Wyzwanie czytelnicze na lipiec

Literatura wakacyjno - leżakowa idealna, używając tego sformułowania książki absolutnie nie dyskredytuję. Odnośnie literatury na leżak jestem szczególnie wymagająca. Nie pasuje mi jak jest zbyt ciężka, wymaga ode mnie ekwilibrystyki umysłowej i pełnego skupienia, a drugiej strony strony nie może być infantylna i płytka oraz obrażać inteligencji czytelnika (jak to pięknie ujęła w jednej z opinii moja koleżanka z LC, Basiu, pozdrawiam). Musi mnie satysfakcjonować od strony poznawczej, wzbudzać emocje i zaskoczyć. Żebym nie miała poczucia czytania dla czytania, dla zabicia czasu, ble-ble-ble.
Wszystko co lubię, czego się nie spodziewałam, znalazłam w „Malowane henną”. Indie od nieznanej mi strony, romans, dylematy i coś co lubię najbardziej - motyw silnej, nietuzinkowej kobiety, pracującej w nieznanym w Polsce zawodzie. To opowieść o 30-letniej, wywodzącej się z nizin społecznych Lakszmi, która zarabia na życie i lepszą przyszłość zdobiąc ciała bogatych kobiet. Jest przy tym doskonałą zielarką i świeżo upieczoną siostrą. Ale przede wszystkim hennistką i to nie byle jaką. Wręcz artystką, która ze swojego fachu uczyniła sztukę, a do profesji podchodzi bardzo poważnie i nowatorsko - oferuję usługę „all inclusive”. Oprócz tego, że na ciałach klientek wykonuje prawdziwe dzieła sztuki, podczas zabiegu - rytuału henny dba o walory estetyczne otoczenia, dołącza oprawę muzyczną, własnoręcznie przygotowany przemyślany poczęstunek oraz usługę psychoterapeutyczną. Jest spowiednikiem i lekarzem dusz dla swoich klientek. Nic dziwnego, że terminarz ma wypełniony po brzegi. Do czasu…Jej marzeniem jest wybudować własny dom i robi ile tylko się da, bardziej lub mniej etycznie, ale w dobrej wierze. I zawsze z poczuciem godności. Osiąga tyle, ile tylko w nieprzyjaznym dla samotnych kobiet kraju można osiągnąć. Taka to niezłomna kobieta.

W tle Indie lat 50., krótko po odzyskaniu niepodległości, różowe miasto z Pałacem Wiatrów, pałac mahardży, na którego dachu powiewają dwie flagi, a właściwie jedna i ćwierć, a na wyposażeniu znajdują się kilkusetlitrowe srebrne kadzie, w których maharadża przewoził wodę z Gangesu – do picia w czasie wizyt w Anglii (jako pobożny hinduista nie pił angielskiej wody).
Nie brak też rezydencji indyjskiej arystokracji, domów klasy średniej, dzielnic biedoty, nor nędzarzy, burdeli, bazarów, zróżnicowanego Jaipuru. Bogactwo i skrajna nędza. Do tego żywy obraz ludzi - klas i kast, miejsca kobiet w męskim świecie oraz wpływów, jakie pozostawili po sobie Brytyjczycy.

Piękna historia, wciąga od pierwszego rozdziału. Jak każda dobra książka o Indiach urzeka zapachami, barwami, egzotycznymi smakami. Ma w sobie trochę z przewodnika, trochę z bajki o Kopciuszku, dużo treści poznawczych oraz postaci, z którymi łatwo się zaprzyjaźnić, mój faworyt to kilkuletni, obrotny Malik.
Czy oprócz tych achów i ochów książka ma jakieś defekty? No jakieś tam ma, ale ogólnie tak mi się podobało, że nie chce mi się o nich pisać ani myśleć.
Książka czyta się sama. Dla mnie lektura idealna.

Wyzwanie czytelnicze na lipiec

Literatura wakacyjno - leżakowa idealna, używając tego sformułowania książki absolutnie nie dyskredytuję. Odnośnie literatury na leżak jestem szczególnie wymagająca. Nie pasuje mi jak jest zbyt ciężka, wymaga ode mnie ekwilibrystyki umysłowej i pełnego skupienia, a drugiej strony strony nie może być infantylna i płytka oraz obrażać...