Jesteśmy społecznością, która kocha książki

POPKulturowy Kociołek:
Kevoram, kapitan Zakonu Cieni wraz ze swoim uczniem Eraganem udają się do pewnego klasztoru położonego wysoko w górach. Miejsce to znane jest jako centrum wiedzy o magii run. To właśnie tam chłopak ma nauczyć się kontrolować swoją potężną, ale kompletnie nieokiełznaną moc. Nie spodziewa się on jednak, że stanie się częścią niebezpiecznego śledztwa, które może odkryć wiele mrocznych i niebezpiecznych tajemnic.

Album Świat Akwilonu: Magowie tom 2 jest mieszanką tradycyjnych elementów fantasy z klimatem powieści Imię róży. Scenarzysta Nicolas Jarry w naprawdę niezłym stylu łączy tu magiczną opowieść z nieźle nakreślonym kryminałem. Kolejne kadry komiksu to prastare runy, zakazana magia, sekrety, tajne organizacje. Fabuła pełna jest więc przemyślanych zwrotów akcji i trzyma ona w napięciu do samego końca.

Sam początek historii ma jednak pewną swoją wadę, którą jest tytułowy bohater. Eragan to uparty, złośliwy i skory do popisów nastolatek, który potrafi być mocno irytujący. Trzeba więc przebrnąć przez kilkanaście początkowych stron, aby móc w pełni docenić scenariusz....

https://popkulturowykociolek.pl/swiat-akwilonu-magowie-tom-2-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Kevoram, kapitan Zakonu Cieni wraz ze swoim uczniem Eraganem udają się do pewnego klasztoru położonego wysoko w górach. Miejsce to znane jest jako centrum wiedzy o magii run. To właśnie tam chłopak ma nauczyć się kontrolować swoją potężną, ale kompletnie nieokiełznan...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Alraune to powieść autorstwa Hannsa Heinza Ewersa, która oryginalnie powstała w 1911 roku. Książka przenosi czytelnika w mroczne zakamarki dekadenckiej wizji kobiety z pogranicza XIX i XX wieku. Teraz za sprawą wydawnictwa Zysk i S-ka ponownie pojawia się ona na naszym rynku, w odświeżonej okładce i nowym tłumaczeniu.

Jest to historia o tym, jak za pomocą genialnego pomysłu studenta Franka Brauna oraz rąk profesora medycyny Jakoba ten Brinkena przychodzi na świat Alraune. Jej imię to niemiecki odpowiednik mandragory, o której mit zainspirował powyższą dwójkę do pełnego perwersji i intryg eksperymentu. Główna bohaterka jest bowiem córką ulicznicy i skazanego na śmierć mordercy. Przewracając strony, dowiadujemy się, jaki był ówczesny obraz femme fatale i jak jej czyny doprowadziły do ruiny każdą osobę w jej zasięgu.

Już sam opis książki mnie zaintrygował. Od pierwszych stron dałam się wciągnąć w snutą przez autora opowieść. To jak Ewers bawi się słowem, jak kreuje swoje wizje czy kreśli z pozoru niezrozumiałe treści, naprawdę mocno angażuje. Akcja toczy tu się żwawo, a erotyczna energia, która towarzyszy nam przez całą lekturę jest podawana w sposób wręcz subtelny. Wodzi czytelnika za nos i pozostawia większość zdarzeń w segmencie wyobraźni odbiorcy.

Godne uwagi jest to, że każda z postaci ma swój unikatowy charakter. Jednym kibicujemy, drugim życzymy upadku, a obserwując dorastanie tytułowej bohaterki, niecierpliwie czekamy na rozwój wydarzeń. Ten mityczny nastrój opowieści o bezkompromisowej Alraune prowokuje do zastanowienia się nad konwenansami społecznymi. Autor często przekracza granicę absurdu, aby zilustrować groteskowe wątki bohaterów wiążących swoje życia z tajemniczą kobietą....

https://popkulturowykociolek.pl/alraune-recenzja-ksiazki/

POPKulturowy Kociołek:
Alraune to powieść autorstwa Hannsa Heinza Ewersa, która oryginalnie powstała w 1911 roku. Książka przenosi czytelnika w mroczne zakamarki dekadenckiej wizji kobiety z pogranicza XIX i XX wieku. Teraz za sprawą wydawnictwa Zysk i S-ka ponownie pojawia się ona na nasz...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:

W dwudziestej trzeciej odsłonie serii autor pozwala nam trochę odpocząć od widowiskowości, zamiast tego oferując nam wiele innych równie intensywnych doznań. Brak walki nie oznacza bowiem, że manga nie potrafi mocno przyciągnąć uwagi czytelnika. Wręcz przeciwnie zaoferowane tu fabularne rewelacje angażują fana do tego stopnia, że nie może się on oderwać od lektury, zanim nie zobaczy ostatniej strony.

