Skrzywdzeni i poniżeni

SKRYWDZENI I PONIŻENI to dojrzała i sentymentalna powieść o sile przebaczania.
Tłem wydarzeń jest zgnilizna społeczeństwa, bieda szerząca się jak zaraza.

Narratorem jest Iwan „Wania” Piotrowicz, który jest wyidealizowany przez autora.
Aż ciężko uwierzyć, że Wania jest człowiekiem. Mężczyzna posiada altruistyczne cechy, z łatwością przebacza innym i ciągle goni na ratunek swojej przyjaciółce Natalii „Natasza” Nikołajewnej, która jest bez pamięci zakochana w Alioszy.
Iwan dusi w sobie miłość do Nataszy i jest na każde skinienie kobiety, która nie omieszka wykorzystywać jego dobroć i lojalność.
Aliosza jest niedojrzałym, zamożnym mężczyzną, synem księcia, który w życiu bohaterów sporo namiesza.

Podobno główny bohater zawiera w sobie sporo charakteru z autoportretu Dostojewskiego.
Iwan jest pisarzem powieści, niedocenionym przez krytyków, chociaż z wielkim talentem.
Iwan tak jak Dostojewski woli pisać o prostych ludziach, biedzie, sam wiąże koniec z końcem.
Poczciwy Wania nie irytuje, skupia naszą uwagę na wszystkich, tylko nie na sobie, wyraźnie dając nam do myślenia, że nie przejawia przez niego egoizm.

Sumieniem bohaterów stanie się 13-letnia Helena „Nelly”. Pojawi się w życiu Iwana niespodziewanie, ukradnie jego uwagę, a później serce.
Narrator stara się ukazać Helenę jako pokrzywdzonego aniołka, pomimo wyraźnych wad dziewczynki, usprawiedliwia jej czyny (nieraz godne opętania), wnikliwie wprowadza w nas w beznadziejność losu Nelly i jej mamy.

Powieść jest wzruszającym punktem na mapie bólu i cierpienia.
Autor opisuje przewagę dobra nad złem. Ukazuje nam, że dzięki przebaczaniu, sami staniemy się szczęśliwsi.
Miłość bezinteresowna to błogosławieństwo, a pokory nie należy się wstydzić, lecz być dumnym z mądrości przyznania do błędów.

Mądra historia, która sporo może nauczyć nas o życiu.
Dostojewski chciał wywołać efekt zaskoczenia na końcu, niestety ze smutkiem przyznaję, że mu się to nie udało.

SKRYWDZENI I PONIŻENI to dojrzała i sentymentalna powieść o sile przebaczania.
Tłem wydarzeń jest zgnilizna społeczeństwa, bieda szerząca się jak zaraza.

Narratorem jest Iwan „Wania” Piotrowicz, który jest wyidealizowany przez autora.
Aż ciężko uwierzyć, że Wania jest człowiekiem. Mężczyzna posiada altruistyczne cechy, z łatwością przebacza innym i ciągle goni na ratunek...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dostojewski, dzięki znajomości ludzkiej psychiki potrafi tak kreować bohaterów, że niemalże można ich dotknąć, zobaczyć. I tak też jest w tej książce. Czytając ją czułem się jakbym był w XIX wiecznym Petersburgu, chodził jego ulicami a z bohaterami się przynajmniej dobrze zaznajomił.
Temat książki nie jest łatwy, dotykamy tu krzywdy ludzkiej i niesprawiedliwości jednak nie wszystko maluje się w czarnych barwach i jesteśmy świadkami również ludzkiej szlachetności i bezinteresowności.

