Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie mogę powiedzieć, żeby książka wciągnęła mnie od samego początku. Tak naprawdę zainteresował mnie sam finisz zdarzeń. Całość jest przesadzona i zbyt amerykańska, ocierająca się wręcz o sztuczność. Jak trochę tandetny film akcji, gdzie efekty specjalne przytłaczają wątek główny. To co ratuje ten tytuł przed katastrofą to zdecydowanie poczucie humoru Cobena, które jest idealnie w moim stylu. Nie oznacza to , że się nie rozczarowałam. Nie jest to thriller z najlepszych czasów autora, gdzie wszystko było perfekcyjnie dopracowane i książka chwytała w swe szpony już od pierwszej strony i pozwalała odejść od niej dopiero z ostatnim zdaniem. Tu cały czas miałam wrażenie, że autor stosuje tanie chwyty, fabuła jest trochę zbyt naciągana. a bohaterowie mało realistyczni. Daję sześć gwiazdek z sentymentu do Harlana Cobena.

Nie mogę powiedzieć, żeby książka wciągnęła mnie od samego początku. Tak naprawdę zainteresował mnie sam finisz zdarzeń. Całość jest przesadzona i zbyt amerykańska, ocierająca się wręcz o sztuczność. Jak trochę tandetny film akcji, gdzie efekty specjalne przytłaczają wątek główny. To co ratuje ten tytuł przed katastrofą to zdecydowanie poczucie humoru Cobena, które jest...

Książka totalnie mnie zaskoczyła. Spodziewałam się kolejnego thrillera z policjantem w roli głównej, czyli typową serię kryminalną. Jednak tytuł ten przewyższył moje oczekiwania pod każdym względem. Oczywiście czytanie o seryjnych mordercach jest fascynujące, ale to właśnie morderstwa popełnione w ramach zemsty czy umotywowane własnym przekonaniem są najciekawsze i na właśnie taką historię w tym przypadku otrzymujemy. Głębokie emocje, realni bohaterowie oraz do bólu prawdziwy motyw to cechuje powieść autorki. Niby nic się nie dzieje, ale przez całą lekturę towarzyszy ogromne napięcie. Fabuła jest sprawnie poprowadzona z licznymi wątkami, które autorka przeplata ze sobą tak sprawnie, że w żadnym momencie nie czułam się zagubiona. Jednocześnie Abbott udaje się utrzymać w niewiedzy czytelnika do samego końca. Gdy już myślałam, że wszystko jest jasne, całość znowu się komplikuje, by na zakończenie zaserwować spiralę uczuć. Autorce udało się uniknąć przesady, poruszyć trudne tematy, a zarazem stworzyć tak gęstą atmosferę, że ciarki przechodzą same po plecach. Ja jestem po prostu zachwycona.

Książka totalnie mnie zaskoczyła. Spodziewałam się kolejnego thrillera z policjantem w roli głównej, czyli typową serię kryminalną. Jednak tytuł ten przewyższył moje oczekiwania pod każdym względem. Oczywiście czytanie o seryjnych mordercach jest fascynujące, ale to właśnie morderstwa popełnione w ramach zemsty czy umotywowane własnym przekonaniem są najciekawsze i na...

Pierwszą część czytałam dawno temu i pamiętam, że niezwykle mnie wciągnęła. Niestety ten tytuł nie sprostał pokładanej w nim nadziei. Jest mocno przeciętny. Do samego stylu autora nie mam żadnych zastrzeżeń. Moim tak naprawdę jedynym zarzutem jest to, że historia mogłaby być znacznie bardziej rozbudowana. Zyskałaby wtedy na głębi zarówno fabularnie, jak i postacie byłyby bardziej interesujące. A tak wszystko było zbyt powierzchowne, szybkie i mało absorbujące. Książkę czyta się ekspresowo, ale lekturze brak jakichkolwiek zrywów akcji. Ja śledziłam losy głównego bohatera z dużą dozą dystansu. Wykreowany przez autora świat mnie zainteresował, ale niestety książka pozostanie w mojej pamięci jako obiecujący pomysł, a nie bardzo dobra i niepozostawiająca niedosytu historia.

