Jane Johnson

Obraz siedemnastowiecznego dworu muzułmańskiego władcy , z jego złożonymi relacjami i egzotycznymi obyczajami czyni to dzieło wręcz krwistą książką ,jak na mój gust zbyt ociekająca krwią. Mulaj Ismail był sułtanem Maroka od 1672 do 1727, wyjątkowo długi to okres. Jeden z kluczy do jego sukcesu leży zapewne w przydomku, pod którym często występuje: Safak AD-Dima, czyli ,, przelewający krew''. W 1703 roku pewien ambasador składający wizytę w Maroku zapytał jednego z synów Ismaila , ile ma sióstr i braci.Trzy dni później zaprezentowano mu listę 525 chłopców i 342 dziewcząt. Jeszcze trudniej było zliczyć mieszkające w jego haremie żony i nałożnice, ponieważ nawet w oficjalnych zapiskach figuruje jedynie arabskie imię , nierzadko nadawane dopiero po przejściu na islam, co odbywało się z wyboru lub pod przymusem. Wśród nich przewija się tylko jedna stała postać: Lilla Zidana, kupiona jako niewolnica od sułtańskiego brata za sumę sześćdziesięciu dolarów.Z tego co wiadomo, w późniejszych latach miała monstrualną prezencję, była gruba, dziwacznie się ubierała i wszyscy się jej bali, mówiono o niej ,, czarownica Zidana". Mimo to, - a może właśnie - dzięki temu - przez trzydzieści trzy lata władała uczuciami Ismaila, a w haremie sprawowała władzę niepodzielną. Jej najstarszy syn, Zidan , został uznany prawowitym następcą Ismaila, choć nie był pierworodnym sułtana.