Przekroczyć rzekę

“Przekroczyć rzekę” poświęcony jest Juliannie, porzuconej w dzieciństwie przez ojca i wychowywanej później przez ciotkę Barbarę, a obecnie dorosłej już pannie. Julianna zostaje guwernantką, ale na skutek pewnych okoliczności traci pracę w atmosferze skandalu. Dziewczyna postanawia stawić czoła koszmarom i mrocznym tajemnicom z przeszłości. Umożliwia jej to oferta pracy u krewnego. Pojawienie się Julianny w rodzinnej miejscowości wywołuje szok i konsternację u mieszkańców, a jej próby rozwikłania piętrzących się zagadek wywołują olbrzymią niechęć otoczenia. Juliannę i Karola, przyjaciela z dzieciństwa, spotykają coraz to dziwniejsze wypadki. Komu zależy na tym, aby prawda nie wyszła na jaw? Jakie mroki i tajemnice skrywają wydarzenia z dzieciństwa Julianny? Czy Julianna przypomni sobie co tak naprawdę się wydarzyło?

Pierwszy tom różni się narracją od drugiego.Pani Anna skupiła się tutaj na Juliannie, natomiast w drugim tomie mamy liczne retrospekcje. Nie umniejsza to w żadnym przypadku tej opowieści. Jeżeli uwielbiacie grube książki, sagi rodzinne, tło historyczne, delikatne wątki miłosne, niepowtarzalny klimat to gorąco polecam. Ja całkowicie przepadłam. A w bibliotece czekają na mnie kolejne książki Anny J. Szepielak - tym razem je zarezerwowałam, aby nikt mnie nie ubiegł <3

“Przekroczyć rzekę” poświęcony jest Juliannie, porzuconej w dzieciństwie przez ojca i wychowywanej później przez ciotkę Barbarę, a obecnie dorosłej już pannie. Julianna zostaje guwernantką, ale na skutek pewnych okoliczności traci pracę w atmosferze skandalu. Dziewczyna postanawia stawić czoła koszmarom i mrocznym tajemnicom z przeszłości. Umożliwia jej to oferta pracy u...

Świetna saga, różnorodna. Odkryłam tę Autorkę w bibliotece.

Świetna saga, różnorodna. Odkryłam tę Autorkę w bibliotece.

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Sięgnęłam po tę książkę bez większego przekonania, a niesamowicie mnie wciągnęła i nie mogłam się od niej oderwać. Spodziewałam się, że romans będzie tu głównym motywem, a jednak był to tylko wątek poboczny. Cała zagadka przeszłości jest tak zagmatwana, że do samego końca nie domyśliłam się kto za tym wszystkim stoi, a nawet gdy myślałam, że wiem już wszystko, na jaw wychodziły kolejne tajemnice. Bardzo podobało mi się przedstawienie życia prowincjonalnej szlachty i tego jak z nudów i zazdrości ludzie są w stanie zniszczyć komuś życie rozsiewaniem plotek. Również podobało mi się jakim językiem posługiwały się różne postaci. Wiadomo, że inaczej mówiła służba, a inaczej szlachta, ale tutaj autorka przyłożyła się i wyraźnie było widać różnicę w stylu wypowiedzi w zależności od stopnia wykształcenia, wieku i pochodzenia. Zupełnie inaczej wypowiadała się młoda pokojówka niż młody chłopiec pracujący w stajni, inaczej wieśniacy, a jeszcze inaczej zarządca. Doceniam to, bo nie każdy autor przykłada do tego wystarczająco dużo uwagi.

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Sięgnęłam po tę książkę bez większego przekonania, a niesamowicie mnie wciągnęła i nie mogłam się od niej oderwać. Spodziewałam się, że romans będzie tu głównym motywem, a jednak był to tylko wątek poboczny. Cała zagadka przeszłości jest tak zagmatwana, że do samego końca nie domyśliłam się kto za tym wszystkim stoi, a nawet gdy...

Bardzo miłe zaskoczenie. Nie byłam pewna czego się spodziewać: nieznana pisarka, oceny w prawdzie wysokie, ale czy to nie okaże się romansem? Trochę się okazało lecz nie nachalnie, nie płytko. Odetchnęłam z ulgą.
Książka urzekła mnie przede wszystkim językiem i stylistyką. Był uroczy, adekwatny do epoki. Autorka szczęśliwie nie weszła w stereotypy i nie powkładała w bohaterki miałkich charakterów. Mają własne przemyślenia, własne poczucie wartości. Historia sprawnie się czyta, ale odczuwałam, że w głowie autorki powstała skrupulatnie i z namysłem. Nie nachalnie, lecz widać wiedzę co do czasów, co do codziennego życia. Było to bardzo ciekawe. Już sięgam po kolejny tom.

Bardzo miłe zaskoczenie. Nie byłam pewna czego się spodziewać: nieznana pisarka, oceny w prawdzie wysokie, ale czy to nie okaże się romansem? Trochę się okazało lecz nie nachalnie, nie płytko. Odetchnęłam z ulgą.
Książka urzekła mnie przede wszystkim językiem i stylistyką. Był uroczy, adekwatny do epoki. Autorka szczęśliwie nie weszła w stereotypy i nie powkładała w...