Dostojewski, dzięki znajomości ludzkiej psychiki potrafi tak kreować bohaterów, że niemalże można ich dotknąć, zobaczyć. I tak też jest w tej książce. Czytając ją czułem się jakbym był w XIX wiecznym Petersburgu, chodził jego ulicami a z bohaterami się przynajmniej dobrze zaznajomił.
Temat książki nie jest łatwy, dotykamy tu krzywdy ludzkiej i niesprawiedliwości jednak nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Długo zastanawiałam się nad tym o czym właściwie jest ta książka. Napisana w pierwszej osobie, złudnie przypomina po prostu opis życia Dostojewskiego. Narrator znajduje się dziwnym trafem w środku kilku nieprawdopodobnych wydarzeń i opisuje je z własnej perspektywy. Książka przede wszystkim jest osnuta wokół miłości dwóch osób z różnych klas społecznych. Akcja raz jest, raz nie ma po niej śladu. Tak, czy inaczej polecam sięgnąć po ową lekturę. Pierwsze kilkanaście, czy kilkadziesiąt stron jest zupełnie o niczym, stanowi wprowadzenie. Jednak z biegiem akcji byłam coraz bardziej ciekawa dalszych losów bohaterów i przeczytałam książkę niemalże jednym ciągiem. Język nie jest archaiczny, co ułatwia tylko czytanie. Przedstawiona fabuła po prostu mnie wciągnęła.

Długo zastanawiałam się nad tym o czym właściwie jest ta książka. Napisana w pierwszej osobie, złudnie przypomina po prostu opis życia Dostojewskiego. Narrator znajduje się dziwnym trafem w środku kilku nieprawdopodobnych wydarzeń i opisuje je z własnej perspektywy. Książka przede wszystkim jest osnuta wokół miłości dwóch osób z różnych klas społecznych. Akcja raz jest,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wyraźnie słabsza od późniejszych arcydzieł autora. Dość banalna, niezbyt interesująca historia, choć możemy dostrzec oznaki późniejszego rozkwitu geniuszu pisarza w postaci księcia Wałkowskiego. Dostojewski jest znany jako absolutny mistrz kreowania postaci i wszelakich intryg i zwrotów akcji z nimi związanych, ale tutaj te osoby niestety są (poza księciem) niezbyt interesujące, raczej nijakie i w wielu momentach zwyczajnie irytujące. Trudno mi poczuć sympatię do kogokolwiek z tej powieści. No chyba tylko do psa, Azorka 😉 Myślę że to książka wyłącznie dla miłośników prozy Dostojewskiego. Reszta może spokojnie odpuścić i dać się zamiast tego ponieść geniuszowi pisarza w postaci "Biesów" czy "Braci Karamazow".

Wyraźnie słabsza od późniejszych arcydzieł autora. Dość banalna, niezbyt interesująca historia, choć możemy dostrzec oznaki późniejszego rozkwitu geniuszu pisarza w postaci księcia Wałkowskiego. Dostojewski jest znany jako absolutny mistrz kreowania postaci i wszelakich intryg i zwrotów akcji z nimi związanych, ale tutaj te osoby niestety są (poza księciem) niezbyt...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gdybym musiał dzisiaj wybrać najlepszą powieść Dostojewskiego, a każda jest przepyszna, przy tym dotyka wrażliwych jak dla mnie tematów, zapewne miałbym ogromny dylemat z wyborem. I oto kolejna powieść tegoż autora zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Co mnie fascynuje w owej powieści, to ten przepiękny język jakim posługuje się autor, te mnogie dialogi okraszone subtelnymi słowami, a i sam temat wskazuje na coś porównywalnego, co można przecież przenieść do obecnych czasów. W sumie to zwykła romantyczna historia jakich jest wiele, lecz jakim językiem została napisana nie pozostawia żadnych wątpliwości tym czytelnikom, którzy pokusili się, aby wziąć do ręki owe dzieło i zagłębić się w ten bezlitosny świat. Narratorem występującym w powieści jest Iwan Pietrowicz, postać jak najbardziej pozytywna, a wręcz postawa altruistyczna. To on będzie przez cały czas oprowadzał nas po zakamarkach historii i przedstawiał losy bohaterów, których jak zawsze w powieściach Dostojewskiego jest wielu. Pięknie opisane i przedstawione są także postacie mniej znaczące, choć bez nich cała ta historia nie zostałaby dobrze przedstawiona. Najbardziej porusza historia małej Nelly, która dla dobra innych postawia za cel opowiedzieć do końca o tym jak wyglądało jej życie, pomimo, że była umierająca. Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko zachęcić innych czytelników do przeczytania owego dzieła sztuki i delektować się każdym jego słowem.

