Bezpowrotnie utracona leworęczność

Jest to moja pierwsza książka tego autora ale nie ostatnia. Będą kolejne. Zdecydowanie warto przeczytać te 230 str. Zabawne pełne przemyśleń i rozważań którkie opowiadania.

Jest to moja pierwsza książka tego autora ale nie ostatnia. Będą kolejne. Zdecydowanie warto przeczytać te 230 str. Zabawne pełne przemyśleń i rozważań którkie opowiadania.

Moja ulubiona pozycja Pana Jerzego. Wracam do niej co jakiś czas. Pięknie opisana a'la biografia autora, rodziny i Wisły.

Moja ulubiona pozycja Pana Jerzego. Wracam do niej co jakiś czas. Pięknie opisana a'la biografia autora, rodziny i Wisły.

Po przeczytaniu kilku książek pana Pilcha, wiąż miałam wrażenie, że to osoba bardzo utalentowana, której brakuje naprawdę niewiele by stać się wyjątkowym pisarzem. Sięgnęłam więc po kolejną pozycję. Szczerze mówiąc zastanawiało mnie jak ten pan zdobył swoją sławę. Logika wskazuje, że któraś z poprzednich książek zapewniła mu na tyle duży szacunek, który owocował w kolejnych latach. Niestety moim skromnym zdaniem "Pod Mocnym Aniołem" nie zasługiwało na zdobycie nagrody NIKE, podobnie jak "Tezy o głupocie, piciu i umieraniu" nie zasługiwały na nominację. Byłam więc ciekawa czy może ta pozycja, która przyciągnęła mnie bardzo intrygującym tytułem jest właśnie tą , która zapewniła autorowi tak znaczną pozycję w środowisku. Po przeczytaniu prawie stu stron, już wiedziałam, że "Bezpowrotnie utracona leworęczność" jest dokładnie takim samym zbiorem nieskładnych opowieści co poprzednie książki autora. Przewertowałam na koniec i ostatnie trzy rozdziały mnie tylko w tym utwierdziły.
Podsumowując spotkanie z Jerzym Pilchem, mam temu panu sporo za złe. Mieć tyle inteligencji i talentu, a tworzyć tak nieskładnie, tak chaotycznie, tak bogato pod względem stylu, a tak ubogo pod względem treści. Być może ta złość powoduje następne słowa, ale według mnie pan Pilch zasługuje co najwyżej na miano gawędziarza, a nie pisarza. Pisarz musi tworzyć bohaterów, fabułę, jakąś akcję, historię, a Jerzy Pilch tego nie robi. Po przeczytaniu 4 książek tego autora nie wiem o czym były i to we wszystkich czterech przypadkach. Pan Pilch ma polot, ma swadę, ma humor, ale nie ma treści, dlatego uważam go gawędziarza-intelektualistę a nie pisarza. Swoją drogą zastanawiają mnie jego liczne sukcesy. Mam poczucie, że w literackim światku kumoterstwo jest równie powszechne co w polityce. A szkoda, może brak uwielbienia zmobilizowałby Jerzego Pilcha do napisania powieści z prawdziwego zdarzenia.

Po przeczytaniu kilku książek pana Pilcha, wiąż miałam wrażenie, że to osoba bardzo utalentowana, której brakuje naprawdę niewiele by stać się wyjątkowym pisarzem. Sięgnęłam więc po kolejną pozycję. Szczerze mówiąc zastanawiało mnie jak ten pan zdobył swoją sławę. Logika wskazuje, że któraś z poprzednich książek zapewniła mu na tyle duży szacunek, który owocował w kolejnych...

Szczerze i bez napinki ale niektóre historię banalne

Szczerze i bez napinki ale niektóre historię banalne

Wyzwanie LC 2021 - maj - przeczytam opowiadanie lub zbiór opowiadań"

Nazwisko Pilch w Wiśle jest jednym z najbardziej popularnych. Jerzy zasłynął jako prozaik i felietonista. Każdy słyszał o tytule "Pod mocnym Aniołem" - film o tym samym tytule został nakręcony na podstawie ksiazki. Ale do sedna sprawy. Pilch był wybitny. Na jego cześć, w ten weekend 28-30 maja odbywa się w Wiśle szereg wydrzeń z plejadą znanych nazwisk ze świata literatury, filmu i kultury "Granatowe Góry" www.granatowegory.pl Dlaczego robię taki długi wstęp? Bo do Pilcha podejść należy na spokojnie..

"Bezpowrtonie utracona leworęczność" to jak Autor na początku uprzedza zbiór opowieści o znanych mu osobach, które będą.. złośliwe, trochę prześmiewcze? Można się uśmiechnąć owszem, ale często wpaść w zadumę. Będzie tu o Wiśle, ewangelikach, kobietach, T"ygodniku Powszechnym" i alkoholu, kotach i relacjach. Niektórych czytelników może drażnić mówienie o tym samym, zapętlanie się na pół strony, by dość do zdania, które zapadnie w pamięć, jak to:

"Książek nie czyta się po to, aby je pamiętać. Książki czyta się po to, aby je zapominać, zapomina się je zaś po to, by móc znów je czytać."

