Trudno jest ocenić Pod ciężarem nieba, co nie zdarza mi się często. Mimo wielu mieszanych uczuć, zdążyłam się podczas lektury zaśmiać, wzruszyć, zmartwić, zaciekawić. Mimo poważnych niedociągnięć, autor przedstawia Kurta Cobaina jako postać z krwi i kości, potrafi wzbudzić w czytelniku emocje, mimo upływu lat od śmierci gwiazdy. Zapewnia też perspektywę, której dzienniki nie mogły – nie tracąc przy tym charakteru lidera Nirvany, co z pewnością warto docenić.

Całą recenzje przeczytasz tutaj: https://popkulturowcy.pl/2024/04/09/kurt-cobain-pod-ciezarem-nieba-biografia-recenzja-ksiazki/

Trudno jest ocenić Pod ciężarem nieba, co nie zdarza mi się często. Mimo wielu mieszanych uczuć, zdążyłam się podczas lektury zaśmiać, wzruszyć, zmartwić, zaciekawić. Mimo poważnych niedociągnięć, autor przedstawia Kurta Cobaina jako postać z krwi i kości, potrafi wzbudzić w czytelniku emocje, mimo upływu lat od śmierci gwiazdy. Zapewnia też perspektywę, której dzienniki...

Książka jest bardzo rzetelna i świetnie napisana. Jest także bardzo przygnębiająca, życie Kurta to naprawę mały koszmar, ucieczka w muzykę była więc jego sposobem na ratunek. Happy Endu nie będzie.

Książka jest bardzo rzetelna i świetnie napisana. Jest także bardzo przygnębiająca, życie Kurta to naprawę mały koszmar, ucieczka w muzykę była więc jego sposobem na ratunek. Happy Endu nie będzie.

Czytając (tę) biografię Cobaina wciągnąłem się w jego życie, myśli i uczucia jak gdyby to były moje własne wspomnienia. Świetna narracja, piękna choć tragiczna historia jednego z najwybitniejszych artystów muzyki rockowej. Do przeczytania jednym tchem...

Czytając (tę) biografię Cobaina wciągnąłem się w jego życie, myśli i uczucia jak gdyby to były moje własne wspomnienia. Świetna narracja, piękna choć tragiczna historia jednego z najwybitniejszych artystów muzyki rockowej. Do przeczytania jednym tchem...

Jedna z lepszych biografii, jakie przeczytałem. Pełna szczegółów, anegdot, miłości , gniewu i autodestrukcji.
Opowieść o człowieku, pełnym sprzeczności, głosie swojego pokolenia, żądnym sławy i uciekającym od niej.
Polecam fanom i nie tylko.

Jedna z lepszych biografii, jakie przeczytałem. Pełna szczegółów, anegdot, miłości , gniewu i autodestrukcji.
Opowieść o człowieku, pełnym sprzeczności, głosie swojego pokolenia, żądnym sławy i uciekającym od niej.
Polecam fanom i nie tylko.

Pamiętam, że przeczytałem to lata temu, pewnie gdzieś w okolicach 2005/2006 zafascynowany Nirvaną i nihilistycznym, niedbałym stylem Cobaina. Nawet nie specjalnie lubiłem grunge jako gatunek, jak zwykle wytworzony, nazwany przez ludzi z zewnątrz. Kobain zrobił coś nowego, własnego, co inni chcieli kopiować, uszczknąć kawałek dla siebie i dopisać się do tego brzmienia z iście marketingową gracją, powabem. Tylko Cobain był jednak w tym nihilistycznych, hałaśliwych i zgrzytliwych balladach prawdziwy, nie zaś śmieszny i karykaturalny. Z jego trzewi biła pustka, smutek i autoironia, sprzeciw wobec bezsensu egzystencji, tak bliskiego przedstawicielom pokolenia X, a ja chciałem wiedzieć tylko dlaczego?

Ta książka nieco temat rozjaśniła. Tak jako nastoletni jeszcze człowiek zdałem sobie sprawę, że Kurt może i przejrzał na oczy, nie tyle wiedział, bo to wie każdy, ale zdał sobie sprawę, że nawet miałkie cele i mdławe idee dają człowiekowi tylko pozorny sens istnienia, choć sensu absolutnego człowiek nie zna. Nasi dziadkowie karmili się wielkimi słowami, ojczyźnianymi pamfletami wymierzonymi w kolejnych zaborców, najeźdźców, zarządców. Żyli dla "wyższych" celów, a przynajmniej tak im się wydawało. Pokolenia X, Y, Z już tej karmy nie pobierają. Towarzyszy im bezcelowość, niepokój o jutro. Pragną miłości tak bardzo, że mogliby ją kraść, choć nawet w nią nie wierzą, tak jak nie wierzą w bajki swych praszczurów. Może to najprawdziwszy świat, na jaki stać było dotąd człowieka.

Pamiętam, że przeczytałem to lata temu, pewnie gdzieś w okolicach 2005/2006 zafascynowany Nirvaną i nihilistycznym, niedbałym stylem Cobaina. Nawet nie specjalnie lubiłem grunge jako gatunek, jak zwykle wytworzony, nazwany przez ludzi z zewnątrz. Kobain zrobił coś nowego, własnego, co inni chcieli kopiować, uszczknąć kawałek dla siebie i dopisać się do tego brzmienia z...

