Beren i Lúthien

Po obejrzeniu rozszerzonej trylogii władcy pierścieni serce me i dusza zapragnęły więcej Tolkiena, i teraz mówiąc krótko są usytase :)

Historia Berena Erchamiona i Luthien Tinuviel jest piękna, poruszająca, napisana w stylu baśniowo-barokowym; jedyny zarzut to być może mnogość dygresji, nawiązań i komentarzy które dla tolkienofilów i tych którzy przeczytali choć raz opasłe tomisko zwane ,,Silmarillonem" będą pewnie na plus, dla mnie okazały się nieco męczące ale cóż zrobić.

To troche tak jak przychodzi facet głodny do restauracji i widzi podali mu pięknie zdobiony talerz, najdelikatniejsza chińska porcelana, zestaw dziesiątek sztućców dookoła, serwetkowe origami: łabądek, piramidka etc.
I myśli se facet ,,no spoko" ale zdecydowanie bardziej interesuje go to co się na owym talerzu pojawi i co na owe sztućce nadzieje czy nabierze w zależności od kontekstu.
Kto jest głodny, zachęcam niech tak jak ja wyjada samo mięso; - zaczynamy czytanie od strony 40; po skończeniu przechodzimy na 95 i czytamy całą balladę o Leithian.

Dlaczego tak? Prócz tego że komentarze są obszerne i trudne w odbiorze to jeszcze zawierają mase spoilerów do części głównej, żeby potem nie było zdziwka :)

Po obejrzeniu rozszerzonej trylogii władcy pierścieni serce me i dusza zapragnęły więcej Tolkiena, i teraz mówiąc krótko są usytase :)

Historia Berena Erchamiona i Luthien Tinuviel jest piękna, poruszająca, napisana w stylu baśniowo-barokowym; jedyny zarzut to być może mnogość dygresji, nawiązań i komentarzy które dla tolkienofilów i tych którzy przeczytali choć raz opasłe...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wspaniała opowieść! Fantastyczne jest w tej edycji to, że widać jak postępowała praca nad różnymi etapami tej opowieści. Poemat mnie szczerze zachwycił, wspaniały przekład, czyta się go wyśmienicie.

Wspaniała opowieść! Fantastyczne jest w tej edycji to, że widać jak postępowała praca nad różnymi etapami tej opowieści. Poemat mnie szczerze zachwycił, wspaniały przekład, czyta się go wyśmienicie.

Pokaż mimo to

„Beren i Luthien” to jeden z "dodatków" do historii Śródziemia i Numenoru. Oczywiście „dodatek” to słowo umowne – w zamierzeniu wszystkie trzy (prócz "BiL" również "Dzieci Hurina" i "Upadek Gondolinu") miały być pełnoprawnymi opowieściami dopełniającymi główną historię. "Beren i Luthien" zawiera w sobie fragmenty, uprzednie wersje historii, scalanych później przez Christophera Tolkiena. Możemy śledzić ewolucję tekstu, zmiany, jakie w nim zaszły, a nawet oryginał równolegle z tłumaczeniem (podobnie jak w „Upadku króla Artura”).

„Beren i Luthien” to jeden z "dodatków" do historii Śródziemia i Numenoru. Oczywiście „dodatek” to słowo umowne – w zamierzeniu wszystkie trzy (prócz "BiL" również "Dzieci Hurina" i "Upadek Gondolinu") miały być pełnoprawnymi opowieściami dopełniającymi główną historię. "Beren i Luthien" zawiera w sobie fragmenty, uprzednie wersje historii, scalanych później przez...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka bezsprzecznie piękna, syn, Pan Tolkien młodszy, z pewnością nie podszedł do wyznaczonego sobie zadania po łebkach i nie zrealizował go na odwal. I choć w książkach zazwyczaj najbardziej interesująca jest zawartość skryta pod okładkami, tak jak król otrzymujący dar w skrzyni, najpierw oceniam jak potraktować posłańca patrząc na same zdobienia na wieku. Posłaniec, który przybył od znienawidzonego przeze mnie władcy tamtego dnia, zjadł i wypił tyle, że w drogę powrotną ruszył dopiero po trzech dniach i też nie o własnych siłach, a na wozie prowadzonym przez trzon mego rycerstwa. Dar jego był więcej niż godny. Wieko jest iście krasnoludzkiego kunsztu. Scena jaką ukazuje na swej twarzy, sprzeczna jest z moimi wyobrażeniami, ukutymi gdy z tym skarbem zetknąłem się po raz pierwszy w Silmarillionie, jednak jakoś tak się złożyło, że całościowo wygląda to lepiej. Stąd też oceniam opowieść wybraną i wyniesioną na piedestał w odrębnej książce wyżej niż zbiór opowieści, w którym ostatecznie skończyła.

