Granica

❤️❤️❤️
"Wtedy po stole, poprzez książki i niemodne albumy, rozpoczynał ukośną wędrówkę stwór najdziwniejszy, pająk nie większy od biedronki, na nogach wysokich dla niego, jak wielopiętrowe rusztowania, a miękkich i cieniutkich jak włosy. Idąc, balansował tanecznie i każdą nóżkę stawiał niedbale zarazem i etykietalnie, z jakąś egzaltowaną elegancją. Było widoczne, że jest wytworny i wrażliwy, ostrożny i wybredny, mógł przy tym robić się na przemian wyższy albo niższy, zależnie od swej chęci. Tak podszedł z bliska do opartej o stół Elżbiety i, dotknąwszy nieumyślnie jedną z łapek jej nagiej ręki, cofnął się od razu z przesadną delikatnością, jakby głęboko urażony, by, spiesznie falując po nierównościach, odejść innym ukosem i przepaść w zwisających fałdach serwety."

❤️❤️❤️
"Wtedy po stole, poprzez książki i niemodne albumy, rozpoczynał ukośną wędrówkę stwór najdziwniejszy, pająk nie większy od biedronki, na nogach wysokich dla niego, jak wielopiętrowe rusztowania, a miękkich i cieniutkich jak włosy. Idąc, balansował tanecznie i każdą nóżkę stawiał niedbale zarazem i etykietalnie, z jakąś egzaltowaną elegancją. Było widoczne, że jest...

Książka nie posiadająca praktycznie żadnych dobrych stron. Opisy są nudne i często niepotrzebne, odrywają czytającego od głównego wątku i nic nie wprowadzają. Historia nie porywa, postacie są kiepsko napisane. Inwersja czasowa jest ciekawym zabiegiem, powoduje że poznajemy zakończenie utworu na samym jego początku. Problem polega na tym, że owe zakończenie jest szybkie, kiepskie, a więc nudna przygoda z tym tytułem prowadzi nas do pisanej na kolanie końcówki. Autorka ma problem z określaniem czasu akcji, który skacze o miesiące bez uprzedzenia czytelnika (czasami trzeba się domyślać że takowy przeskok miał miejsce). Przy opowiadaniu historii poszczególnych bohaterów, Nałkowska potrafi zmienić opisywaną postać bez zaznaczenia zmiany, co powoduje zagubienie podczas czytania. Wątek Zenona jako prezydenta miasta jest płytki, historia Kolichowskiej zagmatwana i niepotrzebna, przez co na pierwszy plan wychodzi zagadnienie o moralności głównego bohatera. Nie jest ono niestety dobrze przedstawione, portret psychologiczny postaci nie należy do najlepszych, a sam psychologizm Ziembiewicza został nieumiejętnie opisany. Nie polecam nikomu sięgać po tę pozycję, obecność "Granicy" na liście lektur obowiązkowych jest rzeczą absurdalną. Czas na zmiany.

Książka nie posiadająca praktycznie żadnych dobrych stron. Opisy są nudne i często niepotrzebne, odrywają czytającego od głównego wątku i nic nie wprowadzają. Historia nie porywa, postacie są kiepsko napisane. Inwersja czasowa jest ciekawym zabiegiem, powoduje że poznajemy zakończenie utworu na samym jego początku. Problem polega na tym, że owe zakończenie jest szybkie,...

Dobra powieść. Brak w niej facebooka, netflixa, instagrama, itp. Za to nie brak schematów, które są i długo jeszcze będą aktualne.

Dobra powieść. Brak w niej facebooka, netflixa, instagrama, itp. Za to nie brak schematów, które są i długo jeszcze będą aktualne.

Ta historia, która może wydawać się zwykłym, oklepanym romansem, skrywa wiele bardzo ważnych przesłań i prawd życiowych. Pojawia się będący dziś na czasie motyw feministyczny, oraz walka kobiet z różnych warstw społecznych, w trosce o swoje prawa i należny szacunek. Są tu również dobitnie ukazane obrazy ludzi, którzy na różne sposoby próbują stać się idealni, na podstawie swych przeróżnych hierarchii i celów.

