Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zatańcz ze mną od pierwszych stron pochłonęła mnie bez reszty. Z przyjemnością wraz z bohaterami wróciłam do czasów licealnych.

I przez pierwszą połowę ta historia miała naprawdę duży potencjał. Bardzo mocno kibicowałam Wiktorii i z zapartym tchem śledziłam jej losy. Szczególnie moment wyjazdu na Bal Absolwentów

Od połowy, to jakaś jedna wielka chodząca drama, wywlekanie problemów z czasów szkolnych, niezagojone rany. Jak na ludzi dorosłych, to powiem wam, że jestem mocno szokowana takim zachowaniem.

Autorka stworzyła ciekawy, acz skomplikowany świat, bo motyw powrotu do liceum i ogólnie Bal absolwentów to naprawdę ciekawe fragmenty. Jednak ta cała dramatyczna otoczka mocno wszystko zepsuła.

Myślę, że mimo wszystko wielu osobą przypadnie do gustu, ze względu na lekkie pióro autorki, obyczajowy klimat i pikantne sceny. Niestety do mnie nie trafiła.

Zatańcz ze mną od pierwszych stron pochłonęła mnie bez reszty. Z przyjemnością wraz z bohaterami wróciłam do czasów licealnych.

I przez pierwszą połowę ta historia miała naprawdę duży potencjał. Bardzo mocno kibicowałam Wiktorii i z zapartym tchem śledziłam jej losy. Szczególnie moment wy...

Rozwiń

Zwiń

Czuje się wymęczona tą historią. Chociaż może precyzyjniej będzie napisać, że główną bohaterką.

Było to moje drugie i wydaje mi się, że ostatnie spotkanie z piórem autorki. Z przykrością stwierdzam, że kompletnie do mnie ona nie trafia.

Łatwopalna miała bardzo mocny potencjał. Myślę, że jeśli chodzi o samą historię bohaterki i tego, co potrafiła, to był dobry pomysł. Czegoś takiego jeszcze nie czytałam, więc za to duży plus.

Jednak bohaterka. Iście niezdecydowana baba, z masą traum, próbująca zbudować na tych traumach związek. Jej niezdecydowanie przez większość książki sprawiało, że niejednokrotnie miała ochotę rzucić słuchanie tego audiobooka. Nie wspominając o jej tendencji do kłamania.

Zakończenie też jakoś nie powaliło mnie na kolana. Szczerze to nawet nie wiem czego się spodziewałam, ale chociaż po tych mękach liczyłam na jakieś zadośćuczynienie.

Także jak dla mnie szkoda na nią czasu.

Czuje się wymęczona tą historią. Chociaż może precyzyjniej będzie napisać, że główną bohaterką.

Było to moje drugie i wydaje mi się, że ostatnie spotkanie z piórem autorki. Z przykrością stwierdzam, że kompletnie do mnie ona nie trafia.

Łatwopalna miała bardzo mocny potencjał. Myślę, że ...

Rozwiń

Zwiń

Okładki wywołujące konkretne wspomnienia, szczególnie te zapachowe, są moimi ulubionymi. Bo kto nie kocha szarlotki?

Odnalazłam się w tej historii już od pierwszych stron. Była to lekka historia obyczajowa z nutą romansu, która wpasowała się w moje gusta.

Nie zabrakło tu dobrego humoru, ale także chwili załamanie, które niby naprostowały życie bohaterów, jednak w taki sposób, że na koniec już nic nie było takie samo.

Jak na debiut, muszę przyznać, że autorka stworzyła tak piękny świat i ciekawych bohaterów, a jej styl pisania jest tak lekki, iż w ogóle się tego nie odczuwa.

Jest to na pewno też dobra lektura dla osób lubiących motyw robienia listy to-do, bo główna bohaterka przed swoimi 30 urodzinowi chce zrobić parę ciekawych i odważnych rzeczy.

Jestem ciekawa, co autorka zgotuję bohaterom w kolejnym tomie i czy komuś się upiecze?

Okładki wywołujące konkretne wspomnienia, szczególnie te zapachowe, są moimi ulubionymi. Bo kto nie kocha szarlotki?

Odnalazłam się w tej historii już od pierwszych stron. Była to lekka historia obyczajowa z nutą romansu, która wpasowała się w moje gusta.