Pierwszą część czytałam dawno temu i pamiętam, że niezwykle mnie wciągnęła. Niestety ten tytuł nie sprostał pokładanej w nim nadziei. Jest mocno przeciętny. Do samego stylu autora nie mam żadnych zastrzeżeń. Moim tak naprawdę jedynym zarzutem jest to, że historia mogłaby być znacznie bardziej rozbudowana. Zyskałaby wtedy na głębi zarówno fabularnie, jak i postacie byłyby...

Można by powiedzieć, że przez książkę się płynie, ale zdecydowanie lepszym określeniem jest szybka jazda bez trzymanki. Autor w kontynuacji nie bawi się w żadne niedomówienia. Czytelnik otrzymuje krwawe i mrożące krew w żyłach sceny, które są opisywane z wręcz chirurgiczną precyzją. Główny bohater podąża za wciąż nieuchwytnym psychopatą. Przyznam, że w pewnym momencie miałam w sobie lekki niedosyt. Chciałam więcej konkretów i bardziej bezpośredniej potyczki między komisarzem a seryjnym mordercą. Autor znów zaserwował sporo wątków pobocznych, ale tym razem panował mniejszy chaos i były one bardziej spójne oraz logiczne jako całość. Zakończenie krótkie, dosadne, ale otwierające pole do manewru kolejnej części. To co mnie najbardziej urzekło to naturalne i niewymuszone dialogi bohaterów. Ogólnie zarys postaci jest bardzo dobry. Eryk Deryło kojarzy mi się coraz bardziej z Kurtem Wallanderem, wykreowanym przez Mankella. Do pełnego zachwytu zabrakło mi czegoś nieuchwytnego. Niby mamy dużo krwi i opisów zbrodni, ale całą intryga mogłaby być bardziej skomplikowana. Za dużo było aluzji, gdy ja oczekiwałam konkretnych rozwiązań. W kolejnym tomie liczę na więcej.

Można by powiedzieć, że przez książkę się płynie, ale zdecydowanie lepszym określeniem jest szybka jazda bez trzymanki. Autor w kontynuacji nie bawi się w żadne niedomówienia. Czytelnik otrzymuje krwawe i mrożące krew w żyłach sceny, które są opisywane z wręcz chirurgiczną precyzją. Główny bohater podąża za wciąż nieuchwytnym psychopatą. Przyznam, że w pewnym momencie...

Przyjemna lektura krążąca wokół miłości szczęśliwej, ale też tej mniej spełnionej. Autorce udało się wielokrotnie poruszyć we mnie czułą strunę. Jednak czuję też spory niedosyt. Sięgając po tytuł myślałam, że mam do czynienia z powieścią i gdy zaczęłam żyć życiem bohaterów z pierwszej opowieści po stu stronach gwałtownie mi przerwano i autorka stwierdziła, że tyle musi mi wystarczyć. Kolejne opowiadania nie zaspokoiły już mnie w pełni. Były dobre, ale tak krótkie, że ledwo potrafiłam się wczuć w te miłosne historie. Autorce wielokrotnie udało się mnie wzruszyć do łez, ale nie tym razem.

Przyjemna lektura krążąca wokół miłości szczęśliwej, ale też tej mniej spełnionej. Autorce udało się wielokrotnie poruszyć we mnie czułą strunę. Jednak czuję też spory niedosyt. Sięgając po tytuł myślałam, że mam do czynienia z powieścią i gdy zaczęłam żyć życiem bohaterów z pierwszej opowieści po stu stronach gwałtownie mi przerwano i autorka stwierdziła, że tyle musi mi...