Ta historia, która może wydawać się zwykłym, oklepanym romansem, skrywa wiele bardzo ważnych przesłań i prawd życiowych. Pojawia się będący dziś na czasie motyw feministyczny, oraz walka kobiet z różnych warstw społecznych, w trosce o swoje prawa i należny szacunek. Są tu również dobitnie ukazane obrazy ludzi, którzy na różne sposoby próbują stać się idealni, na podstawie...

Książka przeczytana ponownie po latach. Teraz oceniam ją zdecydowanie wyżej, niż w latach szkolnych. Nałkowska pokazuje, że młodzi ludzie chcą być inni niż swoi rodzice, jednak często powielają ich błędy. Za Zenonem Ziembiewiczem „ciągnie się” fatalny romans. Bohater, który sam jest winien zaistniałej sytuacji, próbuje mniej lub bardziej udolnie „pomóc” Justynie. W książce jest wiele jego przemyśleń odnośnie zaistniałej sytuacji, prób wytłumaczenia, wyrzutów sumienia.

Czytelnik przez cały czas czuje, że zdarzy się coś złego, przeczuwa to też Zenon, przeczuwa Justyna. Smutna to historia, ukazująca problemy psychiczne bohaterki, a także to, jak pozbawione nadziei było życie służby, biedoty.

Książka przeczytana ponownie po latach. Teraz oceniam ją zdecydowanie wyżej, niż w latach szkolnych. Nałkowska pokazuje, że młodzi ludzie chcą być inni niż swoi rodzice, jednak często powielają ich błędy. Za Zenonem Ziembiewiczem „ciągnie się” fatalny romans. Bohater, który sam jest winien zaistniałej sytuacji, próbuje mniej lub bardziej udolnie „pomóc” Justynie. W książce...

Książka zbudowana w sposób bardzo ciekawy, o czym można przekonać się już na samym początku. Opisywane później wydarzenia poszerzają spojrzenie czytelnika na owe granice.

Książka zbudowana w sposób bardzo ciekawy, o czym można przekonać się już na samym początku. Opisywane później wydarzenia poszerzają spojrzenie czytelnika na owe granice.

Nie przekonują mnie takie książki, kiedyś było mniej pisarzy i dlatego tyle różnych przeciętnych książek mamy w kanonie literatury. Moim zdaniem czas na zmiany

Nie przekonują mnie takie książki, kiedyś było mniej pisarzy i dlatego tyle różnych przeciętnych książek mamy w kanonie literatury. Moim zdaniem czas na zmiany

Pięknie napisana i bardzo smutna. Polska która raczej zazwyczaj nie ma się czym chwalić może się pochwalić dorobkiem literackim.

Pięknie napisana i bardzo smutna. Polska która raczej zazwyczaj nie ma się czym chwalić może się pochwalić dorobkiem literackim.

Mimo, że jest to lektura, bawiłam się z nią bardzo dobrze. Intrygi może nie porównywalne do ,,Zbrodni i kary'', ale ciekawe. No i w końcu wyszliśmy z literatury patriotycznej. Głównego bohatera nie da się lubić, a cała sytuacja, a raczej relacja jest skazana na klęskę od samego jej zarania. Serdecznie polecam!

Mimo, że jest to lektura, bawiłam się z nią bardzo dobrze. Intrygi może nie porównywalne do ,,Zbrodni i kary'', ale ciekawe. No i w końcu wyszliśmy z literatury patriotycznej. Głównego bohatera nie da się lubić, a cała sytuacja, a raczej relacja jest skazana na klęskę od samego jej zarania. Serdecznie polecam!

Czytałam Granicę jako lekturę w szkole i jest zdecydowanie niedoceniana. Była bardzo dobrym punktem oparcia dla młodzieżowych dyskusji, jak tylko przebiliśmy się przez warstwę fabularną do jej głębszych znaczeń. Z dobrą polonistką albo z dużą ilością czasu do analizy i namysłu, polecam do niej wrócić i poszukać drugiego dna.

Czytałam Granicę jako lekturę w szkole i jest zdecydowanie niedoceniana. Była bardzo dobrym punktem oparcia dla młodzieżowych dyskusji, jak tylko przebiliśmy się przez warstwę fabularną do jej głębszych znaczeń. Z dobrą polonistką albo z dużą ilością czasu do analizy i namysłu, polecam do niej wrócić i poszukać drugiego dna.