Nie jest to najlepsze co Pratchett ma do zaoferowania. Mimo że mniej chaotyczna niż poprzednie powieści, to autor jeszcze nie osiągnął tego poziomu budowania postaci, który prezentuje w późniejszej twórczości. Motywacje i działania bohaterów są niekonsekwentne, a komedia - mimo że udana - jeszcze potrzebuje szlifów. Niemniej charakterystyczny styl jest już wyraźny i książkę czyta się dość przyjemnie w pociągu czy samolocie, nawet jeśli w repertuarze autora istnieją solidniejsze pozycje.

Nie jest to najlepsze co Pratchett ma do zaoferowania. Mimo że mniej chaotyczna niż poprzednie powieści, to autor jeszcze nie osiągnął tego poziomu budowania postaci, który prezentuje w późniejszej twórczości. Motywacje i działania bohaterów są niekonsekwentne, a komedia - mimo że udana - jeszcze potrzebuje szlifów. Niemniej charakterystyczny styl jest już wyraźny i książkę...

Moje I spotkanie z Pratchettem kilka lat temu nie zaowocowało udaną relacją. Jednak postanowiłem spróbować jeszcze raz i...wkręciłem się w świat dysku, styl autora, jego inteligentny dowcip. Poleca, super lektura by dać umysłowi odlecieć i odpocząć

Moje I spotkanie z Pratchettem kilka lat temu nie zaowocowało udaną relacją. Jednak postanowiłem spróbować jeszcze raz i...wkręciłem się w świat dysku, styl autora, jego inteligentny dowcip. Poleca, super lektura by dać umysłowi odlecieć i odpocząć

Równo-umagicznienie jest trzecią książką ze świata Dysku. Po raz pierwszy mamy tu ukazaną historię niedotyczącą Rincewinda, choć dzieje się ona po wydarzeniach z Blasku Fantastycznego. Równo-umagicznienie otwiera nowy cykl, skupiający się na pewnej małej dziewczynce obdarzoną mocą magiczną. Pomijając świetnego Śmierć, to w historii pojawiają się dwie wybitne postaci kobiecie, które, mam nadzieję, pozostaną z nami przez resztę tego cyklu. Osobiście byłem bardzo zadowolony z tej zmiany scenerii i pomimo początkowych obaw, książka bardzo przypadła mi do gustu.

Jeśli komuś nie przypadła do gustu postać maga ciamajdy Rincewinda, to istnieją duże szanse, że ta książka pozwoli wam wsiąknąć w historię świata stworzonego przez Terry'ego Pratchetta.

Równo-umagicznienie jest trzecią książką ze świata Dysku. Po raz pierwszy mamy tu ukazaną historię niedotyczącą Rincewinda, choć dzieje się ona po wydarzeniach z Blasku Fantastycznego. Równo-umagicznienie otwiera nowy cykl, skupiający się na pewnej małej dziewczynce obdarzoną mocą magiczną. Pomijając świetnego Śmierć, to w historii pojawiają się dwie wybitne postaci...

Równo-umagicznienie to pierwsza książka z cyklu o wiedźmach w Świecie Dysku. Autor wprowadził mnie z humorem i zaciekawił swoim pomysłem. Pomimo wcześniejszych informacji, że akurat ta część nie jest jedną z najlepszych to dla mnie była całkiem niezłą. Skoro nie jest jedną z najlepszych to nie mogę się doczekać kolejnych, po które sięgam.

Równo-umagicznienie to pierwsza książka z cyklu o wiedźmach w Świecie Dysku. Autor wprowadził mnie z humorem i zaciekawił swoim pomysłem. Pomimo wcześniejszych informacji, że akurat ta część nie jest jedną z najlepszych to dla mnie była całkiem niezłą. Skoro nie jest jedną z najlepszych to nie mogę się doczekać kolejnych, po które sięgam.

