Nic osobistego. Sprawa Janusza Walusia

Mocna rzecz, polecam nie tylko fanom literatury faktu.

Mocna rzecz, polecam nie tylko fanom literatury faktu.

Pokaż mimo to

Niezwykle wciągający reportaż autorstwa znanego publicysty C. Łazarewicza opowiadający o losach Janusza Walusia - Podhalanina o konserwatywnych poglądach, który w młodości wyemigrował z socjalistycznej Polski do RPA. Tam też dopuścił się morderstwa Chrisa Haniego, działacza komunistycznego, który, obok Nelsona Mandeli był w czasach apartheidu uosobieniem nadziei dla ciemiężonego ludu czarnoskórych zamieszkujących Południową Afrykę. Łazarewicz w swojej książce ukazał nam drugie dno sprawy Walusia, która stała się metaforą starć różnych nurtów politycznych w społeczeństwie. Nie sposób jest nie oddać się po jej lekturze refleksji nad sensem walki o swoje ideały i granicach, jakie wówczas można przekroczyć.

Niezwykle wciągający reportaż autorstwa znanego publicysty C. Łazarewicza opowiadający o losach Janusza Walusia - Podhalanina o konserwatywnych poglądach, który w młodości wyemigrował z socjalistycznej Polski do RPA. Tam też dopuścił się morderstwa Chrisa Haniego, działacza komunistycznego, który, obok Nelsona Mandeli był w czasach apartheidu uosobieniem nadziei dla...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po lekturze historii Grzegorza Przemyka ta książka rozczarowuje. Mało w niej emocji, jakaś taka płytka jest. Zapis rozmów autora z Walusiem pozbawiony jest tej refleksyjnej jakości jaką autor potrafi wydobyć z historii.

Po lekturze historii Grzegorza Przemyka ta książka rozczarowuje. Mało w niej emocji, jakaś taka płytka jest. Zapis rozmów autora z Walusiem pozbawiony jest tej refleksyjnej jakości jaką autor potrafi wydobyć z historii.

Pokaż mimo to

opisuje sprawę
i robi to dobrze- nie wyraża sądów, tylko przedstawia

mnie najbardziej zaintrygował kontekst
miejsca, apartheidu, polityczno- społeczny..
teraz czuję się jakby mi ktoś zdjął maskę niewiedzy

w efekcie gryzie mnie, trapi, dręczy ..co ludzie ludziom robili/ robią ..

opisuje sprawę
i robi to dobrze- nie wyraża sądów, tylko przedstawia

mnie najbardziej zaintrygował kontekst
miejsca, apartheidu, polityczno- społeczny..
teraz czuję się jakby mi ktoś zdjął maskę niewiedzy

w efekcie gryzie mnie, trapi, dręczy ..co ludzie ludziom robili/ robią ..

Pokaż mimo to

Kolejny dobrze napisany reportaż Cezarego Łazarewicza (po genialnym "Żeby nie było śladów"), który nie pozwala przejść koło niego obojętnym. Sama historia nie była mi znana, ale tutaj ciekawsze są nawet same uwarunkowania polityczne, realia tych czasów i to, co kierowało Januszem Walusiem do popełnienia tego czynu.

Bardzo ciekawym wątkiem było też pokazanie swoistych "usprawiedliwień", które wymieniają obrońcy Walusia (to przecież nie było "nic osobistego"). Tłumaczą nawet, że chciał zapobiec wojnie domowej i eskalacji przemocy w kraju. Autor porusza te wszystkie kwestie, przytacza także rozmowy z rodziną, osobami związanymi z każdą ze stron i całe tło sytuacji.

Patrząc na to, co dzieje się dzisiaj w polskiej polityce i pojawiających się co rusz kolejnych fanatykach (vide morderstwo prezydenta Pawła Adamowicza czy motyw filmu Hejter) aż strach pomyśleć, czy takich ludzi jak Waluś nie będzie coraz więcej.