W krótkim początku tomiku autor skupia się na zamaskowanej postaci, która nagle pojawiła się na scenie, aby wesprzeć i tak wycieńczonych już walką członków ósmego zastępu. Stanowi to zakończenie jednego etapu historii, która płynnie przechodzi do treści gdzie „ósemka” nie jest centralnym punktem.

Nasza uwaga zostaje bowiem skoncentrowana na ich sojusznikach, którzy starają się ich na różny sposób wesprzeć. Porucznik 1 brygady prowadzi śledztwo, które prowadzi wprost pod ruiny opactwa, gdzie na bohaterów (i czytelnika) czeka kilka naprawdę mocnych scenariuszowych rewelacji. Na kolejnych stronach stopniowo odkrywane są nowe tajemnice, ciągle jednak pozostawiając wiele sekretów do odsłonięcia....

https://popkulturowykociolek.pl/fire-force-tom-22-23-recenzja-mangi/

POPKulturowy Kociołek:

W dwudziestej trzeciej odsłonie serii autor pozwala nam trochę odpocząć od widowiskowości, zamiast tego oferując nam wiele innych równie intensywnych doznań. Brak walki nie oznacza bowiem, że manga nie potrafi mocno przyciągnąć uwagi czytelnika. Wręcz przeciwnie zao...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Dwudziesta druga odsłona serii to kontynuacja wątków napoczętych w poprzednich rozdziałach, z ogromnym naciskiem na walkę (która rozlewa się na cały tomik). Shinra konfrontuje się z kapitanem Barnsem, aby uratować kapitana Ôbi. W tym samym czasie pozostała ekipa ósemki również musi zaprezentować przeciwnikowi swoje ogniste zdolności. Dotyczy to zwłaszcza Arthura, który jak na rycerza przystało, staje w szranki z potężnym „smokiem”.

Te dwie walki szczelnie wypełniają tomik, nie pozostawiając czytelnikowi nawet momentu na wytchnienie. Z każdego kadru mangi wylewa się tu ogień i adrenalina. Autor kolejny raz udowadnia więc, że jest mistrzem w kreśleniu widowiskowych i angażujących walk, których wynik nie jest pewien do samego końca.

Nie zapomina on przy tym odpowiednio zaprezentować samych bohaterów. W przypadku Barnsa poznajemy pewne wydarzenia z jego przeszłości, które pozwalają trochę lepiej zrozumieć jego motywacje, łącząc to wszystko z wątkiem religijnym. Shinra z kolei ma tu chwile słabości włącznie z kwestionowaniem swojego dotychczasowego celu i samego siebie. Tylko przełamując własne wewnętrzne ograniczenia, będzie on wstanie pokonać wroga. Swoje pięć minut ma również Arthur, który na przestrzeni historii mocno ewoluował, nadal będąc jednak wierny postawionym sobie zasadom....

https://popkulturowykociolek.pl/fire-force-tom-22-23-recenzja-mangi/

POPKulturowy Kociołek:
Dwudziesta druga odsłona serii to kontynuacja wątków napoczętych w poprzednich rozdziałach, z ogromnym naciskiem na walkę (która rozlewa się na cały tomik). Shinra konfrontuje się z kapitanem Barnsem, aby uratować kapitana Ôbi. W tym samym czasie pozostała ekipa ósem...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Na kolejnych stronach komiksu śledzimy tu losy bohaterki, która stała się jedną z najbardziej poszukiwanych osób w całej galaktyce. Jej tropem podąża nie tylko imperialna armia, ale również sam Vader. Lady Qi’ra nie ma jednak zamiaru łatwo się poddać i przygotowuje ona dla wrogów kilka niespodzianek. Jej wiedza i umiejętności mogą się również przydać wrogom Imperium, dzięki czemu może ona zyskać cennego sojusznika. Do samego końca nie będzie jednak wiadomo czy to wystarczy, aby zdołała ona ocalić życie.

