Całkiem przyjemna bajka, do przeczytania w jedno popołudnie.

Całkiem przyjemna bajka, do przeczytania w jedno popołudnie.

"Cierń" to mroczna baśń, przedstawiająca zupełnie inną wersję Śpiącej Królewny. Ta krótka opowieść niespodziewanie kradnie serce osoby czytającej za sprawą postaci Ropuszki - dobrodusznej istoty wychowanej w miłości przez Magiczny Lud. Pewnego dnia Ropuszce zostaje powierzone zadanie, które wyrywa ją ze znanego, bezpiecznego świata - i rzuca w okrutny świat ludzi. Więcej nie zdradzam, gdyż czystą przyjemnością jest poznawanie opowieści snutej przez Ropuszkę, rozmawiającą z łagodnym rycerzem, który poszukuje możliwości spełnienia bohaterskiego czynu. Czym jednak jest chęć uratowania damy w opresji z brzemieniem dźwiganym przez Ropuszkę?

Lubię takie oryginalne retellingi, sięgające trochę do korzeni baśni - dzięki czemu uzyskuje się dużo mroczniejszy, niepokojący klimat. Całość nie jest jednak dołująca za sprawą Ropuszki - łatwo jej współczuć i liczyć, że jej los w końcu się odmieni. Moim zdaniem z konceptu zaproponowanego przez autorkę można było wycisnąć więcej mroku i zbudować bardziej złowrogi klimat; T. Kingfisher postanowiła się jednak zatrzymać gdzieś pomiędzy retellingami w stylu filmu "Czarownica", a posępnymi baśniami. Trochę mnie to rozczarowało i sprawiło, że książka nie zostanie długo w mojej głowie - ale jednocześnie znam sporo osób, którym ten balans zdecydowanie przypadnie do gustu - którzy nie szukają szukają opowieści przytłaczających, a melancholijnych, smutnych, ale z szansą na pewnego rodzaju szczęśliwe zakończenie.

Jak na dość krótką opowieść całość wolno się rozkręca, zaś końcówka gna zbyt szybko - nim się obejrzymy to już koniec. Poznawanie losów Ropuszki jednak wynagradza początek. Gorzej niestety z zakończeniem - niestety zawodzi i nie do końca współgra z budowanym napięciem. To tak naprawdę dość kameralna historia, bez większych wydarzeń - oparta o schemat rozmowy o przeszłości i finałowej konfrontacji. Przyjemnie się ją poznaje, ale nie zostaje z nami na długo po zakończeniu czytania.

Pewne braki w budowaniu suspensu T. Kingfisher nadrabia kreacją bohaterów - a w zasadzie bohaterki, wspomnianej Ropuszki. Reszta to tylko tło dla wrażliwej dziewczyny, tkwiącej w ruinach zamku pośród cierni.

Największą wadą tej opowieści jest w zasadzie jej długość: to zbyt krótka historia, by w pełni zaangażować, rzucać bohaterom wyzwania i rozwijać wątki do satysfakcjonującego punktu kulminacyjnego. To książka, która może stanowić miły przerywnik od innych lektur, ale nic poza tym. Sympatyczna Ropuszka i lekko oniryczny klimat to za mało przy naprawdę prostej historii, by na dłużej zapaść w pamięć. Wszystko zdaje się w "Cierniu" zaledwie zarysowane, przez co nie ma możliwości pełnego wybrzmienia potencjału wyjściowej koncepcji. Zabrakło tutaj większej głębi, żeby "Cierń" stało się czymś więcej niż przerywnikiem między bardziej rozbudowanymi powieściami fantasy. Myślę, że to wrażenie niedosytu byłoby inne, gdyby nowela stanowiła część jakieś antologii, a nie osobną książkę.

"Cierń" to mroczna baśń, przedstawiająca zupełnie inną wersję Śpiącej Królewny. Ta krótka opowieść niespodziewanie kradnie serce osoby czytającej za sprawą postaci Ropuszki - dobrodusznej istoty wychowanej w miłości przez Magiczny Lud. Pewnego dnia Ropuszce zostaje powierzone zadanie, które wyrywa ją ze znanego, bezpiecznego świata - i rzuca w okrutny świat ludzi. Więcej...

