Przeczytałam tę książkę trochę z musu, bo znalazła się na liście lektur w konkursie, którego jestem organizatorką w mojej szkole. I mam wątpliwość, czy zainteresuje licealistów. Obawiam się, że nie.
Co prawda autorka prezentuje portret nieprzeciętnej kobiety, żony wielkiego astronoma Jana Heweliusza, która wiedzą i poglądami wyprzedziła swoją epokę, ale robi to w sposób nie zawsze udany. Bohaterka jest jednocześnie narratorką i jej przemyślenia na temat świata są niezwykle nużące. W dodatku czasami mówi ona językiem, który nie pasuje do kupieckiej córki z XVII- wieku. Zwroty w rodzaju: "Nie miałam czasu na takie zawracanie głowy", czy "Do diabła z nim" są chyba zbyt nowoczesne jak na czasy, w których toczy się akcja. I jeszcze szalenie irytujący wątek romansowy- nieco kiczowaty, ale do zaakceptowania.
Największą zaletą powieści jest barwnie odmalowany obraz życia w XVII- wiecznym Gdańsku, poglądy na temat roli kobiet w społeczeństwie i zapis dysput naukowych toczonych w obserwatorium Heweliusza. Polecam miłośnikom Gdańska.

Przeczytałam tę książkę trochę z musu, bo znalazła się na liście lektur w konkursie, którego jestem organizatorką w mojej szkole. I mam wątpliwość, czy zainteresuje licealistów. Obawiam się, że nie.
Co prawda autorka prezentuje portret nieprzeciętnej kobiety, żony wielkiego astronoma Jana Heweliusza, która wiedzą i poglądami wyprzedziła swoją epokę, ale robi to w sposób...

Elżbiecie Koopman Heweliusz należała się książka popularyzująca jej postać. XVII-wiecznemu Gdańskowi też. I to są walory tej książki. Niestety jest ona przegadana w stopniu lekko irytującym, a życie bohaterki trochę na siłę ubrane w kostium historycznego romansu. Jeśli ktoś cierpliwy, da się przeczytać

Elżbiecie Koopman Heweliusz należała się książka popularyzująca jej postać. XVII-wiecznemu Gdańskowi też. I to są walory tej książki. Niestety jest ona przegadana w stopniu lekko irytującym, a życie bohaterki trochę na siłę ubrane w kostium historycznego romansu. Jeśli ktoś cierpliwy, da się przeczytać

Nie porywająca, ale ciekawa i dobrze napisana.
Opowieść o życiu Elżbiety Katarzyny Heweliusz to przykład historii kobiety, która wśród XVII-wiecznych ograniczeń i konwenansów ujarzmiających kobiety potrafiła zająć się tematem i nauką zarezerwowaną dla mężczyzn. Poddała się wymogom środowiska i wyszła za mąż za dużo starszego wdowca. I mimo, że ożenek ten nie dał jej miłości, to otworzył przed nią drzwi wiedzy. W astronomii osiągnęła spełnienie.

Nie porywająca, ale ciekawa i dobrze napisana.
Opowieść o życiu Elżbiety Katarzyny Heweliusz to przykład historii kobiety, która wśród XVII-wiecznych ograniczeń i konwenansów ujarzmiających kobiety potrafiła zająć się tematem i nauką zarezerwowaną dla mężczyzn. Poddała się wymogom środowiska i wyszła za mąż za dużo starszego wdowca. I mimo, że ożenek ten nie dał jej...

Pozycja ciekawa,nie tylko ze względu na samą postać Elżbiety Katarzyny Heweliusz i Jana Heweliusza.Z książki dowiedziałam się również w jakich czasach żyła, jakie panowały wtedy obyczaje,jakie były opinie dotyczące roli kobiet w ówczesnym świecie (niektórymi byłam wręcz zbulwersowana),jak mieszkano i ubierano się w tamtych czasach w Gdańsku.Polecam.

Pozycja ciekawa,nie tylko ze względu na samą postać Elżbiety Katarzyny Heweliusz i Jana Heweliusza.Z książki dowiedziałam się również w jakich czasach żyła, jakie panowały wtedy obyczaje,jakie były opinie dotyczące roli kobiet w ówczesnym świecie (niektórymi byłam wręcz zbulwersowana),jak mieszkano i ubierano się w tamtych czasach w Gdańsku.Polecam.

