Wiedźma Jego Królewskiej Mości

No ten tom mnie nie porwał. Było jakoś tak mrocznie ponuro i trochę wątek mi się nie kleił. Nie przekonałam się do tej opowieści. Zakończenie jakieś takie niejasne i niezrozumiałe. Z trudem dobrnęłam do końca. Inne książki autorki zdecydowanie bardziej mi pasowały.

No ten tom mnie nie porwał. Było jakoś tak mrocznie ponuro i trochę wątek mi się nie kleił. Nie przekonałam się do tej opowieści. Zakończenie jakieś takie niejasne i niezrozumiałe. Z trudem dobrnęłam do końca. Inne książki autorki zdecydowanie bardziej mi pasowały.

Troszkę mniej mi się spodobał niż tom I, ale wiedźma nadal jest wiedźmą :). A i historia przyjemnie się czyta - to czego można chcieć więcej? Świetna!

Troszkę mniej mi się spodobał niż tom I, ale wiedźma nadal jest wiedźmą :). A i historia przyjemnie się czyta - to czego można chcieć więcej? Świetna!

Mnie się akurat ta kapka szaleństwa podobała, nie miałem jakichś problemów ze śledzeniem całości. Na minus ucięte zakończenie.

Mnie się akurat ta kapka szaleństwa podobała, nie miałem jakichś problemów ze śledzeniem całości. Na minus ucięte zakończenie.

80/2021 (A)

80/2021 (A)

Po licznych perypetiach, które miały miejsce w części pierwszej, na pierwszy rzut oka wydaje się, że nasza bohaterka "otrzepała" się z nich i świetnie się ma. Niestety w Polanii a raczej w Krakowie znowu zaczynają się dziać dziwne rzeczy i Pierwsza Czarodziejka prowadzi w związku z nimi intensywne śledztwo.
Uff, akcja brnie do przodu. Fabuła nie powala na kolana swą treścią. Podczas czytania czułam jakieś dziwne oderwanie od tematu. Jakby pomiędzy wątkami nie było spójności. Może to tylko moje odczucie? Jednak brakowało mi "magiczności", klimatu fantasy mimo, że jest opisywany ale podczas parcia do kolejnego rozdziału ma się wrażenie, że on zniknął i rozpłynął się we mgle.
Niestety nie czułam czystej przyjemności z czytania tej pozycji a wręcz muszę stwierdzić, że nieco się przy niej zmęczyłam.
Zastanawiam się, czy sięgać po inne pozycje tejże autorki.

Po licznych perypetiach, które miały miejsce w części pierwszej, na pierwszy rzut oka wydaje się, że nasza bohaterka "otrzepała" się z nich i świetnie się ma. Niestety w Polanii a raczej w Krakowie znowu zaczynają się dziać dziwne rzeczy i Pierwsza Czarodziejka prowadzi w związku z nimi intensywne śledztwo.
Uff, akcja brnie do przodu. Fabuła nie powala na kolana swą...

Mam mieszane uczucia. Dobrze żarło, a bohaterka jest nawet fajnie asympatyczna. Ale pod koniec niby się wszystko wyjaśnia, a tak właściwie to nie wiadomo o co cho. Także tajemnica zacna, rozwiązanie 2/10.

Imię Wiele Pieśni jest zajebiste, szanuję

Mam mieszane uczucia. Dobrze żarło, a bohaterka jest nawet fajnie asympatyczna. Ale pod koniec niby się wszystko wyjaśnia, a tak właściwie to nie wiadomo o co cho. Także tajemnica zacna, rozwiązanie 2/10.