Zła wróżka,rzuciła czar na piękną księżniczkę, minęły lata, ale pojawia się przystojny rycerz na koniu i ratuje księżniczkę. Ale czy na pewno? Czy rycerz musi być przystojny, dzielny i musi wszystko umieć? Czy na pewno wróżka jest zła? O tym przekonamy się gdy przeczytamy książkę "Cierń" T.Kingfisher. To niesamowita opowieść, która zabierze was w świat baśni. Wydarzenia dzieją się w naszym świecie, ale nikt nie powiedział, że istnieje tylko nasz świat. Bohaterowie nie są tacy, jakich byśmy się spodziewali, ale na pewno nikogo nie rozczarują. Książkę czyta się bardzo dobrze, jest ciekawa, nie spodziewasz się tego co ma nastąpić, a kiedy nagle odkrywasz, że jest już koniec, chciałbyś, żeby przygody Ropuszki nadal trwały.

Zła wróżka,rzuciła czar na piękną księżniczkę, minęły lata, ale pojawia się przystojny rycerz na koniu i ratuje księżniczkę. Ale czy na pewno? Czy rycerz musi być przystojny, dzielny i musi wszystko umieć? Czy na pewno wróżka jest zła? O tym przekonamy się gdy przeczytamy książkę "Cierń" T.Kingfisher. To niesamowita opowieść, która zabierze was w świat baśni. Wydarzenia...

Przeniosłam się do dzieciństwa, kiedy pochłaniałam baśnie Grimmów z dreszczykiem emocji.
Cierń to taka przewrotna baśń o śpiącej królewnie, z nutką okrucieństwa, z antyksięzniczką i potworą o gołebim sercu. Ciekawie opowiedziana. Bardzo przyjemnie spędzony czas.

Przeniosłam się do dzieciństwa, kiedy pochłaniałam baśnie Grimmów z dreszczykiem emocji.
Cierń to taka przewrotna baśń o śpiącej królewnie, z nutką okrucieństwa, z antyksięzniczką i potworą o gołebim sercu. Ciekawie opowiedziana. Bardzo przyjemnie spędzony czas.

Któż z nas nie słuchał
bajek? Która z nas nie marzyła o księciu z bajki? Który z nas nie chciał być księciem ratującym królewnę? Dorośliśmy, ale ciągle w nas jest to małe dziecko, które lubi niesamowite historie z bajkowymi postaciami.

Amerykańska pisarka Ursula Vernon, pisząca także pod pseudonimem T. Kingfisher, pisze bajki dla dzieci i historie fantasy „dla dorosłych”.

Opowiadanie „Cierń” rozpoczyna od opisu cierniowego żywopłotu chroniącego jakąś wieżę. Następnie narrator opisuje twórczynię tej zapory – wróżkę, która ma żabią twarz, wodorostowe włosy i zielonkawą skórę. Ropuszka, bo tak nazywa się ta postać, jest strażniczką królewny, która śpi w wieży. Pewnego dnia zjawia się koło żywopłotu Halim – rycerz, który chce rozwiązać zagadkę tego, co jest za żywopłotem. Poznaje historię Ropuszki i wydarzeń na zamku. Wróżka to ludzkie dziecko porywane tuż po narodzinach, wychowane przez wodnice, które nauczyły ją swoich zaklęć. Dzięki pobytowi w ich świecie staje się istotą z dwóch światów – ludzkiego i magicznego. Zmiana zaklęcia, które miała dać w prezencie jako wróżka chrzestna królewnie, powoduje, że zostaje uwięziona w ludzkim świecie. Kto zatem jest więźniem: królewna Fayette śpiąca w wieży czy jej strażniczka wróżka Ropuszka? Kogo uwolni rycerz?
Opowiadanie łączy w sobie cechy baśni i opowiadania fantasy. Fabuła ma charakter bajki – mamy śpiącą królewnę, wróżkę chrzestną, zamek, komnatę w wieży. Ale obok nich pojawiają się elementy ze świata fantasy: wątek zamienianych dzieci (podrzutki z magicznego świata),postacie wodnic, zajęcza bogini czy magiczny dwór. W tej bajce nic nie jest takie jak powinno: okrutna, bezwzględna śpiąca królewna i delikatna, dobra, współczująca, życzliwa i wrażliwa strażniczka.
Autorka wykorzystując motyw ze znanej bajki stworzyła zupełnie inną historię. A przy tym stawia
ciekawe pytania. Czy można powstrzymać zło? Czy piękno jest zawsze dobre, a brzydota zła? Czy można zmienić przeznaczenie?