Kolejny dobrze napisany reportaż Cezarego Łazarewicza (po genialnym "Żeby nie było śladów"), który nie pozwala przejść koło niego obojętnym. Sama historia nie była mi znana, ale tutaj ciekawsze są nawet same uwarunkowania polityczne, realia tych czasów i to, co kierowało Januszem Walusiem do popełnienia tego czynu.

Bardzo ciekawym wątkiem było też pokazanie swoistych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Aż trudno uwierzyć, że to dzieje się naprawdę, ze ten sam człowiek jest mordercą i bohaterem. Polecam wszystkim, którzy lubią wierzyć, ze podział na dobro i zło jest w świecie łatwy do odróżnienia.

Aż trudno uwierzyć, że to dzieje się naprawdę, ze ten sam człowiek jest mordercą i bohaterem. Polecam wszystkim, którzy lubią wierzyć, ze podział na dobro i zło jest w świecie łatwy do odróżnienia.

Pokaż mimo to

Bardzo dobry reportaż pozostawiający czytelnikowi przestrzeń do własnej oceny czynu Walusia.
O audiobooku: profesjonalny lektor z przyjemnym, ciepłym głosem. Początkowo uznałem, że taki dobroduszny głos czytający pierwszoosobowe kwestie Walusia wymusza pozytywne postrzeganie bohatera reportażu, ale autor właśnie jako sympatycznego opisuje zabójcę Chrisa Haniego, więc jest to jak najbardziej na miejscu. Trochę drażniła mnie zbyt aktorska i nieprzystająca do całości, interpretacja rozmowy ze schorowanych duchownym.

Bardzo dobry reportaż pozostawiający czytelnikowi przestrzeń do własnej oceny czynu Walusia.
O audiobooku: profesjonalny lektor z przyjemnym, ciepłym głosem. Początkowo uznałem, że taki dobroduszny głos czytający pierwszoosobowe kwestie Walusia wymusza pozytywne postrzeganie bohatera reportażu, ale autor właśnie jako sympatycznego opisuje zabójcę Chrisa Haniego, więc jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

mało porywająca historia tzw. pożytecznego idioty, który próbował zmienić historię świata
niestety, jak to bywało w naszej polskiej historii, doczekamy się jego kanonizacji i pomników. ech

mało porywająca historia tzw. pożytecznego idioty, który próbował zmienić historię świata
niestety, jak to bywało w naszej polskiej historii, doczekamy się jego kanonizacji i pomników. ech

