Intrygująca książka, w dogłębny sposób pozwala nam spojrzeć na ból, prześladowanie i śmierć z innej strony, tj. oczami ofiary, sprawcy i biernego obserwatora

Intrygująca książka, w dogłębny sposób pozwala nam spojrzeć na ból, prześladowanie i śmierć z innej strony, tj. oczami ofiary, sprawcy i biernego obserwatora

Książka jest naprawdę niesamowita. Mimo, że trochę ciężko mi się ją czytało absolutnie nie żałuję. Naprawdę daje do myślenia i mam nadzieję że długo o niej nie zapomnę.

Książka jest naprawdę niesamowita. Mimo, że trochę ciężko mi się ją czytało absolutnie nie żałuję. Naprawdę daje do myślenia i mam nadzieję że długo o niej nie zapomnę.

Autora poznałam jakiś czas temu, kiedy to pożyczyłam od siostry dwa pierwsze tomy z serii Gone. Wniosek po nich mam jeden, Grant pisze o nastolatkach, ale nie tylko dla nastolatków.

"Posłaniec Strachu", to książka o przemocy, znęcaniu się, bólu, krzywdzie i konsekwencjach. To pozycja przy której robimy sobie rachunek sumienia i zastanawiamy się czy byśmy się zmierzyli z naszym największym lękiem.

Książka zaskoczyła mnie swoją oryginalnością, nic podobnego wcześniej nie czytałam. Fabuła jest tak skonstruowana, że ciężko mówić o niej jednocześnie nie zdradzając nic istotnego

Autora poznałam jakiś czas temu, kiedy to pożyczyłam od siostry dwa pierwsze tomy z serii Gone. Wniosek po nich mam jeden, Grant pisze o nastolatkach, ale nie tylko dla nastolatków.

"Posłaniec Strachu", to książka o przemocy, znęcaniu się, bólu, krzywdzie i konsekwencjach. To pozycja przy której robimy sobie rachunek sumienia i zastanawiamy się czy byśmy się zmierzyli z...

Uważam, że seria Gone Michaela Granta była bardziej interesująca od tej powieści. Książka "Posłaniec strachu" nie zbyt mnie zainteresowała, a czytanie jej bardzo długo się ciągneło.

Uważam, że seria Gone Michaela Granta była bardziej interesująca od tej powieści. Książka "Posłaniec strachu" nie zbyt mnie zainteresowała, a czytanie jej bardzo długo się ciągneło.

Tę książkę można śmiało wrzucić w kategorię "bawi i uczy".
Autor z jednej strony prowadzi wciągającą fabułę, ale z drugiej poddaje w wątpliwość nasze codzienne osądy moralne. Nie znajdziemy tu zbytniego patetyzmu, co jest zdecydowanie zaletą.
Bez wątpienia ogromnym plusem, w mojej ocenie, jest również to, że autor jest autorem a nie autorką. Chcę być tu jednak dobrze zrozumiana, chodzi o styl narracji, o dosadność i dokładność opisów w których nikt nie sili się na delikatność, a tego ze świecą szukać wśród literatury dla młodzieży pisanej przez kobiety. A tej "kobiecej" młodzieżówki jest przecież zdecydowana większość, dlatego tak sobie cenię książki jak ta.
Dodatkowo Michael Grant, pokusił się o prowadzenie narracji z perspektywy dorastającej dziewczyny i poradził sobie z tym zadaniem fenomenalnie.
Podsumowując, "Posłaniec strachu" zostanie ze mną na długo, polecam ją każdemu, zarówno nastolatkowi jak i dorosłemu. Odradzam jednak czytelnikom o słabych nerwach, opisy niektórych scen nawet u mnie wywoływały skręt żołądka, choć uważam się za osobę raczej niewrażliwą na opisy wszelkiego rodzaju bólu zadawanemu człowiekowi.

Tę książkę można śmiało wrzucić w kategorię "bawi i uczy".
Autor z jednej strony prowadzi wciągającą fabułę, ale z drugiej poddaje w wątpliwość nasze codzienne osądy moralne. Nie znajdziemy tu zbytniego patetyzmu, co jest zdecydowanie zaletą.
Bez wątpienia ogromnym plusem, w mojej ocenie, jest również to, że autor jest autorem a nie autorką. Chcę być tu jednak dobrze...

Książka warta uwagi. Była to pierwsza książka, którą przeczytałam tego autora więc nie wiedziałam czego się spodziewać. Po przeczytaniu mogę śmiało powiedzieć, że książka pomimo bardzo ciekawej fabuły jest także pouczająca. Dlatego z czystym sumieniem mogę polecić ją każdemu.

Książka warta uwagi. Była to pierwsza książka, którą przeczytałam tego autora więc nie wiedziałam czego się spodziewać. Po przeczytaniu mogę śmiało powiedzieć, że książka pomimo bardzo ciekawej fabuły jest także pouczająca. Dlatego z czystym sumieniem mogę polecić ją każdemu.