Na okładce jest zdanie „Nie wszystkie klątwy powinny być złamane.”*
A ja zapytam „Czy wszystkie klątwy powinny być rzucone?" Dla mnie „Cierń” to opowieść o
konsekwencjach i wartości słów. Mam wrażenie, że często nie przywiązujemy wagi do tego, co mówimy. Nie zdajemy sobie sprawy, czym może być wypowiedziane przez nas słowo, zdanie dla drugiej osoby. Słyszymy, wiemy, że słowa mogą ranić, kaleczyć, czasem nawet zabijać. A jakże
małą wagę przykładamy do tego, co mówimy. W „Cierniu” niewielka, wydawałoby się, zmiana wypowiedzianego na chrzcie życzenia zmieniła całe życie Ropuszki. Ropuszka zrozumiała swój błąd i
z pokorą znosiła jego konsekwencje. A my? Czy tak potrafimy? Czy umiemy ponieść konsekwencje? Halim kiedy powiedział przekleństwo zaraz dodawał „przepraszam”. Kiedy w naszym świecie słyszę wulgarny język, przekleństwo nie słyszę „przepraszam”. A przecież czasownik „kląć” pochodzi o starosłowiańskiego słowa oznaczającego „rzucać klątwę, mówić słowa mające moc sprawczą”.
Mimo, że „Cierń” czyta się szybko, bo to tylko jakieś 160 stron, to mnie będzie „uwierał” jeszcze długo. Czego i Wam życzę.
* Opis od wydawcy.

Któż z nas nie słuchał
bajek? Która z nas nie marzyła o księciu z bajki? Który z nas nie chciał być księciem ratującym królewnę? Dorośliśmy, ale ciągle w nas jest to małe dziecko, które lubi niesamowite historie z bajkowymi postaciami.

Amerykańska pisarka Ursula Vernon, pisząca także pod pseudonimem T. Kingfisher, pisze bajki dla dzieci i historie fantasy „dla...

„Cierń” to króciutki retelling śpiącej królewny. Gdy mówię, że jest krótki , to rzeczywiście taki jest, bo książka liczy sobie mniej niż 200 stron. I gdybyście mnie zapytali, czy da się w takiej ilości zmieścić dobrą historię, to odpowiedziałabym: i tak i nie.

Z jednej strony książka posiada świetną narrację i pomysł, mimo że jest to właśnie retelling. Autorka od samego początku miała zamysł na tę historię i umiejętnie przez nią nas prowadzi. Mamy tutaj odwrócone rolę, ponieważ to księżniczka tym razem jest tą złą. Dla mnie wypadło to świetnie.

Klimat również jest niczego sobie. Delikatnie mroczny, bajkowy i… smutny. Przynajmniej ja wyczułam smutek. Przebijał mi się on od Ropuszki, która została „skazana” na wiele lat samotności, by ochronić świat. Została zabrana od swojej rodziny, którą przeogromnie kochała i tęskniła do niej każdego dnia. Ja czułam jej miłość do nich i wielki smutek z tym związany.

Z drugiej strony historia ta była dla mnie zbyt krótka. Czułam potencjał na znacznie więcej. I to jest dla mnie główny minus tej książki.

Końcowa walka była emocjonująca, ale również zbyt krótka. Jednakże Księżniczka jest naprawdę dobrze zbudowanym złym charakterem.

Zakończenie mi się spodobało i uważam, że jest dobrym zwieńczeniem dla całej historii. Otrzymałam, to czego po nim oczekiwałam.

„Cierń” podobał mi się znacznie bardziej niż „Wypieki defensywne”. Jest ona znacznie bardziej klimatyczna i wzbudziła we mnie więcej emocji. Z przyjemnością sięgnę po kolejne książki tej autorki.

„Cierń” to króciutki retelling śpiącej królewny. Gdy mówię, że jest krótki , to rzeczywiście taki jest, bo książka liczy sobie mniej niż 200 stron. I gdybyście mnie zapytali, czy da się w takiej ilości zmieścić dobrą historię, to odpowiedziałabym: i tak i nie.

Z jednej strony książka posiada świetną narrację i pomysł, mimo że jest to właśnie retelling. Autorka od samego...