Nie zabrakło tu dobrego humoru, ...

Rozwiń

Zwiń

Lubię trudną tematykę. Czuję się również zszokowana, że książka została napisana przez siedemnastoletnią dziewczynę!

Ślady nocy to mocna opowieść o nierówności, braku wsparcia i staniu na granicy moralności a życia. Momentami przykra, ale dająca nadzieję na zmianę, na pomoc i przede wszystkim otwierająca oczy na problem, który istnieje, a który jest bagatelizowany.

Bohaterka bardzo odważnie przedstawia nam swoje życie, które nie jest usłane różami. Nie czytało się tego łatwo. Często musiałam ją odkładać, aby móc uspokoić swoje myśli i nie wyrwać sobie wszystkich włosów z bezradności. Jednak nie powstrzymywało mnie to przed chęcią poznania zakończenia tej historii.

Choć, prawdę mówiąc, zabrakło mi tu emocji. Dostałam masę traumatycznych opisów, historię o życiu bohaterki. To wszystko to były fakty. Bez emocji. Zabrakło mi miejsca na uronienie chociażby jednej łzy nad tą książką. Tematyka nie należy do łatwych, więc liczyłam na emocjonującą opowieść.

Bądź co bądź warto ją poznać.

Lubię trudną tematykę. Czuję się również zszokowana, że książka została napisana przez siedemnastoletnią dziewczynę!

Ślady nocy to mocna opowieść o nierówności, braku wsparcia i staniu na granicy moralności a życia. Momentami przykra, ale dająca nadzieję na zmianę, na pomoc i przede wszys...

Rozwiń

Zwiń

Opis tej książki był tak dobry, że ustawiłam poprzeczkę bardzo wysoko, tym bardziej, że znam Nasz ostatni dzień i kojarzę Squid Game. Nie sugerowałabym się jednak tak bardzo tym ostatnim, bo się zawiedziecie. Tym pierwszym w sumie też.

Projekt Happy Head to bardzo dobra książka młodzieżowa. Mroczna, niepokojąca atmosfera, to coś, co lubię i na pewno będąc osobą 14+ też bym się w niej odnalazła. Bardzo podobał mi się pomysł na samą fabułę. Na zamknięciu nastolatków bez telefonów w pokojach i proponowanie im do wykonania różnych zadań.

Jednakże nie można zapominać o tym, co w książce jest najważniejsze, a mianowicie tempo akcji. I tu niestety jest mocny minus. Za każdym razem jak już czułam się oczarowana, to nagle pojawiały się jakieś przerywniki, akcja zwalniała. Brakowało mi tego bardzo, bo przez to odnosiłam wrażenie, że momentami pomysł się wyczerpał i autor na siłę coś pisał.

Zabrakło mi także dobrze rozbudowanego wątku między chłopakami. Autor potraktował temat trochę po macoszemu i niestety czuję niedosyt na tej płaszczyźnie. Liczyłam, że może ostatnie strony spowodują, że zabije mi mocniej serce, jednak autor miał zupełnie inne plany.

Duży plus natomiast za warsztat autora i lekkie pióro. Poza niektórymi momentami to przez tę historię naprawdę się płynęło.

Opis tej książki był tak dobry, że ustawiłam poprzeczkę bardzo wysoko, tym bardziej, że znam Nasz ostatni dzień i kojarzę Squid Game. Nie sugerowałabym się jednak tak bardzo tym ostatnim, bo się zawiedziecie. Tym pierwszym w sumie też.

Projekt Happy Head to bardzo dobra książka młodzieżow...

Rozwiń

Zwiń

To jakim ta książka była emocjonalnym rollercoasterem, jest nie do opisania. Nie spodziewałam się, że thriller może tak rozłożyć mnie na łopatki.

Osobiście uwielbiam takie klimaty, szczególnie jeśli tymi „złymi” okazują się dzieci. Bałam się jedynie tego, jakie opisy mogą mnie tu czekać i do czego może się posunąć mała Hannah. Jednak nie sądziłam, że to, co najlepsze czeka mnie wtedy, gdy ona dorośnie.

Nie raz stanęło mi serce, gdy w opisach znajdował się mały Toby i nie dwa byłam naprawdę przerażona. Jednak im więcej miałam okazji się dowiedzieć, tym bardziej trochę rozumiałam postępowanie Hannah. Tylko trochę, bo to, co ona wyczyniała, było po prostu okrutne.

