Bardzo dobra książka.

Bardzo dobra książka.

Książka raczej na luźny wieczór niż do przeczytania z zamiarem odmiany światopoglądu, aczkolwiek jeżeli ktoś jest fanem Glukhovskiego to pozycja zdecydowanie do przeczytania. Nie jest tak dobra jak Metro, a raczej nawet nie jest blisko, ale skrawek świata który jest nam przedstawiony w pierwszym Tomie książki jest ciekawy. Największym problemem jest brak jakiejkolwiek akcji przez większość książki, postacie ciężko polubić a ich ciągły mozolny rozwój nie jest najbardziej interesujący, za to zwieńczenie pierwszego tomu w 100% jest warte przebicia się przez większość książki. Rosyjski Klimat i pstryczki w nos dla panującego tam ustroju, są jak zawsze w książkach Glukhovskiego obecne aczkolwiek książka nie cierpi na ich przesyt i bardziej skupia się na zarysowaniu nam świata.

Ogólnie rzecz biorąc, książka warta przeczytania, ale nie jest to chwytające za serce arcydzieło.

Książka raczej na luźny wieczór niż do przeczytania z zamiarem odmiany światopoglądu, aczkolwiek jeżeli ktoś jest fanem Glukhovskiego to pozycja zdecydowanie do przeczytania. Nie jest tak dobra jak Metro, a raczej nawet nie jest blisko, ale skrawek świata który jest nam przedstawiony w pierwszym Tomie książki jest ciekawy. Największym problemem jest brak jakiejkolwiek akcji...

Świat po wojnie, postapokaliptyczny. Miejsce akcji: placówka w Jarosławiu.

Głównym bohaterem tej powieści jest Jegor syn Pałkana. Nie jest biologicznym synem, ale Pałkan wychowuje go jakby nim był. Przynajmniej takie odczuwałam wrażenie. W ogóle Pałkan nie wydawał się zły. Po prostu w pewnym momencie sytuacja go przerosła.

Świat po wojnie, postapokaliptyczny. Miejsce akcji: placówka w Jarosławiu.

Głównym bohaterem tej powieści jest Jegor syn Pałkana. Nie jest biologicznym synem, ale Pałkan wychowuje go jakby nim był. Przynajmniej takie odczuwałam wrażenie. W ogóle Pałkan nie wydawał się zły. Po prostu w pewnym momencie sytuacja go przerosła.

Dmitry Glukhovsky zaintrygował mnie cyklem „Metro”, czy „Futu.re”. Kilka innych było naprawdę dobrych, może oprócz „Czasu zmierzchu”. Po przeczytaniu pierwszej części „Outpost” mam mieszane odczucia i problem z ocenieniem. Z sentymentu dla autora ocena lekko zawyżona.
Plusy:
- temat związany z posapo zawsze mnie przyciąga jak magnes;
- przeniesienie akcji daleko od Moskwy, do małej zapomnianej wioski;
- niebezpieczeństwo związane z przejściem przez most na drugą stronę Wołgi;
- ciekawość ludzka zawsze jest źródłem problemów, tym razem Jegora;
- zachowania ludzi w niebezpieczeństwie są nieprzewidywalne;
- styl pisania i sposób prowadzenia narracji odpowiadał mi;
- rząd nigdy nie interesuje się ludźmi z dala od ośrodków władzy;
- pełne akcji i dynamiki zakończenie trochę rekompensuje słaby początek;
- liczę, że w drugiej części wiele tajemnic zostanie rozwikłanych.
Minusy:
- początek mało dynamiczny, pogaduszki jak w powieści obyczajowej;
- za wiele aspektów religijnych, całe akapity mielenia w kółko tego samego;
- słabo opisany świat postapo, co było przyczyną kataklizmu.
Ogółem książka dobra, ale liczyłem na więcej.

Dmitry Glukhovsky zaintrygował mnie cyklem „Metro”, czy „Futu.re”. Kilka innych było naprawdę dobrych, może oprócz „Czasu zmierzchu”. Po przeczytaniu pierwszej części „Outpost” mam mieszane odczucia i problem z ocenieniem. Z sentymentu dla autora ocena lekko zawyżona.
Plusy:
- temat związany z posapo zawsze mnie przyciąga jak magnes;
- przeniesienie akcji daleko od Moskwy,...

„Outpost” to książka niesłychanie aktualna. Nic dziwnego, bowiem jest dość dosadną metaforą. Pisząc „dosadną” nie wartościuję. Głuchowski znany jest z kreślenia swoich opowieści i bohaterów wyrazistymi kreskami. „Outpost” to klasyczne postapo, ale z tych, które rzeczywistość dogania szybciej niż inne historie tego gatunku, bowiem akcja dzieje się w Rosji. A apetyty Rosji są powszechnie znane i ich eskalacja w ostatnich dwóch latach odbywa się niepokojąco blisko naszej granicy. W „Outpost” jest wszystko, co lubię u Głuchowskiego. Klarowny pomysł, zwroty akcji, fabuła, fikcja i elementy rzeczywistości zestawione w dobrych proporcjach, sugestywnie nakreśleni bohaterowie, którzy są ludźmi z krwi i kości. Wszystko jest sensualne i dotykalne. Czuje się smród skażonej Wołgi, czuje się strach ludzi. Mocne to. Głuchowski ma świetne pióro, a jego książki czerpią pełnymi garściami z najlepszych tradycji rosyjskiej literatury, zresztą chętnie do niej wprost nawiązuje. U niego zawsze chodzi o ludzką duszę, o którą walczą biesy. I zawsze jest to walka na życie i śmierć. „Outspost” jest rozrywką na wysokim poziomie, dobrze napisaną i sprawiającą, że ciarki chodzą mi po plecach. Ta apokalipsa wydaje się naprawdę blisko.

