rozwińzwiń

Córy Ziemi

Okładka książki Córy Ziemi Alaitz Leceaga Patronat Logo
Patronat Logo
Okładka książki Córy Ziemi
Alaitz Leceaga Wydawnictwo: Albatros literatura obyczajowa, romans
544 str. 9 godz. 4 min.
Kategoria:
literatura obyczajowa, romans
Tytuł oryginału:
Las hijas de la tierra
Wydawnictwo:
Albatros
Data wydania:
2021-05-05
Data 1. wyd. pol.:
2021-05-05
Liczba stron:
544
Czas czytania
9 godz. 4 min.
Język:
polski
ISBN:
9788382154177
Tłumacz:
Jerzy Żebrowski
Tagi:
władza kobiety winnice rodzinny interes tajemnice walka
Średnia ocen

7,7 7,7 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oficjalne recenzje i

Wichrowe winnice



841 1 310

Oceny

Średnia ocen
7,7 / 10
354 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
439
418

Na półkach:

słabsza od "las zna twoje imię" bo mniej realna. Wątek matki dziewczynek, wszystkich opisanych w książce zabójstw jak również wątek podrzucenia męskiego niemowlaka, a za wszelką cenę zatrzymanie następnego niemowlaka, wątek przyjaznego bogatego małoletniego rodzeństwa z Francji, które w ciemno inwestuje w suchą połać hiszpańskiej nieurodzajnej ziemi, wątek silnej żony burmistrza, która potem jednego dnia wylatuje z domu na słowo przybłędy, wątek ponownego przyjęcia pod dach swojego rodzonego pełnoletniego syna, a w tym samym czasie robienie dokumentów, że jest on prawowitym synem innego dziedzica ziemskiego, wątek szarańczy w pudełkach itd. - wszystkie te wątki są nienaturalnie przesadzone, nielogiczne, bez poparcia i wyjaśnień. Ogólnie na miejscu autorki skupiłabym się na zwykłej historii o ciężkiej pracy farmerów na winnicach, książka zdecydowanie by zyskała.

słabsza od "las zna twoje imię" bo mniej realna. Wątek matki dziewczynek, wszystkich opisanych w książce zabójstw jak również wątek podrzucenia męskiego niemowlaka, a za wszelką cenę zatrzymanie następnego niemowlaka, wątek przyjaznego bogatego małoletniego rodzeństwa z Francji, które w ciemno inwestuje w suchą połać hiszpańskiej nieurodzajnej ziemi, wątek silnej żony...

więcej Pokaż mimo to

avatar
78
5

Na półkach:

Ksiazka dobrze sie czyta, historia wciaga - chociaz motyw matki "wieznia" byl slabym punktem...

Ksiazka dobrze sie czyta, historia wciaga - chociaz motyw matki "wieznia" byl slabym punktem...

Pokaż mimo to

avatar
1384
450

Na półkach: , , , , ,

Na początku trochę jak powieść gotycka, z czasem romansidło.
Banalne zakończenie.

Na początku trochę jak powieść gotycka, z czasem romansidło.
Banalne zakończenie.

Pokaż mimo to

avatar
1129
648

Na półkach:

„Córy ziemi” to druga książka, którą napisała Alaitz Leceaga i jednocześnie druga, którą miałam okazję przeczytać.

Koniec XIX wieku. W wielkiej, starej posiadłości Las Urracas mieszkają trzy siostry, które uważane są w miasteczku za opętane przez demona. Ziemia jest tak samo potępiona jak one, dlatego nie daje owoców i w winnicach Las Urracas od wielu lat nie wyprodukowano ani jednego wina. Gdy na światło dzienne zaczynają wychodzić rodzinne tajemnice, okazuje się, że demony tkwią nie tylko w siostrach..

