Powrót

Najsłabsza choć przedostatnia też była słaba. Jednak spada fabuła na rzecz płytkiej narracji. Nie ma ciekawej historii ani świata ani też logiki to i realizmu jak w poprzednich częściach.

Najsłabsza choć przedostatnia też była słaba. Jednak spada fabuła na rzecz płytkiej narracji. Nie ma ciekawej historii ani świata ani też logiki to i realizmu jak w poprzednich częściach.

Zastanawiam się, czy ta książka rzeczywiście była tak dobra, czy po prostu pochłonęła mnie Zona i styl Gołkowskiego.
Niemniej jednak, mam to co z Komornikiem - rosnącą pokusę przeczytania ponownie.

Zastanawiam się, czy ta książka rzeczywiście była tak dobra, czy po prostu pochłonęła mnie Zona i styl Gołkowskiego.
Niemniej jednak, mam to co z Komornikiem - rosnącą pokusę przeczytania ponownie.

Taki Pilipiuk post-apo. Tzn. czyta się to przyjemnie, ale nie umiem tego brać na poważnie. A protagonista oczywiście jest najmądrzejszy w tej stronie świata, baby prawie pchają mu się do łóżka, a na końcu happy end. Nieco mdłe w odbiorze.

Taki Pilipiuk post-apo. Tzn. czyta się to przyjemnie, ale nie umiem tego brać na poważnie. A protagonista oczywiście jest najmądrzejszy w tej stronie świata, baby prawie pchają mu się do łóżka, a na końcu happy end. Nieco mdłe w odbiorze.

Powrót w tytule, to równocześnie powrót do takiej Zony, do jakiej przyzwyczaił nas autor w tomach 1-3.

Powrót w tytule, to równocześnie powrót do takiej Zony, do jakiej przyzwyczaił nas autor w tomach 1-3.

Nienawidzę tej książki.
Jest w niej wszystko, akcja, Misza, zwięczenie historii. Po poprzednich dwóch, które uważam za raczej kiepskie ta wraca do wysokiego poziomu pierwszych części, a jednak jej nienawidzę.
Nienawidzę jej bo kończy moją przygodę z Zoną w wykonaniu Gołkosia.

Nienawidzę tej książki.
Jest w niej wszystko, akcja, Misza, zwięczenie historii. Po poprzednich dwóch, które uważam za raczej kiepskie ta wraca do wysokiego poziomu pierwszych części, a jednak jej nienawidzę.
Nienawidzę jej bo kończy moją przygodę z Zoną w wykonaniu Gołkosia.

Powrót jest równie dobry co poprzednie tomy, zresztą miłośników Zony nie trzeba namawiać. Jedyny mankament na jaki natrafiłem to Nastia. Nie mogłem skojarzyć tej postaci z poprzednich tomów (chyba , że jest to postać z rozdziału idiotka - nie pamiętam , a autor nie przypomniał). Jeżeli ktoś interesuje się również grami , to w przyszłym roku wychodzi S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chernobyl.

Powrót jest równie dobry co poprzednie tomy, zresztą miłośników Zony nie trzeba namawiać. Jedyny mankament na jaki natrafiłem to Nastia. Nie mogłem skojarzyć tej postaci z poprzednich tomów (chyba , że jest to postać z rozdziału idiotka - nie pamiętam , a autor nie przypomniał). Jeżeli ktoś interesuje się również grami , to w przyszłym roku wychodzi S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart...