Dużo o książce pisać nie trzeba. Mimo upływu lat lektura nadal intryguje, a nieco uwspółcześnione tłumaczenie sprawia, że powieść czyta się równie płynnie jak te współczesne. Mimo krótkiej objętości, autorowi udało się wiele przekazać, między innymi przedstawił obecnie dobrze znany i wykorzystywany archetyp naukowca bawiącego się w Boga. Czy szalonego to już należy do własnego osądu. Osobiście z lektury dużo wyniosłam, w trakcie budziła we mnie dużo pytań i uważam, że dobrze jest znać pierwowzór dla współcześnie wykorzystywanych motywów w książkach i nie tylko.

Dużo o książce pisać nie trzeba. Mimo upływu lat lektura nadal intryguje, a nieco uwspółcześnione tłumaczenie sprawia, że powieść czyta się równie płynnie jak te współczesne. Mimo krótkiej objętości, autorowi udało się wiele przekazać, między innymi przedstawił obecnie dobrze znany i wykorzystywany archetyp naukowca bawiącego się w Boga. Czy szalonego to już należy do...

Książka bardzo statyczna, wręcz boleśnie powolna. Autorka skupiła się na emocjach i przeżyciach wewnętrznych głównych bohaterów. Jednak główne role odgrywały tym razem tak irytujące, męczące i dość nudne postaci, że czułam większe znużenie aniżeli zaciekawienie. Autorka nadała bohaterom dużo skrajnych, wręcz negatywnych cech, wyolbrzymiając je do granic możliwości. W żadnej części sylwetki bohaterów nie były wykreowane perfekcyjnie, ale tym razem postaci Mikaela i Anette wręcz przeszkadzały w lekturze. Pod koniec akcja trochę nabrała tempa, dlatego liczę, że to chwilowy przestój i kolejny tom powróci na właściwe tory.

Książka bardzo statyczna, wręcz boleśnie powolna. Autorka skupiła się na emocjach i przeżyciach wewnętrznych głównych bohaterów. Jednak główne role odgrywały tym razem tak irytujące, męczące i dość nudne postaci, że czułam większe znużenie aniżeli zaciekawienie. Autorka nadała bohaterom dużo skrajnych, wręcz negatywnych cech, wyolbrzymiając je do granic możliwości. W żadnej...

Zdecydowanie najsłabsza część serii. Chaotyczna, nieprzemyślana i niesatysfakcjonująca. Autorka skupiła większą uwagę na budowaniu tła niż intrygi kryminalnej, przez co śledztwo zepchnięte jest na boczny tor. Więcej tu osobistych przeżyć postaci pobocznych, których jest mnóstwo i nic nie wnoszą do fabuły. Sylwetki bohaterów spłycone i bezbarwne. Nawet Maggie O'Dell z każdym tomem coraz bardziej bezbarwna, w tym staje się cieniem bohaterki z pierwszej części. Apogeum mojej irytacji nastąpiło wraz z beznadziejnie skonstruowanym zakończeniem. Wszystko działo się szybko, łatwo i bez żadnych dreszczy emocji. Przed całkowitą katastrofą książkę ratuje szalejący w tle huragan, który tworzy gęstą atmosferę. Jednak autorka nie wykorzystała pełni możliwości tej scenerii. Jestem zdecydowanie na nie.

Zdecydowanie najsłabsza część serii. Chaotyczna, nieprzemyślana i niesatysfakcjonująca. Autorka skupiła większą uwagę na budowaniu tła niż intrygi kryminalnej, przez co śledztwo zepchnięte jest na boczny tor. Więcej tu osobistych przeżyć postaci pobocznych, których jest mnóstwo i nic nie wnoszą do fabuły. Sylwetki bohaterów spłycone i bezbarwne. Nawet Maggie O'Dell z każdym...