Obie książki autorki są bardzo podobne, ponieważ poruszają temat silnych kobiet w czasach, kiedy nie miały praw i były dyskryminowane przez mężczyzn, jednak ta bardziej mi się podobała, bo poprzednia książka autorki tak skrajnie nie pokazywała żadnego przyjaznego mężczyzny, a tutaj się tacy jednak znaleźli. Jest to długa, powolna książka, która momentami może być nużąca, jednak jako całość wypada naprawdę dobrze. Myślę, że Albatros spokojnie mógłby wznowić książki tej autorki w Serii Butikowej, bo ma właśnie taki gotycki klimat, który często możemy w niej znaleźć.

Mrok, rodzinne tajemnice i walka o władzę to tylko niektóre elementy, które możemy znaleźć w tej książce, a fascynują na tyle mocno, że chce się ją czytać dalej, chociaż nie czyta się jej lekko i przyjemnie, bo jest przepełniona chęcią zemsty i nienawiścią. Myślę, że nie będzie to książka dla każdego, bo nie jest najprzystępniejsza do czytania, ale według mnie warto po nią sięgnąć.
https://www.instagram.com/p/CybcLaWtis_/

„Córy ziemi” to druga książka, którą napisała Alaitz Leceaga i jednocześnie druga, którą miałam okazję przeczytać.

Koniec XIX wieku. W wielkiej, starej posiadłości Las Urracas mieszkają trzy siostry, które uważane są w miasteczku za opętane przez demona. Ziemia jest tak samo potępiona jak one, dlatego nie daje owoców i w winnicach Las Urracas od wielu lat nie...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1330
793

Na półkach:

„ Oto prawdziwe zło, którym jesteśmy obarczone : okrucieństwo.” (str.122)

Jest to przepiękna słodko- gorzka historia sióstr zamieszkałych z zrujnowanym zamku, w którym wraz z nimi mieszkały demony i upiory, straszące siostry na każdym kroku. To historia o opętanych kobietach, „ wiedźmach o ognistych włosach” nad którymi ciążyła klątwa. Cioteczna babcia popełniła samobójstwo mając zaledwie 19 lat. Winnice, otaczające pałac od dwudziestu lat były jałowe.

Dzieci po śmierci matki wychowywała surowa i despotyczna cioteczna babcia. Pałac był pełen tajemnic, głosów, krzyków. Okoliczni mieszkańcy traktowali rodzinę z pogardą. Najstarsza siostra miała brata bliźniaka, który był bufonem zapatrzonym w siebie. Uwielbiał być podziwianym i docenianym. Widział siebie jako właściciela majątku. Sprawował władzę nad życiem sióstr. Nikt nie mógł mu się sprzeciwić. Był zwyrodnialcem, pozbawionym skrupułów. Swoją siostrę bliźniczkę zmusił by została jego kochanką. Planował ich wspólną przyszłość. „Ty przegrywasz ja wygrywam” często słyszała to zdanie z ust swojego brata.

Średnia siostra miała talent do chemii. Przyrządzała różne mikstury posiłkując się zapiskami z dziennika matki. Interesowały ją kobiety, za co bardzo odpokutowała. Najmłodsza z sióstr była osobą uzdolniona, lecz obciążoną psychicznie jak jej matka. Potrafiła przewidzieć przyszłość. Wszystkie siostry były na swój sposób uzdolnione.
W rodzie panowało okrucieństwo przekazywane w genach kolejnym pokoleniom. A ból był dziedzictwem kobiet z rodu. Siostry nie były sobie bliskie. Dopiero kiedy stawiały czoła niemiłym okolicznościom i apodyktycznemu bratu zwarły siły. Brat robił wszystko by rozdzielić siostry. Dzięki swoim staraniom powoli realizował swój plan.

Życie rodziny opierało się na kłamstwie. Wiele złego działo się w powieści. Zjawy materializują się wyrządzając kolejne zło. Najstarsza siostra stała się dziedziczką rodu. Straszne wydarzenia, które miały miejsce otworzyły siostrom drogę do wolności. Chwilami los się do nich uśmiechał. By za chwilę pogrążyć je ponownie. Z czasem siostrom działo się coraz lepiej. Były uparte i dążyły do osiągnięcia zamierzonych celów. Musiały jednak pokonywać przeszkody, jakie nieżyczliwi ludzie stawiali na ich drodze. Stały się odważne, walczyły o swoją posiadłość, unowocześniały ją. Próbowały wcielać swoje pomysły, by zmodernizować miejscowość. Sprzeciwiały się konserwatywnym rządom burmistrza i jego małżonki. Stopniowo zyskiwały poparcie tamtejszej ludności.