Ech. Nie dałam rady. Zostało mi 100 stron do końca (ale przeczytałam dwie ostatnie strony i znam rozwiązanie najważniejszych wątków),a i tak nie wiem, jakim cudem zabrnęłam tak daleko. Chyba mam za słabe nerwy na takie książki. Niesamowicie irytująca bohaterka, która zupełnie jak w stereotypie, dostaje fochów i staje się zarozumiała, bo dostała pierwszego okresu (nie, to nie żart). Ok, może nieco przesadzam mówiąc, że to było przyczyną jej zmiany, ale kreowanie bohaterki w ten sposób jest bez sensu. Na początku poznajemy dziewczynkę, która kocha swoją mamkę i ma dopiero objąć poważniejsze stanowisko w rodzinie, zarządzać sługami itp. Wiemy, że rodzice są dla niej mniej ważni niż słudzy właśnie, okazujący jej całe swoje serce. Tymczasem jedno wydarzenie sprawia, że to wszystko staje się nieważne, że nasza bohaterka wcale nie ma "jaj", by walczyć o swoje i zaczyna traktować nawet najbliższą służbę jak śmieci. Panna Katarzyna nie wzbudza we mnie nawet litości. Sama zgadza się na życie, które jej nie pasuje, ale przy okazji udaje jej się realizować jakoś swoją pasję związaną z naukami, astronomią. Chciałoby się zapytać -I warto było, głupia, poświęcać dla tego swoją miłość, godność, życie?
I jeszcze tyle hipokryzji w tej książce i nielogicznych wątków...
Heweliusz płacze z żoną po śmierci dziecka, a potem nagle dowiadujemy się, że ma kochanicę. Co robi bogobojna Kasia? Rzuca się w ramiona granatowookiego sklepikarza, a potem usłużnie odbębnia kilka psalmów, rzuci ze 2 goldy dla kościoła i winy nie ma!
Co do końca książki-nie może być! Kasia znów jest z Eduardo <3 No nie! A przecież nie mogli wcześniej, bo tata Edzia, powiedział, że nie mogą być razem... Smutne, nie? Otóż nie. Śmieszne i żałosne. Dlatego nie polecam.

Ech. Nie dałam rady. Zostało mi 100 stron do końca (ale przeczytałam dwie ostatnie strony i znam rozwiązanie najważniejszych wątków),a i tak nie wiem, jakim cudem zabrnęłam tak daleko. Chyba mam za słabe nerwy na takie książki. Niesamowicie irytująca bohaterka, która zupełnie jak w stereotypie, dostaje fochów i staje się zarozumiała, bo dostała pierwszego okresu (nie, to...

Fascynująca opowieść o Elżbiecie Katarzynie Heweliusz, żonie wybitnego astronoma. Poznajemy jej błogie i spokojne dzieciństwo wśród przyrody, ksiąg i nauki, do której drzwi otworzyła przed nią mądra, wychowująca ją mamka. Doprawdy dobry los sprawił, iż to nie rodzice wywarli decydujący wpływ na ukształtowanie osobowości Elżbiety... W wieku piętnastu lat doświadcza szczęścia, które zostaje brutalnie zburzone przez XVII-wieczny świat konwenansów. Rok później zostaje żoną Jana Heweliusza i tym razem to ona, imponując swą wiedzą, burzy XVII-wieczne konwenanse. Wkracza do obserwatorium męża i tym samym do pociągającego ją od dawna świata nauki.
Dużym atutem książki jest narracja pierwszoosobowa, prowadzona przez Autorkę w iście mistrzowski sposób - czytelnik ma wrażenie, jakby naprawdę czytał wspomnienia pani Heweliusz. Gorąco polecam!

Fascynująca opowieść o Elżbiecie Katarzynie Heweliusz, żonie wybitnego astronoma. Poznajemy jej błogie i spokojne dzieciństwo wśród przyrody, ksiąg i nauki, do której drzwi otworzyła przed nią mądra, wychowująca ją mamka. Doprawdy dobry los sprawił, iż to nie rodzice wywarli decydujący wpływ na ukształtowanie osobowości Elżbiety... W wieku piętnastu lat doświadcza...

Bardzo piękna książka omiłości ,wielkim Heweliuszu i astronomii a także o przepięknym starym Gdańsku.Opowieść o tym jak czasem choć nie często coś c z początku wydaje się niemożliwe staje sie rzeczywiste_narodziny miłości młodej dziewczyny do dużo starszego męża a zbiegiem lat także wielkiej przyjaźni..Bardzo interesująca lektura dobrze się czyta mając wrażenie że się przebywa z bohaterami

Bardzo piękna książka omiłości ,wielkim Heweliuszu i astronomii a także o przepięknym starym Gdańsku.Opowieść o tym jak czasem choć nie często coś c z początku wydaje się niemożliwe staje sie rzeczywiste_narodziny miłości młodej dziewczyny do dużo starszego męża a zbiegiem lat także wielkiej przyjaźni..Bardzo interesująca lektura dobrze się czyta mając wrażenie że się...

