Wyspa doktora Moreau

"Upiorna wyspa, szalony doktor i zwierzoludzie"


Herberta George'a Wellsa nie trzeba specjalnie przedstawiać, bo jest bardzo dobrze znanym autorem, nie tylko przez fanów fantastyki naukowej, ale i przez czytelników ogółem. Jeden z pionierów science fiction, który był zarówno pisarzem, jak i biologiem. Znany z głośnych książek "Wojna światów", "Wehikuł czasu", "Niewidzialny człowiek" czy "Wyspa doktora Moreau", które były wielokrotnie przenoszone na ekran, a na podstawie ich pomysłów powstało wiele innych filmów, książek i gier. Osobiście uważam go za jednego z najlepszych klasyków gatunku i bardzo chętnie sięgam po jego książki. Nawet i ponownie po te same, zwłaszcza jeśli wznawiane są w przepięknych wydaniach z licznymi dodatkami, bo mam nie tylko okazję ponownie się w nie zagłębić, ale także przy okazji uzupełnić swoją kolekcję o tak ładne egzemplarze. I tak korzystając z nadarzającej się okazji ponownie wracam do szalonego doktora Moreau i jego upiornej wyspy.

Powieść zaczyna się od katastrofy statku 'Piękna Pani', który uderzył w pewien wrak i zatonął. Jedynym z ocalałych jest Edward Prendick, który zostaje uratowany przez przepływający w pobliżu statek 'Ipekakuana' , na którym dochodzi do zdrowia pod okiem czuwającego nad nim doktora Mongomery'ego. Jak się okazuje, Montgomery, wraz ze znajdującymi się na statku zwierzętami, płynie na pewną wyspę, gdzie przebywa jego mentor i genialny naukowiec - doktor Moreau, który nieustannie pracuje nad krzyżowaniem różnych gatunków zwierząt i usiłowaniem nadania im ludzkich cech. Początkowo Prendick nie zdaje sobie sprawy z powagi sytuacji i makabrycznych eksperymentów. Ale już niedługo przyjdzie mu walczyć o własne życie, kiedy te makabryczne i przerażające eksperymenty wymkną się spod kontroli i rozpęta się piekło.

Okrutna wiwisekcja to metoda działania doktora Moreau, który przez dziesięć lat przebywając na swojej 'biologicznej wyspie' poddawał jej wiele różnych zwierząt, w związku z czym powstało kilka innych, nieco uczłowieczonych form zwierzoludzi. Wilk-kobieta, lisica-niedźwiedzica, skrzyżowanie nosorożca z koniem, satyr czy małpo-człowiek to tylko niektóre z dziwnych stworzeń, jakie stworzył Moreau. Niby uczłowieczeni i zachowujący się jak ludzie, ale z ograniczonymi uczuciami i umysłem, bo są bardzo kontrolowane i surowo karane za złamanie narzuconego im prawa złożonego z samych ograniczeń. Zwierzoludzie mają nawet wśród siebie stworzonego przez Moreau Głosiciela Prawa, który nakazuje, że zwierzoczłowiek musi chodzić wyprostowany, nie może chłeptać wody, zabijać innych zwierząt, wydawać zwierzęcych odgłosów itp. Ale czy aby na pewno dzikie zwierzęta da się w pełni kontrolować i wyplewić z nich naturalne zwierzęce instynkty?

Edward Prendick, nowo przybył główny bohater, który zapoznaje nas ze swoją historią i obserwacjami zdając relację (na zasadzie dziennika, ale bez zachowania typowej jego formy z datami, podanym czasem i różnymi przerywnikami), szybko przekonuje się, że te szalone eksperymenty doktora są nie tylko niepojęte dla umysłu i mocno oddziałujące negatywnie na emocje, ale także przerażające dla oka i nie do końca bezpieczne. Od początku, gdy zauważa zwierzoludzi, czuje obrzydzenie, strach i mocne odpychanie, bo krzyżowanie zwierząt z innymi zwierzętami i nadawanie im człowieczeństwa nie jest normalne i przez niego akceptowalne. Autor bardzo dobrze przedstawił targające nim emocje i to co dzieje się w jego umyśle, kiedy widzi eksperymenty i skrzyżowane zwierzęta. Bardzo dobrze też przedstawił szaleństwo doktora Moreau i wszystkiego tego, co dzieje się na tej mrocznej i przerażającej wyspie.

