chcę wsadzić autora do terrarium dla mrówek i mocno nim potrząsnąć

chcę wsadzić autora do terrarium dla mrówek i mocno nim potrząsnąć

Kompleks 7215 powstał na fali, jaka się rozlała po sukcesie cyklu Metro. Zagłada świata i życie w post apokaliptycznym świecie ma w sobie coś hipnotyzującego, dlatego też od małego ceniłem sobie serię gier Fallout. Nagle nastąpił wysyp autorów, którzy chcieli ogrzać się w brzasku nowego wschodzącego trendu, co dało de facto setki tytułów powiązanych z Zonami, stalkerami, walką z tymi co przeżyli i wszelakimi mutacjami, jakie powstały w skutek promieniowania. I są to tytuły o wątpliwej jakości.

Pierwsza część cyklu wprowadzała całkiem zgrabnie w ten świat, ukazując życie w metrze warszawskim po upadku cywilizacji. Druga to już regularna walka o władzę pomiędzy dwiema dominującymi frakcjami w tym grajdołku. I była to miejscami całkiem fajna lektura, tyle że dziwne zabiegi z przeskokami czasowymi wybitnie nie pomagają w odbiorze całości. Fajnie, że autor rozszerza lore tego świata, ale wolałbym aby wyszedł poza samo metro, niż opisywał to co się stało kiedyś.

Jestem w stanie uwierzyć, że Polacy nawet po końcu świata, kiedy wypadałoby odbudować społeczeństwo, to walczyli by między sobą o rzodkiewkę do samego końca. Ale największą bolączką tego tytułu jest rozmycie w kwestii bohaterów, bo historia dostarcza nam informacji tylko o dwóch wiodących personach, które kierują Imperium albo Przymierzem, resztę traktując po macoszemu. I te dwie persony to też nie są jakieś charaktery odkryte na nowo. Przeciwnie, czuć tu było szablony. I tylko na chwilę pojawia się Borka, któremu dano mało miejsca, a szkoda...

Stacja: Nowy Świat nie jest jakąś złą lekturą. Przeciwnie, jest sprawnie napisana i da się to czytać z przyjemnością, zwłaszcza że są tu dynamiczne sekwencje, które świadczą o tym, że tytuł mógłby być lepszy. A tak dostaliśmy lekturę na wieczorek, po jakimś czasie do zapomnienia. Przyjemną, ale z męczącymi fragmentami.

Ps. Mamy tu jeszcze króciutką historię, która rzuca nowe światełko na pochodzenie Madonny z Tuneli. Krótka rzecz, a cieszy.

Kompleks 7215 powstał na fali, jaka się rozlała po sukcesie cyklu Metro. Zagłada świata i życie w post apokaliptycznym świecie ma w sobie coś hipnotyzującego, dlatego też od małego ceniłem sobie serię gier Fallout. Nagle nastąpił wysyp autorów, którzy chcieli ogrzać się w brzasku nowego wschodzącego trendu, co dało de facto setki tytułów powiązanych z Zonami, stalkerami,...

Autor jest przynajmniej konsekwenty w swoich działaniach - książka tak samo słaba jak jej poprzedniczka. Nie polecam.

Autor jest przynajmniej konsekwenty w swoich działaniach - książka tak samo słaba jak jej poprzedniczka. Nie polecam.

Bardzo chaotyczna, właściwie to bardziej zbiór retrospekcji niż jedna historia, choć dosyć ciekawe opowiadania

Bardzo chaotyczna, właściwie to bardziej zbiór retrospekcji niż jedna historia, choć dosyć ciekawe opowiadania

Wojna wygnała ludzi z Warszawy, zostali tylko ci, którzy zdążyli zejść pod ziemię. Ocaleni w tunelach, na stacjach i podziemnych dworcach wiodą trudny żywot w mroku, zimnie i wilgoci, walcząc o jedzenie i kąt do spania.

Poznaj legendę warszawskiego metra, dowiedz się, za co zginął Licznik, czemu Przymierze nazywane jest Ostatnim i dlaczego Madonna Tuneli patronuje właśnie stalkerom!

Wojna wygnała ludzi z Warszawy, zostali tylko ci, którzy zdążyli zejść pod ziemię. Ocaleni w tunelach, na stacjach i podziemnych dworcach wiodą trudny żywot w mroku, zimnie i wilgoci, walcząc o jedzenie i kąt do spania.

Poznaj legendę warszawskiego metra, dowiedz się, za co zginął Licznik, czemu Przymierze nazywane jest Ostatnim i dlaczego Madonna Tuneli patronuje właśnie...

