Zacznę od tego, jak natrafiłem na tę książkę. Otóż “Kolcogród” znalazłem na półce z książkami do wzięcia, a jako, że kocham stare książki, szczególnie ładnie wydane, znalazł on dom w mojej bibliotece. Muszę przyznać, że nie spodziewałem się tego, co przyszło mi przeczytać.

“Kolcogród” to węgierska powieść dla młodzieży, wydana w 1957 roku. Opowiada o niewyróżniającym się z początku chłopaku - Lajoszu, zwanego Flisakiem - i jego wczasach u wuja niedaleko jeziora Balaton, ale tak naprawdę całe lato Flisak spędza pod skrzydłami Matuli - starszego opiekuna puszczy i znawcy przyrody, mieszkającego w szałasie przy moczarach. Chłopak uczy się samodzielności - rozpalania ogniska, łowienia i przyrządzania ryb, wiosłowania i innych tajników życia na łonie natury. Z pewnością nie będzie to historia interesująca dla wszystkich, ale nie mogę powiedzieć, że nic z niej nie wyniosłem.

Fekete prostym językiem pokazuje, jak urokliwe jest życie na łonie natury. Jak piękne są wschody słońca i ptaki na swoim terytorium. I że do szczęścia wcale wiele nie potrzeba. Z perspektywy człowieka pasjonującego się światem, odebrałem “Kolcogród” jako pochwałę natury i tym samym motywację do walki o to, aby miała szansę przetrwać. Musimy podjąć drastyczne kroki - całkowite ograniczenie emisji, zmniejszenie zużycia energii i przerzucenie się na odnawialne źródła energii to tylko niektóre z nich - jeśli chcemy zachować drzewa, zwierzęta i miejsca, w których żyją. Przez tysiące lat to natura umożliwiała nam się rozwijać. Teraz czas, abyśmy i my w zamian za to zmienili swoje nawyki, a co ważniejsze - myślenie.

Zacznę od tego, jak natrafiłem na tę książkę. Otóż “Kolcogród” znalazłem na półce z książkami do wzięcia, a jako, że kocham stare książki, szczególnie ładnie wydane, znalazł on dom w mojej bibliotece. Muszę przyznać, że nie spodziewałem się tego, co przyszło mi przeczytać.

“Kolcogród” to węgierska powieść dla młodzieży, wydana w 1957 roku. Opowiada o niewyróżniającym się...