Zatruty tron

Trochę się przy niej wynudziłam :/
Mam nadzieję, że kontynuacja będzie lepsza.

Trochę się przy niej wynudziłam :/
Mam nadzieję, że kontynuacja będzie lepsza.

Odłożyłam w połowie. Nuda.

Odłożyłam w połowie. Nuda.

Szczerze to nie wiem co napisać o tej książce. Prawdę powiedziawszy spodziewałam się czegoś lepszego, po dosyć wysokich ocenach tej serii.
Pomimo, że czyta się ją szybko jestem trochę znudzona pierwszą częścią serii. W sumie niewiele się w niej dzieje, same dworskie intrygi. Mam nadzieję, że w kolejnych tomach dojdzie trochę akcji.

Szczerze to nie wiem co napisać o tej książce. Prawdę powiedziawszy spodziewałam się czegoś lepszego, po dosyć wysokich ocenach tej serii.
Pomimo, że czyta się ją szybko jestem trochę znudzona pierwszą częścią serii. W sumie niewiele się w niej dzieje, same dworskie intrygi. Mam nadzieję, że w kolejnych tomach dojdzie trochę akcji.

Lubię fantastykę, więc pomyślałam, że sięgnę po ten tytuł, ale po przeczytaniu w sumie nie wiem, co o nim myśleć.

Od początku witają nas długie opisy i dosyć mało dialogów, a patrząc na dalsze rozdziały to nie będzie ich jakoś więcej, więc jeśli nie lubicie dużej ilości opisów to możecie się trochę męczyć.

Tą książkę odebrałam jako jeden wielki prolog, bo wydaje mi się, że nie działo się tu nic godnego uwagi. Niby był jakiś zamach na nowego następcę tronu, ale było to jak pobieżnie przedstawione, że w następujących rozdziałach wszyscy o tym zapomnieli.

O ile sam świat w historii bardzo mi się podobał to przedstawienie go było gorsze. Dostajemy multum pytań, a prawie żadnych odpowiedzi. Nasza bohaterka rozmawia z duchami i kotami, ale autorka tak to pokazała, że tak naprawdę nie wiemy, skąd to potrafi i czy tylko ona tak umie czy wszyscy, ale się nie przyznają.

W sumie Wynter wydała mi się taka bezbarwna. Niby miła, pomocną, ale też sarkastyczna, lecz nie przekonała mnie do siebie. Nie była to taka postać, którą mogłabym polubić i podziwiać, bo tak naprawdę prawie nic i niej nie wiemy.

W odróżnieniu do Christophera, przyjaciela Raziego, czyli nowego następcy tronu, którego pokochałam od pierwszej sceny, w której się pojawił. Jest to bohater, którego nie da się nie lubić. Trochę podrywacz, ale uroczy i też cyniczny. Jak dla mnie to cała książka mogłaby być o nim. Jego głupiutkie momentami zachowanie, kiedy nie mógł odnaleźć się na dworze, było urocze i zabawne. O nim chyba dowiedziałam się najwięcej i dlatego go uwielbiam. Jest takim płomykiem szczęścia w tej fabule.

Fabuła momentami była nudnawa, ale czytało się w miarę szybko. Naprawdę, czasami to postaci dosłownie nic nie robili i czułam się tak, jakby to miało tylko zapełnić fabułę. Dlatego uważam to za dłuższy wstęp do właściwej historii.

Drugą część będę czytała z nadzieją, że będzie się działo więcej, akcja nabierze tempa i pojawi się ponownie Christopher.

Lubię fantastykę, więc pomyślałam, że sięgnę po ten tytuł, ale po przeczytaniu w sumie nie wiem, co o nim myśleć.

Od początku witają nas długie opisy i dosyć mało dialogów, a patrząc na dalsze rozdziały to nie będzie ich jakoś więcej, więc jeśli nie lubicie dużej ilości opisów to możecie się trochę męczyć.

Tą książkę odebrałam jako jeden wielki prolog, bo wydaje mi się,...

niektóre rzeczy były dziwne, niektóre zaskakujące ale bohaterów polubiłam.
coś w tej historii czy sposobie pisania mi nie pasuje, sama nie wiem.

niektóre rzeczy były dziwne, niektóre zaskakujące ale bohaterów polubiłam.
coś w tej historii czy sposobie pisania mi nie pasuje, sama nie wiem.

Przyjemna lektura, z chęcią sięgam po kolejne czesci.

Przyjemna lektura, z chęcią sięgam po kolejne czesci.

