Świetne poczucie humoru, barwne postacie i sympatyczne perypetie. Niby morderstwo, ale jakoś wszystko się dobrze kończy, więc nawet jeśli nie chcemy ciężkich tematów, to spokojnie możemy sięgać;)

Świetne poczucie humoru, barwne postacie i sympatyczne perypetie. Niby morderstwo, ale jakoś wszystko się dobrze kończy, więc nawet jeśli nie chcemy ciężkich tematów, to spokojnie możemy sięgać;)

Bardzo, bardzo dobra fantasy. Książka przeczytana w jeden wieczór. Bardzo ciekawi i barwni bohaterowie, porywająca fabuła i dużo dobrego humoru; dawno nie śmiałam się tak przy lekturze. Autorka ma lekkie pióro, dialogi są genialne. Ja od razu sięgnęłam po kolejną część i czekam na więcej .

Bardzo, bardzo dobra fantasy. Książka przeczytana w jeden wieczór. Bardzo ciekawi i barwni bohaterowie, porywająca fabuła i dużo dobrego humoru; dawno nie śmiałam się tak przy lekturze. Autorka ma lekkie pióro, dialogi są genialne. Ja od razu sięgnęłam po kolejną część i czekam na więcej .

Lekka, przyjemna, zabawna

Lekka, przyjemna, zabawna

Lekkie i zabawne, z pobocznym wątkiem kryminalnym.

Strzyga, wilkołaki, wije i inne dziwne stwory nienormatywne, które żyją sobie spokojnie wśród nas - normatywnych i właściwie na pierwszy rzut oka niczym się nie wyróżniają.

Na przykład taka behapówa, zmora zakładów pracy (ale jednak lepsza niż ci z PIPu),to strzyga. Jednak w życiu byście nie zgadli, że jest po... eee... nienormatywna, bo w pracy to prawdziwa profesjonalistka i nie pojawia się tam w swojej naturalnej postaci. I cóż z tego, że żre słodycze całymi kartonami? W sumie lepiej, że słodycze, a nie ludzi...

Lekkie i zabawne, z pobocznym wątkiem kryminalnym.

Strzyga, wilkołaki, wije i inne dziwne stwory nienormatywne, które żyją sobie spokojnie wśród nas - normatywnych i właściwie na pierwszy rzut oka niczym się nie wyróżniają.

Na przykład taka behapówa, zmora zakładów pracy (ale jednak lepsza niż ci z PIPu),to strzyga. Jednak w życiu byście nie zgadli, że jest po... eee......

Czytając opis książki zastanawiałam się jak to możliwe, że istoty nadprzyrodzone można pokazać w naszym świecie w dodatku pracują i jeszcze są uwikłane w morderstwo (chociaż bardziej bym się spodziewała, że sami zamordują).
Piotr Strzelecki jest psychologiem i doradcą, a razem z Sabiną Piechotą, która jest behapówką (jak sama o sobie mówi) prowadzą w Brzegu firmę PS Consulting dla osób nienormatywnych. Każde z nich jest osobą nienormatywną, a jaką to już zajrzyjcie do książki. Jednakże na swój sposób radzą sobie z życiem wśród ludzi Sabina obżera się
słodyczami, a Piotr pali lawendowe świece.
Z czystego przypadku zostają wplatani w próbę morderstwa i postanawiają sami rozwiązać zagadkę przy pomocy Marcina policjanta z Opola i sami wpadają w tarapaty, a rozwiązanie kto kogo i dlaczego nie jest wcale takie proste.
Książkę czytało się szybko, krótkie rozdziały to jeszcze ułatwiają. Mimo tego, że wampiry, strzygi, wilkołaki kojarzą nam się z grozą i strachem tu się tego w ogóle nie odczuwa, a bardziej jako dobrą zabawę, bo momentami padałam ze śmiechu. Postacie są świetnie opisane, muszą się odnaleźć w rzeczywistości i funkcjonować wśród ludzi, a nie kryć się w trumnach, jaskiniach itp. jak dotąd sądzono. W dodatku jest dość sporo postaci, które przewijają się w książce i mają pozytywny wpływ na głównych bohaterów i pomagają im przetrwać w tym świecie.
Czytanie tej książki sprawiło mi niezłą frajdę również z racji tego, iż mieszkam niedaleko Brzegu i bardzo dobrze znam całą okolice i wszystkie opisane miejsca. Jak tylko była podana ulica, czy miejsce ja już oczami wyobraźni stałam w tym miejscu i widziałam jak oni się przemieszczają, w którą stronę mogą się udać.
Milena Wójtowicz chyba stworzyła nowy gatunek fantasy na wesoło i na pewno sięgnę po kolejne tomy tej serii.

Czytając opis książki zastanawiałam się jak to możliwe, że istoty nadprzyrodzone można pokazać w naszym świecie w dodatku pracują i jeszcze są uwikłane w morderstwo (chociaż bardziej bym się spodziewała, że sami zamordują).
Piotr Strzelecki jest psychologiem i doradcą, a razem z Sabiną Piechotą, która jest behapówką (jak sama o sobie mówi) prowadzą w Brzegu firmę PS...

Rok 2023 rozpocząłem od lektury książki pt. Postscriptum. Autorką tego tytułu jest pani Milena Wójtowicz. Było to moje pierwsze spotkanie z jej twórczością i już teraz wiem, że nie była to jednorazowa przygoda. Postscriptum należy do gatunku fantasy oraz science fiction, ja natomiast dodałbym także komedia kryminalna. Czytając tę pozycje bardzo dużo się uśmiałem i poczucie humoru autorki przypominało mi to, który prezentuje Marta Kisiel.