Książka przeczytana ponownie po kilku latach i muszę przyznać, że wrażenie i odbiór tak samo pozytywne jak kiedyś. Uwielbiam humor Pratchetta, uwielbiam też cykl o wiedźmach, a ten tom jako go otwierający jest naprawdę dobry. Podczas czytania polubiłam Esk, a co do babci Weatherwax to nie ma nawet co się zastanawiać, ponieważ tej postaci nie da się nie lubić. Świat stworzony przez Pratchetta jest jednym z najciekawszych światów fantasy, nie ma co do tego żadnych wątpliwości. Pełen zabawnych wstawek, ciekawych koncepcji i oryginalnych rozwiązań. Z ręką na sercu polecam każdemu.

Książka przeczytana ponownie po kilku latach i muszę przyznać, że wrażenie i odbiór tak samo pozytywne jak kiedyś. Uwielbiam humor Pratchetta, uwielbiam też cykl o wiedźmach, a ten tom jako go otwierający jest naprawdę dobry. Podczas czytania polubiłam Esk, a co do babci Weatherwax to nie ma nawet co się zastanawiać, ponieważ tej postaci nie da się nie lubić. Świat...

Polecam serdecznie, z każdą kolejną częścią wsiadłam coraz bardziej w Świat Dysku. Początkowa byłam rozczarowana,że to nie kolejne przygody Rincewinda, ale z czasem babcia skradła moje serce 🙃

Polecam serdecznie, z każdą kolejną częścią wsiadłam coraz bardziej w Świat Dysku. Początkowa byłam rozczarowana,że to nie kolejne przygody Rincewinda, ale z czasem babcia skradła moje serce 🙃

Ta część Świata Dysku podobała mi się nieco mniej niż dwie poprzednie. Wydaje mi się, że głównym powodem jest dość powolny początek i postać Esk. Ze znacznie większym entuzjazmem śledziłam losy Babci Weatherwax, która musiała ratować swoją młodą podopieczną z tarapatów niż te fragmenty, które zostały poświęcone tylko Esk.
Ogólnie książka dobra. Bardzo lubię styl i humor Pratchetta, dlatego będę sięgała po kolejne powieści z cyklu.

Ta część Świata Dysku podobała mi się nieco mniej niż dwie poprzednie. Wydaje mi się, że głównym powodem jest dość powolny początek i postać Esk. Ze znacznie większym entuzjazmem śledziłam losy Babci Weatherwax, która musiała ratować swoją młodą podopieczną z tarapatów niż te fragmenty, które zostały poświęcone tylko Esk.
Ogólnie książka dobra. Bardzo lubię styl i humor...

"Równoumagicznienie" to zupełnie nowy rozdział w Świecie Dysku Terrego Pratchetta. Czwarta z kolei książka jest jednocześnie pierwszym tomem otwierającym podcykl o Wiedźmach.

Niestety jestem zmuszony przyznać, że póki co historie Straży podobały mi się bardziej. Koncept książki jest ciekawy, lecz do mnie nie przemawia jako całokształt.

Sama książka jest krótka, co oczywiście w znacznym stopniu wpływa na spłycenie fabuły, która mnie nie porwała.

Zabrakło również humoru tak bardzo obecnego w poprzednich częściach, ten oczywiście się tutaj pojawił, lecz odnoszę wrażenie, że było go zdecydowanie mniej.
Chociaż i tak kilka razy uśmiechnąłem się do książki, żarty jeśli już się pojawiają są wyrafinowane i na wysokim poziomie, po prostu poprzednie książki były nimi naszpikowane, tutaj są nam dawkowane.

Jeżeli chodzi o postacie; bardzo polubiłem Babcię Weatherwax i mam nadzieję że będzie jej dużo więcej w przyszłości. Co do rezolutnej małej wiedźmiej-magiczki... ma ona potencjał, więc jej wystąpienie w tej książce potraktuję jedynie jako wstęp.
Postacie drugoplanowe wypadają przeciętnie.
Pomysł z wykorzystaniem snów uważam za genialny, lecz nieco zmarnowany.

