Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Włochy...to ciągle moje podróżnicze marzenie... I kwitnące sady pomarańczowe...
Ale dzięki tej książce, mogłam odbyć czytelniczą podróż w te rejony.
Maria samotnie wychowuje sześcioletniego Marcela. Jego ojciec Włoch Nico, przestraszony odpowiedzialnością, nie interesuje się synem i dawno zniknął z ich życia. Po latach odzywa się, chcąc naprawić swoje błędy. Czy podróż Marii z synem do Włoch sprawi, że staną się rodziną? Odpowiedzi tkwią pomiędzy stronami.
Ależ to piękna podróż do Kalabrii, pełna kolorów, smaków, zapachów. Czytając, można poczuć wszechogarniający zapach pomarańczy i ich słodycz. Oczami wyobraźni widziałam te sady, pełne pomarańczowych drzewek, wąskie uliczki, zabytki, krajobrazy.
Autorka opisała to tak plastycznie, że bez trudu mogłam wizualizować sobie to, co znalazłam w książce. Podobały mi się też wplecione w historie legendy o odwiedzanych miejscach a także wiadomości na temat kalabryjskiej mafii. Przyznam, że to było dla mnie novum...
A jeśli chodzi o bohaterów...no cóż, ojciec Marcela...niestety, nie polubiłam go. Ale resztę włoskiej rodzinki już tak. A sam Marcel to mądry chłopiec, który tak chciał, by wszyscy go lubili.
To naprawdę ciekawa, zajmująca historia, która zmusza do refleksji... Pokazuje, jak czasem trudne bywają rodzinne stosunki i zależności. Ale też mówi o tym, że nie warto budować szczęścia innych kosztem siebie, bo to nie przyniesie nic dobrego.
To była piękna podróż i cieszę się, że mogłam ją odbyć. A Wy, wybierzecie się do Kalabrii?

Włochy...to ciągle moje podróżnicze marzenie... I kwitnące sady pomarańczowe...
Ale dzięki tej książce, mogłam odbyć czytelniczą podróż w te rejony.
Maria samotnie wychowuje sześcioletniego Marcela. Jego ojciec Włoch Nico, przestraszony odpowiedzialnością, nie interesuje się synem i dawno ...

Rozwiń

Zwiń

I znów przyszło mi się rozstać z bohaterami czytanej sagi. "Wśród burz" to trzeci i ostatnio tom intrygującej historii Korsakowskich. I powiem Wam, że trochę przyzwyczaiłam się już do jej bohaterów, niektórych polubiłam i z ciekawością tropiłam wraz z Różą Jabłonowską, tajemnice Ady Nirskiej. Znacie już tę historię?
Akcja jej toczy się dwutorowo, tuż przed i w czasie drugiej wojny światowej oraz współcześnie. Nie mogę zbyt wiele zdradzać, bo jeśli nie znacie poprzednich części, to mogłabym zepsuć Wam przyjemność z lektury, ale powiem, że emocji tu nie brakuje.
Autorka z niezwykłym kunsztem i dbałością o szczegóły, takie drobiazgi, detale, wycyzelowała tę historię, niczym artysta swój obraz.
Fabuła jest dobrze przemyślana i skonstruowana a bohaterowie wyraziści. Nie ma tu nudy, oj nie, bo tyle się dzieje, że naprawdę od tej książki trudno się oderwać.
A przeszłość i teraźniejszość splatają się ze sobą, tworząc jedną całość.
Intrygi, sekrety i tajemnice oraz zagadki, które trudno rozwiązać po latach. Czy Róży uda się poznać wojenne losy Ady?
Sprawdźcie to.
Jak żyło się naszym bohaterom tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej, czy byli świadomi zagrożenia? Jak wojna zmieniła ich życie i ich samych? A Ada, co było sensem jej życia, czego doświadczyła, co widziała?
Przyznam, że to właśnie Ada Nirska, była moją ulubienicą...a jeśli chodzi o Różę...trochę mnie wkurzała...ale to tylko moje subiektywne zdanie.
Autorka tak wiernie oddała klimat przedwojnia i wojenne czasy. Pokazała je niczym kadry w kolorze sepii, dawno przebrzmiałe melodie, obrazy, uczucia....
To niezwykła, poruszająca, ale też trzymająca w napięciu opowieść i gorąco Was zachęcam, byście po nią sięgnęli.
Zapraszam.

