Powrót

Czytało się przyjemnie w sumie jak całą serię Stalkera od Gołkowskiego, upływ czasu pokazany w zmianach jakie zaszły - fajnie, nowi bohaterowie? Niech będzie. Klimat czy bohater niby ten sam a jednak nie do końca. Drony, rozumiem jeszcze przy przygraniczu ale głębiej w Zonie już nie bardzo, mutanty niby te same a jednak stały się mniej groźne czy zaczęły zanikać. Wątek z Doktorem - jak dla mnie niedokończone, ot odnalazł się i tyle, prawie nic o tym co roił a po co to już w ogóle. Końcówka szybką i chaotyczna robiona na prędce i jakby od nie chcenia. Zero o tym Monolicie i ludziach w masce, cudownie oszczędzony w pokoju oraz magicznie nie wiadomo przez kogo wciągnięty, żywy spod gruzu. Finał rozczarowuje i to dość mocno.

Czytało się przyjemnie w sumie jak całą serię Stalkera od Gołkowskiego, upływ czasu pokazany w zmianach jakie zaszły - fajnie, nowi bohaterowie? Niech będzie. Klimat czy bohater niby ten sam a jednak nie do końca. Drony, rozumiem jeszcze przy przygraniczu ale głębiej w Zonie już nie bardzo, mutanty niby te same a jednak stały się mniej groźne czy zaczęły zanikać. Wątek z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka cierpi na przypadłość wielu innych - klimatycznie, powoli i gęsto rysuje akcję, że aż człowiek czuje się, jakby przemierzał przepastny bezmiar Zony. Jednak znakomite zawiązanie akcji przechodzi dość szybko w dynamiczne rozwinięcie, tylko po to, żeby skończyć się po 100 stronach i zostawić czytelnika z pustką w głowie. Szkoda - trochę zmarnowany potencjał, bo Misza Gołkowski potrafi lepiej!

Książka cierpi na przypadłość wielu innych - klimatycznie, powoli i gęsto rysuje akcję, że aż człowiek czuje się, jakby przemierzał przepastny bezmiar Zony. Jednak znakomite zawiązanie akcji przechodzi dość szybko w dynamiczne rozwinięcie, tylko po to, żeby skończyć się po 100 stronach i zostawić czytelnika z pustką w głowie. Szkoda - trochę zmarnowany potencjał, bo Misza...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ehhhhh Zona, Zoneczka, tyś jest jak Kochaneczka!
Powracam do Ciebie co jakiś czas, moje serce samo rwie się z piersi.
Żaden z polskich pisarzy nie opowiada o Niej tak jak Michał.
Dobrze jest wrócić na stare śmieci. Wsłuchać się, wpatrzyć, poczuć.
Moja ukochana Zona tylko czekała, żeby przygarnąć mnie i ugościć w jednym ze swoich niezliczonych zakątków.

Ehhhhh Zona, Zoneczka, tyś jest jak Kochaneczka!
Powracam do Ciebie co jakiś czas, moje serce samo rwie się z piersi.
Żaden z polskich pisarzy nie opowiada o Niej tak jak Michał.
Dobrze jest wrócić na stare śmieci. Wsłuchać się, wpatrzyć, poczuć.
Moja ukochana Zona tylko czekała, żeby przygarnąć mnie i ugościć w jednym ze swoich niezliczonych zakątków.

Pokaż mimo to

Bardzo dobre zakończenie całej serii. Warto!!

Bardzo dobre zakończenie całej serii. Warto!!

Pokaż mimo to

Ciekawe, czy autor ma czas tu zajrzeć i poczytać opinie.
Książka dobra, ale brak tego czegoś z poprzednich części, jakby tak w międzyczasie pomiędzy szczurami odgrzeję coś zony i postaram się by nie wyszło cienko jak tył węża.

A może nowy bohater, nie zagrzebywać sentymentalnie tematu, nie wiem, może modny prequel jak to się zaczęło, no żesz :)

Ciekawe, czy autor ma czas tu zajrzeć i poczytać opinie.
Książka dobra, ale brak tego czegoś z poprzednich części, jakby tak w międzyczasie pomiędzy szczurami odgrzeję coś zony i postaram się by nie wyszło cienko jak tył węża.