Jak wszystkim wiadomo Christie specjalizowała się w kryminałach, ale też popełniła w swojej twórczości kilka romansów. Muszę przyznać, że opowieść o mężczyźnie rozerwanym między miłością do muzyki, a kobietą wciągnęła mnie o wiele bardziej niż niektóre powieści kryminalne autorki. W tym tytule nie znajdziemy pustych frazesów czy banalnych problemów. Wiele momentów jest aż nazbyt przytłaczających. Całość osadzona w czasach wojny, co tylko dodaje ciężkości i sprawia, że atmosfera staje się gęstsza z każdą kolejną stroną. Niestety lekturę zepsułam sobie czytając opis z tylnej okładki. Ten kto go stworzył powinien mieć dożywotni zakaz pisania czegokolwiek. Niby nie jest szczegółowy, ale będąc w połowie książki łatwo dostrzec, że zdradza praktycznie wszystko. Kto wie, może gdyby nie ten spoiler fabularny, mój zachwyt byłby jeszcze większy.

Jak wszystkim wiadomo Christie specjalizowała się w kryminałach, ale też popełniła w swojej twórczości kilka romansów. Muszę przyznać, że opowieść o mężczyźnie rozerwanym między miłością do muzyki, a kobietą wciągnęła mnie o wiele bardziej niż niektóre powieści kryminalne autorki. W tym tytule nie znajdziemy pustych frazesów czy banalnych problemów. Wiele momentów jest aż...

Nie można nie zauważyć, że stylistycznie autorka zrobiła postęp w porównaniu do pierwszych tomów. Mimo to dalej historia pozostaje płytka, a tworzenie serii z perspektywy Christiana od początku było bezcelowe. Ta bezcelowość towarzyszyła mi od pierwszych stron i niesamowicie męczyła. Cieszę się, że mogę wreszcie zamknąć etap Greya po wielu latach. To co kiedyś mnie bawiło i wyciągnęło z dołka czytelniczego, teraz tylko irytuje i drażni. Serię dokończyłam tylko i wyłącznie z mojego wewnętrznego przymusu. Chyba po prostu z czasem wyrasta się z tego typu literatury, a przynajmniej tak jest w moim przypadku.

Nie można nie zauważyć, że stylistycznie autorka zrobiła postęp w porównaniu do pierwszych tomów. Mimo to dalej historia pozostaje płytka, a tworzenie serii z perspektywy Christiana od początku było bezcelowe. Ta bezcelowość towarzyszyła mi od pierwszych stron i niesamowicie męczyła. Cieszę się, że mogę wreszcie zamknąć etap Greya po wielu latach. To co kiedyś mnie bawiło i...

Autor trafił w samo sedno mojego książkowego gustu. Zimowa aura, małe miasteczko i przybysze z kosmosu - to nie mogło się nie udać. Od początku czułam dreszczyk emocji, akcja szybko się rozkręca i nie zwalnia tempa. Nie ma tutaj zbędnych opisów, co mnie bardzo cieszy. Nie spodziewałam się tak oryginalnej koncepcji obcego. Jedyne co mnie drażniło to kobieca postać. I jest to zarzut powtarzający się niemal co każdy tytuł autora. Dean Koontz ma silną potrzebę idealizowania kobiet w swych powieściach, przez co większość staje się nierealna na tle zwyczajnych męskich bohaterów. Mimo tych drobnych mankamentów, podczas lektury bawiłam się świetnie i polecam ten tytuł nie tylko miłośnikom zjawisk paranormalnych.

Autor trafił w samo sedno mojego książkowego gustu. Zimowa aura, małe miasteczko i przybysze z kosmosu - to nie mogło się nie udać. Od początku czułam dreszczyk emocji, akcja szybko się rozkręca i nie zwalnia tempa. Nie ma tutaj zbędnych opisów, co mnie bardzo cieszy. Nie spodziewałam się tak oryginalnej koncepcji obcego. Jedyne co mnie drażniło to kobieca postać. I jest...