W czasie, gdy ta powieść była pisana w Wielkiej Brytanii akurat toczyła się debata na temat wiwisekcji przeprowadzanych na zwierzętach. Już wtedy przejmowano się losem zwierząt i walczono o ich prawa. Nie wspominam o tym przypadkiem, bowiem to właśnie ten temat zainteresował Wellsa (wszak z wykształcenia był biologiem) tak bardzo, że postanowił wykorzystać to w swojej książce, przedstawiają w tym samym 'wywróconą' teorię ewolucji Charlesa Darwina. Okrutna wiwisekcja podczas lektury powoduje, że pojawiają się wciąć nasuwające się dwa pytania: jak daleko może się ona posunąć, żeby uczynić zwierzę człowiekiem i maksymalnie zatrzeć różnice między człowiekiem i zwierzęciem, oraz kim są ludzie, którzy takie okrutne, bezlitosne i potworne rzeczy są w stanie czynić niewinnym zwierzętom?

Już za pierwszym razem, gdy czytałem tę powieść, czułem mocne odpychanie łączące się ze wstrętem i obrzydzeniem, bo to z całą pewnością nie jest normalne, co się tutaj dzieje. W głowie się nie mieści, że ktoś kiedykolwiek mógłby coś takiego zrobić jak doktor Moreau, a jeszcze bardziej, że ktoś mógłby na to pozwolić. Książka na pewno nie jest dla czytelników o słabych nerwach, chociaż warto podkreślić, że autor nie przedstawia szczegółowo zabiegów wykonywanych na zwierzętach. Właściwie to bardzo przypomina mi klimatem "Władcę much" Goldinga (chociaż tutaj w miejsce dzieci występują zwierzęta), a szaleńczy doktor Moreau przypomina tego z "Frankensteina" Shelley. Dodatkowo książka jest bogato i pięknie ilustrowana przez Giuseppe Garibaldiego Bruno, co tylko nadaje jej jeszcze bardziej mrocznego charakteru. Na końcu zaś znalazło się posłowie dra Mirosława Gołuńskiego opowiadającego o tej lekturze i jej wpływie na pop kulturę.

"Wyspa doktora Moreau" to bardzo dobre science fiction, w którym dochodzi do zderzenia nauki z filozofią, człowieka ze zwierzęciem, cywilizacji z dziką naturą, szaleństwa z niewinnością. Powieść, która ma osobliwy klimat, mroczny, duszny, ale i nieco odpychający, napawający wstrętem i trącący szaleństwem. Nie dla wszystkich, ale z pewnością warta poznania. I ani trochę się nie zestarzała. Polecam.

https://swiat-bibliofila.blogspot.com/2020/07/wyspa-doktora-moreau-herbert-george.html

"Upiorna wyspa, szalony doktor i zwierzoludzie"


Herberta George'a Wellsa nie trzeba specjalnie przedstawiać, bo jest bardzo dobrze znanym autorem, nie tylko przez fanów fantastyki naukowej, ale i przez czytelników ogółem. Jeden z pionierów science fiction, który był zarówno pisarzem, jak i biologiem. Znany z głośnych książek "Wojna światów", "Wehikuł czasu",...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

IG @angelkubrick

Ponad 120 lat temu ukazała się "Wyspa doktora Moreau", autorstwa Herberta Georgea Wellsa, jednego z pionierów gatunku science fiction i mogę sobie tylko wyobrazić, jak obrazoburcza była to książka. Mimo upływu lat i zmieniającej się epoki oburzenie wciąż drąży sumienia czytelników, gdyż główny temat tej powieści, wbrew pozorom, nadal pozostaje aktualny.