Gdybym musiał dzisiaj wybrać najlepszą powieść Dostojewskiego, a każda jest przepyszna, przy tym dotyka wrażliwych jak dla mnie tematów, zapewne miałbym ogromny dylemat z wyborem. I oto kolejna powieść tegoż autora zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Co mnie fascynuje w owej powieści, to ten przepiękny język jakim posługuje się autor, te mnogie dialogi okraszone subtelnymi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powieść Dostojewskiego „Skrzywdzeni i poniżeni” to podróż po meandrach ludzkiej duszy. Wydaje się to być książka bardzo osobista, może właśnie dlatego doszukiwać się można w niej analogii do życie samego pisarza. Znakomita kreacja postaci, barwne opisy pobudzające wyobraźnię i ogromny ładunek emocjonalny, który czyni zarówno powieść jak i wydarzenia w niej zawarte bliskimi nam i zachęca do zaangażowania się w lekturę. Nic zatem dziwnego, że można się w niej rozsmakować, że jest to idealna pozycja, by zacząć nią swoją przygodę z Dostojewskim! ...warta poświęconego czasu :)

Powieść Dostojewskiego „Skrzywdzeni i poniżeni” to podróż po meandrach ludzkiej duszy. Wydaje się to być książka bardzo osobista, może właśnie dlatego doszukiwać się można w niej analogii do życie samego pisarza. Znakomita kreacja postaci, barwne opisy pobudzające wyobraźnię i ogromny ładunek emocjonalny, który czyni zarówno powieść jak i wydarzenia w niej zawarte bliskimi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To już kolejna w tym roku książka autorstwa Fiodora Dostojewskiego, po którą sięgnęłam. Niezmiernie wciąga mnie proza tego wybitnego pisarza, że chcę więcej i więcej...
A "Skrzywdzeni i poniżeni" to powieść niezwykle ciekawa, ukazująca jakie problemy mogą się wiązać z szaloną miłością i brakiem przebaczenia.
Warto przeczytać !

To już kolejna w tym roku książka autorstwa Fiodora Dostojewskiego, po którą sięgnęłam. Niezmiernie wciąga mnie proza tego wybitnego pisarza, że chcę więcej i więcej...
A "Skrzywdzeni i poniżeni" to powieść niezwykle ciekawa, ukazująca jakie problemy mogą się wiązać z szaloną miłością i brakiem przebaczenia.
Warto przeczytać !

Pokaż mimo to

Jak tytuł wskazuje akcja książki dzieje się wśród ludzi biednych, wykolejonych przez los, ale potrafiących się wznieść na heroizm moralny (choć nie brakuje ohydnego szubrawcy).

Powieść o młodym pisarzu, który pomaga moralnie w perypetiach miłosnych swej ukochanej (z innym mężczyzną), a także opiekuje się biedną dziewczynką skrzywdzoną przez los.

Centralnym motywem jest problematyka przebaczenia w rodzinie, ale i brak przebaczenia.

Jak zwykle u Dostojewskiego – solidna dawka psychologizmu wysokich lotów.

Jak tytuł wskazuje akcja książki dzieje się wśród ludzi biednych, wykolejonych przez los, ale potrafiących się wznieść na heroizm moralny (choć nie brakuje ohydnego szubrawcy).

Powieść o młodym pisarzu, który pomaga moralnie w perypetiach miłosnych swej ukochanej (z innym mężczyzną), a także opiekuje się biedną dziewczynką skrzywdzoną przez los.

Centralnym motywem jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czas na Petersburg!

