Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie jest to gorący romans historyczny w stylu Lisy Kleypas czy Melisy Bel. Tutaj tak naprawdę nie ma scen erotycznych.
W drobiazgach widać inspirację i sympatię do Jane Austen (cytat z jej książki na początku, Kitty jest jedną z 5 sióstr, samo imię Kitty, relacja Kitty-Radcliffe, pogoń za bogatym mężem).
Historię czyta się bardzo szybko. Z plusów mogę dodać, że jest to raczej slow burn. Mężczyzna nie zakochuje się w głównej bohaterce od razu, ona z resztą też nie pała ciepłymi uczuciami od razu. Kitty tak naprawdę bardzo długo kieruje się rozumem i nie pozwala dopuścić do siebie uczuć.
Z minusów...
Brakuje więcej iskier między głównymi bohaterami. Co jakiś czas oczywiście pojawiają się jakieś szczegóły, które mają budować ich relację, ale jest ich według mnie za mało, żebym uwierzyła, że para naprawdę się pokochała. Brakowało mi więcej scen albo chociaż epilogu z Radcliffem i siostrami Kitty.
Relacja Kitty i jej siostry, która pojechała z nią na sezon... A tak właściwie brak relacji i w pewien sposób brak poznania siostry Kitty. Kitty tak naprawdę nie rozmawiała z siostrą tylko gadała o sobie.
No i na zwieńczenie - być może to kwestia tłumaczenia, ale ta książka wydawała mi się dość uwspółcześniona, mam tu na myśli głównie język.

Nie mniej ubawiłam się czytając tę książkę. Jeśli ktoś lubi lekkie romanse historyczne, ale nie zależy mu na płomiennych spojrzeniach bohaterów, polecam.

Nie jest to gorący romans historyczny w stylu Lisy Kleypas czy Melisy Bel. Tutaj tak naprawdę nie ma scen erotycznych.
W drobiazgach widać inspirację i sympatię do Jane Austen (cytat z jej książki na początku, Kitty jest jedną z 5 sióstr, samo imię Kitty, relacja Kitty-Radcliffe, pogoń za bogatym mężem).
Historię czyta się bardzo szybko. Z plusów mogę dodać, że jest to...

Ciężko ocenić taką książkę. Po pierwsze to nie byłam pewna czy chcę się za nią zabierać, ale dałam szansę audiobookowi i okazało się, że nie mogę się doczekać, żeby się dowiedzieć więcej.
Cieszę się, że ta książka się ukazała. Dla mnie, osoby, która czas załamania Britney oglądała jako dziecko jeszcze w gazecie Bravo, gdzie tak naprawdę nie rozumiałam skąd wzięła się Britney Spears, była to niesamowita lektura, choćby przez to, że w pewien sposób ukazywała "ducha tamtych lat".
Britney bez zająknięcia opowiada o tym, że jako 13-14 latka jeździła z mamą na drinki i nigdy nie widziała w tym nic złego, bo to był po prostu ich wspólny czas, który ją cieszył. Mówi o utracie dziewictwa i o tym, że wcześnie zaczęła się oglądać za chłopakami. Wspomina swoich byłych chłopaków. Krytykuje to, że media chciały ją wmanewrować w udawanie wiecznej dziewicy, gdzie ona nigdy nie chciała się na taką kreować. Pokazuje nierówność z jaką ją traktowano, repertuar dziwnych pytań od dziennikarzy. Chamstwo z jakim paparazzi się do niej odnosili, nie widząc w niej człowieka tylko chodzący plik pieniędzy.

Co ciekawe, we wszystkim co opisuje, prosto mówi jak było, jak się czuła. Mówi o tym dlaczego zachowała się tak, a nie inaczej w danym momencie. Zero usprawiedliwiania. Słychać jej żal do tego jak zachowała się jej rodzina. A jednocześnie wielokrotnie wspominała o tym jak uwielbia ich uszczęśliwiać.

Czego za to mi bardzo brakowało w tej autobiografii - więcej informacji o tym z kim miała kontakt przez cały czas trwania kurateli. W książce pada wiele znanych nazwisk. Już nie mówiąc o tym, że oprócz faktycznego odosobnienia, przecież udzielała się w życiu publicznym. Przecież pracowała w X factorze czy the voice czy innym programie muzycznym. A mimo to, nie wspomina o żadnej osobie, z którą się przyjaźniła, która w jakikolwiek sposób próbowała jej pomóc. Jest to bardzo dziwne. Rozumiem, że to mogło wynikać z tego, że nie chciała o tym pisać, ale jednocześnie... Bogata, młoda dziewczyna, która ma innych bogatych przyjaciół, którzy nie raz wyciągnęli do niej rękę, gdy było jej ciężko (choćby Madonna czy Paris). Dlaczego w późniejszym czasie nie ma o nich ani słowa? Od wątku o kurateli nie wspomina o żadnej swojej bliskiej przyjaciółce "z poprzedniego życia". To jest tym dziwniejsze, że w końcu chyba 2023 roku brała ślub i tyyyyle osób było zaproszonych i wszyscy znowu się z nią przyjaźnili...

Nie mniej, uważam, że warto przeczytać/posłuchać jej wersji wydarzeń, nawet jeśli nie jest się fanką/fanem Britney.

Ciężko ocenić taką książkę. Po pierwsze to nie byłam pewna czy chcę się za nią zabierać, ale dałam szansę audiobookowi i okazało się, że nie mogę się doczekać, żeby się dowiedzieć więcej.
Cieszę się, że ta książka się ukazała. Dla mnie, osoby, która czas załamania Britney oglądała jako dziecko jeszcze w gazecie Bravo, gdzie tak naprawdę nie rozumiałam skąd wzięła się...

Myślałam, że pierwszy tom był dobry, ale drugi jest jeszcze lepszy. Co prawda robiłam do niego dwa podejścia, bo za pierwszym razem nie umiałam załapać rytmu historii iii no niestety nie przepadałam z początku za Lidią, gdy się wkręciłam to przepadłam. Mamy tu powiązanie Lidii z Markiem, które na pewno wyjdzie później gdzieś w trzecim tomie, mamy jej zniknięcie i dostanie się jeszcze gdzie indziej niż Teriana i Marek. Mamy Zepsucie i walczących z nią ludzi na Mrocznych Wybrzeżach, których kraina jest nie do końca stabilna i choć w założeniu mieli rządzić grupą, powoli przemienia się to w bezwzględną monarchię. I jest tu jeszcze relacja Killian-Lidia. Każde z nich ma swoje cele, każde z nich próbuje je osiągnąć i potrzebuje do tego siebie nawzajem iii... to chyba nie będzie spojler jeśli napiszę, że zaczyna się między nimi tworzyć więź? Już nie mówiąc o tym, że Lidia to nie jest zwykła dziewczyna, która wygląda trochę inaczej. To postać, która jeszcze nie raz zaskoczy.

Myślałam, że pierwszy tom był dobry, ale drugi jest jeszcze lepszy. Co prawda robiłam do niego dwa podejścia, bo za pierwszym razem nie umiałam załapać rytmu historii iii no niestety nie przepadałam z początku za Lidią, gdy się wkręciłam to przepadłam. Mamy tu powiązanie Lidii z Markiem, które na pewno wyjdzie później gdzieś w trzecim tomie, mamy jej zniknięcie i dostanie...