Bohaterami tej pozycji, jak i cyklu o tym samym tytule, są Piotr Strzelecki i Sabina Piechota. Wspólnie prowadzą firmę PS Consulting. On jest coachem oraz psychologiem, ona jest specjalistką ds. BHP. Wszystko byłoby ok, gdyby nie to, że ich klientami są osoby nienormatywne czyli m.in. wilkołaki, wampiry, wiły itp. Na uwagę zasługuje fakt, że oboje również zaliczają się do osób nienormatywnych. Czym dokładniej są dowiecie się z kart powieści.

Wspomniana para rozpoczyna prywatne śledztwo, które ma odpowiedzieć na pytanie, kto czyha na życie mieszkających w Brzegu i okolicach nienormatywnych. Ta nietypowa para, która pozornie na każdym kroku chce siebie nawzajem udusić, tak naprawdę nie potrafi bez siebie funkcjonować. Mimo tak skomplikowanej sytuacji emocjonalnej wspierają się oni w swej nienormatywnej egzystencji, by prawda o nich nie wyszła na jaw. Wszystko to rodzi szereg śmiesznych sytuacji, a to z kolei powoduje, że od książki trudno się oderwać.

Na przeczytanie 304 stron tej książki potrzebowałem pięciu posiedzeń oraz czterech dni. Dzięki temu książki znalazła się na 42 miejscu na 201 książek przeczytanych Na Tronie. Oczywiście nie jest to książka dla każdego. Trzeba lubić takie postacie i takie poczucie humoru. Według mnie jednak warto spróbować, a nuż przepadniecie w tym i znajdziecie dla siebie nowy gatunek.

https://www.facebook.com/czytamnatronie/

Rok 2023 rozpocząłem od lektury książki pt. Postscriptum. Autorką tego tytułu jest pani Milena Wójtowicz. Było to moje pierwsze spotkanie z jej twórczością i już teraz wiem, że nie była to jednorazowa przygoda. Postscriptum należy do gatunku fantasy oraz science fiction, ja natomiast dodałbym także komedia kryminalna. Czytając tę pozycje bardzo dużo się uśmiałem i poczucie...

Ciekawi bohaterowie, fajny świat. Historia może nie porywa, ale jest sporo dobrego humoru i świetnie się czyta.

Ciekawi bohaterowie, fajny świat. Historia może nie porywa, ale jest sporo dobrego humoru i świetnie się czyta.

Urban fantasy w zupełnie innej odsłonie. Nieszablonowe, charakterystyczne postaci, bardzo lekka narracja, abstrakcyjny nieraz humor

Urban fantasy w zupełnie innej odsłonie. Nieszablonowe, charakterystyczne postaci, bardzo lekka narracja, abstrakcyjny nieraz humor

Wiedziałam, że chcę przeczytać „Post scriptum”, od kiedy trafiłam na opowiadanie z tego uniwersum w charytatywnej antologii SQN, „Szepty”. Bardzo mi się wówczas spodobała wizja świata stworzona przez Milenę Wójtowicz.
Piotr i Sabina prowadzą firmę, która łączy branże BHP i coachingu. Wspólnym mianownikiem jest ich grupa docelowa, czyli... no cóż, nienormatywni, nieludzie. Piotrek jest terapeutą duchów, Sabina szkoli kultystów, jak składać ofiary bez uszczerbku na własnym zdrowiu. Przynajmniej dopóki nie okazuje się, że ktoś poluje na nienormatywnych w ich okolicy...
To zdecydowanie nie jest nic ambitnego ;) Podoba mi się jednak pomysł na kreację świata, poczucie humoru i mnóstwo nawiązań do bliskich mi elementów popkultury. Przewija się tu Supernatural, Buffy, Criminal Minds, Wiedźmin i inne – i za każdym razem powoduje frajdę 🙃
Jeśli chodzi o poczucie humoru, myślę, że nie do wszystkich może trafić, ale nie jest ani prymitywne czy prostackie, ani sucharowe. Raczej taka mieszanka czarnego humoru i szydery – mieszanka, która idealnie do mnie trafia.
Ciekawostką jest też fakt, że do samego końca nie wiemy, kim właściwie jest Piotr – tzn. jakiego rodzaju istotą 😁 Sabina zresztą też nie od razu „odsłania” się przed czytelnikiem, ale jednak jej naturę poznajemy wcześniej. Cóż, nieco się z nią identyfikuję...
Podobało mi się, ale chyba nie wkręciło aż tak, żeby od razu brać się za kolejny tom. Myślę jednak, że i jego kiedyś też przeczytam. Jeśli lubicie lekkie i zabawne urban fantasy, myślę, że „Post scriptum” Wam się spodoba 😁

Wiedziałam, że chcę przeczytać „Post scriptum”, od kiedy trafiłam na opowiadanie z tego uniwersum w charytatywnej antologii SQN, „Szepty”. Bardzo mi się wówczas spodobała wizja świata stworzona przez Milenę Wójtowicz.
Piotr i Sabina prowadzą firmę, która łączy branże BHP i coachingu. Wspólnym mianownikiem jest ich grupa docelowa, czyli... no cóż, nienormatywni, nieludzie....

Barwne postacie, szczypta humoru, dużo nienormatywności - książka idealna na wakacje dla miłośników urban fantasy. Polecam!

Barwne postacie, szczypta humoru, dużo nienormatywności - książka idealna na wakacje dla miłośników urban fantasy. Polecam!