Królestwo z tego świata

Książka może wydać się obca, gdyż opowiada o historii Haiti, występują w niej bohaterowie o trudnych do wysłowienia nazwiskach, np. w języku francuskim. Niekwestionowanym walorem powieści jest forma, która poniekąd manifestuje postulaty realizmu magicznego w myśl autorskiej koncepcji Carpentiera. Na styl powieści składa się dbałość o szczegół, językowy kunszt opisu i umiejętność zawiązania splotu zgoła niepozornych wydarzeń w rodzaj uniwersalnej opowieści o człowieku. Książka skłania do poszerzenia swoich horyzontów i zapoznania się bez uprzedzeń z innymi kulturami, w których występuje np. szamanizmem, religia wudu. Ponadto w tle jawi się obraz kolonializmu, ujęty z różnych punktów widzenia.

Książka może wydać się obca, gdyż opowiada o historii Haiti, występują w niej bohaterowie o trudnych do wysłowienia nazwiskach, np. w języku francuskim. Niekwestionowanym walorem powieści jest forma, która poniekąd manifestuje postulaty realizmu magicznego w myśl autorskiej koncepcji Carpentiera. Na styl powieści składa się dbałość o szczegół, językowy kunszt opisu i...

Czytałam jako lekturę na studiach. Książka bardzo dobrze przedstawia realizm magiczny. Mimo to, że jest ciężka i trudna w odbiorze to uważam, że dla osób zainteresowanych gatunkiem warta przeczytania.

Czytałam jako lekturę na studiach. Książka bardzo dobrze przedstawia realizm magiczny. Mimo to, że jest ciężka i trudna w odbiorze to uważam, że dla osób zainteresowanych gatunkiem warta przeczytania.

Absolutna czołówka "realizmu magicznego", napisana gęstym, ociekającym tropikiem zmysłowym językiem. Czujemy się wręcz sami zanurzeni w tej niepokojącej rzeczywistości, nigdy przyjaznej nie tylko rdzennej ludności Haiti. Wspaniałe wątki poboczne, na czele z postacią Pauliny Bonaparte

Absolutna czołówka "realizmu magicznego", napisana gęstym, ociekającym tropikiem zmysłowym językiem. Czujemy się wręcz sami zanurzeni w tej niepokojącej rzeczywistości, nigdy przyjaznej nie tylko rdzennej ludności Haiti. Wspaniałe wątki poboczne, na czele z postacią Pauliny Bonaparte

Choć nieco trudno się czytało, książka bardzo dobrze wprowadza w atmosferę magii, która ostatecznie nie jest przecież magią, a codziennością osób, których kompletnie nie rozumiemy...

Choć nieco trudno się czytało, książka bardzo dobrze wprowadza w atmosferę magii, która ostatecznie nie jest przecież magią, a codziennością osób, których kompletnie nie rozumiemy...

Alejo Carpentier, uważany za pekursora realizmu magicznego w literaturze iberoamerykańskiej. Dawno nie czytałam niczego w tym gatunku. Tym razem rzecz dzieje się na Haiti przełomu XVII i XVIII wieku. Prawdziwe wydarzenia przeplatają się z magicznymi. Styl jest barokowy, niezwykle obrazowy. Na przykładzie losów czarnoskórego niewolnika poznajemy kawałek historii Haiti. I zastanawiamy się nad kondycją ludzkiego życia. Piękna książka.

Alejo Carpentier, uważany za pekursora realizmu magicznego w literaturze iberoamerykańskiej. Dawno nie czytałam niczego w tym gatunku. Tym razem rzecz dzieje się na Haiti przełomu XVII i XVIII wieku. Prawdziwe wydarzenia przeplatają się z magicznymi. Styl jest barokowy, niezwykle obrazowy. Na przykładzie losów czarnoskórego niewolnika poznajemy kawałek historii Haiti. I...

