Wiedźma Jego Królewskiej Mości

Po licznych perypetiach, które miały miejsce w części pierwszej, na pierwszy rzut oka wydaje się, że nasza bohaterka "otrzepała" się z nich i świetnie się ma. Niestety w Polanii a raczej w Krakowie znowu zaczynają się dziać dziwne rzeczy i Pierwsza Czarodziejka prowadzi w związku z nimi intensywne śledztwo.
Uff, akcja brnie do przodu. Fabuła nie powala na kolana swą treścią. Podczas czytania czułam jakieś dziwne oderwanie od tematu. Jakby pomiędzy wątkami nie było spójności. Może to tylko moje odczucie? Jednak brakowało mi "magiczności", klimatu fantasy mimo, że jest opisywany ale podczas parcia do kolejnego rozdziału ma się wrażenie, że on zniknął i rozpłynął się we mgle.
Niestety nie czułam czystej przyjemności z czytania tej pozycji a wręcz muszę stwierdzić, że nieco się przy niej zmęczyłam.
Zastanawiam się, czy sięgać po inne pozycje tejże autorki.

Po licznych perypetiach, które miały miejsce w części pierwszej, na pierwszy rzut oka wydaje się, że nasza bohaterka "otrzepała" się z nich i świetnie się ma. Niestety w Polanii a raczej w Krakowie znowu zaczynają się dziać dziwne rzeczy i Pierwsza Czarodziejka prowadzi w związku z nimi intensywne śledztwo.
Uff, akcja brnie do przodu. Fabuła nie powala na kolana swą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mam mieszane uczucia. Dobrze żarło, a bohaterka jest nawet fajnie asympatyczna. Ale pod koniec niby się wszystko wyjaśnia, a tak właściwie to nie wiadomo o co cho. Także tajemnica zacna, rozwiązanie 2/10.

Imię Wiele Pieśni jest zajebiste, szanuję

Mam mieszane uczucia. Dobrze żarło, a bohaterka jest nawet fajnie asympatyczna. Ale pod koniec niby się wszystko wyjaśnia, a tak właściwie to nie wiadomo o co cho. Także tajemnica zacna, rozwiązanie 2/10.

Imię Wiele Pieśni jest zajebiste, szanuję

Pokaż mimo to

Niestety, książka znacznie słabsza od poprzedniej części. Autorka skupiła się tylko i wyłącznie na zajefajności głównej bohaterki, która niestety w pewnym momencie staje się nudna. Zwłaszcza, jeśli po raz n-ty czytamy, jaka jest niepokorna, jak łatwo wpada w gniew i że ma czarne włosy (serio, żałuję, że nie liczyłam, ile razy jest to podkreślane). Ale to nie wystarczy, zwłaszcza jeśli przez to jej zachowanie staje się przewidywalne, a fabuła, mimo licznych walk z potworami - monotonna. W poprzedniej części jednak ciut więcej uwagi poświęcono innym bohaterom, kreowaniu świata i jego mieszkańców. Ta część to niestety odgrzewane kotlety.

Niestety, książka znacznie słabsza od poprzedniej części. Autorka skupiła się tylko i wyłącznie na zajefajności głównej bohaterki, która niestety w pewnym momencie staje się nudna. Zwłaszcza, jeśli po raz n-ty czytamy, jaka jest niepokorna, jak łatwo wpada w gniew i że ma czarne włosy (serio, żałuję, że nie liczyłam, ile razy jest to podkreślane). Ale to nie wystarczy,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Druga część jakby lekko bardziej napisana z wiatrem w piórze, trąci chaosem. Nie jestem pewna czy był to świadomy zabieg szaleństwa, który wynikał z fabuły.. Czy jednak czysty przypadek z pośpiechu.
Przynajmniej Sanika, nasza Pierwsza Czarownica ciągle taka sama. Sarkastyczna, impertynencka, mająca w...gdzieś.. wszystkich poza sobą. Wieczna buntowniczka.
Wydaje mi się, że autorka zapętliła się trochę na skupieniu na umyśle naszej wiedźmy. Interakcji z bohaterami drugo i dalej -planowymi niestety jest jeszcze mniej niż w tomie numer jeden. A szkoda, bo przecież całkiem zgrabne są, naturalne. Kilka wątków, ba, nawet więcej niż kilka! Nie zostało do końca domkniętych.
Niemniej nadal jedna z lepszych polskich serii Urban fantasy.
Czekam w takim razie na kontynuację, o ile się pojawi. Polecam.

Druga część jakby lekko bardziej napisana z wiatrem w piórze, trąci chaosem. Nie jestem pewna czy był to świadomy zabieg szaleństwa, który wynikał z fabuły.. Czy jednak czysty przypadek z pośpiechu.
Przynajmniej Sanika, nasza Pierwsza Czarownica ciągle taka sama. Sarkastyczna, impertynencka, mająca w...gdzieś.. wszystkich poza sobą. Wieczna buntowniczka.
Wydaje mi się, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

O punkt wyżej niż pierwszy tom.
Lepiej poprowadzona fabuła.
Główna bohaterka trochę przyhamowała z marysuizmem (ale się go niestety nie pozbyła).
Styl autorki ewoluował, czyta się zdecydowanie płynniej i przyjemniej.

