Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo mi się podobała. Lepsza niż część pierwsza. Czuję niedosyt i lecę czytać kolejną część.

Bardzo mi się podobała. Lepsza niż część pierwsza. Czuję niedosyt i lecę czytać kolejną część.

Bardzo przyjemna książka do czytania np. na dobranoc. Piękne ilustracje. Polecam

Bardzo przyjemna książka do czytania np. na dobranoc. Piękne ilustracje. Polecam

Książkę oceniam na pięć. Niestety dużo jej brakuje by czytać ją z przyjemnością i zaciekawieniem. Mniej więcej połowa dłużyła się i ciągnęła jak flaki z olejem. Gdy bohater został mumią, akcja trochę ruszyła. Podobało mi wkręcenie w akcję mitologii egipskiej. Niemniej opisy motywacji bohatera i innych współwystępujących są tak nieskładnie napisane, że odnoszę po przeczytaniu książki wrażenie chaosu. Nie wiem kto z kim i po co. Dodatkowo gramatyka w książce niesłychanie myląca. Zaimki nie odpowiadają formie czasownika i odwrotnie. Wiele razy raziły mnie błędy gramatyczne. Nie wiem co o tym sądzić. Czy możliwe jest obecnie wydanie książki tak niepoprawnej gramatycznie? Moje odczucia po przeczytaniu są bardzo mieszane. Sam pomysł napisania książki z Egiptem w tle wydaje mi się bardzo fajny. Okładka też jest zrobiona na medal. Natomiast do sięgnięcia po inne książki tego autora "Mumia" mnie nie zachęciła.

Książkę oceniam na pięć. Niestety dużo jej brakuje by czytać ją z przyjemnością i zaciekawieniem. Mniej więcej połowa dłużyła się i ciągnęła jak flaki z olejem. Gdy bohater został mumią, akcja trochę ruszyła. Podobało mi wkręcenie w akcję mitologii egipskiej. Niemniej opisy motywacji bohatera i innych współwystępujących są tak nieskładnie napisane, że odnoszę po...

Bardzo fajna książka dla dzieci w wieku do 10 lat. I sam pomysł by chłopiec-mumia chodził do szkoły... bardzo mi się podobało. Jedna rzecz mnie tylko trochę raziła. Dummie czasem obraża nie lubianą koleżankę i grozi, że ją uderzy. Autorka nie gani takiego zachowania.

Bardzo fajna książka dla dzieci w wieku do 10 lat. I sam pomysł by chłopiec-mumia chodził do szkoły... bardzo mi się podobało. Jedna rzecz mnie tylko trochę raziła. Dummie czasem obraża nie lubianą koleżankę i grozi, że ją uderzy. Autorka nie gani takiego zachowania.

Niestety choć stworów mnóstwo i mają być straszne, to książka mnie grubo rozczarowała. Historie proste i łatwo rozwiązywalne. Widzący z każdym potworem radzi sobie tak łatwo jak by to był przedszkolak. Wystarczy, że coś im nagada, pogna i sobie idą. Historie mają potencjał lecz zupełnie niewykorzystany. Jak by się chciało piękny obraz z wieloma szczegółami, barwami i odczuciami namalować za pomocą trzech czarnych krech.

Niestety choć stworów mnóstwo i mają być straszne, to książka mnie grubo rozczarowała. Historie proste i łatwo rozwiązywalne. Widzący z każdym potworem radzi sobie tak łatwo jak by to był przedszkolak. Wystarczy, że coś im nagada, pogna i sobie idą. Historie mają potencjał lecz zupełnie niewykorzystany. Jak by się chciało piękny obraz z wieloma szczegółami, barwami i...

Wg mnie książka beznadziejna. Główne postacie słabe, czytelnik nie czuje z nimi żadnej więzi. Pobocznych postaci i wątków bez liku: jest i tragedia Titanika, jest i Anne Frank i Hitler i królowa Wilhelmina i jej królewska córka. I Jan Kiepura. I malarz Nikifor z Krynicy. Żeby to wszystko jeszcze miało ręce i nogi. Mydła i powidła nie brak. Wykorzystane co tylko się da aby książka była atrakcyjana...lecz niestety nie jest. A gdy wychodzi na jaw kim naprawdę jest Anna...to wcale nie jest zaskakujące, bo kim innym moglaby być jak nie...(ale nie będę spojlerować). A zakończenie? Nie wiem: dobre czy złe? O czym miało świadczyć? Oraz wstawki z 1986. Po co w ogóle są???? Ogólnie ta książka to żenada. Nie polecam.