I znów przyszło mi się rozstać z bohaterami czytanej sagi. "Wśród burz" to trzeci i ostatnio tom intrygującej historii Korsakowskich. I powiem Wam, że trochę przyzwyczaiłam się już do jej bohaterów, niektórych polubiłam i z ciekawością tropiłam wraz z Różą Jabłonowską, tajemnice Ady Nirski...

Rozwiń

Zwiń

Znacie książki Anny Sakowicz? Ja bardzo sobie cenię Jej twórczość. Ale "Kamienica Schopenhauerów" to nie książka, to wehikuł czasu, który przenosi nas do portowego miasta Danzing anno domini 1788. Gdzie los postanowił spleść ze sobą ścieżki Friedy, pomocy kuchennej u państwa Schopenhauerów z dwoma rzezimieszkami, jednookim Benem i wrażliwym Robertem. Co z tego wyniknie to już sami sprawdźcie.
Ach co to była za podróż. Dzięki autorce mogłam zajrzeć zarówno do domu bogatych mieszczan Schopenhauerów, jak i do nory biedaków, do karczmy i pomiędzy ubogie zaułki. Cóż to była za wyprawa. Pewna emocji, nieoczekiwanych zwrotów akcji, ale też pełna smaków i zapachów, bo w kuchni pod numerem 114 przy Heiliege-Geist-Gasse, jadano pysznie i nie żałowano zamorskich przypraw.
Autorka tak pięknie splotła tło historyczne z fabularnym, że od tej historii trudno się oderwać. A smaczki i ciekawostki, których tu jest mnóstwo, tylko dodają jej atrakcyjności.
W historii tej możemy dostrzec, jak niewiele znaczyły kobiety i to bez względu na status społeczny. Nie mogły decydować o sobie, zdane na łaskę i niełaskę ojców czy mężów. I choć nierzadko miały równie chłonny umysł co mężczyźni, to nikt nie cenił ich zdania. Na szczęście dziś nie mamy z tym problemu, choć czasem zdarzy się ktoś, kto próbuje deprecjonować kobiece prawa.
To piękna, klimatyczna opowieść, która jest niczym film w kolorze sepii. Z jakąż przyjemnością wędrowałam ulicami Danzing, czyli dzisiejszego Gdańska, oglądając i chłonąc atmosferę minionych dni. Autorka niewątpliwie jest mistrzynią, bo od tej historii trudno się oderwać. Ja teraz czekam na drugi tom, a wam poleca. Przeczytajcie bo warto.
A i wydanie robi wrażenie. Wydawnictwo Flow, po raz kolejny stworzyło perełkę.

Znacie książki Anny Sakowicz? Ja bardzo sobie cenię Jej twórczość. Ale "Kamienica Schopenhauerów" to nie książka, to wehikuł czasu, który przenosi nas do portowego miasta Danzing anno domini 1788. Gdzie los postanowił spleść ze sobą ścieżki Friedy, pomocy kuchennej u państwa Schopenhauerów...