Dzięki swojej pracy i zabiegom a także cierpliwości winnica po dwudziestu jałowych latach obudziła się wydając zbiory. Najstarsza siostra miała wyjątkowy dar do wskrzeszania wszystkiego co umarło i nie rokowało już nadziei.
Dzięki wsparciu finansowemu francuskiego rodzeństwa i zawziętości sióstr winnica rozkwita, a wino staje się sławne.
Dramatyzm powieści nasila się z każdą obróconą kartką. I trzyma w napięciu do końca. Polecam lekturę. Na pewno nie będzie to stracony czas i na długo pozostanie w pamięci czytelnika.

„ Oto prawdziwe zło, którym jesteśmy obarczone : okrucieństwo.” (str.122)

Jest to przepiękna słodko- gorzka historia sióstr zamieszkałych z zrujnowanym zamku, w którym wraz z nimi mieszkały demony i upiory, straszące siostry na każdym kroku. To historia o opętanych kobietach, „ wiedźmach o ognistych włosach” nad którymi ciążyła klątwa. Cioteczna babcia popełniła...

więcej Pokaż mimo to

avatar
454
248

Na półkach: ,

Alaitz Leceaga „Córy ziemi”

Przeszłabym koło tej książki zapewne, gdyby nie recenzja osoby, co do której gustu nie mam zastrzeżeń. Właściwie trochę szkoda, że tak mało o niej słychać, bo „Córy ziemi” mnie zabrały do Hiszpanii, 1889 roku, gdzie spędziłam naprawdę dobry czas.

Winnice Las Urracas to miejsce zamieszkania trzech sióstr i najstarszego brata – Rafaela. Dom pełen tajemnic, sekretów, a przede wszystkim wyjątkowego pecha, bowiem Las Urracas jest jedyną winnicą w okolicy, gdzie od lat nie ma zbiorów. Susza je trawiąca wydaje się być przekleństwem dla rodziny Veltrán-Belasco. Czy to może być spowodowane faktem iż siostry mają rude włosy? Nazywane czarownicami, są odrzucone przez mieszkańców San Dionisio i muszą w czasach tak nieprzyjaznym kobietom udowadniać swoją siłę, i to że mają zmysł do interesów.

Klimat narzucony od pierwszych stron zabiera czytelnika do krainy walki o przetrwanie. San Dionisio jest sterowane przez aroganckiego, uprzedzonego burmistrza, niechęci mieszkańców do mądrych i odważnych kobiet – które odważyły się na niezwykły krok – podjęcie walki o samodzielność. W czasach kiedy kobietom było to wszystko zabronione, ten czyn wydaje się czystym szaleństwem. A jednak, one tego dokonują, mimo piętrzących się przeciwności losu.

Nie mogło zabraknąć wątku miłosnego, ale i dramatu, bólu który roznosi się na łamach niniejszej historii, jednak to wszystko tylko pokazuje skalę historii, która w żaden sposób nie może być nazwana „babskim czytadłem”. Historia rodu Veltrán-Belasco fascynuje i mimo że są nużące fragmenty, jako całość się naprawdę dobrze broni. Leceaga ukazuje skomplikowane relacje międzyludzkie, namiętności, walkę o władzę w myśl „po trupach do celu”, i siłę bezinteresownej miłości sióstr która wyłania się z każdej kolejnej strony.

To książka godna zwrócenia uwagi, chociaż po prawdzie – okładka, nie zachęca. Jest zbyt banalna, ale na szczęście treść wynagradza.