To książka wciąż dobra, tylko najzwyczajniej w świecie nie w moim guście.

"Równoumagicznienie" to zupełnie nowy rozdział w Świecie Dysku Terrego Pratchetta. Czwarta z kolei książka jest jednocześnie pierwszym tomem otwierającym podcykl o Wiedźmach.

Niestety jestem zmuszony przyznać, że póki co historie Straży podobały mi się bardziej. Koncept książki jest ciekawy, lecz do mnie nie przemawia jako całokształt.

Sama książka jest krótka, co...

Jak najbardziej godna polecenia książka ukazująca losy młodej Esk będącej pod opieką nietuzinkowej Babci Weatherwax.

Osobiście Esk przywodzi mi na myśl Ciri z Sagi o Wiedźminie - młoda, obdarzona dużymi zdolnościami nadnaturalnymi dziewczynka, która jednocześnie tak niewiele wie o otaczającym ją świecie.

Jej dziecięce, niemalże naiwne podejście do wielu rzeczy jest bardzo często najbardziej zdroworozsądkowe, na przekór rożnym dziwnym zasadom ustalonym kiedyś przez mądre głowy.

Bardzo przyjemna lektura, jest to moja druga książka z serii „Świata Dysku” jaką przeczytałem i podobnie jak po „Kolorze Magii” już jestem ciekaw kolejnej.

Jak najbardziej godna polecenia książka ukazująca losy młodej Esk będącej pod opieką nietuzinkowej Babci Weatherwax.

Osobiście Esk przywodzi mi na myśl Ciri z Sagi o Wiedźminie - młoda, obdarzona dużymi zdolnościami nadnaturalnymi dziewczynka, która jednocześnie tak niewiele wie o otaczającym ją świecie.

Jej dziecięce, niemalże naiwne podejście do wielu rzeczy jest...

Nie jest to moja pierwsza książka Pratchett'a. Czyta się ją szybko, przyjemnie i najczęściej ze sporym uśmiechem na twarzy (tak jak inne książki tego autora). Rezolutna i naiwna Esk; władcza i kierująca się głowologią babka Weatherwax; Fajtlapowaci magowie zamknięci w karykaturalnej akademii, zniewoleni swoimi tradycjami i jąkający się akademik Simmon, który dochodzi do podstaw istnienia świata sprowadzając tym samym na siebie i innych spore tarapaty.

Całość powieści dotyczy głównie przeciwstawianiu się niczym racjonalnie nie popartej tradycji. Jest to w końcu tylko zwyczaj i nie powinniśmy być w nią zapatrzeni jak w dogmat. Wyróżniają się dwa rodzaje magii, ta która bliższa jest ziemi, zajmuje się ona leczeniem, kontaktem z naturą i innymi umiejętnościami przydatnymi na co dzień (nie zawsze magicznymi). Zaklęcia magów dotyczą zaś samej natury świata i w swej abstrakcyjności w większości wypadków są pięknie bezużyteczne (chyba że mamy do czynienia z czarodzicielem). Każdy może się czegoś nauczyć od drugiej strony i wzajemne uprzedzenia mogą zostać zwalczone (choć to jedna strona zdaje się mieć przewagę).

Co tu więcej pisać? Pozostaje tylko usiąść w fotelu i zanurzyć się w świecie dysku ;).

Nie jest to moja pierwsza książka Pratchett'a. Czyta się ją szybko, przyjemnie i najczęściej ze sporym uśmiechem na twarzy (tak jak inne książki tego autora). Rezolutna i naiwna Esk; władcza i kierująca się głowologią babka Weatherwax; Fajtlapowaci magowie zamknięci w karykaturalnej akademii, zniewoleni swoimi tradycjami i jąkający się akademik Simmon, który dochodzi do...