Są takie historie, których lektura to autentyczna literacka uczta. I taka właśnie jest książka "Kieszonkowe".
Czytałam już książki autorki, więc znam jej pióro, ale ta historia kupiła mnie bez reszty.
Jest taka moja, bez epatowania wulgaryzmami, nadmierną ilością seksu, nagością.
To opowieść o tym, że nigdy nie jest za późno na zmiany, że zawsze możemy zacząć od nowa...a to daje nadzieję.
Nie brak tu emocji, wręcz wylewają się z tej historii, co sprawia, że od książki trudno się oderwać. Nie chcę zbyt wiele zdradzać, by nie spojlerować, więc powiem tylko tyle, że pochłonęłam tę książkę niczym spragniony wodę.
Obok wątku obyczajowego i dylematów moralnych bohaterów, autorka raczy nas tu też wiadomościami o sztuce oraz ciekawostkami na temat Łodzi. Lubię takie książki, które oprócz zabawy i rozrywki, czegoś uczą.
Małgorzata Wachowicz tak pięknie splotła tu te wszystkie wątki, że historia tworzy zachwycającą całość, od której trudno się oderwać.
Takie historie to ja lubię a Wy?

Są takie historie, których lektura to autentyczna literacka uczta. I taka właśnie jest książka "Kieszonkowe".
Czytałam już książki autorki, więc znam jej pióro, ale ta historia kupiła mnie bez reszty.
Jest taka moja, bez epatowania wulgaryzmami, nadmierną ilością seksu, nagością.
To opowieść o tym, że nigdy nie jest za późno na zmiany, że zawsze możemy zacząć od nowa...a to...

Zapraszam na kilka refleksji po przeczytaniu e booka ,,Kieszonkowe” autorstwa Malgorzata Wachowicz

Jak miło było wrócić do pięknego, stylu pisania Pani Małgorzaty. Zachłysnąć się cudownymi wręcz namacalnymi opisami architektury Łudzkiej, aż wreszcie zachwycić się rzetelnie przedstawioną wiedzą z zakresu historii sztuki. Co więcej, momentami, czytając niektóre fragmenty poczułam się jakoby to sama autorka opowiadała mi o tym, tu i teraz, oprowadzała mnie po malowniczych zakątkach. To było cudowne uczucie. Byłam pod wrażeniem,warsztatu pisarskiego autorki,której fabuła tak szybko wtargnęła do mojego serca. Wręcz szturmem wciągnęła mnie do barwnych bohaterów, którzy wywołają u was ( u mnie wywołali) całą paletę różnorakich emocji.

Na kartach tej powieści odnajdziemy skomplikowane relacje międzyludzkie, trudne wybory… Jaki wpływ na życie bohaterów wywoła pewien wypadek… Jedno jest pewne, nawet my w obliczu pewnych nieszczęśliwych wypadków, gdy ocieramy się o śmierć, analizujemy nasze wcześniejsze życie. Wracają do nas, niczym bumerang, stare rany, wydawać by się mogło, że już dawno zabliźnione, a jednak bolą jeszcze bardziej. Autorka rewelacyjnie przedstawiła dramaturgię wydarzeń, które momentalnie wywołają u was ,,gęsią skórkę” Emocji nie zabraknie.

Ta głęboka historia, skłania do refleksji, nad swoim życiem, i naszymi relacjami z najbliższymi. Momentami serce ściśnie was za gardło, może oczy wam się zeszklą i zastanowicie się nad sensem własnego życia, może wyciągnięcie wnioski….

Zaciekawiło mnie pewne święto, o którym istnieniu nie wiedziałam🤔 A jakie to święto przekonajcie się sami czytając tę historię😍

Fabuła was pochłonie i zupełnie niespodziewanie zorientujecie się, że to już koniec tej przygody literackiej. 😱 Po tej lekturze, muszę koniecznie jeszcze raz odwiedzić Łódź 🍁

Wszystkiego dobrego kochani🍁
@Monika W Krainie Powieści ❄️

Zapraszam na kilka refleksji po przeczytaniu e booka ,,Kieszonkowe” autorstwa Malgorzata Wachowicz

Jak miło było wrócić do pięknego, stylu pisania Pani Małgorzaty. Zachłysnąć się cudownymi wręcz namacalnymi opisami architektury Łudzkiej, aż wreszcie zachwycić się rzetelnie przedstawioną wiedzą z zakresu historii sztuki. Co więcej, momentami, czytając niektóre fragmenty...