Polecam. 7/10

Alaitz Leceaga „Córy ziemi”

Przeszłabym koło tej książki zapewne, gdyby nie recenzja osoby, co do której gustu nie mam zastrzeżeń. Właściwie trochę szkoda, że tak mało o niej słychać, bo „Córy ziemi” mnie zabrały do Hiszpanii, 1889 roku, gdzie spędziłam naprawdę dobry czas.

Winnice Las Urracas to miejsce zamieszkania trzech sióstr i najstarszego brata – Rafaela. Dom pełen...

więcej Pokaż mimo to

avatar
138
64

Na półkach: , , ,

Moim zdaniem jedna z lepszych książek jakie czytałam. Trafi na pewno do zestawienia moich ulubionych. Wybitna pod każdym względem.
Cudowna historia trzech sióstr w czasach kiedy kobiety nie miały głosu, a ludzie byli przesądni. Każda z sióstr była inna, cudownie wykreowana, ale to co łączy Glorię, Teresę i Veronicę to miłośc oraz chęć walki ze światem. W trakcie czytania obserwujemy jak bohaterki zmieniają się w wyniku wydarzeń. Wykreowana, przez autorkę, relacja między siostrami jest cudowna, nierozerwalna, wręcz magiczna.
Innym przykładem relacji wytworzonej przez autorkę, jest relacja Glorii z Rafaelem. Okropnie toksyczna, niezdrowa. Rafael sam w sobie jest jednym z najbardziej znienawidzonych przeze mnie postaci wśrod wszystkich książek jakie czytałam. Bezwzględny, zapatrzony w siebie, manipulatorski dupek.
Klmiat, utrzymujący się przez całą książke, jest genialnie zrobiony. Groza, tajemnica i mistyka wiszą w powietrzu.
Kocham powieści o silnych, łamiącyh stereotypy kobietach w czasach trudnyvh wtedy dla nich. W XIX wieku kobiety nie miały prawa głosu, nie liczyły się tak jak mężczyźnie, jednak bohaterki z tej powieści mają gdzieś te ograniczenia. Walczą z systemem i mężczyznami, udowadniając im, że są im równe, nie są kruche i słabe tak jak zakładali. Cudownie jest to zobrazowane kiedy patrzymy na Jimene, żonę burmistrza. Silna kobieta z jajami większymi niż jakikolwiek mężczyzna w mieście.
Widać, że pisząc tę książkę autorka wiedziała co robi. Fantastycznie zrobiona. W moim przypadku, książka idealna dla mnie. Książka wybitna w każdym calu.
Jedyne co bym poprawiła na miejscu autorki to zakończenie. Usunięcie 4 ostatnich stron pozostawiłoby nam gorzką końcówkę, ale moim zdaniem nadałoby to jeszcze więcej charakteru książce i na pewno pozostała by na wiele czasu w głowach czytaelników.
Mimo to i tak książka jest fantastyczna i gorąco ją polecam wszystkim !!!

Moim zdaniem jedna z lepszych książek jakie czytałam. Trafi na pewno do zestawienia moich ulubionych. Wybitna pod każdym względem.
Cudowna historia trzech sióstr w czasach kiedy kobiety nie miały głosu, a ludzie byli przesądni. Każda z sióstr była inna, cudownie wykreowana, ale to co łączy Glorię, Teresę i Veronicę to miłośc oraz chęć walki ze światem. W trakcie czytania...

więcej Pokaż mimo to

avatar
155
93

Na półkach:

,,Wszyscy mamy w sobie demona, który szepcze nam do ucha."

Hiszpania, 1889 rok. Region La Rioja ogarnięty jest dręczącą suszą, a winnice Las Urracas uważane za ziemię przeklętą. Wszyscy podejrzewają, że winę za klątwę ponoszą trzy, czerwonowłose córki właściciela posiadłości, a także inne kobiety z ich rodu. Z ich powodu piękny, przypominający pałac, dom oraz okoliczne tereny, w tym też winnice, zapadły w głęboki sen i stały się suchym, zakurzonym miejscem bez życia.