Pionierska powieść napisana w formule realizmu magicznego. Do tego jeszcze w Wenezueli, przez kubańskiego pisarza, syna Francuza i Rosjanki, a akcja rozgrywa się na terenie Haiti, dawnej francuskiej kolonii na wyspie Santo Domingo.
Fabuła obejmuje okres od panowania Burbonów przed Rewolucją Francuską i zniesieniem niewolnictwa, do okresu po obaleniu czarnoskórego króla Henri Christophe’a. Rozgrywa się na terenie obecnego Haiti, z małymi epizodami na terenie okrętów na Atlantyku, w Santiago da Cuba i w Rzymie.
Chociaż w książce występuje postacie autentyczne – jak wspomniany Henri Christophe, Paulina Bonaparte czy tez je pierwszy mąż generał Leclerc, karaibski świat widzimy przede wszystkim oczyma Ti Noela, niewolnika, który powrócił na wyspę z Kuby.
Niewątpliwie jest to zatem powieść historyczna, ale nie w tradycyjnym stylu. Autor nie koncentruje się na bojownikach, władcach, dowódcach i bitwach, a na życiu czarnoskórej wspólnoty przed i po zniesieniu niewolnictwa. Nie jest to także marksistowska wizja walki klas. Alejo Carpentier pokazuje nam świat „kolorowych” przede wszystkim z punktu widzenia ich pomieszanych, wierzeń, przekonań, tradycji, marzeń i wizji. Jedną z nich jest powszechne przekonanie, że jeden z pierwszych buntowników – Mackandal (a później nie tylko on) posiada likantropiczną moc i może przemienić się w wilka, ale także ptaka, owada i każde inne stworzenie. Tak też „widziano” i odbierano jego działania i w środowisku niewolników i wyzwoleńców była to prawda oczywista i obiektywna. I od takiej magii rozpoczyna się iberoamerykańska podróż po „odbitym zwierciadle”, kontynencie zaludnionym ludźmi z różnych ras, kontynentów, religii i języków, który wytworzył własną kulturę, a właściwie wiele jej odłamów, bazując nie tylko na przekazie kulturowym kolonizatorów, ale też kolonizowanych, a na Karaibach (ale też np. w Brazylii) także ludności niewolniczej. Bo może ten realizm jest dla nas magiczny, a dla nich normalny?
Niezwykle ciekawa książka, z wyjaśniającym wstępem autora i posłowiem tłumaczki. Łatwa w odbiorze, a język od razu tworzy w umyśle czytelnika kolorowe wizje, pełne ruchu i hałasu, zapachów oraz wszechobecnego upału, wilgoci i kurzu, które na długo zostają w pamięci.

Pionierska powieść napisana w formule realizmu magicznego. Do tego jeszcze w Wenezueli, przez kubańskiego pisarza, syna Francuza i Rosjanki, a akcja rozgrywa się na terenie Haiti, dawnej francuskiej kolonii na wyspie Santo Domingo.
Fabuła obejmuje okres od panowania Burbonów przed Rewolucją Francuską i zniesieniem niewolnictwa, do okresu po obaleniu czarnoskórego króla...

Cudna rzecz, genialnie wyważona między literacką konwencją a przekazem historycznym. Wbrew może powszechnym opiniom, za właściwego Demiurga realizmu magicznego uważam mojego ukochanego Borgesa ( taki paradoks, wszak Borges był konserwatystą- dobra literatura wykracza poza podziały światopoglądowe) niczego to jednak w mojej ocenie nie zmienia.

Cudna rzecz, genialnie wyważona między literacką konwencją a przekazem historycznym. Wbrew może powszechnym opiniom, za właściwego Demiurga realizmu magicznego uważam mojego ukochanego Borgesa ( taki paradoks, wszak Borges był konserwatystą- dobra literatura wykracza poza podziały światopoglądowe) niczego to jednak w mojej ocenie nie zmienia.

To mogła być wielka książka. Niestety autor nie mógł się zdecydować czy iść w realizm magiczny, w opowiastkę historyczną czy w alegorię. Ostatecznie fabuła zatrzymana jest w swoistym rozkroku i książka ani ziębi, ani grzeje. Bez wątpienia zachęca do przyjrzenia się uważniej historii Haiti, ale raczej odstręcza mnie od kolejnych spotkań z Carpentierem.

To mogła być wielka książka. Niestety autor nie mógł się zdecydować czy iść w realizm magiczny, w opowiastkę historyczną czy w alegorię. Ostatecznie fabuła zatrzymana jest w swoistym rozkroku i książka ani ziębi, ani grzeje. Bez wątpienia zachęca do przyjrzenia się uważniej historii Haiti, ale raczej odstręcza mnie od kolejnych spotkań z Carpentierem.

Niesamowita historia niewolnictwa i zderzenia cywilizacji epoki kolonializmu. Posłowie Ewy Nawrockiej do wydania Państwowego Instytutu Wydawniczego właściwie wyjaśnia całą genialność tej książki, dlatego odsyłam tam. A z mojej strony: świetna opowiadania głównie za sprawą perspektywy, którą przyjmuje autor, a która pozwala wczuć się w niezwykły klimat epoki kolonializmu i zachodzących wówczas konfliktów kulturowych. Na potrzeby opisu kolonialnego Haiti autor wykreował swój własny styl lo real maravilloso, którego manifest przedstawia w przedmowie.

Genialna lektura, zwłaszcza pierwsze opowiadanie, które powinien przeczytać każdy zainteresowany historią

Niesamowita historia niewolnictwa i zderzenia cywilizacji epoki kolonializmu. Posłowie Ewy Nawrockiej do wydania Państwowego Instytutu Wydawniczego właściwie wyjaśnia całą genialność tej książki, dlatego odsyłam tam. A z mojej strony: świetna opowiadania głównie za sprawą perspektywy, którą przyjmuje autor, a która pozwala wczuć się w niezwykły klimat epoki kolonializmu i...