Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Końcówka miażdży.

Końcówka miażdży.

Werter spotyka ekipę Dostojewskiego i razem spuszczają czytelnikowi niezły oklep.

Werter spotyka ekipę Dostojewskiego i razem spuszczają czytelnikowi niezły oklep.

Książka, która przekonała mnie, że jednak bliżej mi na prawo niż na lewo i, co najważniejsze, uzmysłowiła dlaczego.

Książka, która przekonała mnie, że jednak bliżej mi na prawo niż na lewo i, co najważniejsze, uzmysłowiła dlaczego.

...ale żeby Nobla?

...ale żeby Nobla?

Jak dobrze, że Gogol nie spalił tych rękopisów.

Jak dobrze, że Gogol nie spalił tych rękopisów.

Skoajrzyła mi się z "Wielkim Gatsbym". Podobna tematyka, podobny status w świecie literatury i podobnie nieciekawa.

Skoajrzyła mi się z "Wielkim Gatsbym". Podobna tematyka, podobny status w świecie literatury i podobnie nieciekawa.

Całkiem ciekawa, ale fatalnie napisana i/lub przetłumaczona.

Całkiem ciekawa, ale fatalnie napisana i/lub przetłumaczona.

Tytułowe najlepsze.

Tytułowe najlepsze.

Cudna telenowela. Dodatkowa gwiazdka za kilka ostatnich rozdziałów.

Cudna telenowela. Dodatkowa gwiazdka za kilka ostatnich rozdziałów.

Nierówna.

Nierówna.

Trochę Bruno Schulz wannabe, ale nieźle mu to wychodzi. Tak rozprawiać o dupie Maryni trzeba umieć.

Trochę Bruno Schulz wannabe, ale nieźle mu to wychodzi. Tak rozprawiać o dupie Maryni trzeba umieć.

Nie wiem czy wiele więcej da się zrobić w kwestii pisania fenomenalnej biografii.

Nie wiem czy wiele więcej da się zrobić w kwestii pisania fenomenalnej biografii.

Nic tak bezpowrotnie nie zabiło mojej (i tak wątłej) wiary w działanie okultystycznych praktyk jak ta książka. Dodaję dwie gwiazdki za urzekające opisy przewijające się przez to dzieło.

Nic tak bezpowrotnie nie zabiło mojej (i tak wątłej) wiary w działanie okultystycznych praktyk jak ta książka. Dodaję dwie gwiazdki za urzekające opisy przewijające się przez to dzieło.

Końcówka nieco ją uratowała.

Końcówka nieco ją uratowała.

Uwielbiam mocną sztukę i ukazanie ciemnej strony człowieka, o ile jest to zrobione w sposób piękny, z użyciem przemyślanych turpistycznych zabiegów. A ta książka jest tylko obrzydliwa. Nie jest niczym co nie zagościłoby w mojej wyobraźni wcześniej, a stężenie ohydy na stronę dosłownie odrzuca. Toporna i skrajna perwersja, starszy i o wiele mroczniejszy braciszek "Pięćdziesięciu Twarzy Greya".

Uwielbiam mocną sztukę i ukazanie ciemnej strony człowieka, o ile jest to zrobione w sposób piękny, z użyciem przemyślanych turpistycznych zabiegów. A ta książka jest tylko obrzydliwa. Nie jest niczym co nie zagościłoby w mojej wyobraźni wcześniej, a stężenie ohydy na stronę dosłownie odrzuca. Toporna i skrajna perwersja, starszy i o wiele mroczniejszy braciszek...

Dobra, choć z wieloma tezami pana Fromma mam czelność się nie zgadzać.

Dobra, choć z wieloma tezami pana Fromma mam czelność się nie zgadzać.

Najbardziej w tej książce fascynuje połączenie martyrologii z bohaterami w ogóle nie pasującymi do tego zagadnienia. Mogłoby się wydawać, że takie połączenie odrostków z heroiczną walką o ich "małą ojczyznę" dorosłemu czytelnikowi, który zwykł bagatelizować problemy wieku dziecięcego czy nawet nastoletniego, wyda się śmieszne. Ale tak nie jest. Przyciąga i wzrusza ona ludzi wszystkich pokoleń i w każdym wieku.

