Kto szuka w tej powieści biografii Vivaldiego, ten się rozczaruje. Książka to historia Anny Marii, uzdolnionej muzycznie sieroty zamieszkującej Ospedale Della Pieta, dla której kompozytor napisał wiele utworów. Należy tutaj podkreślić, że autorka posłużyła się fikcją literacką, jednak wplotła w nią wydarzenia i postacie autentyczne – poza główną bohaterką-narratorką i Vivaldim – można wymienić chociażby Haendla czy Gaspariniego.
Anna Maria zabiera nas w podróż po XVIII-wiecznej Wenecji. Poznajemy mroczne zaułki tego miasta, jego sekrety, olśniewający blask włoskiej socjety.
„Dziewice Vivaldiego” to powieść o tęsknocie za matką i poszukiwaniu własnej tożsamości, o ucieczce w świat muzyki. Powieść o surowych regułach panujących w XVIII-wiecznym sierocińcu, dojrzewaniu, podejmowaniu decyzji i braniu za nie odpowiedzialności.

Kto szuka w tej powieści biografii Vivaldiego, ten się rozczaruje. Książka to historia Anny Marii, uzdolnionej muzycznie sieroty zamieszkującej Ospedale Della Pieta, dla której kompozytor napisał wiele utworów. Należy tutaj podkreślić, że autorka posłużyła się fikcją literacką, jednak wplotła w nią wydarzenia i postacie autentyczne – poza główną bohaterką-narratorką i...

Barbara Quick książką” Dziewice Vivaldiego” otwiera drzwi do poznania życia i twórczości Vivaldiego oraz XVIII wiecznej Wenecji.Oczami głównej bohaterki Anny Marii oglądamy olśniewający świat weneckiej socjety, jak i mroczne zakamarki miasta. Przebywamy w wytwornie i z przepychem urządzonych salach Palazzo Foscarini, jak i w biednych dzielnicach getta żydowskiego. Podziały społeczne w Wenecji są bardzo wyraźne, tylko podczas kilku tygodni karnawału mieszkańcy mieszają się ze sobą, zakrywają twarze maskami i mogą robić wszystko, na co tylko mają ochotę.

Główną bohaterkę Annę Marię poznajemy jako dorosłą kobietę, która wraca wspomnieniami do swojej młodości. W listach do nieznanej matki pisze o surowych regułach stosowanych w sierocińcu, w którym była wychowywana, o swoim dojrzewaniu i pierwszym zakochaniu. Tęsknotę za matką i poszukiwanie własnej tożsamości zagłusza muzyką, w której odnajduje ukojenie. Jest niezwykle uzdolnioną skrzypaczką, którą naucza sam mistrz Vivaldi. Maestro jest dla niej niedoścignionym wzorem, któremu „…aniołowie szeptali nuty do jego ucha.”

Pisarka przed przystąpieniem do pisania książki studiowała starannie historyczne zapiski związane z życiem Vivaldiego i figlie di Coro z Ospedale Della Pieta w Wenecji . I choć powieść jest literacką fikcją to występujące postaci i wiele opisywanych wydarzeń jest autentycznych. Spotykamy się z takimi postaciami ze świata muzyki jak: Georg Friedrich Haendel, Domenico Scarlatti, Francesco Gasparini, Antonio Vivaldi. Główna bohaterka powieści- Anna Maria to również postać autentyczna. Żyła w Wenecji i jako doskonała skrzypaczka przynosiła sławę Pieta sięgającą daleko poza granice Wenecji.

Powieść Barbary Quick o dziewczynie Annie Marii doświadczonej przez los, czyta się przyjemnie i ze wzruszeniem. Po przeczytaniu książki ma się ochotę poznać Wenecję podążając do miejsc opisywanych przez pisarkę np. do kościoła, gdzie dawały swoje koncerty członkinie Coro z Ospedale Della Pieta, do budynku, gdzie mieszkały sieroty, czy do dzielnicy weneckiego getta, albo do okazałych pałaców rodziny Foscarini.

Polecam tę lekturę każdemu, kto interesuje się muzyką barokową i poszukuje nowej wiedzy o Wenecji. Więcej na stronie serwisu z którym współpracuję: http://www.oliwazoliwek.pl/kultura/barbara-quick-%e2%80%9edziewice-vivaldiego%e2%80%9d/

Barbara Quick książką” Dziewice Vivaldiego” otwiera drzwi do poznania życia i twórczości Vivaldiego oraz XVIII wiecznej Wenecji.Oczami głównej bohaterki Anny Marii oglądamy olśniewający świat weneckiej socjety, jak i mroczne zakamarki miasta. Przebywamy w wytwornie i z przepychem urządzonych salach Palazzo Foscarini, jak i w biednych dzielnicach getta żydowskiego....

Nastrojowa powieść o wielkiej miłości do muzyki, lecz na pewno daleko jej do "Dziewczyny z perłą" (a takie porównanie znajduje się na okładce książki).

Właściwie jest w "Dziewicach Vivaldiego" wszystko, co powinno gwarantować udaną lekturę - mamy opowieść wrażliwej, utalentowanej dziewczyny, której przeszłość okrywa tajemnica, jest słynny kompozytor, słynący nie tylko z wielkich dzieł, ale i z zamiłowania do skandali, są emocje, skrywane miłości, intrygi...

A jednak czegoś zabrakło, bym mogła z czystym sumieniem powiedzieć, że powieść mnie usatysfakcjonowała.
Czego brakuje? Chyba harmonii w fabule, gdyż wydała mi się ona nieco chaotyczna - jakby autorka nie mogła się zdecydować, który z wątków uczynić wiodącym.
Zbyt oczywiste i nieco trywialne jest zakończenie wyjaśniające zagadkę pochodzenia głównej bohaterki.

Mimo tych wad polecam powieść, gdyż ma ona swój urok. Poza tym bardzo dobrze oddaje atmosferę Wenecji początku osiemnastego wieku.
Warto wiedzieć, że nie jest to biografia Vivaldiego. Jak sugeruje tytuł, akcja skupia się na jego umuzykalnionych podopiecznych z sierocińca Pieta. Życie w tym ośrodku, prowadzonym przez siostry zakonne, obfituje w wiele niespodzianek, skrywanych latami emocji i rywalizacji między dziewczętami, które nie zawsze oddają się sztuce. Opis ich codzienności na pewno można zaliczyć do walorów powieści.

Nastrojowa powieść o wielkiej miłości do muzyki, lecz na pewno daleko jej do "Dziewczyny z perłą" (a takie porównanie znajduje się na okładce książki).

Właściwie jest w "Dziewicach Vivaldiego" wszystko, co powinno gwarantować udaną lekturę - mamy opowieść wrażliwej, utalentowanej dziewczyny, której przeszłość okrywa tajemnica, jest słynny kompozytor, słynący nie tylko z...

Książka średnia. Nie wiadomo na czym się skupia, czy na części biografii samego Vivaldiego, czy na problemie porzuconych dzieci, czy na poszukiwaniach matki głównej bohaterki. Wszystko na raz i nic zarazem.

Książka średnia. Nie wiadomo na czym się skupia, czy na części biografii samego Vivaldiego, czy na problemie porzuconych dzieci, czy na poszukiwaniach matki głównej bohaterki. Wszystko na raz i nic zarazem.

Pozycja mnie oczarowała:) Polecam, aczkolwiek nie jest ona aż tak wciągająca.

Pozycja mnie oczarowała:) Polecam, aczkolwiek nie jest ona aż tak wciągająca.