A teraz, do zawartości. Zaskoczyła mnie jej objętość, gdyż jak jeszcze pamiętam, przed laty opowieść ta była szczupła niczym moja licealna miłość, teraz natomiast... wygląda inaczej niż ją zapamiętałem. Smukły stosik stron zamienił się w średnich rozmiarów cegłę. Cóż ten Tolkien wyczarował? Czyżby ładował mieszek złota do skrzyni, w której zmieściłoby się pół konia? Otóż nie. Książka ta zawiera wszelkie wariacje romansu Berena i Luthien jakie powstały, a naliczyłem ich cztery.. albo pięć. Do tego znajdują się w niej także ballady, zarówno w języku angielskim jak i następującym po nim polskim, co jest dla mnie zaletą niemożliwą do przecenienia. Poezja tłumaczona – jak zawsze – wypada raczej przeciętnie, dlatego miło jest przebrnąć wzrokiem przez dumnie uniesione ku górze ogonki słów niezrozumiałych dla kogoś bez filologicznego wykształcenia.

Lektura jest szczególnie satysfakcjonująca dla mnie, jako miękkiej kluchy, której serce drży w obliczu możliwości niespełnionej miłości elfa i człowieka, ale i dla mnie, jako fana tolkienowskiego świata, bowiem ukazuje scenariusze (różniące się od siebie znacznie), które choć mówią jednym głosem, nie zawsze używają tych samych słów. Każda wersja opowiadania różni się znacznie od poprzedniej, niektóre podzielone są na kilka części, które też różnią się dalej między sobą. Przykładowo, w opowieści A linia fabularna poprowadzona jest bardzo prosto: on ją dostrzega, zakochuje się, no a później wiadomo, życie. W opowieści B natomiast wygląda to tak, że on ją dostrzega, zakochuje się, później – wiadomo – życie (ale już w trochę innej formie), a jeszcze później dodana jest intryga dworska książąt, o których wcześniej nigdzie w ogóle nie było mowy. Ich obecność zmienia też bieg wszystkich poprzednich wydarzeń jak i perspektywę ich rozpatrywania. I tak jest z każdą wersją tego opowiadania. To plus! Wprowadzałoby to nieco chaosu do mniej skoncentrowanej głowy, jednak dla kogoś obytego lub skupionego, oferuje dodatkowe doświadczenie – sposobność prześledzenia ścieżek myślowych autora oraz tego, jak opowieść zmieniała się w miarę tłoczenia w kanałach zwojów mózgowych.

Książka bezsprzecznie piękna, syn, Pan Tolkien młodszy, z pewnością nie podszedł do wyznaczonego sobie zadania po łebkach i nie zrealizował go na odwal. I choć w książkach zazwyczaj najbardziej interesująca jest zawartość skryta pod okładkami, tak jak król otrzymujący dar w skrzyni, najpierw oceniam jak potraktować posłańca patrząc na same zdobienia na wieku. Posłaniec,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jest to pewnego rodzaju opracowanie, które przedstawia proces powstawania i rozwoju historii Berena i Luthien, a także różne jej formy. Niestety, jak większość opowieści z Dawnych Dni, są one w różnym stopniu niedokończone lub porzucone. Szczególnie szkoda poematu...
Gratka dla fanów.

Jest to pewnego rodzaju opracowanie, które przedstawia proces powstawania i rozwoju historii Berena i Luthien, a także różne jej formy. Niestety, jak większość opowieści z Dawnych Dni, są one w różnym stopniu niedokończone lub porzucone. Szczególnie szkoda poematu...
Gratka dla fanów.

Pokaż mimo to

Bardziej ciekawostka, aniżeli "nowa książka" rodziny Tolkienów. Samej historii nie poznamy bardziej niż tej opisanej na kartach "Silmarillionu". Ale dla tolkienowskich freaków pozycja warta przeczytania.

