Granica

Ta Justyna to prawie tak głupia jak ja. każdego szkoda

Ta Justyna to prawie tak głupia jak ja. każdego szkoda

Pokaż mimo to

Nałkowska oczywiście nie nadaje się do czytania, "Granica" to taki nieudany romans, który udaje literaturę. Obecność tego gniota w kanonie lektur wiele mówi o naszym szkolnictwie.

Nałkowska oczywiście nie nadaje się do czytania, "Granica" to taki nieudany romans, który udaje literaturę. Obecność tego gniota w kanonie lektur wiele mówi o naszym szkolnictwie.

Pokaż mimo to

Bardzo fajnie było wrocicdo historii, którą przedstawiałam na maturze ustnej :) znów przypomniało mi się dlaczego wybrałam właśnie te książkę. Czyta się cudownie, mimo że nie jest to książka która porywa fabuła. Bardzo miła lektura na wieczór.

Bardzo fajnie było wrocicdo historii, którą przedstawiałam na maturze ustnej :) znów przypomniało mi się dlaczego wybrałam właśnie te książkę. Czyta się cudownie, mimo że nie jest to książka która porywa fabuła. Bardzo miła lektura na wieczór.

Pokaż mimo to

„Granica” Zofia Nałkowska powieść wydana w 1935 roku i porusza problemy nie tylko społeczne ówczesnej epoki, ale również aborcji, ubóstwa, biedy i gospodarki w tym ekonomii, zaliczając tym samym powieść do gatunki psychologii, realizmu, sensacji i nawet kryminału. Powieść została nagrodzona Państwową Nagrodą Literacką (1935 r.).
Historia jakich wiele, historia prosta, historia jak każda inna …, ale to właśnie ta prostota, ten naturalizm i ta prostolinijność sprawia, że nabiera ona psychologicznego aspektu. To właśnie ta historia uświadamia nam, do czego może doprowadzić podział społeczeństwa. Jakie brzemienne problemy doświadcza kobieta, dla której nie było miejsca w ówczesnej hierarchii świata i życia społecznego. Nierozwiązane problemy socjalne, publiczne czy ogólnodostępne takie jak prawa kobiet, godziwe warunki mieszkaniowe, zapłata za pracę adekwatna do wykonywanej czynności. I niby to wszystko wiemy i rozumiemy, ale nadal borykamy się z tymi zjawiskami. Socjologia życia społecznego nadal nie ma odpowiedniego rozwiązania. Rozwiązania, które znalazła nasza bohaterka, bo cóż innego mogła zrobić? Posłuchała swego instynktu. Bieda, ostracyzm, publiczne upokorzenie doprowadziło do tragedii. Bo dlaczego bogaty mężczyzna, może decydować o losie służącej, skazując ją na ulicę? A owoc swego romansu na niebyt, płacąc za „usunięcie problemu”. Bo miał na to społeczne przyzwolenie!.
.
Granica moralna. Granica społeczna. Granica klasowa. Była - jest - i zapewne będzie. Nie zniknie. Być może pojawi się w innym wydaniu. Być może, zostanie ładnie zapakowana w ozdobny papier. Być może nie będzie, aż tak bardzo widoczna, ale będzie! I to jest najbardziej w tym wszystkim przerażające. Nałkowska w bardzo obrazowy sposób ukazała ówczesny świat. Świat, który funkcjonuje po dzień dzisiejszy. Bieda i nierówność klasowa nie zniknęły. Nie odeszły w niepamięć. niepamięć. ona nadal funkcjonuje.

„Granica” Zofia Nałkowska powieść wydana w 1935 roku i porusza problemy nie tylko społeczne ówczesnej epoki, ale również aborcji, ubóstwa, biedy i gospodarki w tym ekonomii, zaliczając tym samym powieść do gatunki psychologii, realizmu, sensacji i nawet kryminału. Powieść została nagrodzona Państwową Nagrodą Literacką (1935 r.).
Historia jakich wiele, historia prosta,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To naprawdę jest bardzo dobra książka.
Autorka ma dar trafnego nazywania codziennych zjawisk, co skutkowało tym, że w wielu momentach miałam wrażenie, że też już kiedyś czułam coś takiego.
Bohaterzy są skomplikowani, całkowicie różni od siebie. Historia niebanalna, zakończenie przykre
Naprawdę, czytałam ją z dużym zaciekawieniem.

To naprawdę jest bardzo dobra książka.
Autorka ma dar trafnego nazywania codziennych zjawisk, co skutkowało tym, że w wielu momentach miałam wrażenie, że też już kiedyś czułam coś takiego.
Bohaterzy są skomplikowani, całkowicie różni od siebie. Historia niebanalna, zakończenie przykre
Naprawdę, czytałam ją z dużym zaciekawieniem.