Narrator tej historii, Edward Prendick, to rozbitek, który przypadkiem zostaje wyrzucony na brzeg wyspy znajdującej się na nieprzebranych wodach oceanu. Trafia tam wraz z doktorem Montgomerym, któremu zawdzięcza życie, oraz jego nadzwyczaj osobliwą świtą. Na wyspę przybywają też zwierzęta, w tym piękna, dzika puma oraz niezliczone pary królików, wypuszczone od razu w celu prokreacji. Prendick z nieskrywanym obrzydzeniem obserwuje dziwnych mieszkańców tego skrawka ziemi, ich groteskowa brzydota jest wręcz hipnotyzująca. Jego mózg nie jest w stanie pojąć, kim są te nieboskie stworzenia. Niby ludzie, a jednak sporo w nich cech zwierzęcych. Ich rysy twarzy są odpychające a sposób poruszania dziwny i nieporadny. Duszą rozbitka owładnął głęboki niepokój i strach, który potęguje spotkanie z doktorem Moreau. Już wie, że na wyspie przeprowadzane są eksperymenty, co potwierdzają nieludzkie jęki i salwy bólu, które dane mu słyszeć w dzień i noc. Czy uda mu się uciec z tego piekła?

"Wyspa doktora Moreau" przypomina o tym, że człowiek, mimo całego geniuszu, jaki posiada, nie jest bogiem. Prawda ta nie dotarła jednak do doktora Moreau, który zatracił się w wiwisekcji, nie bacząc na cierpienia, jakie zadawał żywym istotom. Jego celem było dotarcie do granic plastyczności żywego ciała, stosując systematyczną, antyseptyczną chirurgię. Ta troska o czystość operacji wydaje się wręcz śmieszna, biorąc pod uwagę, jaki ból zadawał żywym zwierzętom, które próbował uczłowieczyć, przy okazji manipulując w ich mózgach, gdzie zaszczepiał ideologię swojej osoby jako bóstwa, które muszą wielbić. To znęcanie się nad zwierzętami zostało do dziś i stanowi kanwę sukcesu wielu firm, których produkty używamy na co dzień. Polecam gorąco ten tytuł, zwłaszcza młodszej części moich obserwatorów. W późniejszych latach popkultura czerpała garściami z dzieł Wellsa, znacie filmy, gry i komiksy, w których wykorzystano dziedzictwo tego brytyjskiego pisarza i biologa, czas poznać pierwowzór. Zachęcam do lektury.

IG @angelkubrick

Ponad 120 lat temu ukazała się "Wyspa doktora Moreau", autorstwa Herberta Georgea Wellsa, jednego z pionierów gatunku science fiction i mogę sobie tylko wyobrazić, jak obrazoburcza była to książka. Mimo upływu lat i zmieniającej się epoki oburzenie wciąż drąży sumienia czytelników, gdyż główny temat tej powieści, wbrew pozorom, nadal pozostaje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwszego lutego 1987 roku doszło do zatonięcia statku „Piękna Pani”. Katastrofę przeżył niejaki Edward Prendick, jednak uratowano go niespełna rok od tragicznego zdarzenia. Odnaleziony rozbitek zaczął głosić dramatyczne historie o tym, jakoby na wulkanicznej wyspie Nobla miało dochodzić do mrożących krew w żyłach eksperymentów. Jak Edwardowi udało się ocaleć? I ile prawdy zawartej jest w jego opowieściach?

Zamieszkanie na bezludnej wyspie położonej gdzieś w odległej części świata, z dala od cywilizacji to marzenie kłębiące się w niejednej głowie. H.G. Wells nakreślił jednak obraz wyspy, na której nikt nie chciałby się znaleźć nawet na chwilę. Autor stworzył miejsce, gdzie nawet rajskie krajobrazy, promienie słońca i zielone palmowe liście nie są w stanie zrekompensować głośnego, agonalnego skowytu zwierząt. Głosu istot, którym cierpienie zadaje sam człowiek.