Po przeczytaniu tej krótkiej opowieści nie mogę nie wyrazić zachwytu nad tym, jak mistrzowsko Kingfisher potrafi zawrzeć całą historię, jej bohaterów i przede wszystkim, ich przemiany, w tak niewielkiej ilości tekstu. I to jaką historię! Stara baśń przedstawiona na nowo - w ponurej atmosferze grozy, w dodatku z księżniczką, której nie powinno się ratować. Autorka przewróciła wszystko do góry nogami. Tutaj nic nie jest takie, jakie powinno być. Odrażające, krwiożercze potwory, które okazują więcej miłości i troski, niż ludzie. Słodka, piękna dziewczynka, która jednak nie ma nic wspólnego z niewinnością.

Historia Ropuszki jest opowieścią o dziewczynie, która nie ma swojego miejsca na świecie. Pomimo tego, że życie było dla niej okrutne, pomału przekonuje się, że jest w nim też miejsce na miłość, troskę, zaufanie i szczęście.

Ta mroczna baśń jest jak promyk słońca na pochmurnym niebie po długiej, przytłaczającej zimie. Nawet jeśli to oksymoron, dla mnie jest wyjątkowo prawdziwy.

Po przeczytaniu tej krótkiej opowieści nie mogę nie wyrazić zachwytu nad tym, jak mistrzowsko Kingfisher potrafi zawrzeć całą historię, jej bohaterów i przede wszystkim, ich przemiany, w tak niewielkiej ilości tekstu. I to jaką historię! Stara baśń przedstawiona na nowo - w ponurej atmosferze grozy, w dodatku z księżniczką, której nie powinno się ratować. Autorka...

Bardzo dobrze spędziłam czas. Książka wartościowa, przypomniała mi dzieciństwo i czytane wtedy baśnie. Polecam każdemu- młodemu i staremu. Świetna na odreagowanie. Napisana w bardzo prosty, ale intrygujący sposób, oczywiście nieodkładalna.

Bardzo dobrze spędziłam czas. Książka wartościowa, przypomniała mi dzieciństwo i czytane wtedy baśnie. Polecam każdemu- młodemu i staremu. Świetna na odreagowanie. Napisana w bardzo prosty, ale intrygujący sposób, oczywiście nieodkładalna.

Wciągająca opowieść o Ropuszce. Pojawią się także historia księżniczki uwięzionej w wieży i o jej wybawcy. Ale czy na pewno ? Bardzo wzruszająca czasami do łez historia. Ìsciw bajkowa.

Wciągająca opowieść o Ropuszce. Pojawią się także historia księżniczki uwięzionej w wieży i o jej wybawcy. Ale czy na pewno ? Bardzo wzruszająca czasami do łez historia. Ìsciw bajkowa.

Kingfisher mistrzowsko buduje atmosferę grozy i niepewności, wplatając w narrację elementy dark fantasy. Mira, główna bohaterka, ma tajemniczą przeszłość, a Cierń jawi się jako miejsce pełne zagadek i niebezpieczeństw.

Język autora jest poetycki i sugestywny, co dodaje intensywności czytelniczemu doświadczeniu. Jednak niektórzy czytelnicy mogą odczuwać niedosyt z powodu niewyjaśnionych tajemnic i niepełnego rozwoju postaci drugoplanowych.

Mimo to, „Cierń” to książka dla fanów atmosferycznych i mrocznych opowieści, oferująca fascynującą podróż przez świat magii i tajemnic. Kingfisher potrafi wciągnąć czytelnika w swoje mroczne uniwersum, pozostawiając wrażenie i chęć odkrycia kolejnych dzieł tego autora.

Dla miłośników dark fantasy i niepokojących historii „Cierń” może być znakomitą lekturą, choć niektórzy mogą oczekiwać więcej wyjaśnień i głębszego rozwoju postaci. Kingfisher mistrzowsko buduje atmosferę grozy i niepewności, wplatając w narrację elementy dark fantasy. Mira, główna bohaterka, ma tajemniczą przeszłość, a Cierń jawi się jako miejsce pełne zagadek i niebezpieczeństw.

Kingfisher mistrzowsko buduje atmosferę grozy i niepewności, wplatając w narrację elementy dark fantasy. Mira, główna bohaterka, ma tajemniczą przeszłość, a Cierń jawi się jako miejsce pełne zagadek i niebezpieczeństw.

Język autora jest poetycki i sugestywny, co dodaje intensywności czytelniczemu doświadczeniu. Jednak niektórzy czytelnicy mogą odczuwać niedosyt z powodu...