Pokaż mimo to

Książka opisuje historię, jakich wiele w tamtym okresie. Główny bohater Zenon Ziembiewicz jest mężem Elżbiety Bieckiej. Oboje są z dobrego domu, obracają się w wytwornych towarzystwach. Polowania, spotkania na salonach i herbatki to normalne rozrywki dla małżonków. Na pozór ich życie jest szczęśliwe i normalne. Zenon wplątuje się jednak w romans z chłopką, córką kucharki – Justyną Bogutówną i musi ponieść jego konsekwencje. Młoda dziewczyna zachodzi w ciążę, a Ziembiewicz daje kochance pieniądze na zabieg. Dokonana w przeszłości aborcja nie daje Justynie normalnie funkcjonować i pomimo pomocy byłego kochanka i jego żony popada w depresję. Dziewczyna mszcząc się na Zenonie oblewa jego twarz kwasem solnym. Mężczyzna ślepnie i popełnia samobójstwo.
Historia Zenona, Justyny i Elżbiety posłużyła autorce do ukazania granic ludzkiej moralności, obyczajowości i wytrzymałości psychicznej. Zofia Nałkowska w swojej powieści o tragicznym finale ukazuje także granice społeczne i filozoficzne.
Godna uwagi powieść psychologiczna, która opisuje historię małżeństwa i kochanki. Książka przeczytana jako lektura szkolna ma dość powolną fabułę i zakończenie znane czytelnikowi od samego początku. Mnogość wątków, postaci i koligacji między nimi sprawia, że książkę czyta się dość trudno i należy się skupić, by zapamiętać zawarte w niej informacje. Podsumowując, książka warta przeczytania ukazująca psychologiczne portrety postaci.

Książka opisuje historię, jakich wiele w tamtym okresie. Główny bohater Zenon Ziembiewicz jest mężem Elżbiety Bieckiej. Oboje są z dobrego domu, obracają się w wytwornych towarzystwach. Polowania, spotkania na salonach i herbatki to normalne rozrywki dla małżonków. Na pozór ich życie jest szczęśliwe i normalne. Zenon wplątuje się jednak w romans z chłopką, córką kucharki –...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Już sam tytuł "Granica" jest kluczem do zrozumienia powieści. Opowiadając historię trzech głównych bohaterów i pozostałych bohaterów drugoplanowych, Nałkowska bada ograniczenia narzucane przez społeczeństwo, granice moralne, granice klasowe czyli rozbieżności między bogatymi i biednymi czy granice filozoficzne.

Lektura książki szła jak po grudzie. Fabuła książki jest powolna i dość przygnębiająca. Poglądy lewicowe autorki odbijają się w powieści. Autorka nie dostrzegając wad swoich partnerów wciąż źle ich dobierała. Nie potrafiła oprzeć się pokusie, podobno miała na koncie kilkanaście romansów. Trudno nie dostrzec wątków autobiograficznych. Zenon Ziembiewicz wciąż zmieniając kochanki, przekraczając granice moralne sprowadza tragedię na wszystkich frontach, ale także prowadzi do zniszczenia samego siebie. Chyba jedyny morał z powieści to taki, że związek oparty tylko na seksie nie będzie funkcjonował na dłuższą metę.

Już sam tytuł "Granica" jest kluczem do zrozumienia powieści. Opowiadając historię trzech głównych bohaterów i pozostałych bohaterów drugoplanowych, Nałkowska bada ograniczenia narzucane przez społeczeństwo, granice moralne, granice klasowe czyli rozbieżności między bogatymi i biednymi czy granice filozoficzne.

Lektura książki szła jak po grudzie. Fabuła książki jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciężko mi wyrazić opinię o tej książce. Z jednej strony niektóre zjawiska przedstawiła dosyć trafnie, z drugiej strony pewne czyny bohaterów wydały mi się absurdalne i denerwujące. Niemniej jednak zakończenie było krótkie i szokujące jak na tak rozwlekłą powieść.

Ciężko mi wyrazić opinię o tej książce. Z jednej strony niektóre zjawiska przedstawiła dosyć trafnie, z drugiej strony pewne czyny bohaterów wydały mi się absurdalne i denerwujące. Niemniej jednak zakończenie było krótkie i szokujące jak na tak rozwlekłą powieść.

Pokaż mimo to

ciężka, ale warto dla samego zakończenia

ciężka, ale warto dla samego zakończenia

Pokaż mimo to

Lektura przyjemna w odbiorze, jednak czasem trudno było mi znieść psychicznie tą prawie ciągłą papką na temat starości i śmierci.

Ocena: 6,5/10 (doprecyzowuję, ponieważ 7 wydaję mi się oceną za dużo, a 6 za mało, nie mogę ustawić oceny pośrodku)

Lektura przyjemna w odbiorze, jednak czasem trudno było mi znieść psychicznie tą prawie ciągłą papką na temat starości i śmierci.

Ocena: 6,5/10 (doprecyzowuję, ponieważ 7 wydaję mi się oceną za dużo, a 6 za mało, nie mogę ustawić oceny pośrodku)

Pokaż mimo to