Wątpliwej sławy naukowiec doktor Moreau przeprowadzał wiwisekcje bez ważnego powodu, robił to jedynie po to, by zaspokoić swą chorą ciekawość dotyczącą granicy plastyczności żywego ciała. W głowie uczonego było dość miejsca na skomplikowane zagadnienia dotyczące klonowania organizmów, nie starczyło go już jednak na pojęcie moralności i humanitaryzmu. Doktor Moreau to postać emblematyczna, która stanowi symbol okrucieństwa, do jakiego zdolny jest człowiek. Pozbawione sensu i skrajnie okrutne eksperymenty przedstawione w tej książce nie są pojedynczym odchyleniem. Potworów w ludzkiej skórze nie trzeba szukać daleko, wystarczy sięgnąć pamięcią zaledwie do czasów II wojny światowej i osławionego Josefa Mengele.

„Wyspa doktora Moreau” to powieść ponadczasowa, która nie tylko podważa sensowność eksperymentów przeprowadzanych na zwierzętach, ale także skłania czytelnika do refleksji nad tym, gdzie kończy się człowieczeństwo. Omawiana pozycja powstała niemal 120 lat temu i stała się zaczynem dla wielu dzieł literackich i kinematograficznych. Treść książki jest prosta, lecz dosadna, dlatego trafiać będzie do czytelnika w każdym wieku. Niezależnie od Waszej metryki – polecam po nią sięgnąć, jeżeli do tej pory nie mieliście jeszcze takiej okazji.

Pierwszego lutego 1987 roku doszło do zatonięcia statku „Piękna Pani”. Katastrofę przeżył niejaki Edward Prendick, jednak uratowano go niespełna rok od tragicznego zdarzenia. Odnaleziony rozbitek zaczął głosić dramatyczne historie o tym, jakoby na wulkanicznej wyspie Nobla miało dochodzić do mrożących krew w żyłach eksperymentów. Jak Edwardowi udało się ocaleć? I ile prawdy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wyspa doktora Moreau” po raz pierwszy została wydana już 120 lat temu. Nadal jest jednak niezmiernie aktualna, a nawet porusza coraz bardziej zważywszy na współczesny rozwój nauki oraz naszą świadomość. Historia rozbitka, który na wyspie pełnej tajemnic poznaje doktora Moreau wraz z jego pomocnikiem. Ci zaś dokonują tam makabrycznych krzyżówek zwierząt, starając się upodabniać ich do ludzi.
Rozwój fabuły mrozi krew w żyłach, napawa obrzydzeniem i zgrozą. Skłania przy tym do refleksji, bo obraz, który przedstawia może równie dobrze znaleźć odzwierciedlenie w dobie współczesności i doświadczeń przeprowadzanych przez naukowców. Bardzo istotna jest tu etyka. To przenika mocno do świadomości. Groza w najlepszym wydaniu. Klasyka. Tak rzeczywista, a napisana prostym, zwartym językiem. Podczas lektury moja wyobraźnia pracowała na pełnych obrotach, wizualizując monstra stworzone przez Moreau oraz ich regres, który doprowadza do tragedii. To niesamowicie klimatyczna powieść, którą z całą pewnością warto poznać. Pełna bólu, strachu, ohydy. Uświadamiająca oraz zostająca w pamięci na długo zważywszy na zawarte w niej przesłanie.
Wiadomo, że wydana jest cudownie, z ilustracjami, które idealnie dopełniają poczucie wstrętu towarzyszące karygodnym występkom doktora, o których czytamy. Warto sięgnąć po „Wyspę...” i to bardzo.

