"Uległość" Michela Houellebecqa to książka opisująca alternatywną rzeczywistość (a może przyszłość, tylko po prostu bardziej odległą?). W 2022r. we Francji dochodzi do wyborczego starcia skrajnie prawicowej kandydatki Marine Le Pen, lecz nie z socjalliberalnym Emmanuelem Macronem, a z Mohammedem Benem Abbesem, kandydatem Bractwa Muzułmańskiego. W wyniku wolnych, choć niespokojnych wyborów, wygrywa kandydat muzułmański. I świat się zmienia, szczególnie dla kobiet. Jednak to nie ich oczami obserwujemy wydarzenia w nowej francuskiej rzeczywistości, a oczami wykładowcy literatury na Sorbonie - cenionego specjalisty od Jorisa-Karla Huysmansa, ale poza tym nieudacznika, oportunisty i mizogina. Życie płynie głównemu bohaterowi na wykładach na uczelni, do prowadzenia których nie ma przekonania, na spotkaniach z innymi wykładowcami, o których najczęściej myśli z pogardą, na dywagacjach na temat literatury francuskiej i na przygodnym seksie - co roku z inną studentką. Franҫois w wolnym śledzi także wydarzenia polityczne, ale traktuje je bardziej jako przerywnik codziennej monotonii niż coś, co może mieć istotny wpływ na życie w kraju. Szybko się przekona, że polityka dopadnie i jego, choć - dzięki swojemu oportunizmowi, a także dzięki przedmiotowemu podejściu do kobiet, szybko oswoi się z nową rzeczywistością. Franҫois zauważy, że zniknęły niektóre sklepy skierowane do młodych dziewcząt, że kobiety na ulicy zaczęły się zakrywać, że na uczelnianych party nie ma kobiet ani w ogóle wśród zatrudnionych na uczelni. Każdą z tych zmian odnotuje w swoim umyśle, ale niektórym w gruncie rzeczy przyklaśnie. Dowie się też, że znany mu nowy rektor uczelni ma dwie żony, czterdziestolatkę i piętnastolatkę. Nie wstrząśnie nim to, nawet zrobi na nim wrażenie, uznając, że czterdziestolatka świetnie nadaje się do gotowania, natomiast piętnastolatka do łóżka. Michel Houellebecq na podstawie głównego bohatera pokazuje w swojej książce jak rozmnaża się zło. Islam zyskuje wiernych nie tylko dlatego, że rodzi się wielu wyznawców - ale też dlatego, że zwykłym ludziom potrafi być obojętne cudze cierpienie, szczególnie jeśli sami mogą na tym zyskać. Franҫois nie obchodzi zdanie kobiet - zawsze widział w nich tylko kawałek mięsa, dlatego łatwo mu zaakceptować władzę, która podziela jego poglądy. Sam samotny, niepotrafiący, ale i niechcący zbudować żadnej dłuższej relacji z kobietami, łatwo akceptuje świat, w którym swatki wybierają mężczyznom młode, uległe żony.
Skoro tak przedstawiam tę książkę, dlaczego taka niska ocena, zapytacie. Powód jest jeden, jedyny. Książka jest OBRZYDLIWIE WULGARNA. Jestem w stanie zrozumieć, że autor wybrał na głównego bohatera człowieka odpychającego. Są w świecie tacy ludzie i można dać im w swojej książce głos. Problem w tym, że język narracji jest równie obrzydliwy co myśli bohatera. Mnóstwo wulgaryzmów, przede wszystkim wulgarnych określeń dotyczących seksu i kobiet. Sam seks opisany niczym w scenariuszu filmu pornograficznego. Wystarczyło napisać, że bohater uprawiał seks. Nie trzeba było opisywać JAK to robił. Czytając tę książkę, czułam się jakbym weszła do szamba. I co z tego, że po zamknięciu książki z tego szamba wyszłam, jeśli smród pozostał. Daję 5/10 ze względu na jakąś wartość odnośnie ludzkich charakterów, charakteru islamu i jako (oby nie!) przepowiednię przyszłości, ale żałuję, że po tę książkę sięgnęłam i z pewnością nie będę jej polecać. Dość promowania obsceniczności i wulgarności, w tym w literaturze. Jeśli to ma być literatura PIĘKNA, to ja podziękuję.

"Uległość" Michela Houellebecqa to książka opisująca alternatywną rzeczywistość (a może przyszłość, tylko po prostu bardziej odległą?). W 2022r. we Francji dochodzi do wyborczego starcia skrajnie prawicowej kandydatki Marine Le Pen, lecz nie z socjalliberalnym Emmanuelem Macronem, a z Mohammedem Benem Abbesem, kandydatem Bractwa Muzułmańskiego. W wyniku wolnych, choć...