Mamy tutaj do czynienia z finałowym tomem serii gdzie jedną z głównych ról odgrywa przywódczyni pewnego tajemniczego syndykatu zbrodni. Decydując się sięgnąć po ten tytuł, trzeba więc znać poprzednie odsłony, aby móc w pełni zrozumieć wszystkie ukazane tutaj wątki.

Od finału historii można więc wiele oczekiwać. Założenia te są spełniane już na samym początku albumu. Głównie jest to zasługa ciekawego zaprezentowania przez scenarzystę zuchwałego oblicza Lady Qi’ra. Bohaterka wydaje się gotowa na różne niesprzyjające jej okoliczności, zaskakując zarówno swoich przeciwników, jak i samego czytelnika. Całkiem dobrze wypada również samo tempo historii, gdzie intrygi mieszają się z akcją.

Niestety, ale wraz z kolejnymi zeszytami (album składa się z pięciu zeszytów) początkowy urok tytułu zaczyna wyraźnie blednąć. Plany, które wdraża w życie bohaterka, z kolejnymi stronami zaczynają być coraz to bardziej przekombinowane. Autor miał tu kilka fajnych pomysłów, ale wyraźnie nie miał koncepcji jak je dobrze rozwinąć.

Dotyczy to również wątków pobocznych, w których pojawiają się znane postacie uniwersum. Ciekawa początkowa koncepcja szybko ustępuje miejsca sztampowym rozwiązaniom, co po niezłym początku albumu trochę rozczarowuje....

https://popkulturowykociolek.pl/star-wars-ukryte-imperium-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Na kolejnych stronach komiksu śledzimy tu losy bohaterki, która stała się jedną z najbardziej poszukiwanych osób w całej galaktyce. Jej tropem podąża nie tylko imperialna armia, ale również sam Vader. Lady Qi’ra nie ma jednak zamiaru łatwo się poddać i przygotowuje o...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Autor zdecydowanie nie odpuszcza, jeśli chodzi o kreowanie wciągającej i zaskakującej fabuły. Doskonałym tego przykładem jest właśnie tomik 16, gdzie nowe rewelacje, dramatyczne wydarzenia i wyraziste emocje pojawiają się dosłownie na każdej stronie, a to wszystko jest tylko przystawką przed czymś jeszcze większym. Doskonale zdaje sobie z tego sprawę Takemichi, który świadom jest również tego, że znalazł się on w sytuacji, w której nie może już sobie pozwolić na żaden nawet najmniejszy błąd. Obok groźnych oponentów musi on sobie tu radzić z rozpaczą i strachem, że jednak nie będzie w stanie ocalić ważnych dla siebie osób.

Ken Wakui kreśli tu jeden z najintensywniejszych wątków od samego początku serii. Szybko uświadamiamy sobie (bohaterowie zresztą też), że nadchodząca bitwa będzie kluczowa dla wszystkich. Z kolejnymi przeczytanymi kadrami na światło dzienne wychodzą doskonale przemyślane i dopasowane fakty, które stopniowo odkrywają fabularny mrok. Nie wszystkie treści podane są jednak w sposób bezpośredni i czasem musimy sami połączyć pewne kropki, aby coś dobrze rozumieć. Dzięki temu historia jest jeszcze bardziej angażująca, a każdy jej element pochłania się z niekłamaną przyjemnością.