Jak na każdego fana Nirvany i na mnie przyszła w końcu pora, by sięgnąć po 'pod ciężarem nieba'. Zanim książka trafiła w moje ręce, zdążyłam się już zapoznać z większością tekstów kultury odnoszących się do życia Kurta Cobaina, dzięki czemu czytanie dzieła Charlesa Crossa było dla mnie z jednej strony poszerzeniem mojej wiedzy, a z drugiej strony sprawdzeniem rzetelności informacji przekazywanych przez autora. Ku mojemu zdziwieniu, nie wszystkie zawarte w książce fakty były mi do tej pory znane - innymisłowy Charles Cross rzeczywiście zebrał ogromną bazę faktów z życia wokalisty Nirvany. Ponadto, w przeciwieństwie do wielu innych dzieł odnoszących się do życia Kurta Cobaina, 'pod ciężarem nieba' neutralnie podchodzi do postaci Courtney Love, która przez wielu fanów jest demonizowana i krytykowana. Reasumując, jest to idealna książka dla kogoś, kto chce się zagłębić w życie Kurta Cobaina w jak najbardziej obiektywny i neutralny sposób.

Jak na każdego fana Nirvany i na mnie przyszła w końcu pora, by sięgnąć po 'pod ciężarem nieba'. Zanim książka trafiła w moje ręce, zdążyłam się już zapoznać z większością tekstów kultury odnoszących się do życia Kurta Cobaina, dzięki czemu czytanie dzieła Charlesa Crossa było dla mnie z jednej strony poszerzeniem mojej wiedzy, a z drugiej strony sprawdzeniem rzetelności...

Niezwykła historia jednego z najsłynniejszych wokalistów na świecie. Kurt miał barwne lecz krótkie życie przesiąknięte wieloma osobistymi porażkami oraz złymi decyzjami ludzi ze swojego otoczenia. Narkotyki, alkohol, sex i miłość, dużo muzyki i niestety śmierć... Tak mogę w skrócie opisać tę książkę.

Niezwykła historia jednego z najsłynniejszych wokalistów na świecie. Kurt miał barwne lecz krótkie życie przesiąknięte wieloma osobistymi porażkami oraz złymi decyzjami ludzi ze swojego otoczenia. Narkotyki, alkohol, sex i miłość, dużo muzyki i niestety śmierć... Tak mogę w skrócie opisać tę książkę.

Moja ulubiona biografia,która uratowała mi życie, aż 2 razy :-) Kurt Rest In Peace[*]

Moja ulubiona biografia,która uratowała mi życie, aż 2 razy :-) Kurt Rest In Peace[*]

Książka bardzo ciekawa, obfitująca w wiele interesujących faktów. Jednak czasami miałam wrażenie, że autor nie opiera się na faktach, a na domysłach (zwłaszcza w momencie opisu ostatnich chwil Kurta).
Fakt, że głównym źródłem informacji dla autora była żona Muzyka, może powodować, że książka traci swój obiektywizm.

Książka bardzo ciekawa, obfitująca w wiele interesujących faktów. Jednak czasami miałam wrażenie, że autor nie opiera się na faktach, a na domysłach (zwłaszcza w momencie opisu ostatnich chwil Kurta).
Fakt, że głównym źródłem informacji dla autora była żona Muzyka, może powodować, że książka traci swój obiektywizm.

10 gwiazdek nie tyle dla książki, co dla Kurta Cobaina.

Jeśli miałabym moc podróżowania w czasie, to wybrałabym się do czasów, kiedy jeszcze żył, aby go uratować. Czyli kiedy? Do 1994? Mogłoby być za późno. Do 1990? A może do dzieciństwa, aby stać się tym kimś, kto się nim opiekuje, kiedy rodzina nawala? A może - i ta myśl przeraża mnie najbardziej ze wszystkich - wszytko potoczyło się dokładnie tak, jak miało, a każda ingerencja w jego los byłaby zniszczeniem Kurta Cobaina, jakiego znamy?
Z drugiej strony, gdyby ten cudowny chłopak wychował się w domu, gdzie na jego talenty chucha się i dmucha, to dziś być może wystawiałby swoje prace w najważniejszych światowych galeriach albo koncertował na wiolonczeli jako solista, zachwycając zgoła innych odbiorców. Czy takiego byśmy też potrafili kochać? Ale wówczas przynajmniej kochałby sam siebie.
Miał naprawdę okropną rodzinę i to, w jakim stanie znajdował się jako zdolny i wrażliwy dzieciak świadczy potwornie o Ameryce. Ale to, że mimo tak parszywej sytuacji, w jakiej znajdował się przez większość życia, mógł zostać gwiazdą rocka o światowym formacie świadczy już o pięknie Ameryki.
I tak, chciałabym, by żył. Ale rozumiem, czemu nie chciał.

10 gwiazdek nie tyle dla książki, co dla Kurta Cobaina.

Jeśli miałabym moc podróżowania w czasie, to wybrałabym się do czasów, kiedy jeszcze żył, aby go uratować. Czyli kiedy? Do 1994? Mogłoby być za późno. Do 1990? A może do dzieciństwa, aby stać się tym kimś, kto się nim opiekuje, kiedy rodzina nawala? A może - i ta myśl przeraża mnie najbardziej ze wszystkich - wszytko...