Małgorzata Wachowicz "Kieszonkowe"
Tymon jest samotnym architektem, który przechodzi trudny okres w życiu. Umiera matka, którą długo się opiekował, gubi swoje ulubione pióro (prezent od brata),a także rozpamiętuje bolesną przeszłość związaną z ojcem. Za namową przyjaciół wyjeżdża do Zakopanego, aby odpocząć i poznaje tam Igę, mężatkę z problemami. Nawiązuje się między nimi nić porozumienia. Ida zwierza mu się ze swoich problemów z mężem Filipem, a Tymon wspiera ją w wyborze najlepszej dla niej opcji. Ida i Filip bardzo chcieli mieć dziecko, jednak bez rezultatów. Filip zaczął uważać, że jest kiepskim facetem, przez co popełnia jeden błąd. Alfred ojciec Filipa, wspiera syna i zwierza mu się ze swojej tajemnicy. Kiedyś kogoś bardzo kochał, ale ona zadecydowała za niego. Bo uważała, że tak będzie lepiej. Syn postanawia walczyć o miłość i do dosłownie, na czym cierpi Tymon. Architekt zostaje pobity i w trakcie rekonwalescencji śni o pięknej miedzianowłosej piękności. W powrocie do zdrowia pomaga mu wnuk sąsiadki, a syn jego dawnej znajomej Ani. Czy Ida, Filip, Tymon i tajemnicza rudowłosa odnajdą swoje szczęście? Czy Alfred mimo upływu lat nadal kocha tylko jedną kobietę z przeszłości? Zachęcam do lektury. Ta książka to piękna, chociaż momentami emocjonalnie bolesna opowieść. Tu Opatrzność, przekonanie ludzi o braniu winy na siebie i decydowaniu za nich dla ich dobra wysuwa się na plan pierwszy. Z prawdziwej miłości człowiek decyduje się na poświęcenie siebie dla dobra drugiej strony. Niestety często zapomina zapytać czy ta druga strona właśnie tego chce. Opowieść pokazuje, że między bohaterami zabrało zwykłej szczerej rozmowy, dzięki której losy wielu mogły potoczyć się inaczej. Najważniejsze w tej książce jest jednak to, że zacząć od nowa można zawsze, mimo wieku, statusu społecznego czy stanu zdrowia. Gorąco polecam.

Małgorzata Wachowicz "Kieszonkowe"
Tymon jest samotnym architektem, który przechodzi trudny okres w życiu. Umiera matka, którą długo się opiekował, gubi swoje ulubione pióro (prezent od brata),a także rozpamiętuje bolesną przeszłość związaną z ojcem. Za namową przyjaciół wyjeżdża do Zakopanego, aby odpocząć i poznaje tam Igę, mężatkę z problemami. Nawiązuje się między nimi...

,,Ruch w mieście się uspokoił. Czerwone suzuki spisywało się niezawodnie. Było w doskonałym stanie. Skręcając w prawo z ulicy Zachodniej w Próchnika, sięgnęła do schowka po okulary przeciwsłoneczne. Chwila nieuwagi. Ulicą Próchnika, pod prąd, nadjeżdżał samochód. Poruszał się jej pasem i zbliżał w zawrotnym tempie. Wyraźnie jego kierowca pomylił łódzką ulicę z rajdem Paryż- Dakar! [...]. W panice nacisnęła hamulec, jednocześnie uciekając w prawo. Niemal otarła się o parkujące wzdłuż jezdni samochody. Rajdowiec ślizgiem zmienił pas na lewy, unikając w ostatniej chwili zderzenia czołowego. Gwałtowny manewr spowodował chwilową utratę kontroli nad pojazdem-zarzuciło go na wysoki krawężnik. Zgrzytnęły felgi [...]''.

Tym cytatem wprowadzającym, pragnę zachęcić Was do sięgnięcia po najnowszą powieść Małgorzaty Wachowicz, Kieszonkowe. Nie chcąc zdradzać fabuły i nie odbierając przyjemności z lektury, nadmienię, iż autorka umiejętnie zadbała o odpowiednią dramaturgię. Zapewniam, że emocji tutaj nie zabraknie, natomiast sama lektura pochłonie Was do reszty.
Czy kolizja drogowa zmieni coś w życiu głównych bohaterów? Wywróci ich życie do góry nogami.

Niewyjaśnione sprawy, niedomówienia, wścibska teściowa, tajemnice, sprzeczne oczekiwania stanowią przysłowiową kość niezgody między bohaterami. Misternie utkana akcja z pozornie niepowiązanych ze sobą wątków, zazębia się i stanowi całość. Mamy tu zwyczajne życie, codzienne troski, problemy osobiste i zawodowe oraz.... niespodziewane zwroty akcji. W zasadzie po poznaniu motywacji wszystkich postaci można się z nimi w jakimś stopniu utożsamić. Nie oznacza to usprawiedliwiania, ale też oceniania wątłych moralnie czynów.