Wyspa doktora Moreau” po raz pierwszy została wydana już 120 lat temu. Nadal jest jednak niezmiernie aktualna, a nawet porusza coraz bardziej zważywszy na współczesny rozwój nauki oraz naszą świadomość. Historia rozbitka, który na wyspie pełnej tajemnic poznaje doktora Moreau wraz z jego pomocnikiem. Ci zaś dokonują tam makabrycznych krzyżówek zwierząt, starając się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

O tej książce usłyszałam po raz pierwszy lata temu, a to za sprawą serialu Orphan Black (który bardzo, bardzo serdecznie polecam). Gdy dowiedziałam się, że wydawnictwo Vesper pracuje nad wznowieniem tej powieści, od razu dodałam ją na listę książek, które chcę przeczytać.

Jestem pod naprawdę dużym wrażeniem tej historii. Chociaż jest dość krótka i nie zaskakuje czytelnika zbyt wieloma wątkami, gdyż większość fabuły została streszczona w pochodzącym od wydawcy opisie, jestem zdania, że to nie fabuła jest w tej książce najważniejsza. W swojej historii Wells porusza wiele kwestii i daje czytelnikowi okazję do zastanowienia się nad pewnymi rzeczami. Moreau to jeden z tych „szalonych naukowców”, który ciągnie swoje eksperymenty i nie zważa na kwestie etyczne czy moralne. Nasz główny bohater Pendrick często się nad tym zastanawia – czy badania na żywych istotach powinny być w ogóle dozwolone, czy ból tych zwierząt nie powinien być czynnikiem hamującym naukowców, czy stawianie naukowca jako stworzyciela, na równi z Bogiem, nie jest przesadą? Nie będę jednak zdradzać wniosków, do których dochodzi, żeby je poznać sami musicie przeczytać tę powieść.

Książka została wydana w oryginale już jakiś czas temu. Sięgając po takie powieści zawsze mam obawy, czy przypadnie mi do gustu język i styl autora. Na szczęście tutaj nie miałam z tym problemu i w ogóle nie czułam, że „Wyspa Doktora Moreau” została napisana ponad 120 lat temu. Czytanie dodatkowo umilały mi ilustracje, równie ciekawe jak niepokojące.

Jeśli szukacie książki, która skłoni was do przemyśleń, a jednocześnie trochę przerazi – bądźmy szczerzy, stworzenia nad którymi pracował Moreau nie należą do najładniejszych i najsympatyczniejszych – naprawdę polecam wam „Wyspę Doktora Moreau”. Jest to jedna z najważniejszych powieści zahaczających o tematykę eksperymentów genetycznych, niosąca ze sobą ważne przesłanie i stanowiąca inspirację dla wielu późniejszych tekstów, filmów czy gier.

O tej książce usłyszałam po raz pierwszy lata temu, a to za sprawą serialu Orphan Black (który bardzo, bardzo serdecznie polecam). Gdy dowiedziałam się, że wydawnictwo Vesper pracuje nad wznowieniem tej powieści, od razu dodałam ją na listę książek, które chcę przeczytać.

Jestem pod naprawdę dużym wrażeniem tej historii. Chociaż jest dość krótka i nie zaskakuje czytelnika...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historię wyspy doktora Moreau znałam głownie z filmu z Marlonem Brando z 97'. Zawsze intrygowała mnie ta historia. Dlatego kiedy tylko miałam okazje sięgnęłam po powieść H.G. Wellsa pod tytułem Wyspa Doktora Moreau.



U wybrzeży Ameryki Poludniwej znajduje się wyspa na której od przeszło dekady zamieszkuje Doktor Moreau, wraz ze swoim pomocnikiem Montgomerym. Eksperymentują oni w dziedzinie genetyki. Pewnego dnia na wyspę trafia rozbitek Edward Prendick. Już wkrótce przyjdzie mu pożałować, że znalazł się na piaszczystej plaży, bowiem pewnego dnia odkrywa on wszystkie makabryczne twory Doktora. Prendick zaczyna obawiać się o swoje życie i postanawia uciec z wyspy.



Akcja powieści rozgrywa się stopniowo, ze strony na stronę , Wells wprowadza nas w mroczy i przerażający klimat wyspy.

