna międzygatunkowa wendeta, potrafiły nauczyć się współpracy, może jest nadzieja także dla nas?

Fragment recenzji opublikowanej na blogu:
https://zapiskinamarginesie.pl/2019/05/02/kto-marzy-o-pracy-w-strazy/

Kto marzy o pracy w Straży?

Straż Miejska potrzebuje ludzi – zrobi prawdziwego mężczyznę z krasnoluda, trolla, a nawet... z kobiety.

Książki poświęcone Straży Miejskiej z Ankh-Morpork to bez wątpienia najlepsze utwory Pratchetta: wisienki na torcie Świata Dysku. Tym razem Straż, mająca problemy z napisaniem najprostszego raportu, otrzymała od Patrycjusza zadanie nie lada:...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyjemna lektura. Prosta historia, przerysowany świat i lekki humor. Dobra książka na przerwę pomiędzy ambitniejszymi tytułami.

Przyjemna lektura. Prosta historia, przerysowany świat i lekki humor. Dobra książka na przerwę pomiędzy ambitniejszymi tytułami.

Pokaż mimo to

Jak zwykle wszystko jest na miejscu, czyli świetna/e:

- fabuła
- poczucie humoru
- inteligencja autora wpleciona subtelnie w międzysłowa

Jak zwykle wszystko jest na miejscu, czyli świetna/e:

- fabuła
- poczucie humoru
- inteligencja autora wpleciona subtelnie w międzysłowa

Pokaż mimo to

ja nie wiem jak on to robił, ale Świat dysku naprawdę wciągał

ja nie wiem jak on to robił, ale Świat dysku naprawdę wciągał

Pokaż mimo to

Barbarzyńskie hordy, wojownicze plemiona i bandyckie armie, dokładnie tak jak pirackie floty, morskie statki i wrogie bandery,  nie mają z tą powieścią absolutnie nic wspólnego.

W największym mieście Dysku, przez które przepływa rzeka Ankh, która kolorem i konsystencją wygląda jakby płynęła dnem do góry, dochodzi do morderstw.
Morderstw, których na pewno nie dokonałyby żaden z członków Gildii Skrytobójców, ponieważ dla Skrytobójcy dokonanie nieopłaconego morderstwa bez zlecenia to plama na honorze...
Więc kto?
I dlaczego?
Trzeba koniecznie rozwiązać tę sprawę, ale jak, kiedy naciski z Pałacu Petrycjusza są tak silne, że kapitan Vimes, który niedługo i tak odszedłby do cywila zmuszony jest zrobić to tu i teraz?
Kto podejmie się rozwiązania tych spraw?
Kto powstrzyma Trolle i Krasnoludy?
Kto Wilkołaka podrapie za uchem, i dogada się z Gargulcem?
Otóż Straż nadal funkcjonuje. Działa niczym słabo naoliwiona, na wpół zardzewiała, pozbawiona kilku kół i łatwodemontowalnych części lokomotywa.
Ale działa.
I prze do przodu.
Z Kapralem Marchewą na czele. Uwierzcie mi, że każdy chciałby mieć na czele kogoś takiego jak Kapral Marchewa.
To dzięki niemu w momencie największego kryzysu w szeregi Straży wstąpiło, mniej lub bardziej z własnej woli, ponad pięćdziesieciu nowych rekrutów, zadając kłam wszelkim podejrzeniom o gatunkizm.
"Zbrojni" to kolejny fantastyczny tom, to kolejny kryminał w wykonaniu Terrego Pratchetta, to kolejna część Świata Dysku która rozbawiła mnie do łez, polecam gorąco!

Barbarzyńskie hordy, wojownicze plemiona i bandyckie armie, dokładnie tak jak pirackie floty, morskie statki i wrogie bandery,  nie mają z tą powieścią absolutnie nic wspólnego.

W największym mieście Dysku, przez które przepływa rzeka Ankh, która kolorem i konsystencją wygląda jakby płynęła dnem do góry, dochodzi do morderstw.
Morderstw, których na pewno nie dokonałyby...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z całego Świata Dysku cykl o straży miejskiej upodobałem sobie póki co najbardziej. "Zbrojni" są dopiero drugą częścią owego cyklu, ale przeskakują wysoko postawioną poprzeczkę przez "Straż!Straż!". Znów mamy zagadkę kryminalną, tajemnicę, pościgi ulicami Ankh-Morpork, plejadę bohaterów z inteligentną prostotą Marchewy, napędzaną alkoholem dedukcją Vimesa, chłodną logiką Vetinariego i masą innych wspaniałych cech pozostałych starych i nowych postaci. Dzieje się wiele, humor doprowadza do łez, a obcowanie z tą książką to sama przyjemność.

Z całego Świata Dysku cykl o straży miejskiej upodobałem sobie póki co najbardziej. "Zbrojni" są dopiero drugą częścią owego cyklu, ale przeskakują wysoko postawioną poprzeczkę przez "Straż!Straż!". Znów mamy zagadkę kryminalną, tajemnicę, pościgi ulicami Ankh-Morpork, plejadę bohaterów z inteligentną prostotą Marchewy, napędzaną alkoholem dedukcją Vimesa, chłodną logiką...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W tym tomie Kapitan Vimes staje się komendantem ale wcześniej męczą go wyrzuty sumienia, co będzie z jego strażą, gdy odejdzie na emeryturę. Nie potrafi się odnaleźć w nowym świecie bez Straży a dodatkowo przeraża go wizja ślubu. Głównymi bohaterami stają sie mniej ważni dotąd członkowie tacy jak Marchewa czy też sam Nobby. Tym razem to oni podejmują działanie podczas nowych nietypowych zdarzeń a co najważniejsze odnoszą wielki sukces mimo nieobecności Vimesa.
Polecam każdemu;)
Adrian Jeżak

W tym tomie Kapitan Vimes staje się komendantem ale wcześniej męczą go wyrzuty sumienia, co będzie z jego strażą, gdy odejdzie na emeryturę. Nie potrafi się odnaleźć w nowym świecie bez Straży a dodatkowo przeraża go wizja ślubu. Głównymi bohaterami stają sie mniej ważni dotąd członkowie tacy jak Marchewa czy też sam Nobby. Tym razem to oni podejmują działanie podczas...

więcej

mniej

Pokaż mimo to