Kolejny również raz twórcy udaje się wycisnąć z każdego momentu/sceny ostatnie możliwe soki. Nie ma tu nieprzemyślanych, niepotrzebnych czy przegadanych chwil, a każdy nawet najdrobniejszy szczegół ma duże znaczenie dla głównego wątku....

https://popkulturowykociolek.pl/tokyo-revengers-tom-14-16-recenzja-mangi/

POPKulturowy Kociołek:
Autor zdecydowanie nie odpuszcza, jeśli chodzi o kreowanie wciągającej i zaskakującej fabuły. Doskonałym tego przykładem jest właśnie tomik 16, gdzie nowe rewelacje, dramatyczne wydarzenia i wyraziste emocje pojawiają się dosłownie na każdej stronie, a to wszystko je...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Tragizm przyszłości wzmacnia tylko siłę Takemichiego, który jeszcze bardziej zdeterminowany jest do działania. Celem numer jeden staje się dla niego przejęcie władzy w Toman, co może zapobiec przyszłym tragediom. W Tokyo Revengers nic nigdy nie jest jednak proste i zawsze muszą się pojawić jakieś przeciwności losu. Tym razem jest nią gang z Yokohamy, który niespodziewanie przypuszcza brutalny atak na Toman. Nikt nie był na to gotowy, a więc przeciwnik zyskuje dużą przewagę. Dla czytelnika oznacza to nic innego jak mocną dawkę akcji i hektolitry adrenaliny wylewające się z kolejnych kadrów mangi.

Wprowadzenie na scenę tajemniczego gangu to ponadto doskonały pretekst dla autora, aby zaprezentować czytelnikowi zarówno nowe postacie, jak i wysunąć na pierwszy plan tych bohaterów, którzy do tej pory nie mieli okazji się zaprezentować. W przypadku Toman jest to dwójka bliźniaków (widniejących na okładce tomiku), które wnoszą do historii świeżość i humor dzięki dwóm przeciwstawnym osobowościom. Ze strony gangu Tenjiku również pojawia się kilka interesujących postaci. Są to między innymi czterej strażnicy klanu „pokolenia 1987”, który zdecydowanie w późniejszych rozdziałach będzie pełnił w historii ważną, jeśli nie kluczową rolę.

Każda nowa postać czy każdy nowy element historii jest tu ponadto przez autora wyśmienicie wkomponowany w toczącą się historię. Treści podawane są tu w przystępny i przemyślany sposób, tak aby wszystko było dla czytelnika dobrze zrozumiałe....

https://popkulturowykociolek.pl/tokyo-revengers-tom-14-16-recenzja-mangi/

POPKulturowy Kociołek:
Tragizm przyszłości wzmacnia tylko siłę Takemichiego, który jeszcze bardziej zdeterminowany jest do działania. Celem numer jeden staje się dla niego przejęcie władzy w Toman, co może zapobiec przyszłym tragediom. W Tokyo Revengers nic nigdy nie jest jednak proste i z...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Wigilijne wydarzenia miały dość mocny wpływ na przyszłość, co przekłada się na kilka naprawdę mocnych zwrotów fabularnych. Nic więc dziwnego, że zarówno czytelnik, jak i sam Takemichi czują się trochę zagubieni. Zamiast pozytywnych efektów przyszłość obfituje bowiem w jeszcze większą dawkę tragedii, na które nikt nie był przygotowany. Spotkanie Hanagaki z dorosłym Mikeyem pogłębia tylko chaos szalejący w umyśle bohatera, stając się początkiem nowego niezwykle intrygującego wątku.

Duża porcja dramatyzmu połączonego z szeregiem zaskakujących zwrotów akcji to tylko jedna strona mangi. Autor poświęca tu również część miejsca na ciekawe zaprezentowanie przeszłości Kenny’ego, Mitsuyi, Mikeya i Emmy. Poświęcone im rozdziały są dosyć krótkie, ale na tyle treściwe, żeby chociaż w części zrozumieć ich dylematy i targające nimi emocje. Autor wykorzystuje te wątki również do świetnego zaprezentowania złożonych relacji międzyludzkich pomiędzy młodymi ludźmi, których życie nie zawsze oszczędzało. Sprawia to, że zarówno same postacie, jak i pewne wydarzenia nie są tu zero-jedynkowe i zawsze kryje się za nimi coś większego i głębszego (co czeka na odkrycie przez czytelnika).