Podobały mi się dwie linie czasowe, opowiedziane z kilku perspektyw, bo dodało to taki ciekawy zabieg odwleczenia w czasie teraźniejszości, a jednocześnie pozwalało na odkrycie tego, o co w tym wszystkim chodzi.

Autorka ma świetne pióru, pomimo tematyki bardzo lekko czyta się tę historię. Dodatkowo na sam koniec pozostawia nas ona w moim odczuciu z otwartym zakończeniem, przez co ta historia na pewno na długo zostanie w mojej pamięci.

To jakim ta książka była emocjonalnym rollercoasterem, jest nie do opisania. Nie spodziewałam się, że thriller może tak rozłożyć mnie na łopatki.

Osobiście uwielbiam takie klimaty, szczególnie jeśli tymi „złymi” okazują się dzieci. Bałam się jedynie tego, jakie opisy mogą mnie tu czekać i...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo szybko wkręciłam się w tę historię. Bardzo polubiłam bohaterów, rozumiałam ich życiowe rozterki/problemy. Losy tej dwójki śledziłam z zapartym tchem.

Jednak im dalej, tym gorzej pod względem relacji głównych bohaterów. Odniosłam wrażenie, że bawią się oni w ciuciubabkę i zamiast usiąść i pogadać, to snuli domysły tak niedorzeczne, że, pozostało mi już tylko przewracać oczami. Przestaliśmy się rozumieć.

Autorka stworzyła przepiękny świat, pełny niepokoju i strachu o najbliższą osobę, jednak te infantylne zachowania trochę to przyćmiły. Lubię takie wartościowe książki, pokazujące, że nie zawsze człowiek człowiekowi wilkiem.

Jestem fanką motywu fake dating, tak że odnalazłam się tu, jak w domu! Styl autorki jest bardzo przyjemny i rzeczowy, więc bardzo szybko się ją czytało.

Ogólnie historia bardzo na plus, nie spodziewałam się, że tak mi się spodoba. Pomijając oczywiście te dramy po drodze.

Bardzo szybko wkręciłam się w tę historię. Bardzo polubiłam bohaterów, rozumiałam ich życiowe rozterki/problemy. Losy tej dwójki śledziłam z zapartym tchem.

Jednak im dalej, tym gorzej pod względem relacji głównych bohaterów. Odniosłam wrażenie, że bawią się oni w ciuciubabkę i zamiast us...

Rozwiń

Zwiń

Słyszę strzały. Wiem, że wydarzyło się coś złego, jednak to, co widzę, gdy dobiegam na miejsce zdarzenia, jest nie do opisania.

Bardzo mnie ta historia zmęczyła. Chyba najbardziej ze wszystkich męczących, jakie przyszło mi czytać. Ta historia nie ma ani ładu, ani składu, a rzekoma „intryga”, jest zbudowana na tak niskim poziomie, że miałam ochotę wyrwać sobie włosy z głowy.

Autor przez ponad 300 stron opisuję historię, odkrywa karty, po czym stwierdza, że historia wcale tak nie wygląda i zaczyna wątki opowiadać właściwie, ale nie do końca, bo zaraz znowu okazuje się, że coś źle opisał – rozumiecie moje poirytowanie?

Bohaterowie są tak fatalni, jeśli tacy ludzie istnieją naprawdę, to boję się, kiedykolwiek takich poznać. Mam wrażenie, że mają oni co najwyżej po 5 lat i przez całą książkę bawią się w berka.

Rzekoma zbrodnia i rzekoma miłość, bo podobno o to tu chodzi, to motywy, na które bardzo mocno liczyłam, ale i tu się zawiodłam, bo nie zabrakło super (nie) fajnie wykreowanej I N T R Y G I.

Także czas zmarnowany, ale tak już czasem bywa.

Słyszę strzały. Wiem, że wydarzyło się coś złego, jednak to, co widzę, gdy dobiegam na miejsce zdarzenia, jest nie do opisania.

Bardzo mnie ta historia zmęczyła. Chyba najbardziej ze wszystkich męczących, jakie przyszło mi czytać. Ta historia nie ma ani ładu, ani składu, a rzekoma „intryg...

Rozwiń

Zwiń