W tej książce podobało mi się to, że każdego złoczyńcę w końcu dopadała sprawiedliwość. Kto z nas nie chciałby żyć w takim świecie? W świecie, w którym każdy, kto nas skrzywdzi, ponosi za to odpowiedzialność i zostaje ukarany? I to nie w byle jaki sposób. Przydarza im się to, czego boją się najbardziej.

Jednak uważam, że w tej książce zbyt dużo było przykładów złoczyńców, tzn. autor mógł odpuścić sobie kilka przypadków, np. Trenta i Pete'a. Wątki ciągnęły się zbyt długo, Posłaniec i Mara podróżowali w czasie i miejscu, przenosząc się z jednego zakątka świata w drugi. Mara wracała do siedziby, ponownie przenosili się w miejscu i czasie... Trochę monotonne i przewidywalne.

Nadal nie do końca rozumiem, w jaki sposób zaczepianie muzułmanki w szkole przyczyniło się do śmierci Aimala. Nie rozumiem motywów Posłańca w tym przypadku ani tego, co Mara miała z tego wyciągnąć.

Zaskoczyło mnie, że Mara poszła do Shoals po Ariadne. W ogóle uczucie, jakim zaczęła darzyć Posłańca pojawiło się nagle i niespodziewanie. Niby już wcześniej Mara zauważyła, jaki jest przystojny, ale nie łączyła fizycznej fascynacji z głębokim uczuciem. Wiązała to raczej z samotnością i bezradnością, a nie z miłością. Dlatego tym bardziej dziwi mnie jej postawa w stosunku do Ariadne, gdyż miała tak naprawdę mało czasu na zastanowienie, co w ogóle robi.

Książka ciekawa, momentami nudna i nużąca, ale warta przeczytania.

W tej książce podobało mi się to, że każdego złoczyńcę w końcu dopadała sprawiedliwość. Kto z nas nie chciałby żyć w takim świecie? W świecie, w którym każdy, kto nas skrzywdzi, ponosi za to odpowiedzialność i zostaje ukarany? I to nie w byle jaki sposób. Przydarza im się to, czego boją się najbardziej.

Jednak uważam, że w tej książce zbyt dużo było przykładów złoczyńców,...

Bardzo szybko się wciągnęłam w akcję. Pomysłowe i ciekawe. Seria Gone nie przypadła mi do gustu, ale tą książką autor zdecydowanie mnie przyciągnął. Brakowało mi trochę wątku miłosnego... ale cóż, doceniam, że nie wszystko było oczywiste. Szybko się czyta i intensywnie się wchodzi w całą akcję. Polecam na wakacje ;)

Bardzo szybko się wciągnęłam w akcję. Pomysłowe i ciekawe. Seria Gone nie przypadła mi do gustu, ale tą książką autor zdecydowanie mnie przyciągnął. Brakowało mi trochę wątku miłosnego... ale cóż, doceniam, że nie wszystko było oczywiste. Szybko się czyta i intensywnie się wchodzi w całą akcję. Polecam na wakacje ;)

Mam dylemat wobec tej książki. Historia jest fajna, ale niezbyt fajnie się ją czytało. Dziwne, prawda? Po prostu dobrze byłoby mieć ją w głowie i wiedzieć o czym jest, a zarazem nie musieć czytać książki. Książka jest bowiem niesamowicie nudna. Wynudziłam się okropnie podczas lektury. Nie mogę powiedzieć, abym polecała tę historię. Jest zbyt zagmatwana i chaotyczna. Momentami naiwna. Cieszę się że mam ją już za sobą.

Mam dylemat wobec tej książki. Historia jest fajna, ale niezbyt fajnie się ją czytało. Dziwne, prawda? Po prostu dobrze byłoby mieć ją w głowie i wiedzieć o czym jest, a zarazem nie musieć czytać książki. Książka jest bowiem niesamowicie nudna. Wynudziłam się okropnie podczas lektury. Nie mogę powiedzieć, abym polecała tę historię. Jest zbyt zagmatwana i chaotyczna....

Wspaniała książka. Potrafi poruszyć sumienie. Niezwykła walka między własnym szczęściem a dobrem innych. Niezwykle łatwo utorzsamić się z główną bohaterką kuszoną przez Oriax. Jej silna wola I determinacja są godne podziwu. Bardzo wciągająca opowieść, godna polecenia.

Wspaniała książka. Potrafi poruszyć sumienie. Niezwykła walka między własnym szczęściem a dobrem innych. Niezwykle łatwo utorzsamić się z główną bohaterką kuszoną przez Oriax. Jej silna wola I determinacja są godne podziwu. Bardzo wciągająca opowieść, godna polecenia.