Rozwiń

Zwiń

Bracia Winslow, mieliście już okazję ich poznać? "Sekret" to trzeci tom o tych przystojniakach. I jak w poprzednich częściach, jest tu ogień, pożądanie, namiętność i seks...dużo seksu. Wolę od razu to napisać, bo nie wszyscy lubią takie historie.
Ty, profesor literatury angielskiej a poza tym wolny duch, który robił wszystko, by zdobyć jak najwięcej kobiet...ale w końcu trafiła kosa na kamień, bo Rachel Rose, okazała się całkiem inna niż zakładał... Kto wygra w tej grze? Tego dowiecie się podczas lektury.
To lekka i pikantna historia, która może zapewnić rozrywkę na kilka wieczorów. Ale porusza też kilka problemów, które są istotne dla niejednego z nas... Oczekiwania rodziców wobec dzieci, presja, jaką wywierają na swoje latorośle, by zrobili to co chcą. Układanie im drogi życiowej, zawodowej, uczuciowej...kształtowanie ich na swój obraz i podobieństwo... Zdarza się i u nas prawda?
Każdy ma prawo do wyboru swojej życiowej drogi, nawet jeśli popełnia błędy i idzie w złym kierunku. Rolą rodzica jest doradzić, pomóc, ale nie nakazywać i decydować. Niestety, niejeden o tym zapomina.
Gra, która toczy się pomiędzy Rachel a Ty, jest gorąca, zakazana i bardzo pikantna. Ale każda gra kiedyś się kończy, tylko co jeśli ktoś w trakcie zmienia jej reguły?
Dobrze się bawiłam podczas lektury tej książki. Podobały mi się sprzeczki tej pary, dialogi, jakie prowadzili.. Aż czuć w nich było żar.
Jeśli i Wy lubicie takie historie, to zapraszam do lektury.

Bracia Winslow, mieliście już okazję ich poznać? "Sekret" to trzeci tom o tych przystojniakach. I jak w poprzednich częściach, jest tu ogień, pożądanie, namiętność i seks...dużo seksu. Wolę od razu to napisać, bo nie wszyscy lubią takie historie.
Ty, profesor literatury angielskiej a poza...

Rozwiń

Zwiń

"Po pierwsze człowiek"...to motto negocjatorów policyjnych. A jak trudna i odpowiedzialna to praca, mogłam dowiedzieć się z tej książki, w której Radomir Wit rozmawia z Krzysztofem Balcerem i innymi negocjatorami, o tej wymagającej poświęceń służbie.
Negocjator policyjny to nie zawód to misja i tylko tak można ją wykonywać. Nie ma tu pracy od do, nigdy nie wiadomo, czy wyjazd będzie trwał trzy godziny czy trzy dni. I obciąża nie tylko biorące w nich udział osoby, ale też ich bliskich.
A co gdy opada adrenalina, gdy wraca się do domu? Da się odciąć od przeżytych zdarzeń? Te i inne pytania znalazłam w książce...pytania, ale przede wszystkim odpowiedzi.
Najbardziej uderza mnie w tym, że negocjatorzy policyjni, nie mają profesjonalnego systemu, w ramach którego mogą działać. Mimo tego, że w Polsce jest trzystu wyszkolonych i w pełni zaangażowanych negocjatorów, to działają oni nieetatowo. Na co dzień, wykonują oni inne zadania w strukturach policji. I to dziś, w dobie kryzysu psychicznego, dotykającego coraz więcej osób. Czy kiedyś to się zmieni? Oby, bo to niezwykle potrzebny, choć nie przez wszystkich doceniany zawód.
Naprawdę polecam Wam tę publikację. Jest ciekawa i warta przeczytania.

"Po pierwsze człowiek"...to motto negocjatorów policyjnych. A jak trudna i odpowiedzialna to praca, mogłam dowiedzieć się z tej książki, w której Radomir Wit rozmawia z Krzysztofem Balcerem i innymi negocjatorami, o tej wymagającej poświęceń służbie.
Negocjator policyjny to nie zawód to m...