Kolejna część o przygodach Matyldy Dominiczak. Kolejny tytuł, który rujnuje moją opinię o pani Rudnickiej. Główna bohaterka jest na wskroś irytująca. Co chwila autorka serwuje nic nie znaczące przemyślenia bohaterów i opisy. Akcja rozkręca się na sam koniec, na przestrzeni kilkunastu stron i trochę ratuje ogólne wrażenie. Jednak znowu nie mogę zaliczyć tego tytułu do udanych. Kiedyś przy książkach Olgi Rudnickiej co chwila parskałam ze śmiechu, a teraz nie pamiętam by jakikolwiek moment wzbudził u mnie choćby delikatny uśmieszek. Jedyne emocje jakie towarzyszyły mi podczas lektury to rozczarowanie, znużenie, irytacja i coraz większe poczucie bezcelowości sięgania po kolejne tytuły tej autorki. Gdyby nie mój wewnętrzy przymus czytania każdej książki do ostatniej strony, zapewne ta zostałaby rzucona głęboko w kąt po stu stronach albo i wcześniej. Czy sięgnę po kolejny tom? Pewnie tak. Czemu? Pojęcia nie mam, pewnie żeby się znowu podręczyć i połudzić, że tym razem będzie lepiej.

Kolejna część o przygodach Matyldy Dominiczak. Kolejny tytuł, który rujnuje moją opinię o pani Rudnickiej. Główna bohaterka jest na wskroś irytująca. Co chwila autorka serwuje nic nie znaczące przemyślenia bohaterów i opisy. Akcja rozkręca się na sam koniec, na przestrzeni kilkunastu stron i trochę ratuje ogólne wrażenie. Jednak znowu nie mogę zaliczyć tego tytułu do...

Zaskakująca część. Tym razem autorka skupiła sporą uwagę na wątku kryminalnym, momentami spychając romans na dalszy plan. Dla mnie było to dobre posunięcie i ten tom niesamowicie mnie wciągnął. Sprawa zamordowanych kobiet oraz fantastycznej bestii nawiedzającej małą wieś okazała się na tyle ciekawa, że książkę czytało by mi się równie dobrze bez zgłębiania dalszych losów Ludzi Lodu. Oczywiście zawsze miło dowiedzieć się co dalej dzieje się z poszczególnymi liniami rodu, ale to wątek kryminalny w tym przypadku zaskarbił sobie całą moją uwagę. Były momenty trzymające mnie w takim napięciu niczym pełnokrwisty thriller. Mam nadzieję, że autorka dalej będzie podążała obraną w tym tomie drogą i w kolejnych częściach zbrodni i czystej akcji będzie jeszcze więcej.

Zaskakująca część. Tym razem autorka skupiła sporą uwagę na wątku kryminalnym, momentami spychając romans na dalszy plan. Dla mnie było to dobre posunięcie i ten tom niesamowicie mnie wciągnął. Sprawa zamordowanych kobiet oraz fantastycznej bestii nawiedzającej małą wieś okazała się na tyle ciekawa, że książkę czytało by mi się równie dobrze bez zgłębiania dalszych losów...

Brutalne morderstwa kobiet i religijny motyw zbrodni. Mieszanka wybuchowa, która wciąga od pierwszej strony. Główny bohater, komisarz Deryło jak najbardziej okazał się interesującą osobistością. Makabryczne sceny opisane z niezwykłą starannością i detalami stwarzają niepowtarzalny i charakterystyczny klimat książki. Kilka wątków jednak było z lekka niedopracowanych, a im bliżej końca tym większy wkradał się chaos. Autor otworzył sobie tyle furtek fabularnych, że przed finiszem zdarzeń ciężko było wszystkie dokładnie pozamykać. Zakończenie raczej z tych za którymi nie przepadam. Pozostawia więcej pytań niż pożądanych odpowiedzi. Jak na debiut to doskonała lektura, ale w kolejnych tomach liczę na więcej.

Brutalne morderstwa kobiet i religijny motyw zbrodni. Mieszanka wybuchowa, która wciąga od pierwszej strony. Główny bohater, komisarz Deryło jak najbardziej okazał się interesującą osobistością. Makabryczne sceny opisane z niezwykłą starannością i detalami stwarzają niepowtarzalny i charakterystyczny klimat książki. Kilka wątków jednak było z lekka niedopracowanych, a im...

