Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O ile "Niezgodna" mi się naprawdę podobała lecz miała niezbyt pochlebne opinie o tyle ze "Zbuntowaną" jest dokładnie na odwrót. W tej części Tris według mnie cały czas dążyła do "czegoś", ale nie wiedziała dokładnie o co jej chodzi. Cały czas ryzykowała życiem, podświadomie chcąc "poświęcić się" tak jak jej rodzice, jednak poniekąd w razie najgorszego nie chciała do nich dołączyć. Bardzo się podłamała i nie mogłam już w niej dostrzec tej samej silnej Tris, która w pierwszej części biła się i zabijała by przeżyć w Nieustraszonych. Tu była krótko mówiąc lekkomyślna.
Ogółem wątki podobnie jak w "Kosogłosie" wydawały mi się jakby niejasne, często gubiłam się o co tak naprawdę w nich chodzi. Były i minęły zostawiając w mojej wyobraźni tylko mgliste wspomnienie.

Miłość Tris i Tobiasa została oczywiście rozwinięta, jednak o ile pierwsze strony aż nią ociekały i już powoli nużyła czytelnika to w dalszym ciągu Tris burzyła wszystko między nimi, a Tobias w kółko ją bronił i jej wybaczał co wydawało mi się troszkę sztuczne, podobnie jak niektóre z dialogów między nimi i maniakalnej fobii autorki/Tobiasa jeśli chodzi o chwytanie w większości scen Tris pod brodę, lub układanie jego palców za uszami i na włosach. Na początku, rzeczywiście miłe i urocze, ale nie po raz nie wiadomo który gdy już powoli krew zalewa człowieka.

Ale przede wszystkim w książce jest pełno literówek i błędów różnego rodzaju, które mimo wszystko dekoncentrują.

Książce daję taką nie inną ocenę bo uważam, że może tak jak w przypadku IŚ cała trylogia jest świetna, a ta część wymaga po prostu ponownego przeczytania.

O ile "Niezgodna" mi się naprawdę podobała lecz miała niezbyt pochlebne opinie o tyle ze "Zbuntowaną" jest dokładnie na odwrót. W tej części Tris według mnie cały czas dążyła do "czegoś", ale nie wiedziała dokładnie o co jej chodzi. Cały czas ryzykowała życiem, podświadomie chcąc "poświęcić się" tak jak jej rodzice, jednak poniekąd w razie najgorszego nie chciała do nich...