Rozwiń

Zwiń

Ostatnio mam szczęście do debiutów. A Wy często po nie sięgacie?
"Szczęście ma smak szarlotki" to całkiem fajna historia o Mirze, która w związku ze zbliżającą się trzydziestką, postanawia zaplanować listę rzeczy, które chciałaby zrobić do tej daty. Co na niej umieściła? Tego Wam nie zdradzę, sami przeczytajcie.
A czy uda jej się zrealizować te plany i co z tego wyniknie...Odpowiedzi znajdziecie pomiędzy stronami.
Mira to typowa trzydziestolatka, ze swoimi marzeniami, córką, którą uwielbia i pracą, której nie lubi. Czy wystarczy jej odwagi, by zacząć zmieniać swoje życie? A może przydałby się jakiś impuls?
Powiem tak, spędziłam z tą książką naprawdę miłe chwile. Polubiłam Mirę i jej córkę Manię... Ale nie każdy z bohaterów zdobył moją sympatię...Jacek, ojciec Mani to świnia, egoista i zwykły burak...no cóż, czasem trafia się na takich dupków.
Ta historia ma smak szarlotki i sernika z białą czekoladą. Pachnie cynamonem, wibruje kolorami.
Naprawdę jest dobrze skonstruowana a fabuła nie ma luk. Jak na debiut, to naprawdę dobra książka. Mimo swej lekkości porusza też ważne tematy...zaufanie, satysfakcja z pracy, marzenia.
Mam do autorki tylko jedną uwagę... Jak można było tak zakończyć? Teraz potrzebuję na już drugiej części, bo jestem ciekawa dalszych wydarzeń.
Naprawdę warto po nią sięgnąć. Może nie zostanie z Wami na długo, ale spędzicie przy niej miłe chwile.

Ostatnio mam szczęście do debiutów. A Wy często po nie sięgacie?
"Szczęście ma smak szarlotki" to całkiem fajna historia o Mirze, która w związku ze zbliżającą się trzydziestką, postanawia zaplanować listę rzeczy, które chciałaby zrobić do tej daty. Co na niej umieściła? Tego Wam nie zdrad...

Rozwiń

Zwiń

Lubicie historie, które Was zaskakują, bo ja lubię. I właśnie ta książka mnie zaskoczyła, bo otrzymałam o wiele więcej niż oczekiwałam.
Spodziewałam się lekkiej, pełnej humoru gorącej historii, pełnej seksu, z nietuzinkowymi postaciami, a dostałam ciekawą historię poruszającą ważne sprawy.
Jest w niej i seks i humor, ale jest coś jeszcze. Pokazuje, jak trudne jest życie po stracie, jak trzeba walczyć, by życie po traumie wróciło na swe tory. Jak dramatyczne przeżycia z przeszłości, wpływają na nas, nasze życie i postrzeganie świata. I jak czasem trudno wyjść z emocjonalnej klatki, w której sami się zamknęliśmy.
Dani to wyzwolona, bezkompromisowa doktorantka, która nie wierzy w związki, Zafir, były rugbysta, romantyk i niezłe ciacho. Pożądanie między nimi czuć na mile, ale każde z nich ma inne oczekiwanie wobec związku...
Czy uda im się przezwyciężyć lęki by znowu być szczęśliwymi? Tego dowiecie się z książki.
Historia ta sprawiła, że momentami wybuchałam śmiechem, a momentami czułam ciarki. Ogień płonie w niej bezsprzecznie, ale jest tu i troska, miłość i czułość. Znajdziemy też niepewność, zagubienie oraz lęk. Ta mieszanka emocji sprawia, że trudno się od niej oderwać.
Dlatego i Was zachęcam, byście po nią sięgnęli. Na pewno będziecie pozytywnie zaskoczeni, jak będziecie się przy niej dobrze bawić.
Sprawdźcie.

Lubicie historie, które Was zaskakują, bo ja lubię. I właśnie ta książka mnie zaskoczyła, bo otrzymałam o wiele więcej niż oczekiwałam.
Spodziewałam się lekkiej, pełnej humoru gorącej historii, pełnej seksu, z nietuzinkowymi postaciami, a dostałam ciekawą historię poruszającą ważne spraw...