Wg mnie książka beznadziejna. Główne postacie słabe, czytelnik nie czuje z nimi żadnej więzi. Pobocznych postaci i wątków bez liku: jest i tragedia Titanika, jest i Anne Frank i Hitler i królowa Wilhelmina i jej królewska córka. I Jan Kiepura. I malarz Nikifor z Krynicy. Żeby to wszystko jeszcze miało ręce i nogi. Mydła i powidła nie brak. Wykorzystane co tylko się da aby...

Faktycznie z dupy wzięte. Nic bym nie straciła, gdybym nie przeczytała.

Faktycznie z dupy wzięte. Nic bym nie straciła, gdybym nie przeczytała.

Mi się książka nie podobała. Temat przewodni może i ciekawy ale nie rozwinięty dostatecznie by fabuła mnie wciągnęła. Bohaterowie słabo zarysowani, jakieś wątki ani to przygodowe, ani miłosne, ani egzystencjonalne. Tak trochę tego, trochę owego. Wszystko wrzucone w jedną książkę, bo coś być musi. To moja pierwsza lektura Tokarczuk i mam nadzieję, że inne bardziej mi się spodobają.

Mi się książka nie podobała. Temat przewodni może i ciekawy ale nie rozwinięty dostatecznie by fabuła mnie wciągnęła. Bohaterowie słabo zarysowani, jakieś wątki ani to przygodowe, ani miłosne, ani egzystencjonalne. Tak trochę tego, trochę owego. Wszystko wrzucone w jedną książkę, bo coś być musi. To moja pierwsza lektura Tokarczuk i mam nadzieję, że inne bardziej mi się...

King w starym niewymyślnym stylu. Kawałek dobrej rzetelnej literatury. Przyjemnie mi się czytało.

King w starym niewymyślnym stylu. Kawałek dobrej rzetelnej literatury. Przyjemnie mi się czytało.

Bardzo przyjemna i przyjazna książeczka.Ładne, kolorowe obrazki wprowadzają miły nastrój a i opowieści są napisane w żywy interesujący dla dzieci sposób.Mój 7-latek i 5-latka byli zachwyceni. Polecam

Bardzo przyjemna i przyjazna książeczka.Ładne, kolorowe obrazki wprowadzają miły nastrój a i opowieści są napisane w żywy interesujący dla dzieci sposób.Mój 7-latek i 5-latka byli zachwyceni. Polecam

Książka jest ciekawa. Nie mam zastrzeżeń do samej histori ale do sposobu w jaki autor ją ukazał. Są momenty gdy pisze np. o Oświęcimiu ale w sposób zabawny i lekki, wręcz humorystyczny. Wg mnie to taki wątek w historii Polski, że nie można się z tego śmiać. Nawet gdy autor nie ma nic złego na myśli. Minusem jest także to, że autor używa zdań wielokrotnie złożonych. Często łapałam się na tym, że nie wiem o co chodzi, tak zagmatwane było zdanie.

Książka jest ciekawa. Nie mam zastrzeżeń do samej histori ale do sposobu w jaki autor ją ukazał. Są momenty gdy pisze np. o Oświęcimiu ale w sposób zabawny i lekki, wręcz humorystyczny. Wg mnie to taki wątek w historii Polski, że nie można się z tego śmiać. Nawet gdy autor nie ma nic złego na myśli. Minusem jest także to, że autor używa zdań wielokrotnie złożonych. Często...

Niesamowita książka, niekoniecznie dla dzieci. Może te trochę starsze ją zrozumieją.Nie wiem czy autorka chciała ukazać aspekt, że grzeczne i ciche dzieci nikną wśród tłumu i wydarzeń, ja tak to odebrałam. Na jednej ilustracji widać jak rodzice zajęci czytaniem, nie widzą córeczki. To, mam wrażenie, taki przytyk do rodziców, by nie zostawiać dzieci samych sobie ale okazywać im zainteresowanie. Jeszcze pomogła mi mniej zrzędzić na moje dzieci: głośne i rozbrykane. Cieszę się teraz, że takie są. Nie dadzą sobie w kaszę dmuchać. A tak a propo one odebrały tę książkę jako przerażającą (mają 6 i 4 lata). Co wy na to?

Niesamowita książka, niekoniecznie dla dzieci. Może te trochę starsze ją zrozumieją.Nie wiem czy autorka chciała ukazać aspekt, że grzeczne i ciche dzieci nikną wśród tłumu i wydarzeń, ja tak to odebrałam. Na jednej ilustracji widać jak rodzice zajęci czytaniem, nie widzą córeczki. To, mam wrażenie, taki przytyk do rodziców, by nie zostawiać dzieci samych sobie ale...

