Macie wśród ulubionych autorów takich, których książki określilibyście mianem nieodkładalnych? Jeśli uwielbiacie thrillery psychologiczne, które zabierają Wam z życia pół nocki, bo nie jesteście w stanie odłożyć historii, dopóki nie przeczytacie ostatniego słowa, to sięgnijcie po książki Karoliny Wójciak!

Z kryminałami i thrillerami mam w ostatnich latach spory problem. W tej kategorii jestem wyjątkowo wymagającą czytelniczką i ciężko mnie zaskoczyć i wprawić w efekt „WOW”. Karolina Wójciak z początku przyciągnęła mnie na swój profil serwowanymi na instastory pięknymi widokami z Kanady, ciekawostkami kulturalnymi, językowymi i opowieściami z życia fotografki. Gdy już wciągnęłam się w jej świat i życie sięgnęłam po jedną z jej książek i gdy tylko ją skończyłam, wiedziałam, że będę musiała przeczytać wszystkie poprzednie i następne.

„Koszmar” z początku opisu wydaje się historią, jakich pełno: mało atrakcyjna dziewczyna zakochuje się w przystojnym mężczyźnie, z którym wkrótce połączy ją romans… i gdybym nie znała twórczości autorki, przeszłabym raczej nad nią obojętnie. Jednak nikt nie zaskakuje czytelnika tak, jak Karolina Wójciak.

Przypuszczam, że tym razem to nie będzie książka „na weekend”, a książka na piątkowy wieczór. A co wpadnie mi w ręce na resztę dni? Kto wie… może zainspiruję się Waszymi lekturami!

Mam dziwne hobby, nie zrozumiesz – lubię czytać o tym, dlaczego nasz kraj wygląda tak, jak wygląda. Dlaczego polskie koleje wyglądają jak (nie)wyglądają (Karol Trammer), z jakiego powodu odcięliśmy część obywateli od możliwości swobodnej komunikacji (fenomenalne „Nie zdążę” Olgi Gitkiewicz), czy dlaczego zamiast zastanowić się jak najlepiej – funkcjonalnie, przestrzennie i dla ludzi – zaprojektować miasta, robimy to w taki sposób, że w niejednym mieście straszy. Ale straszą nie cmentarne duchy, a fatalna urbanistyka, nielogiczne ciągi komunikacyjne i kikuty drzew i zieleni, wypierane przez wszechobecny beton.

O tym ostatnim – betonie, który zalewa place i parki i niszczy w ten sposób polskie miasta – opowiada w swojej książce „Betonoza” Jan Mencwel. To ważny punkt widzenia, chociażby w kontekście zmian klimatycznych i faktu, że rozgrzane do czerwoności betonowe miasta nie dają choćby ułudy cienia, ani krzty ochłodzenia. A przed nami kolejne, upalne lato.

W najbliższy weekend zamierzam sięgnąć po książkę „Jagiellonowie. Złoty wiek” Sławomira Kopra. Choć o „złotym wieku” napisano już wiele, to epoka Jagiellonów nie przestaje zaskakiwać, cały czas rozpala naszą wyobraźnię. Cieszy mnie niezmiernie, iż temat powraca, gdyż jestem ciekawa kolejnych „smaczków” i ciekawostek.

A jest o czym czytać! Kontrowersje do dziś wzbudza postać królowej Bony, intryguje miłość Zygmunta Augusta i Barbary Radziwiłłówny, do dyskusji skłania rozwój demokracji szlacheckiej i przywilejów. Czy wszystko, co sądzimy o epoce to prawda? I jak to się stało, że wygasła dynastia Jagiellonów? O tym właśnie poczytamy w najnowszej książce znanego i lubianego autora.

Jeśli Was również fascynuje świat Jagiellonów, to koniecznie zapoznajcie się z artykułem „Kosztowny hołd pruski i niekompetentny król Ludwik Jagiellończyk – tak wyglądał koniec Jagiellonów” w serwisie Ciekawostki Historyczne.