Imię Wiele Pieśni jest zajebiste, szanuję

Niestety, książka znacznie słabsza od poprzedniej części. Autorka skupiła się tylko i wyłącznie na zajefajności głównej bohaterki, która niestety w pewnym momencie staje się nudna. Zwłaszcza, jeśli po raz n-ty czytamy, jaka jest niepokorna, jak łatwo wpada w gniew i że ma czarne włosy (serio, żałuję, że nie liczyłam, ile razy jest to podkreślane). Ale to nie wystarczy, zwłaszcza jeśli przez to jej zachowanie staje się przewidywalne, a fabuła, mimo licznych walk z potworami - monotonna. W poprzedniej części jednak ciut więcej uwagi poświęcono innym bohaterom, kreowaniu świata i jego mieszkańców. Ta część to niestety odgrzewane kotlety.

Niestety, książka znacznie słabsza od poprzedniej części. Autorka skupiła się tylko i wyłącznie na zajefajności głównej bohaterki, która niestety w pewnym momencie staje się nudna. Zwłaszcza, jeśli po raz n-ty czytamy, jaka jest niepokorna, jak łatwo wpada w gniew i że ma czarne włosy (serio, żałuję, że nie liczyłam, ile razy jest to podkreślane). Ale to nie wystarczy,...

Druga część jakby lekko bardziej napisana z wiatrem w piórze, trąci chaosem. Nie jestem pewna czy był to świadomy zabieg szaleństwa, który wynikał z fabuły.. Czy jednak czysty przypadek z pośpiechu.
Przynajmniej Sanika, nasza Pierwsza Czarownica ciągle taka sama. Sarkastyczna, impertynencka, mająca w...gdzieś.. wszystkich poza sobą. Wieczna buntowniczka.
Wydaje mi się, że autorka zapętliła się trochę na skupieniu na umyśle naszej wiedźmy. Interakcji z bohaterami drugo i dalej -planowymi niestety jest jeszcze mniej niż w tomie numer jeden. A szkoda, bo przecież całkiem zgrabne są, naturalne. Kilka wątków, ba, nawet więcej niż kilka! Nie zostało do końca domkniętych.
Niemniej nadal jedna z lepszych polskich serii Urban fantasy.
Czekam w takim razie na kontynuację, o ile się pojawi. Polecam.

Druga część jakby lekko bardziej napisana z wiatrem w piórze, trąci chaosem. Nie jestem pewna czy był to świadomy zabieg szaleństwa, który wynikał z fabuły.. Czy jednak czysty przypadek z pośpiechu.
Przynajmniej Sanika, nasza Pierwsza Czarownica ciągle taka sama. Sarkastyczna, impertynencka, mająca w...gdzieś.. wszystkich poza sobą. Wieczna buntowniczka.
Wydaje mi się, że...

Podobało mi się,
Królestwo Polani z uniwersytetami gdzie wykłada się magię brzmi bardzo ciekawie, i fakt że historia dzieje się w Krakowie dodaje klimatu.

Podobało mi się,
Królestwo Polani z uniwersytetami gdzie wykłada się magię brzmi bardzo ciekawie, i fakt że historia dzieje się w Krakowie dodaje klimatu.

Ciekawa pozycja.

Zaczyna się standardowo: Polska jest królestwem, magia jest powszechna, na dworze króla jest stanowisko nadwornego czarodzieja/czarownika/maga.

Bohaterka nie jest typową czarownicą z opowieści, jest wredna i agresywna, walczy z wrogami i sojusznikami, ciekawa odmiana po wszystkich Odpowiedzialnych Czarownicach. Dodatkowy plus za przeszłość bohaterki, dostajemy jedynie sugestie i podpowiedzi, z których można odtwarzać cały obraz kim jest Pierwsza Polanii.

Fabuła jest ciekawa, powieść czyta się łatwo i przyjemnie. Nie mogę się doczekać kolejnych części

Ciekawa pozycja.

Zaczyna się standardowo: Polska jest królestwem, magia jest powszechna, na dworze króla jest stanowisko nadwornego czarodzieja/czarownika/maga.

Bohaterka nie jest typową czarownicą z opowieści, jest wredna i agresywna, walczy z wrogami i sojusznikami, ciekawa odmiana po wszystkich Odpowiedzialnych Czarownicach. Dodatkowy plus za przeszłość bohaterki,...