Fiodor Dostojewski niesłusznie znany jest w Polsce niemal wyłącznie ze „Zbrodni i kary”, a i ta powieść kojarzona jest często ze znienawidzoną lekturą. Tymczasem w dorobku autora wiele jest wspaniałych pozycji, uniwersalnych i ponadczasowych. Pisarz bowiem w kręgu swoich zainteresowań człowieka, targające nim emocje i jego ułomności.
Doskonale widać to w sentymentalnej powieści „Skrzywdzeni i poniżeni”, kolejnej w dorobku Dostojewskiego, która przenosi nas do Petersburga, obnażając i piętnując degenerację, wynaturzenie, uświadamiając nam, że niestety są sytuację, kiedy degrengolada jest procesem na tyle zaawansowanym, że trudno jest dobru wznieść się poza nią. Po opublikowana nakładem wydawnictwa MG książkę sięgnąć mogą nie tylko miłośnicy literatury rosyjskiej i samego Dostojewskiego, ale też wszyscy zainteresowani ludzką duszą, z niepokojem śledzący upadek człowieczeństwa oraz coraz trudniejszą walkę dobra ze złem.
Przenosimy się do wspomnianego, XIX-wiecznego Petersburga, miasta z wieloma możliwościami, ale jednocześnie pełnego ludzkiej zgnilizny, niezbyt łaskawego dla głównego bohatera. Iwan Pietrowicz, będący jednocześnie narratorem powieści, to młody i obiecujący pisarz, który jednak – jak wielu literatów – z trudem wiąże koniec z końcem. Ima się różnych zleceń na teksty, wierząc, że już wkrótce uda mu się opublikować poczytną książkę, której kanwą będą jego doświadczenia. Skrupulatnie przenosi zatem na papier fragmenty swojego życia, w ten sposób poddając się jednocześnie swego rodzaju terapii.
Wcześni osierocony Iwan dorastał w domu Mikołaja Sergieicza Ichmieniewa, który zlitował się nad chłopcem i przygarnął pod swoje skrzydła, wychowując razem ze swoją córką, Nataszą. Mimo bogactwa, Mikołaj jawi się jako człowiek prosty i uczciwy, ujmujący swą serdecznością i sercem na dłoni. Ta serdeczność i życzliwość sprowadza niestety na niego kłopoty. Zgadza się on bowiem pokierować innym młodym człowiekiem, dziewiętnastoletnim Aloszą Piotrowiczem, synem księcia Piotra Aleksandrowicza Wałkowskiego, właściciela majątku Wasiliewsie, nieświadomy problemów, jakie to za sobą pociągnie. Chłopak, zamiast nabierać ogłady i zdyscyplinowania … zakochuje się. Panią jego serca zostaje siedemnastoletnia córka Mikołaja, co nie podoba się Wałkowskiemu i jest źródłem szykanowania Ichmieniewa, a także oskarżeń o kradzież i niegospodarność.
Te miłosne perypetie Natalii oraz gwałtowny zwrot w relacjach księcia z zarządcą swoich dóbr, są niejako przeciwwagą dla spokojnego charakteru Iwana, który jako bohater idealny, bez skazy, stanowi doskonałe tło dla pozostałych postaci, ale jednocześnie sam nie daje o sobie zapomnieć…
Powieść Dostojewskiego „Skrzywdzeni i poniżeni” to podróż po meandrach ludzkiej duszy. Wydaje się to być książka bardzo osobista, może właśnie dlatego doszukiwać się można w niej analogii do życie samego pisarza. Znakomita kreacja postaci, barwne opisy pobudzające wyobraźnię i ogromny ładunek emocjonalny, który czyni zarówno powieść jak i wydarzenia w niej zawarte bliskimi nam i zachęca do zaangażowania się w lekturę. Nic zatem dziwnego, że można się w niej rozsmakować, że jest to idealna pozycja, by zacząć nią swoją przygodę z Dostojewskim!

Czas na Petersburg!

Fiodor Dostojewski niesłusznie znany jest w Polsce niemal wyłącznie ze „Zbrodni i kary”, a i ta powieść kojarzona jest często ze znienawidzoną lekturą. Tymczasem w dorobku autora wiele jest wspaniałych pozycji, uniwersalnych i ponadczasowych. Pisarz bowiem w kręgu swoich zainteresowań człowieka, targające nim emocje i jego ułomności.
Doskonale widać to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Od jakiegś czasu rozsmakowałam się w prozie Fiodora Dostojewskiego. Sięgam po kolejne pozycje z jego dorobku i nie mogę się nadziwić, jak głęboko potrafił zaglądać w zakamarki ludzkich dusz, pokrętnych, złych, ale też tych dobrych, oddanych, kochających.

Petersburg, XIX wiek. Głowny bohater, a zarazem narrator Iwan Piotrowicz jest pisarzem żyjącym na granicy ubóstwa. Współpracuje z dziennikami, pisze artykuły i wierzy, że uda mu się napisać dobrą książkę. Opisuje swoje życie i zajęcie to pozwala mu nie umrzeć ze zgryzoty. Minione wspomnienia wzruszają go aż do bólu, dlatego je spisuje, aby w końcu nabrały spokojnego, bardziej uporządkowanego charakteru. Pisanie chłodzi dawne wspomnienia i chorobliwe mrzonki obraca w pracę.