Książka przerażająco wręcz prawdziwa, która momentami wydaje się wręcz proroctwem. Sam bohater, jako profesor akademicki, wydaje się być mało konsekwentny w swoim życiu. Nie ma jasnych przekonań, razem, celów ani marzeń, jest też oportunistą. Ciekawsza byłabym wersji książki w której bohater ma mocniejsze przekonania i komentuje otaczającą to rzeczywistość.

Książka przerażająco wręcz prawdziwa, która momentami wydaje się wręcz proroctwem. Sam bohater, jako profesor akademicki, wydaje się być mało konsekwentny w swoim życiu. Nie ma jasnych przekonań, razem, celów ani marzeń, jest też oportunistą. Ciekawsza byłabym wersji książki w której bohater ma mocniejsze przekonania i komentuje otaczającą to rzeczywistość.

Książka wciąga, jest pewnym ostrzeżeniem,
ale i dobrym obrazem,
w którym miejscu jako Cywilizacja Zachodnia jesteśmy?

Sam nie wiem czy dane 6/10 to nie zbyt wiele?
Czy warto przeczytać? - jest to powieść z pewnym przesłaniem

Książka wciąga, jest pewnym ostrzeżeniem,
ale i dobrym obrazem,
w którym miejscu jako Cywilizacja Zachodnia jesteśmy?

Sam nie wiem czy dane 6/10 to nie zbyt wiele?
Czy warto przeczytać? - jest to powieść z pewnym przesłaniem

Sporo pewnie po tej książce we mnie zostanie. Najbardziej chyba niezwykle trafnie sformułowane myśli, jak zestawienie problemów z erekcją z suchą pochwą.
Według Artura Rojka ,,Wszystkich nas czeka to samo, chu***y hip-hop", a według Michela Houellebecqa jest gorzej - nasz hip-hop jest tylko preludium do tego, żeby dekadenckie i pozbawione wyższej wartości teksty kultury zaprowadziły nas w miejsce, gdzie naszej cywilizacji zostanie zaproponowany koniec. Koniec równie niezrozumiały, jak koniec Imperium Rzymskiego. Czy da się powstrzymać tę agonię? Lubię wierzyć, że tak, ale za pozycja nie wzmocniła mojej wiary...

Sporo pewnie po tej książce we mnie zostanie. Najbardziej chyba niezwykle trafnie sformułowane myśli, jak zestawienie problemów z erekcją z suchą pochwą.
Według Artura Rojka ,,Wszystkich nas czeka to samo, chu***y hip-hop", a według Michela Houellebecqa jest gorzej - nasz hip-hop jest tylko preludium do tego, żeby dekadenckie i pozbawione wyższej wartości teksty kultury...

Książka, której tragiczny dzień wydania zapewnił ogólnoświatową promocję. Siła tej futurystycznej powieści nie tkwi w języku czy pogłębionej psychologii poszczególnych postaci, lecz w trafności spostrzeżeń autora co do życia publicznego w Europie Zachodniej.
Losy narratora i głównego bohatera – przeciętnego naukowca, specjalisty w zakresie twórczości Jorisa-Karla Huysmansa zdają się być tylko tłem dla głównego elementu fabuły – przejęcia władzy przez radykałów, w tym przypadku islamskich. Autor trafnie pokazał, że bogate współczesne społeczeństwa zachodnie są dość leniwe i nie wykazują zbyt dużego zainteresowania sprawami publicznymi, o ile ich nie dotyczą. Te same od lat elity tradycyjnych partii politycznych nie przyciągają nowych wyborców, a tradycyjna lewica i tradycyjna prawica z nieudacznymi politykami tkwią od lat w tym samym miejscu. W takiej sytuacji nie trudno spowodować wejście do drugiej tury wyborów radykałom. Przynajmniej z jednej strony otwartym, a z drugiej strony ukrytym.
I ci otwarci są bardziej odpychający, więc ludzie wolą mniejsze zło, które jest bardziej stonowane, mówi okrągłymi zdaniami i robi bardziej przyjacielskie wrażenie. Zaś to ukryte puszcza oko do prawicy (tradycja, religia) i lewicy (prawa mniejszości, co prawda tylko narodowych i wyznaniowych, ale zawsze). I pozamiatane.
Później mamy mechanizm gotującej się żaby, który sprawdził i sprawdza się w wielu krajach. Zaczynają spokojnie, potem coraz bardziej odcinają kawałek po kawałku prawa obywateli, tak aby dotykały stopniowo tylko grup, a nie wszystkich od razu. A kiedy przyjdą po nas – nie będzie się miał kto upomnieć. No chyba, że damy się kupić – kasą, stanowiskiem, splendorem czy nawet świętym spokojem.
Dodatkowym atutem książki jest prosty i łatwy język – czyta się szybko, łatwo połykając fabułę. Może nawet za łatwo, tak samo, jak akceptować zło, które akurat nas bezpośrednio nie dotyczy.

