Opium w rosole

Uwielbiam. Przeczytałam ponownie po ponad 20 latach i znów zachwyciłam się mądrością płynącą z tej książki.

Uwielbiam. Przeczytałam ponownie po ponad 20 latach i znów zachwyciłam się mądrością płynącą z tej książki.

Pokaż mimo to

Jedna z lepszych części Jeżycjady.

Jedna z lepszych części Jeżycjady.

Pokaż mimo to

Postanowiłam sobie powtórzyć stare książki, aby ocenić czy były tak dobre, albo złe jak pamiętałam. Opium w rosole się nie zestarzało. Bardzo wciągająca, mogłabym powiedzieć, że ją wręcz połknęłam. Wątki się ładnie przeplatały, ale często się gubiłam i musiałam chwilę zastanowić co się dzieję. Wątek Kreski i Maćka potoczył się troszkę inaczej niż bym chciała i był troszkę zbyt szybki, ale jestem z nim usatysfakcjonowana. Jednak czuję niedosyt i chciałabym dowiedzieć się jak dalej potoczyło się życie bohaterów, bo zostałam tak naprawdę w środku rozwiązywania się akcji. Jednak bardzo mi się podobała i jako osoba starsza mogłam już zrozumieć niektóre subtelne wątki. Bawiłam się świetnie, humor jest przedni, polecam z całego serduszka i przeczytam jeszcze raz

Postanowiłam sobie powtórzyć stare książki, aby ocenić czy były tak dobre, albo złe jak pamiętałam. Opium w rosole się nie zestarzało. Bardzo wciągająca, mogłabym powiedzieć, że ją wręcz połknęłam. Wątki się ładnie przeplatały, ale często się gubiłam i musiałam chwilę zastanowić co się dzieję. Wątek Kreski i Maćka potoczył się troszkę inaczej niż bym chciała i był troszkę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna obyczajówka : ) Przeczytałam mając 9 lat..

Świetna obyczajówka : ) Przeczytałam mając 9 lat..

Pokaż mimo to

Kolejna fantastyczna powieść Małgorzat Musierowicz na jesienne wieczory pełna humoru miłości i ciekawych przygód.
CZYTAJCIE POLECAM

Kolejna fantastyczna powieść Małgorzat Musierowicz na jesienne wieczory pełna humoru miłości i ciekawych przygód.
CZYTAJCIE POLECAM

Pokaż mimo to

Bardzo dobra kolejna pozycja.. świetnie opisuje realia lat 80 tych w Poznaniu. Oprócz tego poruszająca, z ciekawym wątkiem miłosnym. Polecam i jeszcze raz polecam!

Bardzo dobra kolejna pozycja.. świetnie opisuje realia lat 80 tych w Poznaniu. Oprócz tego poruszająca, z ciekawym wątkiem miłosnym. Polecam i jeszcze raz polecam!

Pokaż mimo to

Bardzo lubię Jeżycjadę i co jakiś czas sięgam do kolejnej książki z tej serii. Teraz przyszła kolej na Opium w rosole. Jest ona moją drugą ulubioną pozycją, zaraz po Kłamczusze. Lubię klimat tych książek. Ta wzbudzała we mnie ciekawe uczucia, niejednokrotnie się uśmiechnęłam i oczywiście jak na Jeżycjadę przystało, nie zabrakło pouczających wniosków. Polecam.

Bardzo lubię Jeżycjadę i co jakiś czas sięgam do kolejnej książki z tej serii. Teraz przyszła kolej na Opium w rosole. Jest ona moją drugą ulubioną pozycją, zaraz po Kłamczusze. Lubię klimat tych książek. Ta wzbudzała we mnie ciekawe uczucia, niejednokrotnie się uśmiechnęłam i oczywiście jak na Jeżycjadę przystało, nie zabrakło pouczających wniosków. Polecam.

Pokaż mimo to

Opium w rosole chyba również był moją szkolną lekturą. Ale sięgnęłam też po inne części. W tej powieści dużo się działo, najbardziej lubiłam Kreskę. Bardzo fajne dialogi, dużo opisów i mnóstwo optymizmu.

Opium w rosole chyba również był moją szkolną lekturą. Ale sięgnęłam też po inne części. W tej powieści dużo się działo, najbardziej lubiłam Kreskę. Bardzo fajne dialogi, dużo opisów i mnóstwo optymizmu.

Pokaż mimo to

Zacznę od tego, że ten koszmarek jest lekturą obowiązkową w podstawówce. Ta "wspaniała" książka nie ma w sobie NIC interesującego, fabuła- drętwa, postacie- nierealne, głupie i naiwne, PRL- wspaniały czas. W pewnym momencie autorka pewnie zorientowała się, że nie zarobi na tym zbyt wiele... więc powciskała tak nienaturalne lokowania produktów, że aż kłują w oczy, np. takie zdanie: Dziewczynka wyjęła opakowanie zupy ziemniaczanej (nazwa produktu).
Pal licho lokowania, ten koszmar jest bardzo nierealistyczny w takich momentach jak: ludzie opisywani jako dość biedni wpuszczają na obiad (co ciekawe składający się z trzech dań mimo PRL'u) zadbaną, ładnie i drogo ubraną dziewczynkę, która przywitała się w taki sposób- Przyszłam na obiadek.
Co najgorsze motywacja głównych bohaterów nie ma sensu, przez co nie da im się dopingować.
Bohater 1- ta dziewczynka od obiadków, jest wredna, irytująca, chyba próbuje być śmieszna i okłamuje wszystkich co do swojego imienia.
bohater 2- dziewczyna z przezwiskiem "kreska", mimo bardzo krótkiej znajomości staje się mentalną matką małej oraz kocha się w chłopaku o którym za chwilę.
Bohater 3- tu najsympatyczniejsza persona a mianowicie ubogi nastolatek, którego prześladuje ten mały potwór . Co najlepsze początkowo jest kreowany jako wręcz zły bo śmie kochać kogoś innego niż kreska.
Trzeba jeszcze dodać, że ilustracje są paskudne i koślawe.
Słowem nie polecam.

Zacznę od tego, że ten koszmarek jest lekturą obowiązkową w podstawówce. Ta "wspaniała" książka nie ma w sobie NIC interesującego, fabuła- drętwa, postacie- nierealne, głupie i naiwne, PRL- wspaniały czas. W pewnym momencie autorka pewnie zorientowała się, że nie zarobi na tym zbyt wiele... więc powciskała tak nienaturalne lokowania produktów, że aż kłują w oczy, np. takie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Piąty tom jako lektura szkolna, brzmi absurdalnie, ale przeczytałem jedynie tą część i jako jedna całość nawet działa. Bohaterowie bez wyjątku ciekawi i sympatyczni (nawet Matylda zbudziła pod koniec moją sympatię). Poruszane są tutaj również cięższe tematy np: depresja, dystans pomiędzy rodzicem, a dzieckim, czy straszna realia wojny. Mimo to przez cały czas nastrój jest bardziej pogodny niż ponury, a samo czytanie odbywa się luźno i bez niesmaków. Solidna młodzieżówka.

Piąty tom jako lektura szkolna, brzmi absurdalnie, ale przeczytałem jedynie tą część i jako jedna całość nawet działa. Bohaterowie bez wyjątku ciekawi i sympatyczni (nawet Matylda zbudziła pod koniec moją sympatię). Poruszane są tutaj również cięższe tematy np: depresja, dystans pomiędzy rodzicem, a dzieckim, czy straszna realia wojny. Mimo to przez cały czas nastrój jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to