Przy niektórych opowiadaniach rzeczywiście odpływałam i traciłam wątek.. I to najlepsze podsumowanie tego zbioru. Można do nich wracać i za każdym razem odkryć coś nowego.

Wyzwanie LC 2021 - maj - przeczytam opowiadanie lub zbiór opowiadań"

Nazwisko Pilch w Wiśle jest jednym z najbardziej popularnych. Jerzy zasłynął jako prozaik i felietonista. Każdy słyszał o tytule "Pod mocnym Aniołem" - film o tym samym tytule został nakręcony na podstawie ksiazki. Ale do sedna sprawy. Pilch był wybitny. Na jego cześć, w ten weekend 28-30 maja odbywa się...

Oj Pilch stary alkoholik, średnio tak bym powiedział.

Znalazłem karton z książkami w piwnicy, a tam kolejne książki które przeczytałem. Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Oj Pilch stary alkoholik, średnio tak bym powiedział.

Znalazłem karton z książkami w piwnicy, a tam kolejne książki które przeczytałem. Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Biegłość patriarchalna, sprawna językowo.

Biegłość patriarchalna, sprawna językowo.

Można powiedzieć, że to essential Pilch felieton experience :) Polecam zwłaszcza ostatni tekst o psach i kotach, który niebywale śmieszy i rozczula. Dodatkowe punkty od krakowskich humanistów książka zbierze zapewne za obrazki o znajomych Pilcha – Marianie Stali, Bronisławie Maju czy Jerzym Illgu

Można powiedzieć, że to essential Pilch felieton experience :) Polecam zwłaszcza ostatni tekst o psach i kotach, który niebywale śmieszy i rozczula. Dodatkowe punkty od krakowskich humanistów książka zbierze zapewne za obrazki o znajomych Pilcha – Marianie Stali, Bronisławie Maju czy Jerzym Illgu

Chyba lepiej znam Jerzego Pilcha z filmów na podstawie jego prozy niż z książek, chociaż kilka mam w domowej biblioteczce. Czytałam dawno temu „Pod Mocnym Aniołem” oraz felietony i wywiady. Teraz, dopiero po śmierci Autora, mam zamiar nadrabiać zaległości.
Prozy Pilcha nie da się podrobić. Jest bardzo osobista, szczera, pełna zarówno rozważań filozoficznych i jak i zabawnych anegdot. Autor pisze o czasach dzieciństwa w rodzinnej Wiśle i późniejszych, kiedy mieszkał w Krakowie i Warszawie. Na pewno jedno czytanie tej książki nie wystarczy, trzeba będzie do niej wracać. Do tych niesamowicie oryginalnych, niepowtarzalnych wynurzeń, czasami komicznych, a często cynicznych obserwacji.
Nie będę oryginalna: zachwyciły mnie rozważania o lekturach i pamięci, a raczej powszechności niepamięci. Nieustannie mnie to dotyka, cierpię z tego powodu, a okazuje się, że jest to zupełnie normalne i że w sumie umożliwia wielokrotne przeżywanie przyjemności czytania i odkrywania na nowo tych samych książek („Porywająca suchotnica”). Wspaniale budujące jest stwierdzenie: „Książek nie czyta się po to aby je pamiętać. Książki czyta się po to aby je zapominać. Biblioteka jest zbiorem snów zapomnianych, ale utrwalonych, jest szansą nieustannego powrotu, a każdy powrót może tu na powrót stać się pierwszym przyjściem”. Za to jest siódma gwiazdka.
Bardzo przemówił do mnie rozdział o bólach i rozterkach przy porządkowaniu księgozbioru „Niewysuszona cnota porządku”. Przeżywam podobne rzeczy, jak pewnie wielu z nas, gromadzących książki. Od jakiegoś czasu kupuję e-booki, jest to jakieś wyjście, ale nigdy nie zastąpi książki papierowej.
Tematów w tym zbiorze jest wiele, wspomnę jeszcze o rozważaniach o wyższości kotów nad psami; i chociaż jestem kociarą, to muszę bronić psów, odsądzanych tutaj od czci i wiary.
Niewątpliwie jest to ciekawa proza, ale jako całość dosyć męcząca, może inne tytuły bardziej przypadną mi do gustu.

Chyba lepiej znam Jerzego Pilcha z filmów na podstawie jego prozy niż z książek, chociaż kilka mam w domowej biblioteczce. Czytałam dawno temu „Pod Mocnym Aniołem” oraz felietony i wywiady. Teraz, dopiero po śmierci Autora, mam zamiar nadrabiać zaległości.
Prozy Pilcha nie da się podrobić. Jest bardzo osobista, szczera, pełna zarówno rozważań filozoficznych i jak i...

Pilch to Pilch.
Zachwyca mnie stylem pisania, nutką humoru,i ogólnie to ja Pilcha polecam w ciemno.Najlepiej się czyta na chandre, doły i takie tam zdarzenia losowe :)

Pilch to Pilch.
Zachwyca mnie stylem pisania, nutką humoru,i ogólnie to ja Pilcha polecam w ciemno.Najlepiej się czyta na chandre, doły i takie tam zdarzenia losowe :)