Zaczęło się trochę zaskakująco - ale jest lepiej, znacznie lepiej - zasłużona siódemeczka, bez żadnych dodatków "za".
Mamy ciekawszy, bardziej kompletny rys świata, mamy dobry pomysł bez sztampy no i sporo przygód do ogarnięcia.
O takie postapo walczymy

Zaczęło się trochę zaskakująco - ale jest lepiej, znacznie lepiej - zasłużona siódemeczka, bez żadnych dodatków "za".
Mamy ciekawszy, bardziej kompletny rys świata, mamy dobry pomysł bez sztampy no i sporo przygód do ogarnięcia.
O takie postapo walczymy

Lepiej, zdecydowanie lepiej. Mniej chaosu, więcej Borka, więcej postapokaliptycznego świata, coraz ciekawiej opisywanego, coraz bardziej wciągającego.

Lepiej, zdecydowanie lepiej. Mniej chaosu, więcej Borka, więcej postapokaliptycznego świata, coraz ciekawiej opisywanego, coraz bardziej wciągającego.

Dobry ciąg dalszy

Dobry ciąg dalszy

Powoli zaczyna się robić ciekawie. Sama historia "Borki" jest trochę nijaka. Najbardziej podpasywał mi motyw\historia "dzieci metra" i opowiastka o bezdomnym. Dobrze rokują na tom 3. W najbliższym czasie postaram się go zdobyć.

Powoli zaczyna się robić ciekawie. Sama historia "Borki" jest trochę nijaka. Najbardziej podpasywał mi motyw\historia "dzieci metra" i opowiastka o bezdomnym. Dobrze rokują na tom 3. W najbliższym czasie postaram się go zdobyć.

Kontynuacja „Kompleksu 7215”. Tym razem fabuła skupia się na wydarzeniach sprzed kilkunastu lat. Przedstawiona zostaje tu historia narodzin i upadku Imperium rządzącego metrem na prawym brzegu Wisły.

W poprzednim tomie Imperium było ledwie wspomniane. Jednakże sugerowało to wiele ciekawych wydarzeń i nowatorskich pomysłów. Jednakże okazuje się, że to całe Imperium to zwykła dyktatura niewiele różniąca się od innych tego typu znanych z tekstów kultury czy historii. Nawet Imperator jest zaskakująco nieciekawą postacią i najlepszym motywem jest jego relacja z synem.

Także wątek przeciwników Imperium czyli Groma nie jest specjalnie interesujący. Doceniam dobre oddanie realiów wojskowych, a także to, że bohaterowie zachowują się w sposób wiarygodny i mówią odpowiednim językiem. Jednakże realizują przy tym pewne klisze.

Samą książkę czyta się dosyć ciężko ze względu na ciągłe przeskoki czasowe między teraźniejszością, a wydarzeniami z różnych okresów przeszłości. Na dodatek często zmienia się perspektywa i miejsce akcji. Moim zdaniem wprowadza to niepotrzebny chaos i czytelnik może łatwo się pogubić.

Ten tom trochę słabo rozwija świat przedstawiony. Czytelnik poznaje tu głównie kulisy i wyjaśnienia pewnych zdarzeń już wspominanych. Brakuje przy tym jakiś nowych elementów jak nowe gatunki mutantów czy grup osób ocalałych po atomowej zagładzie. Podobało mi się jednak, że autor nie zapomina o trzecioplanowych postaciach wprowadzonych w poprzednim tomie i ciągle zaznacza ich obecność. Także pojawia się parę postaci powiązanych z faktycznym środowiskiem fantastyki w Polsce, którzy nie zostają wprawdzie nazwani z nazwiska, ale można ich rozpoznać.

Pod koniec tomu umieszczone jest też opowiadanie o Madonnie Tuneli. Można dowiedzieć się nieco więcej o tej tajemniczej postaci. Jednakże podobnie jak w przypadku Imperatora tutaj prawda okazuje się zaskakująco prozaiczna. Nie do końca podobał mi się taki zabieg – obdziera to legendę ze wszelkich cech niesamowitości.

Kiedy zorientowałem się, że ta książka jest prequelem miałem nadzieję na trochę inne spojrzenie na antagonistę tak jak to było chociażby w powieści „Żywe Trupy – Narodziny Gubernatora”. Niestety tutaj akcja toczy się w bardzo typowym i łatwym do przewidzenia kierunku. Dalej warsztatowo stoi to na wysokim poziomie, ale trochę widać brak pomysłów.

Kontynuacja „Kompleksu 7215”. Tym razem fabuła skupia się na wydarzeniach sprzed kilkunastu lat. Przedstawiona zostaje tu historia narodzin i upadku Imperium rządzącego metrem na prawym brzegu Wisły.

W poprzednim tomie Imperium było ledwie wspomniane. Jednakże sugerowało to wiele ciekawych wydarzeń i nowatorskich pomysłów. Jednakże okazuje się, że to całe Imperium to...