Książka ogółem ciekawa i wciągająca bardzo, z początku po woli się rozkręca dochodząc do naprawdę świetnych opisów i przeżyć z bohaterami. Polecam :)

Książka ogółem ciekawa i wciągająca bardzo, z początku po woli się rozkręca dochodząc do naprawdę świetnych opisów i przeżyć z bohaterami. Polecam :)

"Zatruty tron" Celine Kiernan

Pierwsza z trzech części

Kierując się impulsem typu teraz czas na coś z fantastyki wybrałem właśnie pozycję "Zatruty tron" ciekawy opis i zachęcająca okładka to wszystko co mi się spodobało w tej książce . Akcja toczy się dość mozolnie niczym nie zaskakuję , liczyłem na ciekawą pozycję pełną magii mistycznych stworzeń czy spektakularnych walk dobra ze złem co dostałem w zamian? fabułę która mało mnie zaciekawiła , bohaterów którzy w koło plotą o tym samym czy akcje która rozgrywa się w całości na kilku metrach kwadratowych.Pozytywnym aspektem może być zakończenie które zachęca czytelnika do sięgnięcia po kolejną cześć .

"Zatruty tron" Celine Kiernan

Pierwsza z trzech części

Kierując się impulsem typu teraz czas na coś z fantastyki wybrałem właśnie pozycję "Zatruty tron" ciekawy opis i zachęcająca okładka to wszystko co mi się spodobało w tej książce . Akcja toczy się dość mozolnie niczym nie zaskakuję , liczyłem na ciekawą pozycję pełną magii mistycznych stworzeń czy spektakularnych...

Właśnie czegoś takiego mi było trzeba.

Olbrzymią zaletą książki jest główna bohaterka - naturalna, bez skrajności. Zna obyczaj, została wychowana na damę razem z dziećmi króla, ale jej ojciec, przyjaciel władcy, jest cieślą i zawsze dbał o samodzielność córki. Wynter naprawdę da się lubić. Silna dziewczyna, dumna z pracy swoich rąk, ale nie wstydząca się być kobietą i nie próbująca być "chłopcem z cyckami", jednocześnie nie użalająca się nad sobą i swoim wyglądem co krok.
Wynter jest wreszcie bohateką, z którą łatwo mi się zżyć. W naszych czasach byłaby  normalną, dobrze wychowaną nastolatką, taką zwykłą osobą - ale nie bezmózgą szarą myszką - którą literatura młodzieżowa notorycznie pomija.

Pozostałych bohaterów pierwszoplanowych też nie sposób nie lubić. Autorka dopracowała ich w każdym calu, niestety kosztem postaci drugoplanowych, których praktycznie brak w tym tomie.

Fabuła wciąga, to niezaprzeczalny fakt. Od jakiejś 50 strony pojawia się "jeszcze tylko jeden rozdział". Akcja gna do przodu. Czułam pewien niepokój o dalsze losy postaci, autorce udało się stworzyć napiętą atmosferę. Jednak główną bohaterką jest Wynter i to jej towarzyszymy przez całą historię. Nie ma tu wątków pobocznych, ukrytych intryg na dworze, wielowarstwowych politycznych układów. Dla fabuły istnieją Wynter, jej ojciec, Razi - jej przyjaciel i nieślubny syn króla, jego przyjaciel Christopher i król. Reszta się nie liczy. Ktoś, kto szuka politycznego fantasy na skalę sławetnej Pieśni lodu i ognia będzie zawiedziony. Ktoś, kto jak ja szuka rozrywki, ma szansę dobrze się bawić.

Średniowieczne realia w opisie mogą być mylące. Akcja dzieje się w zmyślonym, południowo-europekskim królestwie. Rzeczywiście, wpominane są inne kraje, miasta i religie tamtych czasów, ale nie uważam tego za zaletę. Tak jakby autorka sprytnie oszczędziła sobie wymyślania świata przedstawionego - do diabła, nawet nie wiemy jak nasze królestwo się nazywa! - a jednocześnie olała trzymanie się faktów historycznych.

Pani Kiernan odrobiła pracę domową z języka i narracji, ale nad wyobraźnią przydałoby się popracować.

Fantastyki tu stricte, niewiele. Ot, koty mogą mówić jak im przyjdzie taki kaprys, są też duchy. I to chyba tyle.

Mimo wad trzeba przyznać, że czyta się to bardzo dobrze. Żaden ze mnie krytyk. Mi 10-cio gwiazdkowa skala służy do powiedzenia czy dobrze się bawiłam przy lekturze. Tym razem tak. Biorę się za kolejny tom.

Właśnie czegoś takiego mi było trzeba.

Olbrzymią zaletą książki jest główna bohaterka - naturalna, bez skrajności. Zna obyczaj, została wychowana na damę razem z dziećmi króla, ale jej ojciec, przyjaciel władcy, jest cieślą i zawsze dbał o samodzielność córki. Wynter naprawdę da się lubić. Silna dziewczyna, dumna z pracy swoich rąk, ale nie wstydząca się być kobietą i nie...

pierwszy tom trylogii. Dziewczyna pomimo przeciwności wierzy w przyjaciół.

pierwszy tom trylogii. Dziewczyna pomimo przeciwności wierzy w przyjaciół.