Wyprawy „za Kordon” nie były mi ostatnio po drodze, stąd ostatnia książka z serii Fabryczna Zona musiała porządnie obrosnąć kurzem, bym rzuciła na nią okiem i rozpoczęła swój kolejny spacer po Zonie wraz z Romanem Kulikowem i jego powieścią Dwa mutanty.

Rekonwalescencja na środku jeziora.
Godzina próby minęła, nadszedł czas wytchnienia. Czas leczenia ran i błogosławionej, spokojnej codzienności. Jednak sielankowy piknik nad jeziorem nie potrwa długo. Kret powinien był pamiętać, że żaden dobry uczynek nie pozostanie bez kary. I właśnie nadszedł czas kary, zemsty i ostatnich szans. Towarzysze, którzy wynieśli cało głowy z niejednej awantury, będą musieli stawić czoła atakowi, którego siła nie daje zbyt wielkich szans na przetrwanie. A gdyby jednak im się udało, Zona przygotowała jeszcze jedną niespodziankę.
W domu Kreta.
W sumie mogłabym podsumować książkę jednym zdaniem: Było ok.

Akcja w porównaniu do dwóch poprzednich tomów była mocno dynamiczna, a klimat zony, wzbogacony militarnym pazurem, też był w porządku. Anomalie wokół domku na wodzie Kreta rozpalały wyobraźnię.

Jednakże sama fabuła nie porwała mnie po przerwie tak, jakbym tego oczekiwała. Choć pojawiły się intrygi, wydawały mi się grubymi nićmi szytymi. Powtarzalność sytuacji była męcząca, a przy każdym przejęciu domu przez Kreta, tylko uśmiechałam się pod nosem i kręciłam głową z powodu kolejnej śmiesznej akcji.

Na szczęście Powinność była starą dobrą Powinnością, a sam mutant z jego górnolotnymi przemyśleniami dawał radę.

Reasumując. Dwa mutanty Romana Kulikowa dały radę. Klimat Zony i anomalie powinny zadowolić fanów Uniwersum, a spotkanie ze znajomymi bohaterami (Bullem, Kretem, Chomikiem i Sztychem) doda całości dodatkowego smaczku.

Polecam fanom Fabrycznej Zony.

https://unserious.pl/2024/04/dwa-mutanty-roman-kulikow/

Wyprawy „za Kordon” nie były mi ostatnio po drodze, stąd ostatnia książka z serii Fabryczna Zona musiała porządnie obrosnąć kurzem, bym rzuciła na nią okiem i rozpoczęła swój kolejny spacer po Zonie wraz z Romanem Kulikowem i jego powieścią Dwa mutanty.

Rekonwalescencja na środku jeziora.
Godzina próby minęła, nadszedł czas wytchnienia. Czas leczenia ran i błogosławionej,...

Kupione losowo za 10 zł - nie spodziewałem się, że będzie tak dobre! Póki co na polski zostały przetłumaczone tylko 3 tomy, po rosyjsku chyba jest ich aż 7 czy 8! Mam nadzieję, że pojawią się też u nas, uwielbiam klimat stalkera :)

Kupione losowo za 10 zł - nie spodziewałem się, że będzie tak dobre! Póki co na polski zostały przetłumaczone tylko 3 tomy, po rosyjsku chyba jest ich aż 7 czy 8! Mam nadzieję, że pojawią się też u nas, uwielbiam klimat stalkera :)

Już chyba za wiele, zbyt dużo, trochę według mnie mało oryginalnie i wręcz banalnie - to streszczenie tej historii. Natomiast, pomimo że, najsłabsza z pierwszych 3 części to i tak zasługuje na 6 *

Już chyba za wiele, zbyt dużo, trochę według mnie mało oryginalnie i wręcz banalnie - to streszczenie tej historii. Natomiast, pomimo że, najsłabsza z pierwszych 3 części to i tak zasługuje na 6 *

ta książka mi zrobiła z mózgiem tak jakbyście wzięli rurkę wafelek i zaczęli ją rozwijać żeby zrobiła się płaska

ta książka mi zrobiła z mózgiem tak jakbyście wzięli rurkę wafelek i zaczęli ją rozwijać żeby zrobiła się płaska