Najbardziej w tej książce fascynuje połączenie martyrologii z bohaterami w ogóle nie pasującymi do tego zagadnienia. Mogłoby się wydawać, że takie połączenie odrostków z heroiczną walką o ich "małą ojczyznę" dorosłemu czytelnikowi, który zwykł bagatelizować problemy wieku dziecięcego czy nawet nastoletniego, wyda się śmieszne. Ale tak nie jest. Przyciąga i wzrusza ona ludzi...

Zdziwiła mnie niska ocena tej książki. Niesamowity klimat, doskonale nabudowane poczucie winy Hester, opis jej specyficznie układających się stosunków ze społecznością z której została wyklęta. Momentami bywa egzaltowana, ale to w końcu powieść romantyczna. Jak dla mnie: wybitna.

Zdziwiła mnie niska ocena tej książki. Niesamowity klimat, doskonale nabudowane poczucie winy Hester, opis jej specyficznie układających się stosunków ze społecznością z której została wyklęta. Momentami bywa egzaltowana, ale to w końcu powieść romantyczna. Jak dla mnie: wybitna.

Nie w sposób powiedzieć, na ile losy przedstawione w książce są autentycznymi chwilami z życia Kurta Cobaina. Faktem jest, że pozycja ukazuje nam w przystępny sposób życie niesamowite: przesycone emocjami, momentami tragiczne, momentami komiczne, barwne, choć w ogólnym rozrachunku niewesołe - obraz ścieżki prawdziwego artysty. Szczegółowość, której nie w sposób nie docenić, pozwala dodatkowo nam się wczuć, przeżyć to wszystko razem z liderem Nirvany. Osobiście polecam.

Nie w sposób powiedzieć, na ile losy przedstawione w książce są autentycznymi chwilami z życia Kurta Cobaina. Faktem jest, że pozycja ukazuje nam w przystępny sposób życie niesamowite: przesycone emocjami, momentami tragiczne, momentami komiczne, barwne, choć w ogólnym rozrachunku niewesołe - obraz ścieżki prawdziwego artysty. Szczegółowość, której nie w sposób nie docenić,...

Eleonora jest jednym z najlepszych opowiadań jakie kiedykolwiek przeczytałem, uważam ją za jedno z najlepszych dzieł i tak genialnego w moim odczuciu autora. Ostatnie strony mojego wydania mają okrągłe zmarszczki o średnicy centymetra, gdyż najzwyczajniej na świecie płaczę jak bóbr czytając ostatnie akapity. Zdecydowanie wyróżnia się spośród cyklu opowiadań, których tytuły są imionami kobiet, słodszym choć niejednoznacznym zakończeniem, które pociąga nieco w stronę ziemi romantyczną grę emocji i wyobraźni. Generalnie całość jest wybitnie kunsztownym połączeniem barwnych, onirycznych wizji i opisów uczuć, które są bardzo bliskie każdemu człowiekowi, który choć raz kochał czy choćby był bardzo blisko z drugą osobą. Chce się powiedzieć narratorowi: "Wiem co czujesz.", a że czuje bardzo dużo i niezwykle intensywnie, toteż czytelnik zostaje rozłożony na łopatki - wrażenia jakie funduje "Eleonora" są nie do opisania innymi słowami niż te, które zawarł w niej Edgar Allan Poe. Arcydzieło.

Eleonora jest jednym z najlepszych opowiadań jakie kiedykolwiek przeczytałem, uważam ją za jedno z najlepszych dzieł i tak genialnego w moim odczuciu autora. Ostatnie strony mojego wydania mają okrągłe zmarszczki o średnicy centymetra, gdyż najzwyczajniej na świecie płaczę jak bóbr czytając ostatnie akapity. Zdecydowanie wyróżnia się spośród cyklu opowiadań, których tytuły...