Bohaterowie w książce są zróżnicowani i mają rozbudowaną sferę duchową. Iwan jeszcze w dzieciństwie został sierotą i wychowywał się w domu Mikołaja Sergieicza Ichmieniewa, który przygarnął go z litości i wychowywał razem ze swoją córką Nataszą. Mikołaj to człowiek prosty, dobry, szczery, uczciwy, bezinteresowny, szlachetny, naiwnie romantyczny, którego ująć można tylko serdecznym i przyjacielskim zachowaniem, a nie pieniędzmi i bogactwem. Wychowując pod swoim dachem Iwana i Nataszę nie przypuszcza, że w przyszłości mogą wyniknąć z tego problemy. Na jego drodze staje książę Piotr Aleksandrowicz Wałkowski, właściciel majątku Wasiliewsie, który jest przystojny, obdarzony wieloma zaletami, dowcipem, smakiem, niewyczerpaną wesołością. Jest w nim coś zwycięskiego i czarującego, coś co przyciąga do niego nie tylko kobiety, ale zjednuje także mężczyzn. Wałkowski dzięki sukcesom towarzyskim i hrabiemu Naińskiemu ugruntowuje swoją karierę w Petersburgu oraz powiększa swój majątek. Wysyła swojego dziewiętnastoletniego syna Aleksego Piotrowicza do zarządcy swoich dóbr w Wasiliewskie, Mikołaja Sergieicza, aby ten nauczył pierworodnego rozumu, naprawił lekkomyślny charakter i wdrożył surowe zasady. Aliosza to miły, ładny, słaby i nerwowy chłopak, a jednocześnie wesoły, prostoduszny, z otwartą duszą, zdolną do najszlachetniejszych wzruszeń, z sercem kochającym, szczerym i wdzięcznym. Początkowe bardzo dobre relacje Wałkowskiego i Ichmieniewa psują się. Książę szykanuje rządcę, oskarża go o kradzież i niegospodarność, zarzuca, że pozwolił swojej siedemnastoletniej córce Nataszy rozkochać w sobie jego syną. W złości zamierza odebrać Mikołajowi ostatni kawałek chleba. Problemy narastają i cierpi z tego powodu coraz wiecej ludzi.

W tej powieści jest wiele nawiązań do życia Fiodora Dostojewskiego. Pierwsza powieść Iwana Piotrowicza to nawiązanie do ,,Biednych ludzi'' debiutu Dostojewskiego, któremu towarzyszyła atmosfera przychylności i uznania. Krytyk B. z powieści ,,Skrzywdzeni i poniżeni", to Wissarian Bieliński, który uznał Dostojewskiego za nowego Gogola. Iwan po napisaniu pierwszej książki jest pełen entuzjastycznych nadziei i marzeń, kocha swoją pracę, zżywa się z postaciami, które sam stworzył, kocha je, cieszy się i smuci razem z nimi. W powieści autor wyidealizował go, nadał mu tylko cechy pozytywne, altruistyczne.

,,Skrzywdzeni i poniżeni" to piękna i sentymentalna powieść, w której autor ukazuje jasne i ciemne strony z życia ludzi w Petersburgu. Zło, zgnilizna moralna, zawiść, ale też miłość, dobroć, wielkoduszność. Ciekawie połączone wątki, dobitne i wzruszające opisy relacji międzyludzkich, doskonale wyrażone uczucia i emocje bohaterów. Wzruszająca i wyjątkowa powieść z początkowego okresu twórczości Dostojewskiego. Polecam ją wielbicielom klasyki i literatury rosyjskiej:)

Od jakiegś czasu rozsmakowałam się w prozie Fiodora Dostojewskiego. Sięgam po kolejne pozycje z jego dorobku i nie mogę się nadziwić, jak głęboko potrafił zaglądać w zakamarki ludzkich dusz, pokrętnych, złych, ale też tych dobrych, oddanych, kochających.

Petersburg, XIX wiek. Głowny bohater, a zarazem narrator Iwan Piotrowicz jest pisarzem żyjącym na granicy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to