Sięgnęłam po „Nie zdążę” chcąc dowiedzieć się z czego wynikają problemy polskich kolei. Brnąc przez każdy rozdział wyłapywałam fragmenty tej tak naprawdę prostej katastrofy. Niestety, nie znając położenia większości miejscowości brakowało mi kontekstu. Gubiłam się też w skakaniu po nazwiskach różnych opiniodawców. Prywatne anegdoty trochę ułatwiały skomplikowaną treść, ale niewiele wnosiły do zrozumienia tematu. Pod koniec nareszcie ciekawie czytało mi się o opuszczonych ZNTK w Poznaniu, bo znam to miejsce, ale ostatni fantastyczny rozdział o Cesarstwie PKPu już zupełnie przechylił szalę w stronę rozczarowania.

Sięgnęłam po „Nie zdążę” chcąc dowiedzieć się z czego wynikają problemy polskich kolei. Brnąc przez każdy rozdział wyłapywałam fragmenty tej tak naprawdę prostej katastrofy. Niestety, nie znając położenia większości miejscowości brakowało mi kontekstu. Gubiłam się też w skakaniu po nazwiskach różnych opiniodawców. Prywatne anegdoty trochę ułatwiały skomplikowaną treść, ale...

Poraża ogrom barier komunikacyjnych i wykluczenia transportowego. Niby człowiek wie o tym, ale jak się czyta kolejne strony, to coraz szerzej otwiera oczy...
"Na kolei są cztery obszary problemowe: wiosna, lato, jesień i zima. Jest też problem uniwersalny: Pasażer".
"Wungiel się łatwiej przewozi niż pasażera, bo wungiel nie narzeka, jak jest spóźniony".
No i wisienka na torcie:
"Jeden z dyrektorów został oskarżony o mobbing pracowniczy, bo dyrektor wyznaczał zadanie i oczekiwał, że zostanie to zrealizowane w określonym czasie"...
No skandal 😉

Poraża ogrom barier komunikacyjnych i wykluczenia transportowego. Niby człowiek wie o tym, ale jak się czyta kolejne strony, to coraz szerzej otwiera oczy...
"Na kolei są cztery obszary problemowe: wiosna, lato, jesień i zima. Jest też problem uniwersalny: Pasażer".
"Wungiel się łatwiej przewozi niż pasażera, bo wungiel nie narzeka, jak jest spóźniony".
No i wisienka na...

Reportaż o różnych aspektach transportu - nie tylko o wykluczeniu transportowym, choć to najmocniejszy temat. W wielu miejscach w Polsce bez samochodu się nie da żyć. Ale też o mentalnym przywiązaniu do samochodu, nawet jeżeli jest wiele innych opcji przemieszczania się, to samochód jest oznaką pozycji społecznej i przeciętny Polak będzie bronił go jak niepodległości. Często widać to w internetowych komentarzach. Dużo o kolei - dlaczego tyle jej zlikwidowano, niestety...

Reportaż o różnych aspektach transportu - nie tylko o wykluczeniu transportowym, choć to najmocniejszy temat. W wielu miejscach w Polsce bez samochodu się nie da żyć. Ale też o mentalnym przywiązaniu do samochodu, nawet jeżeli jest wiele innych opcji przemieszczania się, to samochód jest oznaką pozycji społecznej i przeciętny Polak będzie bronił go jak niepodległości....

Pozycja o bardzo nietypowej tematyce. Bo chodzi o transport publiczny i wykluczenie transportowe w Polsce. Tym bardziej nietypowa, że autorem jest kobieta, bo zwykle to mężczyźni lubują się w rozkładaniu tematyki transportu na części pierwsze. A tu Pani Gitkiewicz napisała niezwykle rzetelny i wnikliwy reportaż, stosując przy tym przystępny język, dzięki czemu książkę przeczytać/posłuchać może każdy. Można chyba powiedzieć, że autorka dostrzegła naprawdę wszystko, co się tylko dało w tym temacie. Ciekawe ludzkie historie mieszają się tu z opowieściami pracowników transportowych, co daje nam pełny obraz sytuacji. Pocieszające jest to, że od 2019 roku, kiedy tę książkę napisano, trochę na plus się jednak zmieniło. I obyśmy ten kierunek utrzymali.

Pozycja o bardzo nietypowej tematyce. Bo chodzi o transport publiczny i wykluczenie transportowe w Polsce. Tym bardziej nietypowa, że autorem jest kobieta, bo zwykle to mężczyźni lubują się w rozkładaniu tematyki transportu na części pierwsze. A tu Pani Gitkiewicz napisała niezwykle rzetelny i wnikliwy reportaż, stosując przy tym przystępny język, dzięki czemu książkę...