Sam przepis na Tokyo Revengers niespecjalnie jednak ewoluuje i twórca nadal sięga tu po sprawdzone schematy. Nie sprawia to jednak, że manga staje się nudna, mało odtwórcza....

https://popkulturowykociolek.pl/tokyo-revengers-tom-14-16-recenzja-mangi/

POPKulturowy Kociołek:
Wigilijne wydarzenia miały dość mocny wpływ na przyszłość, co przekłada się na kilka naprawdę mocnych zwrotów fabularnych. Nic więc dziwnego, że zarówno czytelnik, jak i sam Takemichi czują się trochę zagubieni. Zamiast pozytywnych efektów przyszłość obfituje bowiem ...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Siódma odsłona serii zaczyna się dosyć nietypowo, bowiem od pewnych wydarzeń z 1962 roku. Widzimy, jak pewna grupa porywa samolot, który w wyniku pewnych wydarzeń przenosi się w czasie. Ocaleli z tej katastrofy, muszą jakoś odnaleźć się w nowej dla siebie rzeczywistości. Ich ambicją jest stworzenie zupełnie nowego świata. Obok tego wątku mamy tu również okazję śledzić dalsze losy tytułowego bohatera, który nadal uważa prehistorię za beznadziejną. Nic w tym dziwnego, szczególnie kiedy na każdym kroku coś próbuje cię zjeść albo uśmiercić.

Z każdym kolejnym pojawiającym się tomem Olivier Bocquet buduje coraz to bardziej złożony świat, w którym regularnie odkrywane są jakieś sekrety. Tym razem scenarzysta skupia się na odsłonięciu małego wycinka przeszłości jednego z towarzyszy Frncka. Treści te nacechowane są widowiskowością, dramaturgią oraz całkiem żywymi ludzkimi emocjami. Twórca sprawnie łączy te elementy, mozolnie budując napięcie, które angażuje czytelnika do ostatniego kadru.

Nie mogło tu również zabraknąć ciekawego obrazu głównego bohatera. Chłopak coraz mniej przypomina początkowego fajtłapę (chociaż nadal zdarzają mu się różne wpadki). Zbierane przez niego doświadczenie owocuje jego ewolucją....

https://popkulturowykociolek.pl/frnck-tom-7-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Siódma odsłona serii zaczyna się dosyć nietypowo, bowiem od pewnych wydarzeń z 1962 roku. Widzimy, jak pewna grupa porywa samolot, który w wyniku pewnych wydarzeń przenosi się w czasie. Ocaleli z tej katastrofy, muszą jakoś odnaleźć się w nowej dla siebie rzeczywisto...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Zakończenie wigilijnego wątku wcale nie oznacza, że przyszłość rysuje się już tylko w różowych barwach. Zanim jednak ponownie będziemy mieli okazję zanurzyć się w wartkiej akcji z dużą dawką przemocy, autor przygotował dla fanów garść bardziej stonowanej treści.

Trzynastą odsłonę cyklu można określić mianem tomiku przejściowego, który płynnie przechodzi z zakończenia jednego wątku do początku czegoś nowego. Nie znajdziemy tu widowiskowych treści, ale zdecydowanie nie można mangi określić mianem nudnej, gdyż na każdej stronie coś się tutaj dzieje.

Sporą część mangi autor poświęca nowemu etapowi relacji Takemichi i Hiny oraz stopniowemu ukazywaniu konsekwencji minionych działań bohaterów. Każda bowiem ich aktywność czy podjęta decyzja ma wpływ zarówno na przyszłość, jak i teraźniejszość. Obie te linie czasu w pewnym sensie ulegają stabilizacji, ale wystarczy tylko malutki bodziec, aby ponownie zapanował chaos i trudna do okiełznania brutalność.

Nie brakuje tu sentymentalno-emocjonalnych momentów, które świetnie pokazują różne oblicza znanych postaci. Ken Wakui nie zapomina tu również o istotnych sprawach Toman i powraca do nich pod koniec tomiku. Przygotowuje on tym samym czytelnika na nowe wydarzenia, w których śmierć zbiera swoje żniwo. Sama końcówka jest więc bardzo mocna i bardzo zaskakująca, co powinno fanów serii więcej niż zadowolić...

https://popkulturowykociolek.pl/tokyo-revengers-tom-12-13-recenzja-mangi/

POPKulturowy Kociołek:
Zakończenie wigilijnego wątku wcale nie oznacza, że przyszłość rysuje się już tylko w różowych barwach. Zanim jednak ponownie będziemy mieli okazję zanurzyć się w wartkiej akcji z dużą dawką przemocy, autor przygotował dla fanów garść bardziej stonowanej treści.

Trz...

Rozwiń

Zwiń