,,Córy ziemi" to piękna i klimatyczna opowieść, idealna na fanów realizmu magicznego. Mamy w niej elementy grozy, zbrodnie, sekrety rodzinne, romans i dużo dobrego wina.
Jest to mroczna i rozbudowana historia o dążeniu do władzy i zmaganiach kobiet w środowisku rządzonym przez mężczyzn. Pełna tajemnic, klątw i duchów z przeszłości. Zaskakująca i brutalnie szczera. Opowiada o mądrych, zaradnych kobietach, które nie boją się przeszkód zsyłanych im przez los (oraz ludzi z ich otoczenia). Trwają przy swoich przekonaniach i tym, co jest dla nich najważniejsze. Znajdują w sobie siłę nawet w najtrudniejszym momentach. Po wielu latach zamknięcia w domu, który był dla nich więzieniem, uwalniają się by wygrać ze swoimi demonami.

Książkę czyta się jednym tchem. Ma w sobie dużo akcji, więc nie sposób się przy niej nudzić. Porusza tematy, które uwielbiam. Jest świetnie napisana i na pewno zachwyci wiele osób, tak jak i mnie.

P.S. Ciekawostka - na końcu (w podziękowaniach),autorka dziękuje Florence Welch (Florence+The Machine) i przytacza cytat z jej piosenki - ,,It's hard to dance with the Devil on your back".

,,Wszyscy mamy w sobie demona, który szepcze nam do ucha."

Hiszpania, 1889 rok. Region La Rioja ogarnięty jest dręczącą suszą, a winnice Las Urracas uważane za ziemię przeklętą. Wszyscy podejrzewają, że winę za klątwę ponoszą trzy, czerwonowłose córki właściciela posiadłości, a także inne kobiety z ich rodu. Z ich powodu piękny, przypominający pałac, dom oraz okoliczne...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1575
1100

Na półkach: ,

Ciężka, mroczna, wręcz gotycka historia, w której kobiety walczą o swoje prawa. Warta przeczytania i przemyślenia

Ciężka, mroczna, wręcz gotycka historia, w której kobiety walczą o swoje prawa. Warta przeczytania i przemyślenia

Pokaż mimo to

avatar
851
549

Na półkach: , ,

,, Córy ziemi'' Alaitz Leceaga.❤Książka jest jeszcze mroczniejsza od poprzedniej powieści tej autorki ,,Las zna twoje imię''.Klimatem przypomina mi powieści Isabel Allende ,, Dom duchów'' , czy ,,Portret w sepii''.Gloria -główna bohaterka uważana jest za opętaną. Matka dziewczynek widziała demony, babka popełniła samobójstwo. Wszystkie siostry są rude, leworęczne i odmienne od reszty społeczeństwa. Gloria ma swój mroczny sekret, podobnie jak jej siostry Teresa i Veronica.Ojciec dziewczyn posiada plantacje winogron, ale winorośla od wielu lat nie owocują.Mieszkańcy miasteczka są przekonani, że plantacja umiera z powodu klątwy, która ciąży nad siostrami i omijają posiadłość z daleka. Książka ma mroczny klimat, trochę w niej grozy, trochę tajemnic i duchów 👻 czyli posiada wszystko , co ja lubię .

,, Córy ziemi'' Alaitz Leceaga.❤Książka jest jeszcze mroczniejsza od poprzedniej powieści tej autorki ,,Las zna twoje imię''.Klimatem przypomina mi powieści Isabel Allende ,, Dom duchów'' , czy ,,Portret w sepii''.Gloria -główna bohaterka uważana jest za opętaną. Matka dziewczynek widziała demony, babka popełniła samobójstwo. Wszystkie siostry są rude, leworęczne i...

więcej Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Chcę przeczytać
    563
  • Przeczytane
    396
  • Posiadam
    124
  • 2021
    43
  • Ulubione
    18
  • Teraz czytam
    13
  • 2022
    9
  • Legimi
    9
  • 2023
    6
  • E-book
    6

Cytaty

Więcej
Alaitz Leceaga Córy Ziemi Zobacz więcej
Alaitz Leceaga Córy Ziemi Zobacz więcej
Alaitz Leceaga Córy Ziemi Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Przeczytaj także