Pokaż mimo to

Ważna książka, w warstwie faktograficznej dotyczącej sprawy Walusia wydaje mi się rzetelna, chyba że o czymś nie wiem, czego wykluczyć nie mogę.
W warstwie komentatorskiej: z mojego punktu widzenia stronnicza, marksistowska i nie do przyjęcia.
Autor będąc skrajnym marksistą ma jednak prawo do swoich opinii, choć mogą one zagotować człowieka nawet na Antarktydzie, ponieważ zawierają stronnicze, a podług mnie – kłamliwe informacje o naszym kraju, współgrające z kłamstwami rozpowszechnianymi przez wrogie nam siły i zmarksizowane już dokumentnie kraje europejskie. W Polsce, tak doświadczonej zbrodniami faszystowskiego nazizmu i bolszewickiego komunizmu, przynajmniej w porównaniu ze światłymi demokracjami krajów zachodnich i USA – po prostu faszystów i nazistów nie ma. Chyba, że wy, marksiści ich wyhodujecie, żebyście potem mieli kogo zwalczać i pluć na Polskę. Pisanie o Marszu Niepodległości, jako o marszu faszystów jest, proszę pana skandaliczne i powinien się pan spalić ze wstydu.
Co mam teraz komentować?
Może zacznijmy od tych rzeczy, z którymi łatwo moglibyśmy się zgodzić z Autorem, bo sam o nich w książce napisał.
Afrykańska Komisja Pojednania po przejęciu władzy przez Mandelę amnestionowała wielu prawdziwych ciężkich zbrodniarzy i terrorystów, w szczególności osoby, które podkładały bomby podczas zamachów terrorystycznych, w których ginęli przypadkowi ludzie; jak też oprawców ze służby bezpieczeństwa, winnych śmierci i tortur. Nie amnestionowała Walusia, który zabił jednego człowieka, celowo, z powodów politycznych i uważając na to, by nie zginął nikt inny, przypadkowy, nawet pani świadek, którą widział podczas dokonywania zabójstwa i która go potem zadenuncjowała organom ścigania.
Jeśli każdy powinien być równy wobec prawa – to mamy właśnie pierwszą niesprawiedliwość.
Przedwcześnie zwolniono z więzienia wielu zbrodniarzy, w szczególności masowego mordercę, który zamordował o ile dobrze pamiętam trzy albo cztery tysiące osób, a nie zwolniono w tym czasie Walusia.
To druga nierówność wobec prawa.
W końcu sąd orzekł, że Waluś ma być zwolniony warunkowo, ale minister sprawiedliwości (niesprawiedliwości?), komunista, koleś bandziorka komunistycznego zabitego przez Walusia - mając w głębokim poważaniu, w tylnej części ciała wyrok sądowy - Walusia nie zwolnił, wyroku sądu nie wykonał. Dlaczego? Nie – bo nie, nie - bo mógł to zrobić będąc komunistycznym aparatczykiem rządzącej bolszewickiej partii komunistycznej.
Nie wykonywanie wyroków sądowych, to kolejna kpina ze sprawiedliwości i trzecia nierówność wobec prawa.
I to wszystko należy zauważyć nawet jeśli uznamy, że wyrok sądowy za zabójstwo był słuszny, nawet wtedy gdy uznamy po prostu, że nie wolno nikogo zabijać dokonując oceny moralnej drugiego człowieka. Nawet wtedy musimy uznać: że wobec wszelkich niesprawiedliwości, że relatywnie wobec innych osób wypuszczonych z więzień i ich przestępstw – Waluś powinien znaleźć się już na wolności. Bo albo wszyscy tak samo, albo nikt.
W wymiarze, w którym się z autorem nie zgadzamy jest ocena osoby, którą zabił Waluś. Dziennikarz zrobił z tego człowieka NIEOMAL szlachetnego bohatera. Z niniejszej książki dowiadujemy się jednak, że ta wspaniała, szlachetna postać, to terrorysta szkolony w ZSRR i NRD, a jakiego typu były to szkolenia, to nie trzeba się domyślać, są na to źródła historyczne. Jeśli prawdą jest także, że ów szef komunistycznej partii, z ideologią opartą na bolszewickim marksizmie wzywał do grabieży i masowego mordowania białych oraz aktów terrorystycznych, to już tak różowo być nie może z jego oceną. Chyba, że inne źródła, które o tym mówią – kłamią. Przyjmując w dobrej wierze wobec autora niniejszej książki, że kłamią, to jeśli Hani, szkolony w ZSRR i NRD zostałby prezydentem w miejsce Mandeli, można by sobie wyobrazić kierunek zmian w RPA. Czy Waluś zapobiegł możliwej katastrofie społecznej? Z drugiej strony - jeśli jednak Waluś po zabiciu Haniego zdecydowałby się na wyeliminowanie Mandeli, to z mojego punktu widzenia dramatycznie pogorszyłoby to jego ocenę jako bojownika antykomunistycznego, bo Mandela starał się unikać radykalizmu i wojny domowej, a może nawet tylko dzięki niemu nie doszło do dramatyczniejszych wypadków w okresie przełomowym.
Naprawdę trudne są wszelkie oceny czynu Walusia i jego konsekwencji.
Zmiany w RPA były nieuniknione, 10% mniejszość białych nie mogła dalej rządzić jednostronnie 90% większością czarnych. Chyba tylko stosując skrajną przemoc, ale to było coraz bardziej nie do przyjęcia. Biała mniejszość nie doprowadziła do wychowania i edukacji czarnej większości w taki sposób, by uchronić ich przed propagandą zaszczepiającą w nich bolszewicki komunizm, zatem ponosi winę za to co stało się potem, mianowicie państwo to zostało przejęte przez komunistów i systematycznie do dziś upada. Owoce marksizmu zawsze i wszędzie są takie same. Przemoc, korupcja, kradzież, niszczenie zdolności do pracy i zbrodnia. W Polsce oficjalnie rejestruje się corocznie mniej niż tysiąc zabójstw, natomiast w RPA co najmniej 19 tysięcy i są to w wielu wypadkach bandyckie napady na białą mniejszość. Biały rasizm afrykanerów został zastąpiony przez barbarzyńską odmianę czarnego rasizmu, podkarmianego przez marksistów.
Każdy czytelnik książki czy po prostu użytkownik czytelniczego portalu może zapoznać się z informacjami w necie o dzisiejszej sytuacji w RPA. Kraj to trochę daleko położony od byłego Związku Sowieckiego, ale mechanizmy działania marksistów są jakoś nam dziwnie znajome… Przynajmniej znajome takim dziadom jak ja, co to wszystko pamiętają z młodych lat.
Bez względu na manipulacje ideologiczne autora-dziennikarza, książka jest warta przeczytania, gdyż w warstwie faktograficznej dotyczącej Walusia wydaje się rzetelna i widać ciężką pracę autora nad opracowywanym tematem.
Nie zgadzamy się w wielu kwestiach, Szanowny Autorze, ale przy wszystkich moich zastrzeżeniach serdecznie dziękuję Panu za napisanie tej książki.