Trzecia część Więzów Zony zmęczyła mnie. Dwie poprzednie książki według mnie trzymały poziom i były niezłą rozrywką. Tutaj mimo niewielkiej objętości powieści dzieje aż zbyt dużo jak na terenie na którym przebywają Stalkerzy, Powinność, Wolność oraz czwórka głównych bohaterów. Przynajmniej ta powieść jest związana z poprzedniczką dzięki czemu sytuacja jest bardziej klarowna. Jak dla mnie akcja toczy dosłowne koło, bo postacie krążą wokół jeziora, znów zawracają w stronę cywilizacji, znów wracają do jeziora, znów przepływają przez jezioro do domu Kreta. Zdecydowanie zbyt skondensowana akcja na zbyt małym terenie. Było to trochę irytujące na dłuższą metę bo fabuła przez to stała w miejscu. Mamy tu kilka grupek które robią te czynności, które są zdezorientowane i w sumie tylko zawierają sojusze, strzelają do siebie gdy coś pójdzie nie tak. I tak przez całą książkę. Lepiej byłoby akcję oddać w ręce Sztycha, Kreta, Bulla i Chomika i wyszłoby to lepiej niż te przepychanki. Do plusów zaliczę klimat Zony, powrót pewnego bohatera, niektóre sceny akcji były świetne. Mimo wszystko była to męcząca powieść bo spodziewałam czegoś innego. Lubię jak w książce dzieje ale tutaj było tego za dużo i było zbyt powtarzalne. Jeśli w przyszłości wyjdzie następna część to po nią sięgnę bo dalej jestem ciekawa losu głównych bohaterów.

Trzecia część Więzów Zony zmęczyła mnie. Dwie poprzednie książki według mnie trzymały poziom i były niezłą rozrywką. Tutaj mimo niewielkiej objętości powieści dzieje aż zbyt dużo jak na terenie na którym przebywają Stalkerzy, Powinność, Wolność oraz czwórka głównych bohaterów. Przynajmniej ta powieść jest związana z poprzedniczką dzięki czemu sytuacja jest bardziej...

Kto nie grał w S.T.A.L.K.E.R'a ten tej książki nie zrozumie. Owszem, ciut męcząca gdy po kolejny tom sięgałem bez odświeżenia dwóch poprzednich, ale klimat Zony to klimat Zony. Trochę inny niż się przyzwyczaiłem, ale dla fanów tego universum to powinna być ciekawa seria. Dla mnie jest, czekam na IV tom. ;)

Kto nie grał w S.T.A.L.K.E.R'a ten tej książki nie zrozumie. Owszem, ciut męcząca gdy po kolejny tom sięgałem bez odświeżenia dwóch poprzednich, ale klimat Zony to klimat Zony. Trochę inny niż się przyzwyczaiłem, ale dla fanów tego universum to powinna być ciekawa seria. Dla mnie jest, czekam na IV tom. ;)

Przez ostatni tom zastanawiałam się co tu się wyrabia?

Niby seria, ale 1. i 2. tom wcale się ze sobą nie łączył. Po trzecim tomie mam lepszy ogląd, zaczęłam widzieć znacznie szerszy plan, który autor tworzy. I zaczęło się dziać.

Postaram się pokrótce wspomnieć o fabule, że coby nie spojlerować.
Tym razem dostajemy kontynuację historii z poprzedniego tomu tj. "Sztycha", ale mamy też nawiązanie do "Więzów Zony". Elementy w mojej głowie zaczęły wskakiwać na swoje miejsce.

Bohaterowie po ostatniej konfrontacji z wrogiem przechodzą rekonwalescencję. W środku Zony, w domku na środku jeziora. Cisza spokój i tylko trzeszczące anomalie wokół, zmieniające swoje położenia jako i słońce na niebie.Do tego już się przyzwyczaili. Ale sielankowy nastrój nie trwa długo.

Dziadzio Kret, ma miękkie serce, ale na szczęście ma też twardą dupę. Wrogie oddziały czekają na naszych bohaterów od samego początku i na każdym kroku, a w atakujących grupach złoli można przebierać.

Tak jak narzekałam na powoli rozkręcającą się akcję w Sztychu, tak w "Dwóch mutantach" nie miałam powodu do marudzenia. Początek wymagał nieco koncentracji, aby połapać się z jakimi przeciwnikami bohaterowie będą mieć do czynienia. A później trafiłam w wir wydarzeń i sprytnych intryg.
Lubię obecny w tej serii militarny klimat, otoczkę nieprzewidywalności i ryzyka. Wsiąkłam już w świat Zony od Kulikowa. Wiem też na pewno, że sięgnę po kolejne tomy, bo Kret, Bull, Chomik i Sztych to swoje ziomki, a swoich się nie zostawia.

Przez ostatni tom zastanawiałam się co tu się wyrabia?

Niby seria, ale 1. i 2. tom wcale się ze sobą nie łączył. Po trzecim tomie mam lepszy ogląd, zaczęłam widzieć znacznie szerszy plan, który autor tworzy. I zaczęło się dziać.

Postaram się pokrótce wspomnieć o fabule, że coby nie spojlerować.
Tym razem dostajemy kontynuację historii z poprzedniego tomu tj. "Sztycha",...

Co było we wcześniejszych częściach no trudno nie będę czytał jeszcze raz. Naprawdę dzieje się bardzo dużo. Ludzi nad jeziorem zebrało się wiele. Za dużo łażenia trochę od jeziora i z powrotem do domu i na brzeg. Pomysł historia wydarzenia super i oczywiście najciekawsze miejsce na ziemi ZONA.