Rozwiń

Zwiń

Komedie kryminalne, tak czy nie? Bo ja jestem na tak. Szczególnie te pisane przez Alka Rogozińskiego. A już serię o Róży Krull, darzę miłością wielką. I właśnie "Miłość aż po grób" to kolejna odsłona kryminalna z tą wyjątkową autorką bestsellerów.
Właśnie Róża dorobiła się swojego stalkera...bycie gwiazdą ma swoją cenę... Ale czy może być nim dawny wielbiciel? Zanim uda jej się tego dowiedzieć, trafia do więzienia, jako podejrzana o morderstwo. Czyli stało się to, co niejednokrotnie sugerował komisarz Darski... Ale tym razem jest on po jej stronie. A kto jeszcze stanie za nią murem i jak się skończy ten galimatias, to już sami przeczytajcie.
Ależ tu się działo. Autor po raz kolejny pokazał, że jest mistrzem czarnego humoru, sarkazmu i błyskotliwych dialogów. Że o bohaterach nie wspomnę.
A pomysł na fabułę...sztos. Wszak niejedna gwiazda dorobiła się stalkera i wiemy jak trudno zrozumieć ich przesłanki. Miłość, uwielbienie a w końcu obsesja...nie raz prowadzą do tragedii... Cena sławy.
Przyznam, że są w tej książce bohaterowie, których nie polubiłam. Na ich czele stoi prokurator, o borze szumiący, skąd takich biorą. Nieważne kogo wsadzimy, byle o mnie mówili...bufon z parciem na szkło...a czy w realu tacy się nie trafiają....
Powiem Wam, że nie spodziewałam się takich tajemnic w rodzinie Róży, a nie wszystkie jeszcze wyszły na jaw...Malina Krull, osobista matka naszej gwiazdy, co nieco zdradziła. Wow...będzie petarda. Ale nic więcej nie powiem, sami się dowiedzcie o co chodzi.
Z tej historii można naprawdę wyciągnąć jeden wniosek.... Prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie. A Róża ma naprawdę dobrych przyjaciół.
A widok spacerniaka więziennego pełnego osadzonych, śpiewających "To nie ja byłam Ewą"będzie mi się śnił po nocach....
Gorąco polecam.

Komedie kryminalne, tak czy nie? Bo ja jestem na tak. Szczególnie te pisane przez Alka Rogozińskiego. A już serię o Róży Krull, darzę miłością wielką. I właśnie "Miłość aż po grób" to kolejna odsłona kryminalna z tą wyjątkową autorką bestsellerów.
Właśnie Róża dorobiła się swojego stalkera...

Rozwiń

Zwiń

"Teraz zaczynała pojmować, że każda rodzina, nawet ta najbogatsza - może być w jakiś sposób złamana. Nie miała czego zazdrościć Kościszewskim, jedynie im współczuła. Podobnie jak inni, oni również byli ze sobą nierozerwalnie związani, tworząc własną wypaczoną konstelację - przywiązani do siebie sznurem zaplecionym z niedopowiedzeń, smutku i wyrzutów."