Autor świetnie stworzył postać szalonego naukowca zaślepionego swoją wizja stworzenia nowej "ludzkości". Bawi się w stwórcę zupełnie jak doktor Frankenstein. Autor powieści ukazuje nam jak niebezpieczny może okazać się nasz pęd do doskonałości "stworzenia idealnego człowieka" i ingerowania w naturę stworzenia. Choć powieść została napisana pod koniec XIXw. jest nadal aktualna. Spójrzmy choćby na czasy II WŚ i dążenia nazistów do stworzenia "aryjczyka doskonałego", poprzez eksperymentowanie na ludziach i płodach (patrz wioska Candido Godoi czy eksperyment Lebensborn ).



"Wyspa Doktora Moreau" to książką, która ukazuje nam obraz antyutopii. Wells w niezwykle groteskowy i karykaturalny sposób ukazuje nam ludzkie dążenie do rozwoju nauki. Wszyscy wiemy, że rozwój nauki w tym genetyki jest bardzo ważny ale ślepe dążenie do udoskonalenia naszej rasy bez względu na aspekty moralne jest złe i przerażające.



Podsumowując kiedy zaczynałam czytać "Wyspę Doktora Moreau" nie sądziłam, że tak bardzo mnie ona poruszy i skłoni do rozważań moralnych na temat nowoczesnej genetyki.

Dlatego właśnie bardzo Wam ją polecam. Dodatkowym atutem jest przepiękne wydanie wydawnictwa Vesper, które nawiasem mówiąc zawsze z nich słynie. Twarda oprawa, a w środku ilustracje autorstwa Giuseppe Garibaldi Bruno, idealnie dopełniają makabryczną historię Doktora Moreau.

Historię wyspy doktora Moreau znałam głownie z filmu z Marlonem Brando z 97'. Zawsze intrygowała mnie ta historia. Dlatego kiedy tylko miałam okazje sięgnęłam po powieść H.G. Wellsa pod tytułem Wyspa Doktora Moreau.



U wybrzeży Ameryki Poludniwej znajduje się wyspa na której od przeszło dekady zamieszkuje Doktor Moreau, wraz ze swoim pomocnikiem Montgomerym....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tę książkę pochłonęłam w jedno popołudnie. Jest tak ... ekscentryczna i fascynująca, że ciężko ją odłożyć. Przedziwna historia doktora Moreau, jego asystenta i przypadkowego rozbitka, Edwarda Pendricka, na wyspie pełnej zmutowanych, przerażających stworzeń, które są wynikiem odrażających eksperymentów. Książka jest cienka, więc czyta się ją szybko. Posiada również wiele ciekawych ilustracji, dzięki czemu możemy sobie lepiej te przedziwne zwierzęta wyobrazić. Na pewno w tej książce nie znajdziemy grozy, ani dreszczyka emocji. Ciekawa historia, która pokazuje, do jakich okrucieństw zdolny jest człowiek, by zrealizować swoje skryte pragnienia. Wiwisekcja, operacje na mózgu są... niemoralne i jak dla mnie, obrzydliwe. To dla mnie jedyny minus, bo znęcanie się nad zwierzętami, jest okrutne i nie do zaakceptowania. Pomijając to, całość jest dość ciekawa.

"Edward Pendrick, jedyny rozbitek, ocalały z katastrofy, trafia na wyspę, na której zamieszkuje doktor Moreau, wraz ze swoim pomocnikiem, Montgomerym. Pendrick szybko odkrywa, że na wyspie dzieją się dziwne rzeczy .. Okazuje się, że zmutowani, zwierzęcy mieszkańcy wyspy, są wynikiem tajemniczych eksperymentów doktora. Wrótce, te przerażające i odrażające eksperymenty wymykają się spod kontroli i na wyspie zaczyna się horror..."


Przy tej książce warto wspomnieć, że powieść ma ponad 120lat, a owe wydanie, w przekładzie Krzysztofa Sokołowskiego, zasługuje na pochwałę !

