Jesteśmy społecznością, która kocha książki

7,5. Do połowy naprawdę bardzo wciągająca fabuła, później było nieco gorzej.

7,5. Do połowy naprawdę bardzo wciągająca fabuła, później było nieco gorzej.

6,5 - nic porywającego.

6,5 - nic porywającego.

7,5
Podobała mi się bardziej, niż pierwsza część. Fajnie skreowany świat, przyjemna, ciepła atmosfera bojąca z książki i od bohaterek.

7,5
Podobała mi się bardziej, niż pierwsza część. Fajnie skreowany świat, przyjemna, ciepła atmosfera bojąca z książki i od bohaterek.

7,5
Niektóre fragmenty były dla mnie mało ciekawe, ale ogół traktuję jako naprawdę dobrą książkę - chylę czoła za obfitość źródeł oraz wykonaną ogromną pracę.

7,5
Niektóre fragmenty były dla mnie mało ciekawe, ale ogół traktuję jako naprawdę dobrą książkę - chylę czoła za obfitość źródeł oraz wykonaną ogromną pracę.

Jedna z przyjemniejszych świątecznych książek, jakie do tej pory miałam okazję czytać. Niestety często pozycje o tej tematyce są naprawdę mocno średnie, przerysowane, do bólu przewidywalne i kipiące od magii i cudów dziejących się w tym czasie. Wiadomo, że tu fabuła też nie była bez wad, jednak przyjemnie mi się ją czytało, przywodziła emocje podobne jak podczas oglądania moich ulubionych świątecznych filmów.

Jedna z przyjemniejszych świątecznych książek, jakie do tej pory miałam okazję czytać. Niestety często pozycje o tej tematyce są naprawdę mocno średnie, przerysowane, do bólu przewidywalne i kipiące od magii i cudów dziejących się w tym czasie. Wiadomo, że tu fabuła też nie była bez wad, jednak przyjemnie mi się ją czytało, przywodziła emocje podobne jak podczas oglądania...

Generalnie miła do posłuchania, ale w pewnym momencie autorka zaczęła się trochę powtarzać.

Generalnie miła do posłuchania, ale w pewnym momencie autorka zaczęła się trochę powtarzać.

6,5
Do powrotu pary z wakacji podobała mi się, potem trochę mnie nużyła

6,5
Do powrotu pary z wakacji podobała mi się, potem trochę mnie nużyła

Zapowiadała się spoko, ale potem wszystko się rozlazło, dywagacje głównej bohaterki, że Gus jej czegos nie powiedział, nie zrobił, przeżywanie wszystkiego… irytujące. I jeszcze na koniec oświadczyny w rocznicę zostawienia przez ex żonę xd

Zapowiadała się spoko, ale potem wszystko się rozlazło, dywagacje głównej bohaterki, że Gus jej czegos nie powiedział, nie zrobił, przeżywanie wszystkiego… irytujące. I jeszcze na koniec oświadczyny w rocznicę zostawienia przez ex żonę xd

7,5

7,5

6,5

6,5

6,75

6,75

Bardziej 6,5

Bardziej 6,5

Świetna, lekka, ale nie płytka i niebanalna historia, postaci, które z miejsca się lubi i którym się kibicuje. Bardzo przyjemnie spędziłam z tą książką czas i chyba zostanie ona jedną z moich ulubionych w tym gatunku.

Świetna, lekka, ale nie płytka i niebanalna historia, postaci, które z miejsca się lubi i którym się kibicuje. Bardzo przyjemnie spędziłam z tą książką czas i chyba zostanie ona jedną z moich ulubionych w tym gatunku.

Mam wrażenie, że w drugiej części cyklu autorka skupiła się bardziej na postaciach, na ich emocjach, dzięki czemu można było się bardziej z nimi polubić, lepiej je zrozumieć. Dlatego też uważam tę pozycję za lepszą od "Szkoły żon".

Mam wrażenie, że w drugiej części cyklu autorka skupiła się bardziej na postaciach, na ich emocjach, dzięki czemu można było się bardziej z nimi polubić, lepiej je zrozumieć. Dlatego też uważam tę pozycję za lepszą od "Szkoły żon".

Z początku nieco nudziła, jednak gdy zaczęło się na dobre opowiadanie bajki, było już dużo lepiej. Druga połowa książki (w której poznajemy treść bajki) wywarła na mnie dużo lepsze wrażenie. Mam oczywiście skojarzenie tej historii z "Jeźdźcem miedzianym", emocje mi towarzyszące są podobne i choć niełatwo się czyta o czyimś cierpieniu i niewyobrażalnych dla nas doświadczeniach, sądzę, że warto takich uczuć także czasem doznać. Choćby po to, by docenić to, co się ma.