„Outpost” to książka niesłychanie aktualna. Nic dziwnego, bowiem jest dość dosadną metaforą. Pisząc „dosadną” nie wartościuję. Głuchowski znany jest z kreślenia swoich opowieści i bohaterów wyrazistymi kreskami. „Outpost” to klasyczne postapo, ale z tych, które rzeczywistość dogania szybciej niż inne historie tego gatunku, bowiem akcja dzieje się w Rosji. A apetyty Rosji są...

Fabuła z poczatku jest ślamazarna ale w ostatnich 3 rozdziałach jedzie jak taran, dużo kontekstu religijnego co mnie osobiscie sie podobalo mimo ze religji nie wyznaje

Fabuła z poczatku jest ślamazarna ale w ostatnich 3 rozdziałach jedzie jak taran, dużo kontekstu religijnego co mnie osobiscie sie podobalo mimo ze religji nie wyznaje

Mroczna i gęsta powieść postapo. Szybko się ją czyta ze względu na atmosferę i ewolucję postaci. Zakończenie może wydawać się chaotyczne, ale jest bardzo dobrze przemyślane. Co lubię u autora - czuć prawdziwą Rosją

Mroczna i gęsta powieść postapo. Szybko się ją czyta ze względu na atmosferę i ewolucję postaci. Zakończenie może wydawać się chaotyczne, ale jest bardzo dobrze przemyślane. Co lubię u autora - czuć prawdziwą Rosją

Outpost jest to warta uwagi powieść, która w chwytliwy sposób przedstawia nam losy bohaterów żyjących na granicy między cywilizowanym światem, a nieznaną krainą, od których ludność Imperium Moskiewskiego jest oddzielona zamgloną trującymi oparami rzeką Wołgą. Cała intryga tkwi w ostatnim zachowanym moście kolejowym, od którego spodziewane jest jakieś niebezpieczeństwo. Niebezpieczeństwo, którego nikt nie jest w stanie przewidzieć. Fabuła wydaje się bardzo ciekawa, aczkolwiek moim zdaniem, jest to tylko przedsmak przed drugą częścią cyklu. Przeczytałem już pierwszy rozdział tomu II i mam wrażenie, że Outpost 1 jest w pewnym sensie wstępem do rozwikłania mrocznych Moskiewsko-Jarosławskich sekretów, a dopiero w następnej części zostaniemy wciągnięci w głębszą akcje, otwarcie bazującej na I tomie. Niemniej jednak nie można odebrać tej powieści genialnego postapokaliptycznego klimatu oraz zbudowania ciekawej podstawy pod następną, mam nadzieje, bardziej porywającą część drugą.

Outpost jest to warta uwagi powieść, która w chwytliwy sposób przedstawia nam losy bohaterów żyjących na granicy między cywilizowanym światem, a nieznaną krainą, od których ludność Imperium Moskiewskiego jest oddzielona zamgloną trującymi oparami rzeką Wołgą. Cała intryga tkwi w ostatnim zachowanym moście kolejowym, od którego spodziewane jest jakieś niebezpieczeństwo....

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą książką. W moim przypadku mocno oddziaływała na wyobraźnię. Bardzo mi się to podobało, że post-apokaliptyczny klimat był tak namacalny.

Spodziewałam się, że akcja będzie się rozgrywała na dużo większym obszarze, tymczasem książka wydała mi się dość statyczna, mogłaby zakrawać prawie na nudę, ale nie pozwalało na nią ciągle wyczuwalne napięcie i uczucie niepokoju. Te uczucia potęguje wiarygodność wykreowanego świata: rosyjska mentalność, wraz z prawdopodobieństwem/ zagrożeniem nastąpienia poszczególnych wydarzeń w realnym świecie. Glukhovsky robi to naprawdę dobrze.

Prawdziwa akcja weszła z dużym przytupem przy końcówce i myślę, że była to przysłowiowa “wisienka na torcie”.

Nie mogę się doczekać drugiego tomu.

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą książką. W moim przypadku mocno oddziaływała na wyobraźnię. Bardzo mi się to podobało, że post-apokaliptyczny klimat był tak namacalny.

Spodziewałam się, że akcja będzie się rozgrywała na dużo większym obszarze, tymczasem książka wydała mi się dość statyczna, mogłaby zakrawać prawie na nudę, ale nie pozwalało na nią ciągle wyczuwalne...

Mimo stworzonego nastroju i tego co Glukhovsky mówi o swojej ojczyźnie (szczególnie uwidocznione teraz w kontekście obecnego konfliktu),środek książki jest zwyczajnie nudny i się dłuży - wydaje mi się że legło tutaj tempo książki. Lektor czytający audiobook świetny.

Mimo stworzonego nastroju i tego co Glukhovsky mówi o swojej ojczyźnie (szczególnie uwidocznione teraz w kontekście obecnego konfliktu),środek książki jest zwyczajnie nudny i się dłuży - wydaje mi się że legło tutaj tempo książki. Lektor czytający audiobook świetny.