Ważna książka, w warstwie faktograficznej dotyczącej sprawy Walusia wydaje mi się rzetelna, chyba że o czymś nie wiem, czego wykluczyć nie mogę.
W warstwie komentatorskiej: z mojego punktu widzenia stronnicza, marksistowska i nie do przyjęcia.
Autor będąc skrajnym marksistą ma jednak prawo do swoich opinii, choć mogą one zagotować człowieka nawet na Antarktydzie, ponieważ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ze względu na emocje jakie wzbudza zabójstwo Chrisa Haniego i dalsze losy jego zabójcy, temat wydawał się reporterskim samograjem i stąd trochę obawiałem się tej pozycji. Co więcej można z niej wycisnąć, ponadto co już zostało powiedziane czy napisane?

Okazało się, że moje obawy były niepotrzebne. Opowieść o, jak niektórzy go nazywają, „ostatnim żołnierzu wyklętym”, drodze jaka zawiodła go z małopolskiej wsi pod dom lidera Południowoafrykańskiej Partii Komunistycznej oraz dalsze losy w więzieniu przedstawione są w fascynujący sposób. To co jest największą siłą tej książki, to wielogłos rozmówców Łazarewicza. Mamy opowieść samego Janusza Walusia, jego rodziny, znajomych i przyjaciół, dyplomatów, polityków, dziennikarzy opisujących zamach, rodziny jego ofiary. Obraz samego Walusia, motywacji jego zbrodni i pokucie wyłaniający się z tych opowieści trudno uznać za spójny.

I to jest największa siła tej książki, pokazująca, że być może wszystko co dotychczas wiedzieliśmy o tej sprawie i Januszu Walusiu trzeba będzie kiedyś wziąć w cudzysłów. Być może oficjalna wersja procesu demokratyzacji w RPA jest, jak mawiał Napoleon Bonaparte o historii w ogóle, uzgodnionym zestawem kłamstw. I za te zasianie wątpliwości jestem Łazarewiczowi wdzięczny, bo to sprawa dużo bardziej fascynująca niż toczący się spór o ocenę czynu Janusza Walusia.

Ze względu na emocje jakie wzbudza zabójstwo Chrisa Haniego i dalsze losy jego zabójcy, temat wydawał się reporterskim samograjem i stąd trochę obawiałem się tej pozycji. Co więcej można z niej wycisnąć, ponadto co już zostało powiedziane czy napisane?

Okazało się, że moje obawy były niepotrzebne. Opowieść o, jak niektórzy go nazywają, „ostatnim żołnierzu wyklętym”,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to