1 IV 2018 r., kiedy skończyłam pierwszy raz czytać tę książkę, napisałam tak: Takie powiastki lubię - jest tajemnica, pfu, tajemnice, est zbrodnia, pfu, zbrodnie, są wątki historyczne, miłosne i zawistnie ludzkie. Pani Sz. w taki sposób prowadziła opowieść, że uważny czytelnik domyślił się, o co cho, ale zrobiła to w tak dystyngowany sposób, że odkrywanie kolejnych fragmentów układanki było fascynującą przygodą. Pani Sz. jest w formie. Polecam prosząc o więcej. Dziś, 7 I 2022 dodam, że chcę przeczytać dalsze części cyklu, ale nie bardzo kojarzyłam, co jest w "Rzece", dlatego sięgnęłam po nią drugi raz i podpisuję się pod opinią sprzed niemal 4 lat: wciąga z butami, choć wielu spraw łatwo się domyślić.

1 IV 2018 r., kiedy skończyłam pierwszy raz czytać tę książkę, napisałam tak: Takie powiastki lubię - jest tajemnica, pfu, tajemnice, est zbrodnia, pfu, zbrodnie, są wątki historyczne, miłosne i zawistnie ludzkie. Pani Sz. w taki sposób prowadziła opowieść, że uważny czytelnik domyślił się, o co cho, ale zrobiła to w tak dystyngowany sposób, że odkrywanie kolejnych...

Niezwykła spójność- języka, czasów opisywanych przez Autorkę i ilustracji na okładce. Interesująca bohaterka, posiadająca przymioty kobiet swojej epoki. Historia z wieloma tajemnicami, niedopowiedzeniami dotyczącymi przeszłości rozwija się stopniowo, dając odpowiedzi na niektóre pytania i w końcu znowu zaskakuje, dając nadzieję na wyjaśnienia w kolejnym tomie.

Niezwykła spójność- języka, czasów opisywanych przez Autorkę i ilustracji na okładce. Interesująca bohaterka, posiadająca przymioty kobiet swojej epoki. Historia z wieloma tajemnicami, niedopowiedzeniami dotyczącymi przeszłości rozwija się stopniowo, dając odpowiedzi na niektóre pytania i w końcu znowu zaskakuje, dając nadzieję na wyjaśnienia w kolejnym tomie.

"Przekroczyć rzekę" to książka, po którą chciałam sięgnąć odkąd tylko ją zobaczyłam. Styl pisania autorki jest naprawdę bardzo dobry i sprawia że czyta się niezwykle przyjemnie oraz czuje klimat tamtych czasów. Bardzo podobały mi się akcenty humorystyczne, które autorka przemycała w rozmowach między bohaterami. Nadawały bohaterom lekkości i realności. Choć stylistycznie nie ma się za bardzo do czego przyczepić, to sama fabuła, choć również dobra, to jednak w pewnych momentach nie do końca w "moim stylu". Książkę czytało mi się bardzo dobrze aż do momentu wydarzeń w pałacu. Niestety cały końcowy wątek z Marceliną raził mnie trochę swoim infantylizmem. Skojarzył mi się od razu z wieloma innymi książkami, w których zmierzenie się z głównym antagonistą zamiast budzić lęk i napięcie wywołuje u mnie zażenowanie i poczucie, że czytam baśń z czasów dzieciństwa. Schemat zawsze jest ten sam...zanim złoczyńca przejdzie do rzeczy, to musi się nagadać i wyznać przy okazji wszystkie swoje winy, główni bohaterowie w między czasie zawsze znajdą sposób żeby się wyswobodzić z pęt, a kiedy już godzą się ze swoim końcem, nagle dzieje się coś, co ratuje ich życie. Podobnie również cały wątek ukrywania przed Julianną prawdy wydał mi się nieco wyolbrzymiony, ale z drugiej strony był sednem całej historii. Nie zmienia to jednak faktu, że chętnie sięgnę po kolejną część i poznam dalsze losy bohaterów.

"Przekroczyć rzekę" to książka, po którą chciałam sięgnąć odkąd tylko ją zobaczyłam. Styl pisania autorki jest naprawdę bardzo dobry i sprawia że czyta się niezwykle przyjemnie oraz czuje klimat tamtych czasów. Bardzo podobały mi się akcenty humorystyczne, które autorka przemycała w rozmowach między bohaterami. Nadawały bohaterom lekkości i realności. Choć stylistycznie nie...

Klimat epoki - przekonywująco oddany.
Postacie - miękko nakreślone.
Wydarzenia - lekko szokująco rozwiązane.
Bardzo miła powieść historyczna.

Klimat epoki - przekonywująco oddany.
Postacie - miękko nakreślone.
Wydarzenia - lekko szokująco rozwiązane.
Bardzo miła powieść historyczna.

Bardzo ciekawa historia, pełna zagadek, nieprzewidywalnych wydarzeń. Czyta się jednym tchem.

Bardzo ciekawa historia, pełna zagadek, nieprzewidywalnych wydarzeń. Czyta się jednym tchem.

Ciekawa powieść z intrygą w tle, bardzo łatwo wczuć się w klimat. Język autorki absolutnie przyjemny, co sprawia ,że po prostu ,,płynie się'' przez wszystkie rozdziały .Prosty język- jedna z nielicznych książek , której czytania nie utrudniła mi nawet jazda w hałaśliwym autobusie. Styl pisania autorki sprawił, że zainteresowałam się tez innymi propozycjami autorstwa Anny J. Szepielak.
Polecam , do kawki jak znalazł ! :)

Ciekawa powieść z intrygą w tle, bardzo łatwo wczuć się w klimat. Język autorki absolutnie przyjemny, co sprawia ,że po prostu ,,płynie się'' przez wszystkie rozdziały .Prosty język- jedna z nielicznych książek , której czytania nie utrudniła mi nawet jazda w hałaśliwym autobusie. Styl pisania autorki sprawił, że zainteresowałam się tez innymi propozycjami autorstwa Anny...