Ostatnia część cyklu stalkerskiego Michała Gołkowskiego nosi tytuł „Powrót”. Tak, Misza wraca! „Człowiek może wyjść z Zony, ale Zona z człowieka – nigdy”, bohater przekonuje się o tym na własnej skórze. Misza opuścił Zonę – dzięki ostatniemu interesowi udało mu się, podobnie jak kilku innym stalkerom, ułożyć sobie życie na Dużej Ziemi. Nowa tożsamość, spory kapitał, dom, firma – a do tego ma u swego boku Nastię. Czego chcieć więcej? Niestety, Zona upomina się o swoje – Misza odczuwa jej zew, czegoś mu brakuje. Pewnego dnia Służby Specjalne urządzają nalot na jego firmę – nie zostaje jednak aresztowany. Służby zainteresowały się też innymi stalkerami, co sugeruje, że trop wiedzie do Zony. Niedługo po tym pod jego drzwiami nocą pojawia się ranny Patyk, który przybył z Zony i jedyne co jest w stanie powiedzieć to „Doktor”. Misza nie zastanawia się długo – postanawia wyruszyć z powrotem do Zony, żeby pomóc przyjacielowi. Tak rozpoczyna się kolejna przygoda.

„Powrót” jest książką bardzo udaną – akcja jest wartka, ciekawe postacie, fabuła interesująca. Warto dodać, że powrót Misia nie jest jedynym – ale to niespodzianka. Autor wprowadza ciekawą postać kobiecą, mocno kontrastującą z głównym bohaterem. Widoczne są też wyraźne zmiany w Zonie i jej otoczeniu, niektóre nie mieszcząc się w głowie naszego stalkera. Zona się zmieniła, zmienił się i stalker. Zakończenie było moim zdaniem bardzo udane. Miałem co prawda kilka pomysłów jak może się potoczyć fabuła, ale akurat tego konkretnie nie przewidziałem. Dużym błędem było branie książki do ręki na kilkanaście minut rano przed wyjściem do roboty, bo zegar nieubłaganie wyznaczał koniec lektury i trzeba było czekać aż do powrotu do domu, żeby się przekonać czym ta historia się skończy. Po zamknięciu cyklu stwierdzam, że chyba ten ostatni tom był najlepszy, albo przynajmniej równie dobry jak tom 3 („Droga donikąd”). Daję 7,5/10.

Ostatnia część cyklu stalkerskiego Michała Gołkowskiego nosi tytuł „Powrót”. Tak, Misza wraca! „Człowiek może wyjść z Zony, ale Zona z człowieka – nigdy”, bohater przekonuje się o tym na własnej skórze. Misza opuścił Zonę – dzięki ostatniemu interesowi udało mu się, podobnie jak kilku innym stalkerom, ułożyć sobie życie na Dużej Ziemi. Nowa tożsamość, spory kapitał, dom,...

6.5*

6.5*

Ostatni tom i nie rozczarowuje. Żona w wydaniu Gołkowskiego zachwyca, przeraża i wciąga jak okopowe błoto. W anglosaskim świecie Michał Gołkowski byłby gwiazda na miarę kinga

Ostatni tom i nie rozczarowuje. Żona w wydaniu Gołkowskiego zachwyca, przeraża i wciąga jak okopowe błoto. W anglosaskim świecie Michał Gołkowski byłby gwiazda na miarę kinga

Najsłabsza pozycja serii. Self insert pana Michała powraca w blasku czołówki z bazaru za 10 zł. Książka zaczyna się słabo, przez jakieś pierwsze 50 stron prawie żałowałam zakupu, na szczęście w końcu zaczęły się dziać ciekawsze rzeczy, będące głównie zwiedzaniem starych śmieci, niestety skończyły się szybko gdy Misza przypomina sobie że od zawsze miał Super Ważną Misję do wykonania. Zakończenie to jest jakiś żart. Wszystko jest rozwiązanie w pośpiechu i absolutnie niewiarygodnym przypadkiem, bo oczywiście że musi mu się udać.

Najsłabsza pozycja serii. Self insert pana Michała powraca w blasku czołówki z bazaru za 10 zł. Książka zaczyna się słabo, przez jakieś pierwsze 50 stron prawie żałowałam zakupu, na szczęście w końcu zaczęły się dziać ciekawsze rzeczy, będące głównie zwiedzaniem starych śmieci, niestety skończyły się szybko gdy Misza przypomina sobie że od zawsze miał Super Ważną Misję do...