Całą sagę przeczytałam wielokrotnie i jestem w niej zakochana od lat. Bardzo mnie zastanawia dlaczego nikt jeszcze jej nie sfilmował.Przecież to rewelacyjny materiał na serial. Mam nawet kandydata na Tengela Dobrego - tylko Mads Mikkelsen ;) co wy o tym sądzicie?

Całą sagę przeczytałam wielokrotnie i jestem w niej zakochana od lat. Bardzo mnie zastanawia dlaczego nikt jeszcze jej nie sfilmował.Przecież to rewelacyjny materiał na serial. Mam nawet kandydata na Tengela Dobrego - tylko Mads Mikkelsen ;) co wy o tym sądzicie?

Długo nie mogłam się przybrać do "Pasji według Einara". Dwie poprzednie części trochę mnie zniechęciły. Ale trzecia część nadrabia zaległości, jest ciekawa z historycznego i ludzkiego punktu widzenia, akcja toczy się wartko, a zakończenie jest zaskakujące. Jeszcze tego samego dnia sięgnęłam po część czwartą.

Długo nie mogłam się przybrać do "Pasji według Einara". Dwie poprzednie części trochę mnie zniechęciły. Ale trzecia część nadrabia zaległości, jest ciekawa z historycznego i ludzkiego punktu widzenia, akcja toczy się wartko, a zakończenie jest zaskakujące. Jeszcze tego samego dnia sięgnęłam po część czwartą.

Bardzo przyjemna lektura. Trochę tajemnic, trochę współczesnych technologii a między tym wszystkim i tak człowiek.

Bardzo przyjemna lektura. Trochę tajemnic, trochę współczesnych technologii a między tym wszystkim i tak człowiek.

Zakochałam się. W tej opowieści. I jetem smutna że to koniec :(

Zakochałam się. W tej opowieści. I jetem smutna że to koniec :(

Po przeczytaniu mam mieszane uczucia.Książka ma duży potencja i jest nieźle napisana, lecz czuję niedosyt. Można więcej wyciągnąć z tak fantastycznie zakorzenionych w mitologii słowiańskiej bogów oraz z dobrze zarysowanych postaci. Temat nie został wyczerpany i z tego powodu jestem trochę zawiedziona.

Po przeczytaniu mam mieszane uczucia.Książka ma duży potencja i jest nieźle napisana, lecz czuję niedosyt. Można więcej wyciągnąć z tak fantastycznie zakorzenionych w mitologii słowiańskiej bogów oraz z dobrze zarysowanych postaci. Temat nie został wyczerpany i z tego powodu jestem trochę zawiedziona.

Wymęczyłam. Długo i boleśnie. Nigdy żadnej książki nie czytałam tak długo. Zamiar jej porzucenia w trakcie naszej przygody przewędrował mi przez głowę kilkaset razy ale się zaparłam i przeczytałam. Stracony czas

Wymęczyłam. Długo i boleśnie. Nigdy żadnej książki nie czytałam tak długo. Zamiar jej porzucenia w trakcie naszej przygody przewędrował mi przez głowę kilkaset razy ale się zaparłam i przeczytałam. Stracony czas

Fajne opisy zachowań ludzkich. Podoba mi się, że autorka prowadzi akcję książki wśród zwykłych, szarych ludzi, żadne elity, szpiedzy itp. Wydaje się na podstawie tej książki, że Rosjanie to szczerzy, otwarci i serdeczni ludzie lubiący żyć ze sobą...

Fajne opisy zachowań ludzkich. Podoba mi się, że autorka prowadzi akcję książki wśród zwykłych, szarych ludzi, żadne elity, szpiedzy itp. Wydaje się na podstawie tej książki, że Rosjanie to szczerzy, otwarci i serdeczni ludzie lubiący żyć ze sobą...

Denerwujące jest powtarzanie po kilka razy opisów Janów - jakby Czytelnik miał sklerozę. Do tego autor nie zna się chyba na dzieciach. Pod koniec książki tak opisuje Jana-F trzylatka jakby ten miał ciągle rok a Jan-E pięciolatek bezustannie sepleni. Jest to urocze i dopuszczalne jak dziecko ma 2-3 lata a nie 5. Takie odnoszę wrażenie że starsi chłopcy rosną i się rozwijają a trzej najmłodsi zatrzymali się w rozwoju.

Denerwujące jest powtarzanie po kilka razy opisów Janów - jakby Czytelnik miał sklerozę. Do tego autor nie zna się chyba na dzieciach. Pod koniec książki tak opisuje Jana-F trzylatka jakby ten miał ciągle rok a Jan-E pięciolatek bezustannie sepleni. Jest to urocze i dopuszczalne jak dziecko ma 2-3 lata a nie 5. Takie odnoszę wrażenie że starsi chłopcy rosną i się rozwijają...