Co było we wcześniejszych częściach no trudno nie będę czytał jeszcze raz. Naprawdę dzieje się bardzo dużo. Ludzi nad jeziorem zebrało się wiele. Za dużo łażenia trochę od jeziora i z powrotem do domu i na brzeg. Pomysł historia wydarzenia super i oczywiście najciekawsze miejsce na ziemi ZONA.

Niestety zawiodłem się na tej książce i to bardzo. A dlaczego? Otóż niewiele w niej się dzieje. Miejsce akcji zawężone jest tylko do jeziora i małego obszaru wokoło niego. A sama fabuła? Wrzuć tam kilka nielubiących się i do końca niezorientowanych grup, dołóż parę innych osób i niech się wszyscy porywają, napiżdżają i pertraktują - tak od początku do samego końca. Serio, nic więcej się w tej książce nie dzieje. Poprzednie dwie były zdecydowanie lepsze.

#163#40#2021

Niestety zawiodłem się na tej książce i to bardzo. A dlaczego? Otóż niewiele w niej się dzieje. Miejsce akcji zawężone jest tylko do jeziora i małego obszaru wokoło niego. A sama fabuła? Wrzuć tam kilka nielubiących się i do końca niezorientowanych grup, dołóż parę innych osób i niech się wszyscy porywają, napiżdżają i pertraktują - tak od początku do samego końca. Serio,...

Dwa Mutanty to kolejna książka autorstwa Romana Kulikowa, która pojawiła się na naszym rynku nakładem wydawnictwa Fabryka Słów. Czy podobnie jak „Więzy Zony” i „Sztych” zapewni ona fanom, dużą dawkę postapokaliptycznej rozrywki?

Sztych, Chomik i Bull byli świadkami nie jednej krwawej jatki i tego, jak Zona potrafi być niebezpieczna. Wydarzenia, których byli uczestnikami, na stałe już odcisnęły piękno na ich życiu. Nic więc dziwnego, że pragnęli oni chwili odpoczynku i wytchnienia. Najlepszym do tego miejscem wydawał się domek należący do Kreta, ulokowany na środku jeziora, stanowiący doskonałą oazę spokoju pośród całej masy różnych niebezpieczeństw. Nikt z nich nie spodziewał się jednak, że tym razem groźna nie okaże się Zona, a ludzie i ich chciwość. Wszystko za sprawą pewnego młodego stalkera, który postanowił zarobić na informacjach o rzekomych nieprzebranych skarbach i licznych artefaktach, jakie można zdobyć w tym miejscu. Nie mogło to nie zwrócić uwagi bandytów, którzy postanowili się szybko wzbogacić. To jednak nie wszystkie problemy, jakie czekają na bohaterów. Ich „domek” postanowiły również „nawiedzić” inne siły i zdecydowanie nie będą to wizyty kurtuazyjne.

Mamy tutaj do czynienia z bezpośrednią kontynuacją wydarzeń ukazanych w książce Sztych. Chcąc więc w pełni cieszyć się klimatem Zony i dobrze zrozumieć wszelkie pojawiające się tutaj wątki, najlepiej jest zapoznać się zarówno z tym tytułem, jak i wcześniej wydaną częścią Więzy Zony. Dopiero wtedy będziemy mogli bez większych problemów zagłębić się w radioaktywną strefę i śledzić losy dobrze znanych bohaterów.

W przypadku swojej najnowszej książki Roman Kulikow postanowił nie zabierać swoich fanów na kolejną wyprawę krajoznawczą po niebezpiecznej Zonie, a skupić się na bardziej „kameralnym” miejscu akcji. Bynajmniej nie oznacza to jednak braku mocniejszej treści, masy różnorakich niebezpieczeństw i zaskakujących zwrotów akcji. Tego typu elementów w książce znajdziemy całą masę i nikt nawet przez chwilę nie będzie mógł narzekać na nudę.

Widowiskowość książki to tylko jedna z jej zalet. Równie ekscytująco wypadają tutaj również bohaterowie. Autor zdecydował się na pokazanie wielowątkowej historii z perspektywy każdego z nich. Są oni przebojowymi postaciami z różnym charakterem, które zupełnie inaczej podchodzą do życia. Oznacza to tylko jedno – prędzej czy później będzie musiało dojść pomiędzy nimi do pewnych nieporozumień. Biorąc jednak pod uwagę masę ludzi chętnych do skrócenia ich życia, wewnętrzne spory będzie trzeba odłożyć na później (co nie jest takie łatwe).

Cała recenzja na:

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-ksiazki-dwa-mutanty/

Dwa Mutanty to kolejna książka autorstwa Romana Kulikowa, która pojawiła się na naszym rynku nakładem wydawnictwa Fabryka Słów. Czy podobnie jak „Więzy Zony” i „Sztych” zapewni ona fanom, dużą dawkę postapokaliptycznej rozrywki?

Sztych, Chomik i Bull byli świadkami nie jednej krwawej jatki i tego, jak Zona potrafi być niebezpieczna. Wydarzenia, których byli uczestnikami,...