Książka w zasadzie o niczym. Strasznie się umęczyłam podczas lektury. Im dalej tym zachowanie bohaterów staje się coraz bardziej absurdalne. Irytujące opisy i dialogi tylko przepełniły czarę goryczy. To nie jest zdecydowanie mój typ literatury, ale sądzę, że nawet największy miłośnik obyczajówek miałby problem z polubieniem tej historii.

Książka w zasadzie o niczym. Strasznie się umęczyłam podczas lektury. Im dalej tym zachowanie bohaterów staje się coraz bardziej absurdalne. Irytujące opisy i dialogi tylko przepełniły czarę goryczy. To nie jest zdecydowanie mój typ literatury, ale sądzę, że nawet największy miłośnik obyczajówek miałby problem z polubieniem tej historii.

Nie wiem jaki cel przyświecał autorce w napisaniu tej książki. Dla mnie jest ona całkowicie bezcelowa. Motyw główny to hazard, czyli temat, który mnie całkiem interesuje. Jednak nie znajdziemy tu barwnych opowieści pisarki związanych z grami hazardowymi, ani też ciekawych smaczków z zaplecza organizacji tychże gier. Książka jest tak ogólnikowa i bezosobowa, że pełnić może jedynie rolę dobrego środka nasennego, a nie jako źródło ciekawostek na temat hazardu. Póki co nie mam szczęścia do utworów pani Joanny Chmielewskiej, ale się nie poddaję i z pewnością dam jeszcze autorce niejedną szansę.

Nie wiem jaki cel przyświecał autorce w napisaniu tej książki. Dla mnie jest ona całkowicie bezcelowa. Motyw główny to hazard, czyli temat, który mnie całkiem interesuje. Jednak nie znajdziemy tu barwnych opowieści pisarki związanych z grami hazardowymi, ani też ciekawych smaczków z zaplecza organizacji tychże gier. Książka jest tak ogólnikowa i bezosobowa, że pełnić może...

Jak zwykle Jojo Moyes udało się mnie wzruszyć. Wprawdzie po początkowych stronach, a nawet po dobrnięciu do połowy, myślałam, że tym razem powieść mnie niczym nie zaskoczy. Wręcz czułam pewne rozczarowanie tym jak niewiele się dzieje i widząc pewne podobieństwa w głównych bohaterkach do innych, z niedawno czytanego tytułu tej autorki. Dałam się zwieść pozorom. Ostatecznie Moyes zaserwowała mi spory bagaż emocji i doświadczeń. Co chwilę zmuszała do chwili refleksji na temat wojny i ciężkiej roli kobiet w tamtych czasach. Książka bazuje na rzeczywistych wydarzeniach babci Jojo Moyes i czuć powagę i realizm skonstruowanej fabuły. Tym czym kompletnie mnie ten tytuł rozbroił to początkowo nie rzucający się w oczy wątek romantyczny. Jest poprowadzony rozważnie, nienachalnie, ale ostatecznie okazuje się kluczowy dla całej historii. Romans tak piękny głównie dzięki swej niewinności i złożoności uczuć. Tytuł dostarczył mi tylu skrajnych emocji, że z pewnością pozostanie ze mną na dłużej.

Jak zwykle Jojo Moyes udało się mnie wzruszyć. Wprawdzie po początkowych stronach, a nawet po dobrnięciu do połowy, myślałam, że tym razem powieść mnie niczym nie zaskoczy. Wręcz czułam pewne rozczarowanie tym jak niewiele się dzieje i widząc pewne podobieństwa w głównych bohaterkach do innych, z niedawno czytanego tytułu tej autorki. Dałam się zwieść pozorom. Ostatecznie...