Genialna opowieść o 2 zonie astronoma gdańskiego Heweliusza - Katarzynie zd. Koopman.. Przenosi nas do Gdańska wieku XVII - wąskie uliczki, zwyczaje, a przede wszystkim astronomia, która staje się dla Katarzyny wyzwaniem i namiętnością. Dzięki wsparciu i zachęcie męża bohaterka zgłębia tajniki astronomii. w ich domu pojawiają się różni goście od Królów po bogatych kupców. Super lekko napisana, fascynująca pozycja. Po jej przeczytaniu i wizycie w Gdańsku, w głowie powstaje piękny obraz. Szkoda, że o tej Pani tak mało kto wie i pamięta.

Genialna opowieść o 2 zonie astronoma gdańskiego Heweliusza - Katarzynie zd. Koopman.. Przenosi nas do Gdańska wieku XVII - wąskie uliczki, zwyczaje, a przede wszystkim astronomia, która staje się dla Katarzyny wyzwaniem i namiętnością. Dzięki wsparciu i zachęcie męża bohaterka zgłębia tajniki astronomii. w ich domu pojawiają się różni goście od Królów po bogatych kupców....

Pierwsza część opisuje dzieciństwo i dojrzewanie Elżbiety Koopman, córki bogatego gdańskiego kupca. Druga część to opis małżeństwa Elżbiety ze starszym od niej o kilkadziesiąt lat Janem Hewelliuszem XVII-wiecznym astronomem. Możemy poznać jej marzenia i tęsknoty, wybory, które podjęła, a także ich skutki. Podziwiam Elżbietę, która ani nie poległa, ani nie szła do sukcesu po trupach, osiągnęła to o czym marzyła, swoją cierpliwością i kobiecą przebiegłością. Autorka podała w swojej książce trochę prawdy, a trochę fikcji. I całkiem dobrze jej to wyszło. Ciekawa historia, bardzo dobrze opowiedziana, polecam!

Pierwsza część opisuje dzieciństwo i dojrzewanie Elżbiety Koopman, córki bogatego gdańskiego kupca. Druga część to opis małżeństwa Elżbiety ze starszym od niej o kilkadziesiąt lat Janem Hewelliuszem XVII-wiecznym astronomem. Możemy poznać jej marzenia i tęsknoty, wybory, które podjęła, a także ich skutki. Podziwiam Elżbietę, która ani nie poległa, ani nie szła do sukcesu po...

PRZYSIĘGA WIECZNEJ MIŁOŚCI...

Elżbieta Katarzyna Koopman, kupiecka córka z Gdańska będąc jeszcze młodą dziewczyną poznała smak prawdziwej miłości, którą jednak utraciła przez jeden niefortunny błąd.

Przedstawiony w powieści porteret dumnej, nie tylko pięknej ale również mądrej i błyskotliwej kobiety pokazuje trud, jaki musiały ponieść w XVII wieku kobiety by zaistnieć w świecie tak naprawdę.

Przy boku swego męża Jana Heweliusza, Elżbieta staje się kobietą astronomem, o której pamięta się do dzisiaj i pamięć ta przetrwa jeszcze bardzo długo.

Ale co z utraconą miłością? Czy naprawdę istnieje przeznaczenie?

Temat książki wzniosły, wydaje się, że należałoby powiedzieć: właściwy, a jednak nie do końca pasuje mi tutaj styl pisania autorki. Jej dziwny, graniczący między współczesnym, a starodawnym językiem, sprawia, że książka wydaje się płaska.

Nie do końca jestem przekonana do talentu pisarki, ale zdecydowanie zafascynowała mnie opowieść o życiu Elżbiety Heweliusz.

PRZYSIĘGA WIECZNEJ MIŁOŚCI...

Elżbieta Katarzyna Koopman, kupiecka córka z Gdańska będąc jeszcze młodą dziewczyną poznała smak prawdziwej miłości, którą jednak utraciła przez jeden niefortunny błąd.

Przedstawiony w powieści porteret dumnej, nie tylko pięknej ale również mądrej i błyskotliwej kobiety pokazuje trud, jaki musiały ponieść w XVII wieku kobiety by zaistnieć w...