:)

Tę książkę pochłonęłam w jedno popołudnie. Jest tak ... ekscentryczna i fascynująca, że ciężko ją odłożyć. Przedziwna historia doktora Moreau, jego asystenta i przypadkowego rozbitka, Edwarda Pendricka, na wyspie pełnej zmutowanych, przerażających stworzeń, które są wynikiem odrażających eksperymentów. Książka jest cienka, więc czyta się ją szybko. Posiada również wiele...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra klasyka, która mimo powstania w 1896r. dalej trzyma czytelnika w napięciu.

Czego czytelnik może oczekiwać po woluminie?

Otóż jest to prosta historia, z niezbyt "wybujałą" (jak na aktualne czasy) fantastyką. Wiadomo, ufo nie ma, prastarych bogów też, podróży do robotów opanowujących świat też nie uświadczymy.

W takim razie co jest w "Wyspie doktora Moreau" takiego, że oceniłem go tak wysoko (jak wielu czytelników)? Ujmę to jednym zdaniem: autor znakomicie sprzedał czytelnikowi śmieci z ulicy, na które normalnie nie zwróciłby uwagi.

Pan Wells odwalił naprawdę kawał dobrej roboty. Przedstawił bohatera, jego emocje, myślenie, przeżycia w taki sposób, że sam zacząłem się bać czegoś co w dzisiejszych czasach, dla niektórych, wydaje się normalne!
-Bałbyś się mutanta połączonego z byka i niedźwiedzia?
-No może nie. Na pewno nie.
-To przeczytaj wypociny H.G. Wells'a!

Jest to książka na jedno popołudnie i według mnie warta uwagi (już nawet nie ze względu na klasyk). Pisarz przekazał to co chciał. Udowodnił, że jesteśmy prymitywni i boimy się tego czego nie rozumiemy. Udowodnił, że zawsze znajdzie się szalony naukowiec, któremu kibicujemy albo go nienawidzimy (bo łamie ogólne zasady humanitaryzmu celem rozwoju technologii). Udowodnił, że jesteśmy tylko i wyłącznie ludźmi, których granice do "zezwierzęcenia się" mogą się łatwo zatrzeć.

Bardzo dobra klasyka, która mimo powstania w 1896r. dalej trzyma czytelnika w napięciu.

Czego czytelnik może oczekiwać po woluminie?

Otóż jest to prosta historia, z niezbyt "wybujałą" (jak na aktualne czasy) fantastyką. Wiadomo, ufo nie ma, prastarych bogów też, podróży do robotów opanowujących świat też nie uświadczymy.

W takim razie co jest w "Wyspie doktora Moreau"...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Edward Pendrick ocalał z katastrofy statku i na skutek pewnych wydarzeń trafił na wyspę zamieszkałą przez doktora Moreau – człowieka wykluczonego z naukowych kręgów przez brutalność swoich eksperymentów. Odkrycie, że obecnie zajmuje się on krzyżowaniem gatunków zwierząt i dodawaniem im ludzkich cech, w bohaterze wzbudza wstręt i lęk. Przedziwne istoty, które zamieszkują wyspę, zdają się być jednak niegroźne. Przynajmniej na początku.