Jak do tej pory to najlepsza, zaraz po pierwszym tomie część, którą udało mi się przeczytać. Można tu znaleźć bardziej rozbudowaną fabułę, niż w kilku poprzednich tytułach sagi. Dzieje Tancreda okazały się niezwykle emocjonujące i nie towarzyszyło mi nieustannie uczucie, że czytam tylko proste kroniki sagi rodu. Autorka pokusiła się tu pogłębić sylwetki głównych bohaterów i książce to spowolnienie zdarzeń wyszło zdecydowanie na dobre. Liczę, że kolejny tom utrzyma ten poziom.

Jak do tej pory to najlepsza, zaraz po pierwszym tomie część, którą udało mi się przeczytać. Można tu znaleźć bardziej rozbudowaną fabułę, niż w kilku poprzednich tytułach sagi. Dzieje Tancreda okazały się niezwykle emocjonujące i nie towarzyszyło mi nieustannie uczucie, że czytam tylko proste kroniki sagi rodu. Autorka pokusiła się tu pogłębić sylwetki głównych bohaterów i...

Atak terrorystyczny na centrum handlowe to temat przewodni kolejnej części z Maggie O'Dell. Motyw przerobiony na tysiąc sposobów przez tylu autorów, że ciężko wnieść cokolwiek nowego i autorce nie udało się niestety wpleść powiewu świeżości w swą powieść. Thriller jest poprawny i nic poza tym. Przez książkę płynie się szybko, ale bez zbędnych emocji, mimo tak ciężkiej tematyki. Alex Kava w każdej części próbuje przemycać też sporo chwil z prywatnego życia głównej bohaterki, ale ja z każdym kolejnym tomem mam wrażeniem, że postać Maggie jest coraz bardziej rozmyta i bezbarwna. Książka bazuje na trudnych emocjach, ale prawdziwych uczuć jest tu jak na lekarstwo. Lektura krótka, lekka, ale nic poza tym. Z pewnością nie należy do wyróżniających się tytułów na tle innych tego gatunku.

Atak terrorystyczny na centrum handlowe to temat przewodni kolejnej części z Maggie O'Dell. Motyw przerobiony na tysiąc sposobów przez tylu autorów, że ciężko wnieść cokolwiek nowego i autorce nie udało się niestety wpleść powiewu świeżości w swą powieść. Thriller jest poprawny i nic poza tym. Przez książkę płynie się szybko, ale bez zbędnych emocji, mimo tak ciężkiej...

Degeneracja współczesnego społeczeństwa i starcie zwykłych ludzi z potworem w ludzkiej skórze o niezwykłych zdolnościach to chyba ulubiony motyw Deana Koontza. Dla mnie książka okazała się być strasznie nierówna. Były epickie momenty, które mroziły krew w żyłach niczym najlepsza groza, by za chwilę popaść w chaos i bezcelowe rozważania bohaterów, ciągle na ten sam temat. Czasami ciężko mi było zrozumieć tok myślenia autora przy tworzeniu fabuły. Niestety znowu autor zepsuł moje całkiem dobre wrażenie nijakim zakończeniem, które ucinało całą historię szybko i bezboleśnie, co kompletnie nie pasuje do wcześniej budowanego napięcia i pełnych trwogi oraz obrzydzenia scen. Myślę, że Koontz przez bezgraniczną miłość do kreowanych przez siebie bohaterów psuje niemal każdą swą powieść. Uważam ten tytuł za całkowicie przeciętny, ale daję sześć gwiazdek ze względu na fascynującą postać Tiktaka - kreaturę o mrocznym i zepsutym obliczu, którą w wyobraźni innego pisarza mogłaby stać się bohaterem na miarę kilkutomowej sagi.

Degeneracja współczesnego społeczeństwa i starcie zwykłych ludzi z potworem w ludzkiej skórze o niezwykłych zdolnościach to chyba ulubiony motyw Deana Koontza. Dla mnie książka okazała się być strasznie nierówna. Były epickie momenty, które mroziły krew w żyłach niczym najlepsza groza, by za chwilę popaść w chaos i bezcelowe rozważania bohaterów, ciągle na ten sam temat....