O punkt wyżej niż pierwszy tom.
Lepiej poprowadzona fabuła.
Główna bohaterka trochę przyhamowała z marysuizmem (ale się go niestety nie pozbyła).
Styl autorki ewoluował, czyta się zdecydowanie płynniej i przyjemniej.

Pokaż mimo to

Podobało mi się,
Królestwo Polani z uniwersytetami gdzie wykłada się magię brzmi bardzo ciekawie, i fakt że historia dzieje się w Krakowie dodaje klimatu.

Podobało mi się,
Królestwo Polani z uniwersytetami gdzie wykłada się magię brzmi bardzo ciekawie, i fakt że historia dzieje się w Krakowie dodaje klimatu.

Pokaż mimo to

Ciekawa pozycja.

Zaczyna się standardowo: Polska jest królestwem, magia jest powszechna, na dworze króla jest stanowisko nadwornego czarodzieja/czarownika/maga.

Bohaterka nie jest typową czarownicą z opowieści, jest wredna i agresywna, walczy z wrogami i sojusznikami, ciekawa odmiana po wszystkich Odpowiedzialnych Czarownicach. Dodatkowy plus za przeszłość bohaterki, dostajemy jedynie sugestie i podpowiedzi, z których można odtwarzać cały obraz kim jest Pierwsza Polanii.

Fabuła jest ciekawa, powieść czyta się łatwo i przyjemnie. Nie mogę się doczekać kolejnych części

Ciekawa pozycja.

Zaczyna się standardowo: Polska jest królestwem, magia jest powszechna, na dworze króla jest stanowisko nadwornego czarodzieja/czarownika/maga.

Bohaterka nie jest typową czarownicą z opowieści, jest wredna i agresywna, walczy z wrogami i sojusznikami, ciekawa odmiana po wszystkich Odpowiedzialnych Czarownicach. Dodatkowy plus za przeszłość bohaterki,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta starsza, mroczniejsza magia

Druga część historii o królewskiej czarownicy z alternatywnego Krakowa stanowi smakowitą kontynuację powieści „Spalić wiedźmę”. Współczesne realia mieszają się tu z mroczną baśniowością.
(...)

Całość krótkiej recenzji w magazynie Esensja:
https://esensja.pl/ksiazka/recenzje/tekst.html?id=28066

Ta starsza, mroczniejsza magia

Druga część historii o królewskiej czarownicy z alternatywnego Krakowa stanowi smakowitą kontynuację powieści „Spalić wiedźmę”. Współczesne realia mieszają się tu z mroczną baśniowością.
(...)

Całość krótkiej recenzji w magazynie Esensja:
https://esensja.pl/ksiazka/recenzje/tekst.html?id=28066

Pokaż mimo to

Rzadko się zdarza, aby drugi tom podobał mi się bardziej niż pierwszy. Tak było właśnie w tym przypadku. Intrygująco, wciągająco, a główna bohaterka jest niesamowita :) Pełna recenzja tutaj: https://felicjada.blogspot.com/2019/06/dylogia-o-wiedzmie-magdaleny.html

Rzadko się zdarza, aby drugi tom podobał mi się bardziej niż pierwszy. Tak było właśnie w tym przypadku. Intrygująco, wciągająco, a główna bohaterka jest niesamowita :) Pełna recenzja tutaj: https://felicjada.blogspot.com/2019/06/dylogia-o-wiedzmie-magdaleny.html

Pokaż mimo to

Nadal przyjemnie, nadal ciekawie ale czegoś jakby brakuje... Mnie zdecydowanie brakuje relacji i interakcji pomiędzy bohaterami. Bo co z tego, że trup ściele się gęsto, wszystkie rodzaje magii poznaliśmy już w pierwszym tomie, bohaterowie ciekawi na tyle, na ile ciekawe może być jednostka, która jedynie przypatruje się innym. Oczywiście mamy dobrze zarysowanych bohaterów drugoplanowych i łudząc się, że jednak jakieś interakcje gdziekolwiek nastąpią w wypadku pojawienia się trzeciego tomu jednak po niego sięgnę.

Nadal przyjemnie, nadal ciekawie ale czegoś jakby brakuje... Mnie zdecydowanie brakuje relacji i interakcji pomiędzy bohaterami. Bo co z tego, że trup ściele się gęsto, wszystkie rodzaje magii poznaliśmy już w pierwszym tomie, bohaterowie ciekawi na tyle, na ile ciekawe może być jednostka, która jedynie przypatruje się innym. Oczywiście mamy dobrze zarysowanych bohaterów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to