Co różni człowieka od reszty zwierząt? Jak daleko może posunąć się naukowiec, który chce jedynie odnaleźć odpowiedzi? Myślę, że w tych dwóch pytaniach zawarta jest cała istota tej książki. Wells nie daje nam jednoznacznej odpowiedzi. Na podstawie wydarzeń możemy sami ją sformułować, ale nigdy nie będziemy jej pewni. Pytania chodzą uparcie za człowiekiem i nie dają spokoju. Czy można poświęcić życie czującego organizmu na potrzeby nauki? Czy można je torturować? W dzisiejszych czasach nie budzi to aż takich kontrowersji (choć mam nadzieję, że obrzydzenie wypełnia również was, gdy o tym myślicie), ale w czasach gdy powieść ta powstała wydawała się ona być... nierzeczywista. Na tyle nierzeczywista, na ile si-fi może. Dziś już bogatsi o lata badań i doświadczenia wojny, wiemy, jak daleko posunąć mogą się ludzie. Jak traktowane jest życie niższych form. Sprawia to, że przynajmniej we mnie wydarzenia z „Wyspy...” uderzyły mocniej. I jeszcze mocniej doceniałam cały zamysł autora.
Doktor Moreau okrutnie torturował zwierzęta, podczas procesu który miał przekształcić ich w ludzi. Sprawiał, że zaczynały chodzić na dwóch nogach i mogły mówić. Bawił się ich mózgiem, by pracował podobnie do tego, który znajduje się w naszej głowie. Skazywał ich na życie w ciągłym lęku przed Prawem. Każdego dnia musiały walczyć ze swoim instynktem, którego doktorowi nie udało się usunąć. Marzyły o wolności, która znajdowała się poza ich zasięgiem. Wystarczyło jednak, że ich wiara w Prawo została podkopana i na wierzch wyszło ich prawdziwe oblicze. Dzikość została uwolniona.
Wells potężny moralny konflikt opisał na mniej niż dwustu stronach i zrobił to w sposób, który zapada w pamięć. Pomimo tak ciężkiej tematyki książkę niemalże wciąga się na jeden raz i podczas czytania niekoniecznie uderza w nas pełne znaczenie wydarzeń, których zostajemy świadkami. Dopiero po skończeniu ostatniego rozdziału poczułam, jak wielkie znaczenie ma ta powieść. Wcześniej jedynie obserwowałam z zaciekawieniem akcję i nawet nie dawałam sobie czasu na przemyślenia. Nie czułam takiej potrzeby. A potem rozdziały się skończyły i przed zaczęciem posłowia musiałam pozwolić sobie na wzięcie potężnego oddechu. Musiałam pobyć sam na sam myślami i pozwolić im płynąć we wszystkie strony, w jakie zapragną. Czułam, że jeśli je zatrzymam, to rozsadzą moją głowę.
„Wyspa doktora Moreau” to lektura obowiązkowa dla każdego człowieka. A jeśli to zdanie was nie przekonuje, to powinniście zobaczyć przepiękne ilustracje Giuseppe Garibaldi Bruno. Wydawnictwo Vesper jak zawsze dopieściło swoją powieść w przepiękny sposób. Jestem zauroczona stroną wizualną tej książki. Dzięki niej klimat całości jest jeszcze wyraźniejszy!

Edward Pendrick ocalał z katastrofy statku i na skutek pewnych wydarzeń trafił na wyspę zamieszkałą przez doktora Moreau – człowieka wykluczonego z naukowych kręgów przez brutalność swoich eksperymentów. Odkrycie, że obecnie zajmuje się on krzyżowaniem gatunków zwierząt i dodawaniem im ludzkich cech, w bohaterze wzbudza wstręt i lęk. Przedziwne istoty, które zamieszkują...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jest to pozycja, która wciąga od pierwszej strony. Narracja prowadzona w pierwszej osobie, szczegółowe opisy zamieszkałych na wyspie kreatur oraz ciągła akcja sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem. Nie ma mowy o nudzie, a sama postać doktora Moreau przeraża bardziej, niż niejedna stworzona przez niego kreatura. Na uwagę zasługuje tu przekład w wykonaniu Krzysztofa Sokołowskiego. Jego ciężka praca zaowocowała tym, że „Wyspa…” nie traci nic z oryginału. Nadal wyczuwa się styl tak bardzo charakterystyczny dla pisarstwa XIX wieku.
Więcej: https://nerdheim.pl/post/recenzja-ksiazki-wyspa-doktora-moreau/

Jest to pozycja, która wciąga od pierwszej strony. Narracja prowadzona w pierwszej osobie, szczegółowe opisy zamieszkałych na wyspie kreatur oraz ciągła akcja sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem. Nie ma mowy o nudzie, a sama postać doktora Moreau przeraża bardziej, niż niejedna stworzona przez niego kreatura. Na uwagę zasługuje tu przekład w wykonaniu Krzysztofa...

więcej

mniej

Pokaż mimo to