I znów trafiłam na debiut, ostatnio mam do nich słabość. "Szepty przeszłości" Sandry Nikoniuk, to naprawdę wciągająca historia. I mimo prawie 450 stron, przeczytałam ją w jeden wieczór.
Akcja prowadzona jest tu w dwóch ramach czasowych...w 1983 roku oraz w drugiej połowie XIX wieku. A jej okładka nie zapowiada tych emocji, które w niej znalazłam. Dwór hrabiostwa Kościszewskich, to miejsce z którym związała się Łucja Kolebowska, służąc w nim od dziecka. Marzyła o tym, chciała trafić do tego pięknego, pełnego cudownych pokoi dworku. A kiedy tak trafiła zrozumiała, że to przeklęte miejsce, pełne cieni i duchów przeszłych chwil, które snują się pomiędzy piętrami, psując atmosferę i wywołując strach.
Czy w tym domu można być szczęśliwym? Czy Łucja osiągnie to, czego tak bardzo pragnie? Odpowiedzi tkwią pomiędzy stronami.
Wow. Autorka ma dar snucia zajmujących historii, opowieści, które niepokoją i wywołują ciarki. To nie jest historia, którą czyta się by dodać sobie otuchy, raczej opowieść, którą czytamy ku przestrodze.... Czasem pragniemy czegoś tak bardzo, że zaburza to nasz rozsądek, oprowadza do obłędu i wpędza w obsesję. Nie jest to normalne zachowanie i lepiej uważać na takie osoby, potrafią być niebezpieczne.
Autorka wplotła w tę opowieść ciekawe tło historyczne, zrobiła to tak umiejętnie, że tworzą spójną całość.
Bohaterowie są wyraziści, charakterni i naprawdę niejednoznaczni. Mają swoje lęki, obsesje, namiętności....momentami są niepokojący. Czytając niektóre fragmenty, miałam wręcz ciarki.
Moim zdaniem to dobry debiut. No, ma może małe mankamenty, ale przecież można to wybaczyć przy debiucie.
Przeczytajcie bo warto.

"Teraz zaczynała pojmować, że każda rodzina, nawet ta najbogatsza - może być w jakiś sposób złamana. Nie miała czego zazdrościć Kościszewskim, jedynie im współczuła. Podobnie jak inni, oni również byli ze sobą nierozerwalnie związani, tworząc własną wypaczoną konstelację - przywiązani do s...

Rozwiń

Zwiń

Lubicie poznawać nowe kultury? Zwyczaje, kuchnie i tradycje? Bo ja bardzo. Dlatego też sięgnęłam po serię Klejnoty Dubaju. "Devi, waleczna bogini" to jej drugi tom. I niby każda z książek serii opowiada o innej bohaterce, ale są ze sobą powiązane, więc proponuję zacząć lekturę od pierwszej części.
Devi to hinduska, pochodząca z ubogiej rodziny. Zostaje zmuszona do małżeństwa z kimś, kogo nigdy by nie wybrała, ale dla dobra rodziny robi to. I co? Jej małżeństwo jest nieudane, ale stara się być posłuszną żoną. Zostaje zdegradowana do roli służącej a jej potrzeby są ignorowane. Czy już zawsze jej życie tak będzie wyglądało? A może wizyta u dawno niewidzianej przyjaciółki coś zmieni? Przeczytajcie...
Seria Klejnoty Dubaju, pokazuje nam kobiety z innych kultur, mieszkanki Dubaju, ich życie, troski, codzienność.
Życie Devi nie było łatwe, ale ona była silna, nawet sama nie zdawała sobie sprawy jak bardzo. Polubiłam ją, jej charakter i wolę walki.
To pełna namiętności opowieść o tym, jak trudne bywa życie pokornej, hinduskiej żony, jak wychowanie i kultura z jakiej się wywodzimy, wpływa na nasze życie i postrzeganie świata. Ale to też opowieść o sile, którą nosimy w sobie i potrzebach, których ignorować nie wolno.
Autorka tak pięknie pisze o kulturze, tradycji, strojach czy zwyczajach hinduskich. Ale i o ograniczeniach, którym podlegają przede wszystkim kobiety i władzy mężów. Dla nas europejek to trudne do zrozumienia, choć przyznajcie, czy i u nas nie zdarzają się takie małżeństwa?
Ta książka wibruje kolorami, smakami, zapachami. Jest w niej ogień, pożądanie, namiętność...oraz miłość, która góry przenosi.
Naprawdę miło spędziłam z nią czas i Wam polecam.

Lubicie poznawać nowe kultury? Zwyczaje, kuchnie i tradycje? Bo ja bardzo. Dlatego też sięgnęłam po serię Klejnoty Dubaju. "Devi, waleczna bogini" to jej drugi tom. I niby każda z książek serii opowiada o innej bohaterce, ale są ze sobą powiązane, więc proponuję zacząć lekturę od pierwszej...

Rozwiń

Zwiń