Książka, której tragiczny dzień wydania zapewnił ogólnoświatową promocję. Siła tej futurystycznej powieści nie tkwi w języku czy pogłębionej psychologii poszczególnych postaci, lecz w trafności spostrzeżeń autora co do życia publicznego w Europie Zachodniej.
Losy narratora i głównego bohatera – przeciętnego naukowca, specjalisty w zakresie twórczości Jorisa-Karla Huysmansa...

Gdy w rozmowach ze znajomymi, bądź w artykułach prasowych przewijało się nazwisko Michela Houellebecq'a pierwszym słowem, które przychodziło mi do głowy było słowo "skandal". Ten francuski pisarz był wielokrotnie krytykowany za obsceniczność, rasizm i islamofobię. Jego twórczość przez jednych doceniana i nagradzana u innych budzi niesmak i zażenowanie.

Postanowiłam więc sprawdzić po której ze stron stanę ja i dlatego sięgnęłam po książkę "Uległość", której wysłuchałam w formie audiobooka w bardzo dobrej interpretacji Adama Baumana.
Powieść ta jeszcze przed premierą była krytykowana za szerzenie nastrojów antyislamskich. Co ciekawe pojawiła się ona na księgarskich półkach w dniu zamachu na redakcję Charlie Hebdo w Paryżu, co tylko podgrzało atmosferę wokół niej. Jej bohaterem jest wykładowca akademicki, żyjący spokojny, żeby nie powiedzieć nudnym, życiem które kręci się wokół pracy, przelotnych romansów ze studentkami i spotkań towarzyskich z kolegami po fachu. Nie ma rodziny, przyjaciół i żyje z dnia na dzień podążając utartymi ścieżkami. Świat wokół niego też go specjalnie nie interesuje, a polityka nudzi. I choć ożywa się trochę gdy po raz pierwszy w historii Francji prezydentem zostaje muzułmanin Mohammed Ben Abbes, to szybko aklimatyzuje się do nowej rzeczywistości i zaczyna dostrzegać więcej zalet niż wad tego, że Francja zmienia się w kraj wyznaniowy.

To opowieść, którą można interpretować na wielu płaszczyznach. Dla większości czytelników jest to utwór islamofobiczny, mający przestrzec Zachód przed niedaleką przyszłością, kiedy to nasza kultura i wartości zniszczone zostaną przez islam. Powstaje jednak pytanie co to za wartości, bo obraz współczesnych Europejczyków nakreślony w tej książce to obraz zepsucia, rozpasania seksualnego i konformizmu. Język, którym operuje autor i obrazy, które kreśli dla wielu mogą okazać się zbyt dosadne i wulgarne jednak doskonale obrazują jego tezę. I choć kilka razy chciałam przerwać lekturę zmęczona chociażby dosadnością opisów łóżkowych igraszek głównego bohatera to muszę przyznać, że "Uległość" dała mi do myślenia. Nieprędko zapewne sięgnę po kolejne powieści Michela Houellebecq'a, ale nie dziwi mnie, że jego twórczość jest tak często komentowana nie tylko w jeśli chodzi o jej wartość literacką.

Audiobook (czytał Adam Bauman)

Gdy w rozmowach ze znajomymi, bądź w artykułach prasowych przewijało się nazwisko Michela Houellebecq'a pierwszym słowem, które przychodziło mi do głowy było słowo "skandal". Ten francuski pisarz był wielokrotnie krytykowany za obsceniczność, rasizm i islamofobię. Jego twórczość przez jednych doceniana i nagradzana u innych budzi niesmak i zażenowanie.

Postanowiłam więc...

Dobra pod względem jakości czy stylu, obrzydliwa z perspektywy treści.

Omawiana w materiale od 22:47.

Dobra pod względem jakości czy stylu, obrzydliwa z perspektywy treści.

Omawiana w materiale od 22:47.

Albo dobra, albo ciut lepsza, taka jest dla mnie ta książka.
Pierwszy raz czytam Houellebecq'a. Jeśli poprzednie jego książki są conajmniej tak dobre jak ta, to zdecydowanie jeszcze po niego sięgnę.

Albo dobra, albo ciut lepsza, taka jest dla mnie ta książka.
Pierwszy raz czytam Houellebecq'a. Jeśli poprzednie jego książki są conajmniej tak dobre jak ta, to zdecydowanie jeszcze po niego sięgnę.

Powieść w swojej wymowie dramatyczna. Obnażająca katastrofalny poziom intelektualistów na tak zwanym Zachodzie.

Powieść w swojej wymowie dramatyczna. Obnażająca katastrofalny poziom intelektualistów na tak zwanym Zachodzie.

Ciekawe, wciągające, ale za grzeczne.

Ciekawe, wciągające, ale za grzeczne.