A może nowy bohater, nie zagrzebywać sentymentalnie tematu, nie wiem, może modny prequel jak to się zaczęło, no żesz :)

Pokaż mimo to

Na każdym kroku widać jak Zona zmieniła się podczas nieobecności Miszy. Niby nadal ta sama Strefa, niby po staremu a jednak wszystko inne. Jeśli ktoś szuka tu identycznego klimatu jak w 3 pierwszych częściach to może być zaskoczony. Ale moim zdaniem autor słusznie uwzględnił i pokazał ten czas, który minął od poprzedniego pobytu bohatera w Zonie. Sam bohater jest zaskoczony tym co zastał, podobnie jak czytelnik. Całość na +, chociaż sercem za starymi metodami, brakiem elektroniki i byciem zdanym tylko na siebie.

Na każdym kroku widać jak Zona zmieniła się podczas nieobecności Miszy. Niby nadal ta sama Strefa, niby po staremu a jednak wszystko inne. Jeśli ktoś szuka tu identycznego klimatu jak w 3 pierwszych częściach to może być zaskoczony. Ale moim zdaniem autor słusznie uwzględnił i pokazał ten czas, który minął od poprzedniego pobytu bohatera w Zonie. Sam bohater jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jakby to była gra to powiedział bym, że klimat wylewa się z ekranu 🙂 Książka w swoim gatunku wybitna, dla fanów serii Stalker pozycja obowiązkowa. Misza, Zona i mutra - wszystko co potrzebne by zatopić się w lekturę.
Po części 4, która była dobra, ale nic poza tym, to trochę obawiałem się części 5 i powrotu starego bohatera, ale była to ze wszech miar słuszna decyzja autora.

Jakby to była gra to powiedział bym, że klimat wylewa się z ekranu 🙂 Książka w swoim gatunku wybitna, dla fanów serii Stalker pozycja obowiązkowa. Misza, Zona i mutra - wszystko co potrzebne by zatopić się w lekturę.
Po części 4, która była dobra, ale nic poza tym, to trochę obawiałem się części 5 i powrotu starego bohatera, ale była to ze wszech miar słuszna decyzja autora.

Pokaż mimo to

Nie do końca jestem wielbicielem post-apo.
Stalkera jako takiej serii nie znam.
Trafiłam przez przypadek na tą książkę (dostałam gratis) i postanowiłam sprawdzić co takiego jest w tej ZONIE co tak wciąga czytelników.
Z Panem Gołkowskim też się wcześniej nie miałam okazji zapoznać.
Wrażenia dobre, choć pewnie nie na tyle gdybym była znawcą POST-Apo.
Fajnie napisana, choć bardziej po żołniersku - męska niż kobieca literatura.
Dużo stworów z Zony, broni, żołnierskiego uporu i męstwa.
Fajne.

Nie do końca jestem wielbicielem post-apo.
Stalkera jako takiej serii nie znam.
Trafiłam przez przypadek na tą książkę (dostałam gratis) i postanowiłam sprawdzić co takiego jest w tej ZONIE co tak wciąga czytelników.
Z Panem Gołkowskim też się wcześniej nie miałam okazji zapoznać.
Wrażenia dobre, choć pewnie nie na tyle gdybym była znawcą POST-Apo.
Fajnie napisana, choć...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powrót Miszy do Zony wyobrażałem sobie jakoś inaczej. Niby wszystko było: Misza, Zona, anomalie, mutry... ale jakoś Misza to już nie ten sam stalker, Zona to już nie ta Zona. Zastanawiam się czy wrzucanie naszego bohatera na siłę w objęcia jego Kochanki to był dobry pomysł. Mam nadzieję, że Misz zostanie już na Dużej Ziemi.

Powrót Miszy do Zony wyobrażałem sobie jakoś inaczej. Niby wszystko było: Misza, Zona, anomalie, mutry... ale jakoś Misza to już nie ten sam stalker, Zona to już nie ta Zona. Zastanawiam się czy wrzucanie naszego bohatera na siłę w objęcia jego Kochanki to był dobry pomysł. Mam nadzieję, że Misz zostanie już na Dużej Ziemi.

Pokaż mimo to

Wszystkie 5 części połknąłem, właśnie nie przeczytałem a połknąłem. Mam świadomość, że nie są to arcydzieła ale uwielbiam taką literaturę. Bardzo polecam miłośnikom samotnych, silnych bohaterów.

Wszystkie 5 części połknąłem, właśnie nie przeczytałem a połknąłem. Mam świadomość, że nie są to arcydzieła ale uwielbiam taką literaturę. Bardzo polecam miłośnikom samotnych, silnych bohaterów.

Pokaż mimo to