Bardziej ciekawostka, aniżeli "nowa książka" rodziny Tolkienów. Samej historii nie poznamy bardziej niż tej opisanej na kartach "Silmarillionu". Ale dla tolkienowskich freaków pozycja warta przeczytania.

Pokaż mimo to

Bardziej niż sama opowieść ciekawa jest jej geneza, przedstawiona tutaj krok po kroku, fragment po fragmencie. Sama opowieść jest dosyć znana dla fanów Tolkiena, przewija się fragmentami w wielu miejscach, jednak nigdy nie została w pełni ukształtowana jako pojedyncze dzieło.
Książka zdecydowanie nie dla początkujących z Tolkienem, ale dla fanów to pozycja obowiązkowa. :)

Bardziej niż sama opowieść ciekawa jest jej geneza, przedstawiona tutaj krok po kroku, fragment po fragmencie. Sama opowieść jest dosyć znana dla fanów Tolkiena, przewija się fragmentami w wielu miejscach, jednak nigdy nie została w pełni ukształtowana jako pojedyncze dzieło.
Książka zdecydowanie nie dla początkujących z Tolkienem, ale dla fanów to pozycja obowiązkowa. :)

Pokaż mimo to

Piękna historia o miłości i poświęceniu w świecie Tolkiena. Dodatkowo w książce zawarty opis jak powstała i jak się zmieniała w głowie wielkiego twórcy.

Piękna historia o miłości i poświęceniu w świecie Tolkiena. Dodatkowo w książce zawarty opis jak powstała i jak się zmieniała w głowie wielkiego twórcy.

Pokaż mimo to

Historia ta przedstawia mnogość tekstów, przypisów i komentarzy do historii Berena i Luthien Tinuviel.

Beren, po przemierzeniu Żelaznych Gór zszedł do dolin Dolothinu gdzie ujrzał tańczącą Luthien. Zakochał się w jej tańcu, a tym samym w niej. Niestety związek ten nie został zaakceptowany przez ojca Tinuviel, króla Tingola. Ten, ażeby zażartować z Berena wysłał go na samobójczą misję odzyskania Silmarillia z korony Morgotha.

Tak zaczyna się historia miłosna pomiędzy Berenem i Luthien. Pierwowzór miłości pomiędzy nieśmiertelną elfką, a śmiertelnym człowiekiem, którego kolejny przypadek możemy zaobserwować i śledzić we "Władcy Pierścieni". Oczywiście historia ta jest pełna wydarzeń, magii oraz cudownych stworzeń. W ramach przypisów do Quenta Silmarillion dowiadujemy się również wielu ciekawostek, a wielokrotnie zapełniane są luki w historii Noldorów i innych elfich ludów.

Historia ta przedstawia mnogość tekstów, przypisów i komentarzy do historii Berena i Luthien Tinuviel.

Beren, po przemierzeniu Żelaznych Gór zszedł do dolin Dolothinu gdzie ujrzał tańczącą Luthien. Zakochał się w jej tańcu, a tym samym w niej. Niestety związek ten nie został zaakceptowany przez ojca Tinuviel, króla Tingola. Ten, ażeby zażartować z Berena wysłał go na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna książka od kochanego Tolkiena i ponownie ten sam zarzut co do poprzednich pozycji, że nie udało mu się dokończyć tego, co zaczął. Trochę pogrzebał nad jednym i zaczął pracować nad czymś innym, a potem, jak już wrócił to, zamiast doprowadzić opowieść do końca, zaczynał ją od nowa. Mecząca jest trochę, ta podróż po całym procesie twórczym, aczkolwiek historia sama w sobie jest wyśmienita. Zdecydowanie jedna z lepszych miłosnych historii, jakie powstały. W końcu Tolkien to klasa sama w sobie, choć nie jest on nieskazitelny.

Kolejna książka od kochanego Tolkiena i ponownie ten sam zarzut co do poprzednich pozycji, że nie udało mu się dokończyć tego, co zaczął. Trochę pogrzebał nad jednym i zaczął pracować nad czymś innym, a potem, jak już wrócił to, zamiast doprowadzić opowieść do końca, zaczynał ją od nowa. Mecząca jest trochę, ta podróż po całym procesie twórczym, aczkolwiek historia sama w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to