Książka przykra, bo pokazuje w jakim stanie jest nasz, potrzebny krajowi jak układ krwionośny człowiekowi, transport publiczny. Świetnie napisana z rewelacyjnie poprowadzonymi rozmowami i genialnym researchem. Na szczęście czytając ją w 2024 roku z optymizmem stwierdzam że duża już część niektórych rozdziałów się dezaktualizuje i sytuacja się poprawia…

Książka przykra, bo pokazuje w jakim stanie jest nasz, potrzebny krajowi jak układ krwionośny człowiekowi, transport publiczny. Świetnie napisana z rewelacyjnie poprowadzonymi rozmowami i genialnym researchem. Na szczęście czytając ją w 2024 roku z optymizmem stwierdzam że duża już część niektórych rozdziałów się dezaktualizuje i sytuacja się poprawia…

ciekawa książka o transporcie publicznym i jak się w Polsce robi by się nie opłacało choć czegoś mi zabrakło

ciekawa książka o transporcie publicznym i jak się w Polsce robi by się nie opłacało choć czegoś mi zabrakło

Bardzo lekko i fajnie się czyta, nie jest przesycona statystykami, ale historiami zwykłych ludzi. Bardzo mi się podobała.

Bardzo lekko i fajnie się czyta, nie jest przesycona statystykami, ale historiami zwykłych ludzi. Bardzo mi się podobała.

Autorka reportażu bardzo mocno zaangażowała się w temat o którym pisała i to jest wielki plus. Widać, że dużo się przy nim napracowała, ale była to praca w większości przyjemna (takie miałam odczucia czytając tę książkę). Pokazuje ona prawdziwy problem, dla wielu- zwłaszcza dla posiadaczy samochodu- niewidoczny. Niestety Polska chyba jeszcze bardzo długo będzie borykać się z tym problemem, który niestety jest już tak stary, że po prostu został przez Polaków przyjęty do wiadomości i niestety został zapomniany przez polityków, którzy w większości jeżdżą samochodami i nie zauważają tego problemu. Może dzięki tej książce kiedyś się to zmieni. Ja jako osoba używająca przede wszystkim komunikacji publicznej tej miastowej jak i międzymiastowej, mam nadzieję, że w końcu się to zmieni. Według mnie powoli się to zmienia, ale niestety powoli. Na pewno dzięki autorce, która obiektywnie podeszła do tematu przedstawiając opinie różnych stron na jeden temat np. wytyka błędy partii rządzącej i opozycji, ale jak trzeba to chwali partię rządzącą lub opozycję, bez subiektywnego nacisku na którąś z partii, teraz będę inaczej podchodziła do pracy maszynisty, konduktora, kierowcy autobusu. Może z większym spokojem przyjmę informacje o tym, że spóźnia się ten pociąg nie wyładowując swoich żali na konduktora czy maszynistę, bo to nie ich wina, a większość z nich uważa swoją pracę za misję i czerpie satysfakcję z tego, że są potrzebni innym ludziom. Pewnie autorka, pisząc ten artykuł nie spowoduje, że nagle zwiększy się ilość kursów w Polsce, ale wpłynie na to jak pasażerowie będą od teraz postrzegać maszynistów i innych pracowników kolei.

Autorka reportażu bardzo mocno zaangażowała się w temat o którym pisała i to jest wielki plus. Widać, że dużo się przy nim napracowała, ale była to praca w większości przyjemna (takie miałam odczucia czytając tę książkę). Pokazuje ona prawdziwy problem, dla wielu- zwłaszcza dla posiadaczy samochodu- niewidoczny. Niestety Polska chyba jeszcze bardzo długo będzie borykać się...

Wykluczenie komunikacyjne, niby wiadomo o co chodzi i o czym jest ten reportaż, ale skala i przekrój szkód jakie powoduje, poraża.

Wykluczenie komunikacyjne, niby wiadomo o co chodzi i o czym jest ten reportaż, ale skala i przekrój szkód jakie powoduje, poraża.

Przeczytane czekając w Koluszkach na spóźnioną przesiadkę do Tomaszowa Mazowieckiego. Mam wrażenie, że momentami zbyt rozwlekle - ale mimo wszystko dla osób, nie interesujących się na codzień to świetny temat. Pewnie więcej bym jednak o tych busikach.

Przeczytane czekając w Koluszkach na spóźnioną przesiadkę do Tomaszowa Mazowieckiego. Mam wrażenie, że momentami zbyt rozwlekle - ale mimo wszystko dla osób, nie interesujących się na codzień to świetny temat. Pewnie więcej bym jednak o tych busikach.