Powieść Kieszonkowe w moim przekonaniu nie jest przeciętna, jest czymś znacznie więcej. Dlaczego? Spieszę wyjaśnić, że oprócz barwnie opowiedzianej historii, otrzymujemy solidną porcję wiedzy z zakresu historii sztuki. Małgorzata Wachowicz zabiera nas w fascynującą podróż po XX-wiecznej Łodzi. Pisarka w fabułę wplotła dzieła takich artystów jak: Leon Wyczółkowski, Józef Mehoffer, Jan Stanisławski. Dowiemy się co nieco na temat obrazu Władysława Ślewińskiego wykonanego techniką olejną na płótnie, umieszczonego na okładce książki.

W Kieszonkowym odnajdziemy subtelne, ale niekiedy tez dobitne przedstawienie złożonych relacji międzyludzkich.

Czy wiedzieliście, że wśród mnóstwa świąt, istnieje również dzień konserwatora zabytków? Obchodzimy go 11 sierpnia.

Premiera powieści w formie elektronicznej odbędzie się 9 października, ukazuje się pod patronatem Zaczytanej Lady Makbet 33.

Pani Małgorzacie Wachowicz składam gorące podziękowania za przekazanie mi egzemplarza do recenzji.

,,Ruch w mieście się uspokoił. Czerwone suzuki spisywało się niezawodnie. Było w doskonałym stanie. Skręcając w prawo z ulicy Zachodniej w Próchnika, sięgnęła do schowka po okulary przeciwsłoneczne. Chwila nieuwagi. Ulicą Próchnika, pod prąd, nadjeżdżał samochód. Poruszał się jej pasem i zbliżał w zawrotnym tempie. Wyraźnie jego kierowca pomylił łódzką ulicę z rajdem Paryż-...

Chętnie i często czytam powieści obyczajowe. Zawsze szukam tych skrojonych dla mnie. Z dojrzałymi bohaterami, z problemami, które rozumiem. Ze szczyptą humoru, żeby rozładować napięcie. Z ciepełkiem, które otula, bez względu na porę roku. To wszystko znajduję w pisarstwie pani Małgorzaty Wachowicz. I okazuje się, że można konstruować dialogi i wyrażać emocje bez przekleństw. Zaś o seksie pisać bez szczegółowych anatomicznych opisów

Od "Pokochaj mnie", pierwszej książki pisarki, którą wzięłam do ręki, czuję, że to jest to czego potrzebuję. Do tego dużo mojej Łodzi, opisów miasta, historycznych i architektonicznych ciekawostek. I pokazania jakie jest piękne.

Chętnie i często czytam powieści obyczajowe. Zawsze szukam tych skrojonych dla mnie. Z dojrzałymi bohaterami, z problemami, które rozumiem. Ze szczyptą humoru, żeby rozładować napięcie. Z ciepełkiem, które otula, bez względu na porę roku. To wszystko znajduję w pisarstwie pani Małgorzaty Wachowicz. I okazuje się, że można konstruować dialogi i wyrażać emocje bez...

Tymon po śmierci mamy próbuje poukładać wszystkie sprawy… I wszystko idzie inaczej niż planował.

Powieść obyczajowa należy do trudnego gatunku, bo musi się coś dziać, żeby zaintrygować czytelnika, ale musi być też ciut zwyczajnie, żeby było życiowo i realistycznie. Z moich czytelniczych doświadczeń wynika, że niewielu się to udaje, a Pani Małgorzata Wachowicz zdała ten egzamin śpiewająco.

Bardzo nie chcę spoilerować tej powieści, bo to po prostu trzeba przeczytać, ale powiem Wam, że autorka tak wymyśliła fabułę, że ja prawie pękłam z emocji. Jakie to było dobre! Chyba nie było takiego rodzaju uczucia, które by mi nie towarzyszyło podczas lektury. Ba! Ja się nawet pośmiałam, bo humor powieści jest bardzo mój, szczególnie żarciki słowne.

Nie mogę więcej napisać, bo o czymkolwiek nie pomyślę, to jest to spoiler. Czytajcie więc, bo to jest dobre! Takie obyczajówki chcę czytać!

Tymon po śmierci mamy próbuje poukładać wszystkie sprawy… I wszystko idzie inaczej niż planował.

Powieść obyczajowa należy do trudnego gatunku, bo musi się coś dziać, żeby zaintrygować czytelnika, ale musi być też ciut zwyczajnie, żeby było życiowo i realistycznie. Z moich czytelniczych doświadczeń wynika, że niewielu się to udaje, a Pani Małgorzata Wachowicz zdała ten...