Z początku nieco nudziła, jednak gdy zaczęło się na dobre opowiadanie bajki, było już dużo lepiej. Druga połowa książki (w której poznajemy treść bajki) wywarła na mnie dużo lepsze wrażenie. Mam oczywiście skojarzenie tej historii z "Jeźdźcem miedzianym", emocje mi towarzyszące są podobne i choć niełatwo się czyta o czyimś cierpieniu i niewyobrażalnych dla nas...

Nieco zbyt przewidywalna. Postaci przedstawione dość "płasko".

Nieco zbyt przewidywalna. Postaci przedstawione dość "płasko".

Nie wiem, czy przebrnięcie przez 1/3 tej książki można uznać za jej przeczytanie, ale ja i tak uważam to za sukces. Nie trafiła do mnie ta pozycja zupełnie, ani nie bawiła, ani nie uczyła, gdyby nie polonistka, na pewno nie dotarłabym do tych "wyższych" myśli autora. Sądzę, że sensy, które chciał przekazać Gombrowicz, można było ująć na tysiąc innych, o niebo bardziej zrozumiałych i NORMALNYCH sposobów.

Nie wiem, czy przebrnięcie przez 1/3 tej książki można uznać za jej przeczytanie, ale ja i tak uważam to za sukces. Nie trafiła do mnie ta pozycja zupełnie, ani nie bawiła, ani nie uczyła, gdyby nie polonistka, na pewno nie dotarłabym do tych "wyższych" myśli autora. Sądzę, że sensy, które chciał przekazać Gombrowicz, można było ująć na tysiąc innych, o niebo bardziej...

Jedna z ciekawszych lektur szkolnych, z jakimi miałam do czynienia. Nie nudziła, często zaskakiwała i, niestety, odzwierciedliła realne oblicze niektórych ludzi.

Jedna z ciekawszych lektur szkolnych, z jakimi miałam do czynienia. Nie nudziła, często zaskakiwała i, niestety, odzwierciedliła realne oblicze niektórych ludzi.

Taka jak dawniej! Mam taką słabość do tego cyklu, do tej rodziny, do zwariowanej Idy, troskliwej Gabrysi, zabawnych rozmów starego pokolenia z tym najmłodszym, do wszystkiego, co się składa na tę, trzeba to powiedzieć, magię. Pani Musierowicz zaczarowała mnie i już się chyba nigdy odczarować nie dam (w tej części polubiłam nawet Ignasia!).
I bardzo, bardzo lubię i cenię sposób pisania o miłości przez Panią Małgosię. Chyba najpiękniej potrafi oddać delikatność, czystość i ważność tego uczucia.

Ma tylko jeden minus - za szybko się kończy. Tak strasznie nie chciałam opuszczać tego, tak różniącego się mimo wszystko od naszego, świata. Już czekam na kolejną część. :)

Taka jak dawniej! Mam taką słabość do tego cyklu, do tej rodziny, do zwariowanej Idy, troskliwej Gabrysi, zabawnych rozmów starego pokolenia z tym najmłodszym, do wszystkiego, co się składa na tę, trzeba to powiedzieć, magię. Pani Musierowicz zaczarowała mnie i już się chyba nigdy odczarować nie dam (w tej części polubiłam nawet Ignasia!).
I bardzo, bardzo lubię i cenię...

Ze względu na brak czasu i na spore rozmiary czytałam ją bardzo długo, ale nie żałuję, że poświęciłam na tę książkę czas. Może i rzeczywiście ta część bardziej niż inne jest przesiąknięta, czasem aż za bardzo, erotyzmem, może tak jest. Ale da się przymknąć na to oko, bo ta książka ma o wiele więcej plusów, które przyćmiewają ten chyba jedyny minus. Cudowne zakończenie cudownej historii. Dużo się dzieje, ale oni przetrwali wszystko. A Tatianę pokochałam dosłownie jak siostrę.

Ze względu na brak czasu i na spore rozmiary czytałam ją bardzo długo, ale nie żałuję, że poświęciłam na tę książkę czas. Może i rzeczywiście ta część bardziej niż inne jest przesiąknięta, czasem aż za bardzo, erotyzmem, może tak jest. Ale da się przymknąć na to oko, bo ta książka ma o wiele więcej plusów, które przyćmiewają ten chyba jedyny minus. Cudowne zakończenie...