Dziwna. Niepokojąca. Zrozumiała.

Ta książka jest jak puszka Pandory, w której zamknięto emocje, o których wstyd mówić. A uchylenie jej wieka choć na chwilę powoduje, że ich część wydostaje się na zewnątrz i zakłóca spokój dookoła.

Bohaterów nie da się polubić za to co robią i myślą, ale da się ich zrozumieć. Dlaczego przepełnieni są żalem, dlaczego duszą w sobie myśli i dlaczego tkwią wśród ludzi, którzy ich niszczą.

Książka krótka a przesiąknięta tak wieloma trudnymi uczuciami i myślami, że po jej przeczytaniu trzeba usiąść i wszystko jeszcze raz przemyśleć.

Dziwna. Niepokojąca. Zrozumiała.

Ta książka jest jak puszka Pandory, w której zamknięto emocje, o których wstyd mówić. A uchylenie jej wieka choć na chwilę powoduje, że ich część wydostaje się na zewnątrz i zakłóca spokój dookoła.

Bohaterów nie da się polubić za to co robią i myślą, ale da się ich zrozumieć. Dlaczego przepełnieni są żalem, dlaczego duszą w sobie myśli i...

Co ze mną zrobiła ta książka…. Krótka, a tak mocno uczuciowa, że aż kipi od niewypowiedzianych słów i gestów. Historia rodziny, w której z pozoru wszystko się układa, a pod powierzchnią są jak małe, niekochane dzieci, które chcą zwrócić na siebie uwagę.

Co ze mną zrobiła ta książka…. Krótka, a tak mocno uczuciowa, że aż kipi od niewypowiedzianych słów i gestów. Historia rodziny, w której z pozoru wszystko się układa, a pod powierzchnią są jak małe, niekochane dzieci, które chcą zwrócić na siebie uwagę.

Ciekawa historia o problemach dorosłości... o tym jak dzieciństwo wpływa na naszą przyszłość i o ludzkich pragnieniach oraz potrzebach. Bardzo naturalistyczna. Niestety większość bohaterów nie wzbudza dobrych odczuć- jak to ludzie.

Ciekawa historia o problemach dorosłości... o tym jak dzieciństwo wpływa na naszą przyszłość i o ludzkich pragnieniach oraz potrzebach. Bardzo naturalistyczna. Niestety większość bohaterów nie wzbudza dobrych odczuć- jak to ludzie.

Książkę oceniłam jako dobrą, szybko przeczytałam i dała mi trochę tematów do dyskusji. Niestety nie polubiłam żadnego z bohaterów a koniec książki to taka urwana historia. W zachowaniu głównej bohaterki nie widać tego, by ona wyciągają wnioski z dziejących się wydarzeń , raczej postępuje jak zazdrosna nastolatka a nie czterdziestolatka! Temat bezdzietności i samotności to temat ważny, ale tutaj nie został rozwinięty niestety:(

Książkę oceniłam jako dobrą, szybko przeczytałam i dała mi trochę tematów do dyskusji. Niestety nie polubiłam żadnego z bohaterów a koniec książki to taka urwana historia. W zachowaniu głównej bohaterki nie widać tego, by ona wyciągają wnioski z dziejących się wydarzeń , raczej postępuje jak zazdrosna nastolatka a nie czterdziestolatka! Temat bezdzietności i samotności to...

Kolejna po "Wcale nie jestem taka" książka Autorki, której bohaterami są wzajemnie toksyczni członkowie jednej rodziny. Do kompletu Marie dorzuca nam różne spojrzenia na macierzyństwo potencjalnych: matki, ciotki czy ojca. Wyjątkowo zdenerwowało mnie pominięcie konsekwencji obciążenia genetycznego matki. Autorka obdarzyła jedną z głównych bohaterek chorobą Leśniewskiego- Crohna, nie zająknąwszy się później o potencjalnej kilkudziesięcioprocentowej szansie na odziedziczenie tej nieuleczalnej choroby. Książka, która szkodzi.

Kolejna po "Wcale nie jestem taka" książka Autorki, której bohaterami są wzajemnie toksyczni członkowie jednej rodziny. Do kompletu Marie dorzuca nam różne spojrzenia na macierzyństwo potencjalnych: matki, ciotki czy ojca. Wyjątkowo zdenerwowało mnie pominięcie konsekwencji obciążenia genetycznego matki. Autorka obdarzyła jedną z głównych bohaterek chorobą Leśniewskiego-...

Bardzo miło spędzony czas. Jak zaczęłam tak nie mogłam się oderwać. Mądra historia, czasem smutna z przesłaniem.

Bardzo miło spędzony czas. Jak zaczęłam tak nie mogłam się oderwać. Mądra historia, czasem smutna z przesłaniem.

To co urzekło mnie w tej książce to fakt, że działania głównej bohaterki i jest sposób myślenia są absolutnie do zakwestionowania i tak naprawdę w gestii czytelnika leży ocena jej postępowania. Tak samo w przypadku reszty postaci co daje duże pole to przemyśleń i wyciągnięcia własnych niepodyktowanych niczym wniosków.

To co urzekło mnie w tej książce to fakt, że działania głównej bohaterki i jest sposób myślenia są absolutnie do zakwestionowania i tak naprawdę w gestii czytelnika leży ocena jej postępowania. Tak samo w przypadku reszty postaci co daje duże pole to przemyśleń i wyciągnięcia własnych niepodyktowanych niczym wniosków.

Dawno żadna książka nie podniosła mi tak ciśnienia. Główna bohaterka chyba zamieniła się na rozum z chomikiem, a i te zwierzęta są mądrzejsze od tej toksycznej kobiety. Myślę, że nawet terapia by jej nie pomogła.

Dawno żadna książka nie podniosła mi tak ciśnienia. Główna bohaterka chyba zamieniła się na rozum z chomikiem, a i te zwierzęta są mądrzejsze od tej toksycznej kobiety. Myślę, że nawet terapia by jej nie pomogła.

Nie spodziewałam się, że tak krótka książka uderzy we mnie tak mocno.

Do może połowy byłam dość sceptyczna, jednak narratorka, panujące w historii nienazwane napięcie i gorycz sprawiły, że chwyciła mnie gdzieś tam w środeczku i jestem przekonana, że mimowolnie będę do niej wracać myślami w dłuższej perspektywie.

Nie spodziewałam się, że tak krótka książka uderzy we mnie tak mocno.

Do może połowy byłam dość sceptyczna, jednak narratorka, panujące w historii nienazwane napięcie i gorycz sprawiły, że chwyciła mnie gdzieś tam w środeczku i jestem przekonana, że mimowolnie będę do niej wracać myślami w dłuższej perspektywie.

Książka wprowadziła mnie w ponury nastrój, atmosfera jest tam bardzo ciężka, ale łatwo można sobie wyobrazić, że tak mogłyby wyglądać rodzinne relacje. Smutne, ale niektóre uczucia głównej bohaterki znajome.

Książka wprowadziła mnie w ponury nastrój, atmosfera jest tam bardzo ciężka, ale łatwo można sobie wyobrazić, że tak mogłyby wyglądać rodzinne relacje. Smutne, ale niektóre uczucia głównej bohaterki znajome.